Podchodziłam powoli, przed siebie, sunęłam się jak tylko mogłam, ale coś mnie zdradziło! Nie byłam wystarczająco ostrożna? Już miałam biec za koszatką, gdy do moich uszu dotarły słowa terminatora medyka. Warknęłam cicho pod nosem, odrzucając głowę do tyłu.
- Idę! - miauknęłam głośniej, zaczynając powoli schodzić z drzewa głową do góry. Gdy byłam o kilka kroków od ziemi odskoczyłam, aby wylądować na stałym podłożu. Otrzepałam się z kory i zaczęłam iść, już szybszym krokiem, w stronę źródła głosu Motylej Łapy. Gdy tylko poczułam nieprzyjemny zapach spalenizny pokręciłam nosem, nie będąc specjalnie z tego powodu szczęśliwa. O co chodziło? Pokręciłam zrezygnowana głową na boki, a po kilku uderzeniach serca zobaczyłam Motyla. Przyglądnęłam się niespodziance, którą to znalazł.
- Dobrze, że to teraz znaleźliśmy. Gorzej, jakby na drugich terenach wybuchł pożar - mruknęłam zamyślona, zaczynając się rozglądać dookoła. - Zacznij to zakopywać - dodałam, zaczynając powoli kopać w ziemi, aby się utworzyła kupka, która następnie by lądowała na owe dziwactwo dwunożnych. Nie ma dnia spokoju, co?

Młodzik miał szczęście, że srebrna wojowniczka przełożyła bezpieczeństwo Klanu nad zwierzynę! Jeszcze trochę, a pierwsze trawy i liście zapłonęłyby żywym ogniem.

Motyla Łapa:
• P: 2 | S: 8 | Zr: 18 | Sz: 20 | O: 10 | HP: 135 | W: 70/85 | MP: 2
• Cichy krok, psi węch, ciamajda, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1, zielarstwo: poziom 1
• Rozwinięte umiejętności: +6 zielarstwo, +3 tropienie, +4 skradanie
• Zdobyte PD: +20 MDP(2x moodunka, niecierpek) | +10PD (mysz)

Pożar. Motyla Łapa miał też szczęście, że myślał na tyle logicznie, żeby faktycznie wojowniczkę zawołać, bo przez chwilę ogarnęła go panika i się zawahał... ale na szczęście Szałwiowe Życzenie przyszła i nie dość, że przyszła, to wiedziała, co robić, żeby pożaru nie było. Gdyby chodziło o jakiekolwiek inne zagrożenie, być może terminator myślałby bardziej logicznie – podczas wypraw po medykamenty zdarzało mu się przecież czasem znajdować na przykład ślady drapieżników albo nawet same drapieżniki, ale nawet jeśli się bał, był w stanie panować nad nerwami i działać... jakkolwiek, żeby, hm, nie dać się zjeść. Jednak widok dymu i skojarzenie z pożarem, o którym myśli wciąż potrafiły go przerażać nawet po tylu księżycach, zdawały się odbierać mu zdolność do zachowywania się, uch, jak należało. Jeszcze chwila i przez ciebie kolejne koty mogłyby skończyć martwe, syknął jakiś głosik w jego myślach, na który mimowolnie cofnął lekko uszy. Trochę odrętwiały, skinął głową Szałwii, starając się o tym nie myśleć i skupić się na tym, żeby wyeliminować zagrożenie. Zrobił to, co poleciła – zaczął zakopywać tę dziwną rzecz; przy okazji modlił się w duchu do Gwiezdnego Klanu, żeby faktycznie nie wynikło z tego nic złego i to starczyło, aby żaden pożar nie wybuchł.

W końcu zakopali kawałek szkła, a sama delikatnie westchnęłam. Utkwiłam swój wzrok w kopcu, byłoby źle, bardzo źle, gdybyśmy tego nie znaleźli. Zaraz spojrzałam na Motylą Łapą, posyłając mu delikatny uśmiech. Przez chwilę milczałam, myśląc nad swoimi słowami.
- Wszystko dobrze, Motyla Łapo? Jeśli chodzi o ten kawałek od dwunożnych, już nie będzie nam zagrażał. Przyjdę tutaj jeszcze kilka razy, aby sprawdzić czy jest wszystko pod kontrolą. Spisałeś się - odmruknęłam, aby tak też uspokoić młodego terminatora medyka. Podniosłam delikatnie swoją prawą łapę, aby miękkimi poduszkami przejechać po czuprynie młodzika. Zaraz jednak odsunęłam się od syna Niedźwiedziej Gwiazdy, uważnie na tego spoglądając.

