Niby już pora do spania, ale mi się nie chciało spać! Bardzo... słońce późno zachodzi a ja już jestem duży i nie chodzę spać tak wcześnie jak kiedyś! Z tej okazji postanowiłem przejść się w rejony noclegowni wojowników... może któryś będzie chciał ze mną pogadać o dorosłych sprawach?
Usiadłem przed Głębokimi Tunelami nieco na boku... co by mama mnie tak szybko nie zauważyła.

/bociek

Znów byłem na samotnym spacerze, szybko jednak z niego wróciłem, gdyż pogoda nie zachęcała mnie dzisiaj do długich wędrówek po terenach Klanu Gromu. Pokręciłem się trochę po obozie, po czym wrzuciłem szybko coś na ząb, aby następnie udać się na odpoczynek do legowiska wojowników. Już miałem wejść do środka, gdy na progu ujrzałem niewielkie ciałko kociaka. Podszedłem do niego bliżej, zastanawiając się, co tak młody kot robi tak daleko od żłobka.
- Cześć, maluchu. Czy coś się stało? Zgubiłeś się czy może kogoś tu szukasz? - odparłem, starając się zachowywać przyjazny ton głosu. Nie chciałem wystraszyć kocurka ani w żaden inny sposób zrazić go do swej osoby.

Niemalże podskoczyłem widząc że w końcu ktoś postanowił do mnie zagadać! To czekanie trwało tak długo ile mój tata ma księżyców... czyli dużo! - Dzień dobly panu wojownikowi, ja tu siedzę bo już ćwiczę do bycia wojownikiem... tak na kiedyś! A co u pana? Jak żyćko? - odparłem chcąc pokazać że jestem bardzo dorosły po stylu mówienia. - Ale niech pan mnie nie odplowadza do kocialni jeszcze bo... jeszcze nie czas! - dodałem prędko.

Wiedziałem, że pewnie powinienem od razu wysłać go do żłobka, no ale które kocie nigdy nie odkrywało obozu Klanu Gromu na własną łapę? Dlatego pozwoliłem mu posiedzieć tu jeszcze przez jakiś czas, jednak nie samemu. Ktoś musi przecież czuwać nad jego bezpieczeństwem.
- Nawet nie mam takiego zamiaru. Pozwolisz jednak, że posiedzę tu z tobą, dopóki sam nie postanowisz wrócić do matczynego legowiska, dobrze? A odpowiadając na twoje pytanie, co tam u mnie...To wierz mi, że bywało lepiej w moim życiu. Ciesz się, młody, ze swoich beztroskich chwil jako kociak, póki możesz, bo w przyszłości zdążysz jeszcze za nimi zatęsknić. - odparłem, westchnąwszy cicho pod nosem.

- No dobzie, pozwalam panu - odparłem. No bo mogłem grac nieprzystępnego! A mu pozwoliłem siedzieć że mną... miał szczęście!
- A co wojownikowanie jest za tludne dla Pana? Ja się domyślam zw to tludne... no ale takie życie! Ja mam tate pzywódce ogólnie... I mi da najlepszego mentola więc będzie dobze. - odpowiedziałem próbując udawać dorosłego który doradza młodszemu... bo tak robią starsi doświadczeni wojownicy! Już niedługo taki będę więc muszę ćwiczyć za wczasu, no nie?

