Młodnik

Podjęta próba upolowania żaby okazała się strzałem w dziesiątkę! Tym razem ani ciężkie kroki, ani przypadek nie zdradziły Wężowej Łuski. Kocurowi udało się podejść na tyle blisko do płaza, żeby wykonać skok, a zabicie go było już tylko kwestią uderzeń serca. W końcu dał radę coś złapać – może od teraz będzie już tylko lepiej?

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 107-5=102/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się
» Zdobyte PD: +5 (żaba)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

W końcu mu się udało. Upolowanie żaby przyniosło wojownikowi sporo satysfakcji. Po dwóch nieudanych próbach nawet ta (w jego opinii) gorsza zwierzyna była dobrym kopem motywacji. Wziął truchło żaby i podszedł do jednego z drzew, pod którym wykopał dół, do którego wsadził zdobycz. Następnie zakopał ją, a korę drzewa zaznaczył swoimi pazurami, by potem łatwiej było mu znaleźć to miejsce. Po skończeniu tego, znowu ruszył przed siebie, węsząc i obserwując w poszukiwaniu zwierzyny. Liczył, że upolowanie żaby było dla niego znakiem szczęścia i że dalsze polowanie będzie bardziej szczęśliwe niż w dwóch pierwszych próbach złapania czegoś.

_________________

Idąc dalej, Wężowa Łuska nie mógł wypatrzeć żadnej zwierzyny; nic dziwnego, skoro dopiero co polował, wiadomo, że w ten sposób robiło się trochę szumu. Odnalazł za to... królicze bobki, w które prawie wdepnął. Samego królika jednak nie było, żadnego świeżego śladu – też nie. Prawdopodobnie jakiś uszak przechodził tamtędy jakiś czas temu i je po sobie zostawił, ale od tamtej pory musiało go tu dawno nie być.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 102/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się
» Zdobyte PD: +5 (żaba)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Nie spodziewał się od razu zwierzyny, ale... Oh, wolałby uniknąć niespodzianek, a w jedną prawie... Wdepnął. A konkretniej w królicze bobki. Szkoda tylko, że nie było przy okazji żadnego świeżego śladu po króliku. Wojownik parsknął tylko pod nosem i wyminął niespodziankę, którą zostawił królik. Zamiast dłużej się nad tym zastanawiać, ruszył dalej przed siebie. Miał swój cel i chciał się go trzymać, a nie rozmyślać o króliku, którego już dawno nie było.

_________________

I już po raz czwarty Wężowa Łuska miał okazję coś złapać, ale tym razem wyzwanie było trochę większe. Wojownik dostrzegł bowiem gawrona, ale nie na ziemi czy też nawet przy ziemi, a na drzewie! Siedział na gałęzi, na szczęście dość niskiej, a że wyjątkowo był sam, stwarzało to doskonałą okazję dla wojownika, żeby spróbować się do niego zakraść – o ile chciał bawić się we wchodzenie na drzewa.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 102/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się
» Zdobyte PD: +5 (żaba)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Jakby wcześniej mu było za łatwo, tak tym razem znowu miał odrobinę szczęścia, ALE oczywiście musiał być jakiś haczyk. W tym wypadku był to fakt, że gawron siedział na drzewie, a on musiałby na nie wejść, by spróbować go złapać. Na szczęście siedział on na tyle nisko, by Wąż uznał to za ofiarę wartą spróbowania. No i był sam, co wcale tak często się nie zdarza. Wiatr wiał mu w pysk, a on powolnym krokiem na ugiętych łapach szedł w stronę drzewa, cały czas mając oko na gawrona. Starał się jak najbardziej ukrywać za otoczeniem, ale i tak jeśli tylko gawron patrzył w jego stronę, zastygał w bezruchu dopóki ptaszysko przestało się nim interesować. Jednocześnie zerkał pod łapy by ominąć wszystko na co mógł wejść i co by zaalarmowało ptaka. Ogon miał równo z linią grzbietu, tak samo jak głowę, a brzuch ani przez chwilę nie dotykał podłoża. W takiej pozycji podszedł do drzewa. Teraz zaczynała się zabawa, bo musiał na nie wejść i złapać głupiego ptaka. Zrobił to, a jeśli ptak nadal nie uciekł zdziwię się jeśli nie , to wszedł aż na gałąź, którą miał właśnie dzielić z ptakiem który pewnie uciekł. Jeśli nadal wszystko szło po jego myśli pewnie nie to skoczył na ptaka, z zamiarem złapania go za skrzydła i nie skręcenia sobie karku by mu nie uciekł i zabicia.