Tak jak wojowniczka powiedziała, tak się stało. Szkło zostało przez ową dwójkę zakopane, a zaraz po tym, zagrożenie zniknęło. Smród spalenizny po pewnym momencie przestał się wydobywać, a po tym ulatniać do powietrza. Powinno być już na pewno lepiej niż wcześniej, jak się liście i trawy smażyły.

Motyla Łapa:
• P: 2 | S: 8 | Zr: 18 | Sz: 20 | O: 10 | HP: 135 | W: 76-6=70/85 | MP: 2
• Cichy krok, psi węch, ciamajda, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1, zielarstwo: poziom 1
• Rozwinięte umiejętności: +6 zielarstwo, +3 tropienie, +4 skradanie
• Zdobyte PD: +20 MDP(2x moodunka, niecierpek) | +10PD (mysz)

Spisałeś się, powiedziała Szałwiowe Życzenie, ale on wcale się tak nie czuł. Mało brakowało, a sprowadziłby na wszystkich zagrożenie. Gdyby tylko myślał trochę wolniej, gdyby tylko zrobił cokolwiek inaczej – może ktoś... Uch. Dobra, przestań już się nad sobą użalać. Starczy tego, weź się do roboty, skarcił się w myślach. Gdyby postąpił inaczej, mogłoby być źle, ale na szczęście tego nie zrobił. Na przyszłość będzie musiał być bardziej ostrożny, a póki co, uch, nie mogli tu po prostu stać i marnować czasu.
– Tak, Szałwiowe Życzenie, wszystko w porządku. Skoro, uch, to już nam nie będzie zagrażało... może wróćmy do poszukiwań? – spytał. Jeśli wojowniczka się zgodziła, powoli ruszył dalej w głębię lasu, wszystkich zmysłów używając do próby lokalizacji jakichś ziół. Powoli zaczynał mieć dość przygód na ten dzień i po tym całym prawie-pożarze czuł się trochę niedobrze, ale chciał wrócić do lecznicy z czymś więcej niż tylko miodunką i niecierpkiem.

- Oczywiście, nie ma problemu. Będę w pobliżu, więc jakby co to mnie wołaj. Uważaj na siebie - odparłam z uśmiecham na pyszczku, odprowadzając przez moment Motylą Łapę w głąb lasu. Przez uderzenie serca stałam w miejscu, aby następnie ruszyć w stronę brzegu Rysiego Gąszczu. Jeszcze przez ten moment jednak byłam w głębi drzew, szukając jakiś pomocnych dla młodzika ziół.

Młodzik wyruszył na dalsze zbieranie ziół, ale teraz to ani miodunki, ani niecierpka nie mógł znaleźć! Czyżby jego szczęście wyczerpało się na pomyślnym zakopaniu kawałku szkła czy może jeszcze jakieś krople pomyślności się zachowały?

Motyla Łapa:
• P: 2 | S: 8 | Zr: 18 | Sz: 20 | O: 10 | HP: 135 | W: 70/85 | MP: 2
• Cichy krok, psi węch, ciamajda, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1, zielarstwo: poziom 1
• Rozwinięte umiejętności: +6 zielarstwo, +3 tropienie, +4 skradanie
• Zdobyte PD: +20 MDP(2x moodunka, niecierpek) | +10PD (mysz)

Na szczęście wojowniczka nie zadawała więcej pytań i przystała na to, żeby po prostu kontynuować wyprawę po medykamenty, a więc terminator z ulgą ruszył przed siebie. Szkoda tylko, że nie mógł absolutnie nic znaleźć. Przygryzł lekko wargę od środka. Być może to kwestia tego, że się tak stresował, denerwował i w ogóle, przez co był rozproszony i... uch. Pokręcił lekko głową. Musiał się skupić. Cokolwiek, cokolwiek, już nawet kolejna miodunka czy niecierpek nie byłyby takie złe. Chciał po prostu mieć się czym pochwalić, jak wróci do obozu, czymś innym niż prawie spowodowanie pożaru. Proszę.

Szałwiowe Życzenie miała trochę więcej szczęścia od Motylej Łapy... o ile to, co znalazła, można było w ogóle szczęśliwym nazwać. Była to roślina zdecydowanie charakterystyczna. Niewysoki, iglasty krzew o ciemnozielonych, błyszczących od góry igłach i ciemnobrunatnej korze, a przede wszystkim bardzo charakterystycznych, czerwonych nibyjagodach. Czy miała zamiar zdecydować się na zbieranie jej?