Przewróciłem oczami, uśmiechając się pod nosem. Młodziak ewidentnie starał się brzmieć na dużo starszego niż jest w rzeczywistości. Zaciekawiła mnie natomiast jedna rzecz, o której raczył wspomnieć...Oczywiście, wiedziałem, że Rozżarzona Gwiazda i jego partnerka, Tęczowa Chmura, spodziewali się kociąt, jednak nie spotkałem jeszcze ani jednego z ich potomków. Aż do teraz. Niebieskowłosy kocurek widocznie był jednym z ich synów, musiałem więc przy nim uważać na to, co mówię. Nie chciałem, żeby z jakiegokolwiek, nawet błahego powodu naskarżył na mnie swojemu ojcu, a naszemu przywódcy. Już bez tego miałem sporo problemów na głowie.
- Oj, nawet nie wiesz, jak trudne jest bycie wojownikiem. Nie mówiąc już o tym, że i tak na każdym kroku życie daje mi w kość, lecz nie będę cię zadręczał szczegółami. To nie są słowa przeznaczone dla uszu tak młodych kotów jak ty. Jednak mam nadzieję, że tobie w przyszłości będzie znacznie lżej i tego szczerze ci życzę, młodzieńcze. - odparłem z niepewnym uśmiechem na pyszczku, zajmując miejsce niedaleko kociaka. - A i dziękuję za pozwolenie, abym trochę ci potowarzyszył. Daj mi znać, jak już będziesz chciał wracać do żłobka, to odprowadzę cię bezpiecznie do matki. - dodałem po chwili, oferując mu swą pomoc w przejściu przez obóz Klanu Gromu. Nie mogłem pozwolić, żeby w drodze powrotnej wpadł komuś pod nogi ani tym bardziej się pod nimi pałętał, stwarzając zagrożenie dla siebie i innych. Taki "wypadek" z innym kotem mógłby być dla niego naprawdę groźny, bo małe, kocie ciałka są strasznie kruche i delikatne. Wiem coś o tym, gdyż dawniej, przez swą potężną aparycję, którą miałem od urodzenia, bałem się, że zrobię krzywdę swoim mniejszym rówieśnikom, dlatego unikałem wszelkiego kontaktu z nimi, obserwując jedynie z oddali, jak beztrosko bawią się w legowisku karmicielek.

Zmarszczyłem brwi przyglądając się mordce kocura. - Ja nie jestem tak młody! Mów mi wszystko, ja jestem już twaldy i - i poza tym jestem plawie telminatolem. Nie ulodziłem się wczolaj! - machnąłem ogonem bijąc nim o ziemię. Nienawidziłem gdy ktoś mówił że jestem malutkim kocięciem! Już prawie nie byłem! Sam tata zadziwia się jak szybko rosnę! Sam towarzyszący mi wojownik był ogromny ale ja myślę że go kiedyś prześcignę! Czy tak duże koty jedzą więcej niż te mniejsze? W sumie nie zwróciłem na to uwagi... muszę poobserwować ile je mama a ile je Mała Mrówka. Ona może nie jest jakaś bardzo mała ale jest nieco mniejsza niż Tęczowa Chmura. W ogóle nie mieliśmy w klanie zbyt małych kotów! Chyba najmniejszym kotem którego spotkałem była Owcze Runo... ale ją ciężko poobserwować bo ona jest ciągle w lecznicy!
- No dobzie. - kiwnąłem głową i spojrzałem w niebo na którym było już trochę gwiazd. - A Gwiazdy to maltwe koty? Jak na psykład ta pani ciocia co miała pogseb? - spytałem nie odrywając wzroku od nieba.

Wyszedł z legowiska wojowników, przeciągając się i ziewając.
Zazwyczaj nie spał tak długo, dziś wyjątkowo jednak obudził się dopiero gdy słońce było już wysoko na niebie. Całe szczęście nie miał dziś umówionego treningu ze Sroczą Łapą; ale to byłby przypał, gdyby zaspał na jej trening, w dodatku tak długo? Już teraz miała do niego problem o to, że został jej mistrzem... jakkolwiek bawiło go to, że dla terminatorki było to aż tak ważne, kto był jej nauczycielem, to jednak nie zamierzał celowo utrudniać jej niczego. Nawet jeżeli ona utrudniała wszystko sama sobie.
Otrząsnął sierść, ziewnął raz jeszcze, po czym usiadł tam, gdzie stał i zaczął leniwie rozczesywać sierść na piersi.