_________________

Wężowej Łusce poszło znacznie lepiej, niż sobie wyobrażał. Podszedł do drzewa bez problemu, ukrywając się przed wzrokiem ptaka. Wspiął się na nie i udało mu się nie narobić przy tym takiego hałasu, żeby gawron go wykrył. Świetnie. Wszedł na gałąź... i dopiero tam sprawy zaczęły iść nie po jego myśli.

Czy Wężowa Łuska spadnie z drzewa?
parzyste – tak
nieparzyste – nie
» wypada: 2

Rzut <1k29> na obrażenia
» wypada: 4

Złapał gawrona, to trzeba mu było przyznać, ale zapomniał chyba, że nie jest wiewiórką i skakanie po gałęziach młodych drzew mogło się dla niego nie skończyć zbyt dobrze. Gałąź zatrzęsła się pod wpływem skoku, a on spadł na ziemię. Miał jednak dużo szczęścia – po pierwsze znajdował się dość blisko ziemi, a po drugie pod drzewem znajdował się mech, który zamortyzował jego upadek. Skończyło się więc tylko ledwie wyczuwalnym obiciem na boku. Znacznie gorzej skończył gawron, który, poszarpany przez wojownika jeszcze przed upadkiem, był martwy. Zdobycz złapana, ale jakim kosztem.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160-4=156/160 | W: 102-6=96/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Szło mu lepiej niż sobie myślał. Ba, złapał to przeklęte ptaszysko! Problem był tylko taki, że... Spadł z drzewa. Gałąź się pod nim zatrzęsła, a on poczuł jak spada. Miał jednak więcej szczęścia niż mógł przypuszczać. Dopiero leżąc pod drzewem zdał sobie sprawę, że może gawron nie był wcale taki przeklęty skoro (na jego szczęście) usiadł wystarczająco nisko by upadek z drzewa skończył się dla wojownika ledwo wyczuwalnym obiciem boku. No i mech na który wylądował też miał tu swój wpływ, bo zamortyzował upadek. Może i złapanie ptaka było ryzykowne, ale się udało. Wojownik wstał i wziął truchło ptaka, który skończył dużo gorzej niż on. Wykopał dół pod drzewem na które jeszcze przed chwilą wchodził i zakopał truchło by wrócić po nie gdy będzie szedł do obozu. Znowu ruszył przed siebie w poszukiwaniu kolejnych sztuk zwierzyny. Skoro miał szczęście XDDD to nie widział sensu w marnowaniu swojej okazji.

_________________

Póki co Wężowa Łuska nie mógł znaleźć zwierzyny – nic zresztą dziwnego, skoro przed chwilą nie dość, że zabił gawrona, to jeszcze spadł z drzewa. To na pewno musiało narobić tyle rabanu, że w najbliższym czasie mógł mieć problemy ze znalezieniem czegokolwiek. A jakby tego było mało, to jedną z przednich łap wdepnął prosto w kałużę błota! Niby to nic poważnego, ale jednak było chłodne, nieprzyjemne i przede wszystkim brudzące.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 156/160 | W: 96/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Nie spodziewał się, że szybko coś znajdzie, bo przy złapaniu gawrona było więcej hałasu niż przy łapaniu żaby. Prawdopodobnie dlatego, że spadł z drzewa, ha. Mimo tego szedł przed siebie, aż w końcu trafił na kolejną niespodziankę, którą tym razem było... Błoto. Kałuża błota w którą wdepnął. Skrzywił się, bo było to niezbyt przyjemne uczucie i otrzepał trochę łapę, chociaż wiedział, że dokładniejszym jej wyczyszczeniem będzie musiał zająć się w obozie. Teraz nie miał czasu zawracać sobie tym głowy. Ruszył przed siebie z zamiarem dalszego korzystania ze swojego szczęścia w łapaniu zwierzyny. Najpierw tylko wypadało jakąś znaleźć.

_________________

Najpierw błoto, a później... absolutne nic. Wężowa Łuska szedł przed siebie i szedł, ale nie mógł znaleźć nic, co przykułoby jego uwagę. Las był cichy, zwierzyna się pochowała, drapieżników ani dziwnych, niecodziennych przedmiotów czy innych kałuż nie było. Nuda.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 156/160 | W: 96/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Nic. Oh, zupełnie nic. Nawet z tych niezbyt przyjemnych niespodzianek tak jak kałuża błota czy królicze bobki. Ani zwierzyny, ani drapieżników... Nic wartego uwagi czy jakkolwiek ciekawego. Mimo to nie chciał tracić nadziei. W końcu szczęście się do niego tyle razy uśmiechnęło... To nie tak, że mógł wyczerpać swój limit, o nie nie. On SAM musiał uznać, że upolował wystarczająco albo to jego szczęście musiałoby mu dać, hehe, kopa nieszczęścia. Na razie jednak nadal szedł przed siebie, a cel miał ten sam - znaleźć coś co można upolować.