Szałwia: P: 4 | S: 23 | Z: 23 | Sz: 24 | O: 18 | HP: 130 | W: 128/130 | MP: 1
» Cechy: ostre pazury; wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +1 do tropienia

Zmarszczyłam delikatnie brwi, przyglądając się przez chwilę owemu krzewowi. Przybliżyłam się, aby mieć lepszą widoczność na owe nibyjagody i błyszczące igły. Odsunęłam się zaraz, marszcząc nos. Co niby te igły mają być przydatne, heh? Wzruszyłam ramionami, po czym poszłam dalej szukać czegokolwiek. Wolałam to zostawić w spokoju. Wyglądało jaskrawie i w ogóle dziwnie, ble. Szukałam dalej czegoś lepszego, może jakaś zwierzyna mi wpadnie w łapy?

No na pewno to nie było coś, co Motyl sobie życzył, ale darowizny nie można odrzucić. Bowiem jak dalej Motyla Łapa zagłębiał się w Rysi Gąszcz mógł wyczuć zapach sikorki. A po dłuższej chwili z zarośli wypadła owa ptaszyna, którą to niespecjalnie obchodził młody medyk.

Motyla Łapa:
• P: 2 | S: 8 | Zr: 18 | Sz: 20 | O: 10 | HP: 135 | W: 70/85 | MP: 2
• Cichy krok, psi węch, ciamajda, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1, zielarstwo: poziom 1
• Rozwinięte umiejętności: +6 zielarstwo, +3 tropienie, +4 skradanie
• Zdobyte PD: +20 MDP(2x moodunka, niecierpek) | +10PD (mysz)

Hm, sikorka? Cóż, to nie były zioła i nie do końca po to tu przyszedł, ale skoro już miał ją blisko... mógł spróbować tak jak wcześniej z tymi dwiema myszami. Przełknął więc ślinę, mentalnie przygotowując się do polowania, a następnie ugiął lekko łapy i ruszył w stronę ptaka, głowę i ogon zrównując z linią grzbietu. Pilnował tego, żeby iść pod wiatr oraz patrzył pod łapy, żeby na nic nie nadepnąć. Pamiętał również o tym, żeby ukrywać się przed wzrokiem sikorki za elementami otoczenia, a jeśli takowych akurat nie było po drodze – zamierać co jakiś czas w bezruchu. Jeżeli udało mu się podejść do niej wystarczająco blisko, skoczył na nią z wysuniętymi pazurami, planując przygwoździć ją do ziemi, a potem szybko dobić ugryzieniem w gardło.

Wojowniczka zignorowała dziwną roślinę i poszła dalej, chcąc znaleźć coś innego... i znalazła zapach borsuka. Jeżeli tylko odwróciła się w stronę, z której dobiegał, zobaczyła niewielkiego drapieżnika, przemierzającego las w stronę jego brzegu na granicy z ziemiami niczyimi. Był do niej obrócony tyłem, a więc jej nie widział i nie zapowiadało się na to, żeby miał zobaczyć, o ile nie zacznie robić jakichś gwałtownych ruchów.

Szałwia: P: 4 | S: 23 | Z: 23 | Sz: 24 | O: 18 | HP: 130 | W: 128/130 | MP: 1
» Cechy: ostre pazury; wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +1 do tropienia

O. Proszę. Ominęłam ten dziwny krzaczek i od razu wpadłam na borsuka, jak cudownie. Wzięłam płytki wdech powietrza, aby ten trzymać w swoich płucach. Zaczęłam się od razu, powoli, patrząc pod swoje łapy, wycofywać, mając nadzieję, że borsuk nie zwróci w tym momencie na mnie uwagi. Będę musiała o tym powiedzieć Golcowej Gwieździe, lub chociażby złapać naszego zastępcę. Nie mogłam pobić tego borsuka sama, ale jeśli on się znajduje na terenach treningowych? Może stać się coś okropnego!

Los chyba chciał po prostu spłatać jakiegoś psikusa Motylej Łapie. Niestety, sikorka nawet mimo tego, że nie zdawała sobie sprawy z obecności polującego, to kilka sekund przed skokiem terminatora coś ją spłoszyło, a ona sama odleciała w stronę nieba, nie dając nawet złotemu szansy na jej ponowne złapanie. I odleciała.