Pył nie spał od.... hm!! Dawna? Tak, to najlepsza ocena. Nie był pewien kiedy się obudził, ale zdecydowanie przed wojownikiem. Niemniej, to chyba lepiej - bo zdążył się w tym czasie wybrykać i pozwiedzać cały obóz z góry do dołu po raz, najpewniej, setny. Przez to też w końcu trafił na ziewającego kocura.
- Wyglądasz jakby cię ktoś wyjął lisowi z gardła!!! Czad!! - uśmiechnął się, rzucając mu komentarz w półskoku. Gdy wylądował, zaczął się mu przyglądać dokładniej; to potwierdziło jego opinię. - I jesteś poczochrany. Gdyby MNIE mama tak ktoś zobaczył, pewnie by mnie wylizał na śmierć.
Wiadomo, rodzice to... rodzice. Mogą się interesować mniej lub bardziej, ale chyba żadne nie chciało by dziecko było poczochrane. A przynajmniej, Pył chciał by o niego dbano.
- Chyba, że się dopiero obudziłeś? Wyglądasz jakbyś nie spał od księżyców!!! Jestem Pył, siemanko - i tym wesołym akcentem podsumował słowotok. - A tyyy?
Nie, teraz podsumował. Tak, żeby tamtego zachęcić do rozmowy.

Skrzywił się, nawet nie próbując ukryć swojego dyskomfortu.
Przerwał toaletę, jednak nie było mu dane w żaden sposób odpowiedzieć na słowa kociaka, ponieważ ten gadał, i gadał, i gadał... Kocur wyprostował się i lekko zmarszczył brwi, gdy tak patrzył na niego w zastanowieniu.
- Jabłkowa Gałąź - przedstawił się w końcu, bo od tego chyba było najłatwiej zacząć. - I tak już wyglądam. Dzięki.
Chciał powiedzieć, że było zbyt wcześnie na tak intensywną interakcję, ale przecież słońce było niemalże u szczytu nieba. Bolał go grzbiet i głowa od zbyt długiego spania. Ugh.

- A... no, to ci powiem, Gwiezdni chyba uznali że ty przegrałeś wyglądową loterię. No, ale ja nie mogę mówić zbyt wiele, jest o wiele fajniejszych kotów ode mnie... chociaż chyba takiego ani jednego jeszcze nie spotkałem. No, ale!! Na pewno tacy są, więc nie bój żaby, nie jesteś w tym sam - machnął łapą - niby na znak, że ma się nie przejmować swoim biednym losem bycia jak przerzuty i wypluty. - Jabłkowa Gałąź, nieźle. No, ten!! To właściwie, co robisz? Dorośli zawsze tak mało mówią, że wow!!
Co w sumie było zastanawiające. Czy koty z wiekiem traciły język w gębie?
- Ale może ty po prostu jeszcze nie miałeś szans gadać. To jest, może ja ci nie daję-- ten, no! Sorki. To co robisz? Masz jakieś plany??

- Nie lubię mówić więcej, niż jest to koniecznie - odpowiedział, przekrzywiając lekko głowę w bok, gdy czujnie patrzył na kociaka. Nie była to żadna aluzja do paplaniny Pyłu, nawet jeżeli tak to brzmiało... po prostu faktycznie lubił mówić niewiele, zwłaszcza jeżeli nie miał powodu do zbytniej ekscytacji.
- Nic nie robię. Niedawno się obudziłem, spałem zbyt długo - powiedział po chwili milczenia, krzywiąc się lekko. - Nie mam planów. Później może pójdę na polowanie. A ty? Jakie masz plany na dzisiaj? - spytał mechanicznie, bo tak przecież wypadało przeprowadzać rozmowy, nawet jeżeli nie sądził, żeby kociak mógł mieć wiele planów na dzień.