_________________

No i masz ci los, nie dość, że zwierzyny nie było, to jeszcze znalazło się coś, z czym do tej pory na tym polowaniu Wężowa Łuska problemu nie miał – drapieżnik. Konkretniej był to krogulec, który siedział jakąś długość drzewa przed nim. Znajdował się na ziemi, a szponami przyciskał do podłoża jakiegoś złapanego przez siebie mniejszego ptaka, najpewniej drozda. Miał więc póki co lepsze zajęcia niż dręczenie wojownika z klanu Gromu, ba, na razie chyba nawet go nie zauważył, ale Wąż chyba nie powinien kusić losu. Lepiej dla niego byłoby, gdyby się wycofał.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 156/160 | W: 96/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Dla odmiany los przygotował mu coś zupełnie innego - drapieżnika. Był to krogulec. Z tego co wywnioskował Wąż, ptak nawet go nie zauważył, bo był zbyt zajęty swoją zdobyczą. Nie zastanawiał się długo czy powinien zaatakować - po prostu uznał, że właśnie to zrobi. Przyjął pozycję łowiecką - ugiął łapy, ale nie tak by brzuch ocierał się o podłoże, a ogon i głowę zrównał z linią grzbietu, by podejść jak najbliżej ptaka z nadzieją pozostania niezauważonym. Szedł do niego po łuku, tak by wiatr wiał mu w pysk, a jednocześnie by mógł schować się za elementami otoczenia i cały czas sprawdzał czy przypadkiem pod łapy nie natoczy mu się coś, co by go zdradziło. Jeśli ptak nie uciekł zanim kocur się zbliżył, wyskoczył na niego z wysuniętymi pazurami, z zamiarem zranienia jego skrzydeł, by nie mógł mu uciec i by mieć jako tako równe szanse.

_________________

Próba skradania się i ataku z zaskoczenia: 9-1 = 8 → nieudane; reakcja krogulca w tej turze

Atak Węża: nieudany
Atak krogulca: krytyczny! » (23+25) - (1/2*20) - 3 = 35

Szczęście chyba jednak nie było dzisiaj po stronie Wężowej Łuski. Jakby upadek z drzewa mu nie wystarczył, krogulec postanowił kusić los i rzucić się na krogulca. Miał jednak wyjątkowego pecha. Nagły podmuch wiatru w inną stronę poniósł jego zapach prosto do drapieżnika. Nie było jednak tak źle, bo zdążył podejść w miarę blisko, ale... wyskakując na krogulca, kompletnie źle wymierzył. Skoczył na zbyt krótką odległość, żeby trafić ptaka, w ten sposób jedynie wystawiając się na jego atak. W dodatku drapieżnik obrócił się w jego stronę i bezceremonialnie złapał dziobem za lewe ucho kocura, po czym bez większego problemu oderwał jego część. Oj, atakowanie jedzącego drapieżnika chyba jednak nie było dobrym pomysłem. Wężowa Łuska musiał reagować szybko, jeśli nie chciał, żeby zrobiło się jeszcze gorzej.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 156-35=121/160 | W: 96-4=92/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)
» Rana 3. stopnia: oderwane 3/4 małżowiny usznej lewego ucha, krwawi (-3 HP na turę od następnej tury)

Krogulec: S: 25 | Zr: 27 | Sz: 35 | O: 20 | HP: 110 | W: 100-12=88/100

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Wąż mógł właśnie startować w konkursie na najbardziej pechowego kota dnia, bo nie dość, że uciekły mu dwie sztuki zwierzyny i spadł z drzewa to jego próba podejścia do krogulca szła dobrze... Aż wiatr zmienił swój kierunek, informując tym samym ptaka o jego obecności. Niby podszedł dość blisko, ale na domiar złego źle wymierzył odległość i właściwie to podał mu się na tacy, co ptak wykorzystał odrywając mu spory kawałek ucha. Wężowa Łuska poczuł ból, ale też i wściekłość, że ptak ŚMIAŁ to zrobić. On NIE MIAŁ PRAWA odrywać mu najmniejszej części ucha, a co dopiero... Prawie całe. W tym momencie ładna blizna nie liczyła się dla wojownika. Musiał zaatakować, co też zrobił. Chciał go podrapać prosto po gardle, co też próbował zrobić, ale... Cóż, czy szczęście mu dopisze?