Motyla Łapa:
• P: 2 | S: 8 | Zr: 18 | Sz: 20 | O: 10 | HP: 135 | W: 70-5=65/85 | MP: 2
• Cichy krok, psi węch, ciamajda, wątłe zdrowie, wrażliwa skóra
• Skradanie: poziom 1, tropienie: poziom 1, zielarstwo: poziom 1
• Rozwinięte umiejętności: +6 zielarstwo, +5 tropienie, +6 skradanie
• Zdobyte PD: +20 MDP(2x moodunka, niecierpek) | +10PD (mysz)

Syknął cicho, kiedy sikorka odleciała, częściowo z niezadowolenia, że nie udało mu się jej złapać... a częściowo z powodu bólu, który nagle odezwał się w jednej z jego łap. Zmarszczył lekko pyszczek w niezadowoleniu. Nie jeden raz zdarzało się, że coś go pobolewało, ale nigdy nie było to najprzyjemniejsze uczucie, a teraz w dodatku było nagłe. Z niezadowolonym grymasem chciał więc ruszyć na dalsze poszukiwania ziół, jednak kiedy przeszedł kawałek, znienacka zaczęło padać. Jęknął w duchu, niezadowolony, że ta wyprawa po medykamenty kończyła się trochę szybciej, niż w zamierzeniu miała, ale nie było sensu zbierać czegokolwiek w taką pogodę. Szybko pozbierał więc znalezione przez siebie wcześniej medykamenty i zaczął szukać Szałwiowego Życzenia, a kiedy ją znalazł, wspólnie podjęli decyzję, żeby wrócić do obozu.

Szałwiowe Życzenie zachowywała ciszę i spokój, a więc borsuk ani na chwilę nie przypuszczał, że mogła być gdzieś za nim. Dzięki temu kocica mogła być spokojna o to, że oddali się na wystarczającą odległość i już wkrótce straciła niewielkiego drapieżnika z oczu... a później się rozpadało. Koniec zabawy.

Szałwia: P: 4 | S: 23 | Z: 23 | Sz: 24 | O: 18 | HP: 130 | W: 128/130 | MP: 1
» Cechy: ostre pazury; wspinacz
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +1 do tropienia

/zt x2, kiedyś tu wrócimy

Wróciłam tutaj niedługi czas później, mając nadzieję, że po księżycu znaki po borsuku, który tutaj był nie zniknęły. Mówiłam Golcowej Gwieździe, że go tutaj spotkałam, ale później przyszły kleszcze, które przyczepiły się i do mnie, i do przywóczyni, i dopiero teraz miałam moment aby wyjść poszukać tego szkodnika na naszych terenach. Gdy szukałam pomocy, bo pójście samej na takie zagrożenie równałoby się z idiotyzmem jeszcze większym, niż zazwyczaj wykazuje, zgłosiła się do mnie biała kocica w niebieskie ciapki. Z niemałą wdzięcznością przyjęłam jej propozycję, kiwając łbem w podziękowaniu. Cóż, teraz to musiało pójść po prostu niesamowicie, skoro kocica się do mnie przyłączyła w tym małym patrolu! Wiedziałam, że gdyby coś poszło nie tak i byśmy trafiły prosto na borsuka mogłabym pobiec prosto do obozu po pomoc. Co jak co, dom był prawie obok.
Weszłyśmy w końcu do Rysiego Gąszczu, a ja zaczęłam się rozglądać za miejscem, gdzie drapieżnika spotkałam. Weszłam w głąb lasu z nosem przyczepionym do ściółki. Zmarszczyłam brwi, a mój pysk delikatnie się zmarszczył.
- Tutaj go zauważyłam, a tam był - wskazałam ogonem w miejsce, gdzie zauważyłam czarno-białe stworzenie. Spojrzałam na przywódczynię z nastawionymi uszami. I chyba tam będziemy iść, prawda? Po krótkiej chwili jednak znowu utknęłam nos w ściółce. Chciałam wyczuć jakiś zapach drapieżnika, bo mogłam się po prostu mylić.

Wieść o borsuku napotkanym w Rysim Gąszczu nieco przeraziła Golec. Taki silny drapieżnik i to w sercu klanowych terenów! Nie mogła opuścić tego z wiatrem, przecież to zbyt duże zagrożenie. Widziała tylko jedne rozwiązanie- zabić wielkiego zwierza, a z futra zrobić sobie dywanik.
Wyruszyła więc, razem z Szałwiowym Życzeniem, by borsuka wytropić. Okolica na ten moment wydawała się być spokojna, ale... Na ja długo?
- No to chodźmy - Odparła dość spokojnym glosem, aby następnie udać się w kierunku, który wskazała szylkretka. Przywódczyni wzięła większy wdech, starając się wyczuć jakieś wonie, które mogłyby je zainteresować. Księżyc minął, borsuka tak naprawdę może tu w ogóle nie być. I... Po cichu łaciata liczyła właśnie na to. Bo wtedy dla wszystkich będzie lepiej. On przeżyje, a one wrócą do obozu żywe i w całości.