- A jakie kociak może mieć plany!! Poszedłbym gdzieś, ale w sumie poza przejściem z jednego końca obozu na drugi chyba nie mam więcej do roboty - sapnął, wielce umęczony swoim losem bycia zbyt młodym na wszystko. - Też bym poszedł na polowanie. Moja siostra chciała czaszkę dzika. Musiałbym zobaczyć jak one wyglądają. Mamy zamiar takiego upolować. Jedzenia na sto księżyców jak nie więcej!!
Uśmiechnął się dziarsko ze swoim pomysłem, pierś wypinając do przodu.
- Ale no... do tego trochę czasu zejdzie. Póki co, mogę sobie gadać z innymi, czy coś. Jak z tobą teraz. To jest zabawa dopiero, wiesz? Każdy kot jest tak inny, że głowa mała!!! No, poza tym, że jak mówiłem - starsi mało mówią, buu. - Ty na przykład chociaż masz PLANY. Nikt jeszcze nie miał, jak z nimi gadałem!!!

- Hmm - mruknął na jego słowa. - Obawiam się, że to raczej dzik upolowałby was - odpowiedział, unosząc brwi i pozwalając, by na jego pysk wkradł się krótki, rozbawiony uśmiech. Nigdy nie widział dzika osobiście, ale o nich słyszał; były skrajnie niebezpieczne. Wilki i lisy gryzły i szarpały, ale nijak miało się to do dzika, który bez problemu mógł szablą przebić koci brzuch na wylot i wypatroszyć nieszczęśnika jednym ruchem. Ech.
- Naprawdę? - spytał zdziwiony tym, że nikt nie miał planów. - Ale zgadzam się, że to dobra zabawa. Jak byłem młodszy, też lubiłem poznawać różne koty... chociaż wolałem je obserwować i myśleć nad ich różnymi reakcjami, niż faktycznie z nimi rozmawiać.

- HA! - szok. Szok, i to taki szczery! Dzik by ich miał upolować? Nie wyobrażał sobie tego. - One potrafią polować?
Dopytał czym prędzej. Cholera, bo jeśli tak, to co wtedy? Zaraz się jeszcze okaże, że dziki faktycznie myślą i mają własne klany. A takie morderstwo doprowadziłoby do wojny. Gwiezdni, z kroku na krok coraz gorzej!
- O... a czemu tak? - uniósł jedną z brwi do góry. - Przecież to się mija troszkę z celem! To jest, no, jak chcesz kogoś poznać jak z nim nie gadasz?

Pochylił się nieznacznie w stronę kociaka.
- W środku pory nagich drzew widziałem dzika, który zjadał wróbla - powiedział cicho, tak, jakby przekazywał mu właśnie niezwykle tajną informację. Trudno było wyczytać z jego pyska, czy mówił prawdę, czy może jednak właśnie kłamał Pyłowi w żywe oczy. Wyprostował się zaraz i otrząsnął sierść.
- Nie wiem. Nie lubię rozmawiać, gdy nie mam celu, do którego dążę. Często nie wiem, co powiedzieć - odpowiedział, wzruszając barkami. - A obserwując, można dowiedzieć się wielu rzeczy. Nie dowiem się, jaki jest jego ulubiony kolor, ale poznam jego mowę ciała, gesty, które często wykonuje czy nawyki. To też są wartościowe informacje.

- CO!! - krzyknął na raz, szybko to sobie obrazując. Potem zaś żałował, że sobie to wyobraził; ohyda. Co prawda, nie wiedział dokładnie jakby to wyglądało, ale chyba tym lepiej. Mniej krwawych wizji w głowie. - A czy dziki czasem nie jedzą um... żołędzi i tym podobnych?
Bo jeśli tak - co wzięło tego jednego gagatka na mięso?
Na kolejne jego słowa - machnął głową.
- Aha... no, to co wiesz o mnie? My już gadaliśmy, ale też mnie widzisz!! Co myślisz, co? - to mówiąc, zrobił kółeczko wokół własnej osi. Tak, żeby mieć pewność że dobrze się zaprezentuje, a Jabłko zobaczy go na pewno z każdej jednej strony.