// Młodnik - Page 4 3007600445

_________________

Atak Węża: udany » (15+40) - (18+20) + 10 = 27
Atak krogulca: udany » (18+25) - (19+23) - 3 = -2

I role się odwróciły – tym razem to Wężowa Łuska zaatakował ptaka z siłą, zostawiając mu krwawiącą ranę po pazurach idealnie na gardle. Nie była może tak głęboka i rozległa, jak mogłaby być, ale wciąż całkiem spora, a dzięki uderzeniu we wrażliwe miejsce, krwawiła obficie. Krogulec próbował się zrewanżować – wiedząc, że na ziemi nie miał przewagi w postaci skrzydeł, wzleciał w powietrze i próbował chwycić wojownika szponami, ale kompletnie chybił. Wciąż pozostawał jednak w powietrzu i szykował się do kolejnego ataku, co utrudniało sprawę dla Wężowej Łuski.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 121-3=118/160 | W: 92-6=86/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)
» Rana 3. stopnia: oderwane 3/4 małżowiny usznej lewego ucha, krwawi (-3 HP na turę)

Krogulec: S: 25 | Zr: 27 | Sz: 35 | O: 20 | HP: 110-27=83/110 | W: 88-5=83/100
» Rana 2. stopnia: zadrapanie na gardle, krwawi (-3 HP na turę od następnej tury)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Jak widać role ciągle się odwracały i tym razem to Wężowa Łuska przejął "pałeczkę szczęścia". Udało mu się zrobić ranę na gardle krogulca. Mogła być głębsza i bardziej rozległa, ale krwawiła obficie i po prostu była, co wystarczyło wojownikowi. Za to krogulec spróbował go chwycić w swoje szpony, co mu na szczęście nie wyszło, ale by nie było za dobrze, nadal pozostał w powietrzu. Wąż jednak nie miał zamiaru się poddawać albo co gorsza uciekać. Skoczył na ptaka z zamiarem zadania mu kolejnych ran, a najlepiej uszkodzenia skrzydeł by zyskać przewagę. Jeśli udało mu się, to złapał skrzydło ptaka w zęby i zaczął szarpać z całej siły.

_________________

Atak Węża: nieudany
Atak krogulca: udany » (20+25) - (16+23) - 3 = 3

To, co działo się w Młodniku, z pewnością nie było potyczką godną wojownika i drapieżnego ptaka, a w tym momencie przypominało bardziej jakąś przepychankę młodych i niedoświadczonych. Wąż skoczył w stronę skrzydła ptaka, ale ponownie nie trafił i co najwyżej kłapnął sobie zębami gdzieś przy nim. Krogulec natomiast, mając go na wyciągnięcie łapy, spróbował ponownie złapać go w swoje szpony, ale nie zdołał tego zrobić. Ledwie drasnął Węża jednym szponem gdzieś w okolicy karku, ale że kocur miał twardą skórę, praktycznie tego nie poczuł. Nie został nawet ślad.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 118-3-3=112/160 | W: 86-3=83/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się, +1 do wspinaczki
» Zdobyte PD: +5 (żaba), +20 (gawron)
» Rana 3. stopnia: oderwane 3/4 małżowiny usznej lewego ucha, krwawi (-3 HP na turę)

Krogulec: S: 25 | Zr: 27 | Sz: 35 | O: 20 | HP: 83-3=80/110 | W: 83-5=78/100
» Rana 2. stopnia: zadrapanie na gardle, krwawi (-3 HP na turę od następnej tury)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Gdyby Wąż obserwował to wszystko z boku, prawdopodobnie nazwałby tą walkę niepoważną, ale z racji, że był jej uczestnikiem, niekoniecznie miał czas o tym myśleć. Znowu nie udało mu się trafić ptaka i zamiast ugryźć go w skrzydło tak jak planował, najprościej mówiąc... Nie trafił. Zresztą nie tylko on, bo krogulec próbował go złapać, ale mu nie wyszło. Wojownik nie miał zamiaru tak łatwo się poddawać i postanowił znowu spróbować uszkodzić skrzydła ptaka. Tym razem jednak jego plan się trochę zmienił, bo zamiast zębami, teraz celował pazurami, z nadzieją, że szczęście znowu się do niego uśmiechnie.

_________________

Starlight