Tak jak się Golec spodziewała, na tą chwilę nic nie znalazły. W miejscu, do którego się zbliżyły nie było czuć żadnego zapachu drapieżnika. Nie było też widać żadnych innych śladów w postaci na przykład odcisków łap. Czyżby borsuk zdążył stąd zwiać? To... Dość dobra wiadomość, bo to oznacza, że się tu nie zadomowił. Ale... Na wszelki wypadek można się jeszcze trochę rozejrzeć i powęszyć. Nawet, jeśli nie znajdą borsuka, to może trafią na coś innego, co byłoby godne uwagi.
- Przeszukajmy okolicę. Nie widzę żadnych śladów, ale wiesz... Chcę mieć pewność - I ruszyła dalej, wciąż przed siebie, wypatrując poszlak. - Jeśli się nie boisz, możemy się rozdzielić. Tylko proszę, uważaj i gdyby coś to krzycz - Wtedy zapewne poświęciłyby na te poszukiwania mniej czasu, ale... Jakim kosztem? Czy to jest tego warte? Golec była w stanie zaryzykować, ale czy Szałwiowe Życzenie również?

Spodziewałam się, że nic nie znajdziemy. Minął księżyc. Księżyc za długo. Niestety choroba nie pozwalała mi wcześniej wyruszyć na poszukiwania, a może też za długo z tym zwlekałam. Ugryzłam wewnętrzną stronę policzka, czując, jak zaraz zza drzewa przed nami wyjdzie owe zwierzę z oczami małymi jak czarne jagody. Gdyby jakiś terminator trafił na tego borsuka? Gdyby mój terminator trafił na tego borsuka tylko dlatego, bo poszedł się przejść? Zmarszczyłam grzbiet pyska, dopiero go rozluźniając na słowa Golcowej Gwiazdy. Podniosłam głowę znad ściółki i spojrzałam na nią błyszczącymi ślepiami.
- Oczywiście - skinęłam delikatnie łbem, po czym oddaliłam się od Golec, aby poszukać w samotności zapachu czy poszlak borsuka. Faktycznie wolałam, aby owe zwierzę po prostu już jakiś czas temu opuściło nasze tereny, ale... lepiej dmuchać na zimno i przeszukać te tereny.

Rozdzieliły się. Chodzenie w samotności było... Nieco bardziej stresujące, jednak Golec starała się tym nie przejmować. Tak właściwie czym dłużej szła, tym mniej się denerwowała. Doszła do wniosku, że najwidoczniej żadnego borsuka już tutaj nie ma. Zmył się, odszedł gdzieś indziej i zostawił tereny Klanu Wichru w spokoju. Bardzo jej ulżyło. I teraz, skoro nie ma żadnego zagrożenia, to powinna wrócić do Szałwii, by spytać co u niej, jednak... Stwierdziła, że powęszy jeszcze trochę, tak o, dla zabawy. Może uda jej się znaleźć coś innego, co będzie mogła zabrać ze sobą do obozu. Piórka, świecidełka, kwiatuszki, cokolwiek. Zadowoliłaby się nawet zwierzyną, jakąkolwiek.

Nic nie znalazłam. Na szczęście, bo walka z borsukiem mogłaby uszczuplić zasoby Motylej Łapy, a ja na najbliższe zgromadzenie chciałabym być! Niestety, chyba cieszyłam się za szybko, bo zaraz do mojego nosa dotarł zapach szczurów. Cicho syknęłam marszcząc brwi. Zaraz przypadłam do pozycji łowieckiej, prostując ogon i głowę na linii grzbietu oraz przypadając do ziemii, ale tak, aby nie szorować brzuchem po trawie. Ruszyłam pod wiatr, zerkając pod łapy, aby nie wywołać dźwięku. Chciałam wytropić szczury zanim zawołam Golcową Gwiazdę. Bo się okaże, że to tylko jakiś zwietrzały trop przechodzących gryzonii i będę wołać przywódczynię po nic.

Położyłam uszy po sobie, odsuwając się delikatnie w las, aby nie zwrócić uwagi szczurów na siebie. Odetchnęłam ciężko i zaczęłam się rozglądać za Golcową Gwiazdą. Były te szczury, a skoro już były to wolę je ubić. Jednak nie wejdę sam w ten wir gryzoni.
- Golcowa Gwiazdo? - zawołałam, mając nadzieję, że niebieska kocica mnie usłyszy. Przegryzłam sobie środek policzka. Nowe blizny... kuszące. Ale nie kosztem życia.