Młodnik

Szczęście w nieszczęściu – zwierzyny nie było, ale drapieżników także nie, a napotkała ich już na swojej drodze tyle, że przyjmowała to zdecydowanie z ulgą. Nie wyglądało też na to, żeby w okolicy kręciło się więcej dzików. Nie było ich ani słychać, ani widać, ani też czuć śladu, jakby jakieś osiedlały się na tym terytorium. Dobrze, jeszcze im do tej całej kolonii drapieżników w Młodniku dzików brakowało! Uspokoiła ją myśl o tym, że był to najwyraźniej pojedynczy osobnik, który chwilowo przebywał w tym miejscu i najpewniej wkrótce się z niego wyniesie. W takim razie nie zaszkodzi chyba, jeśli rozejrzy się jeszcze trochę za zwierzyną, prawda? Tym bardziej że nie chciała znowu przeszkadzać Rozżarzonemu Krokowi, który i tak miał już pecha przez własne spotkania z drapieżnikami.

Niestety sikorka miała nad nim pewną przewagę i nie dawała się wcale tak łatwo złapać. Trzepotała skrzydłami tak szybko, jakby zależało od tego jej życie – bo zależało! Rozżarzony Krok biegł na tyle szybko, aby nie tracić bezpowrotnie szansy na pogoń, jednak nie udawało mu się przybliżyć na wystarczającą odległość, żeby wykonać skok. Przynajmniej miał tyle szczęścia, że ptak nie wzbił się jeszcze na tyle wysoko, aby znaleźć się poza jego zasięgiem. Gorzej, że pogoń była męcząca, a miał już za sobą całkiem spory wysiłek tego dnia.

Żar: P: 5 | S: 35 | Z: 30 | Sz: 21 | O: 18 | HP: 150 | W: 87-6=81/130
» Cechy: ostre kły; ostre pazury; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte PD: +10 (sójka), +35 (kuna)
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się; +2 do tropienia; +2 do wspinaczki

_________________

if I were still alive, I’d sing just one last time
a song I never sang for you, but now I have to try
it's just a bit embarrassing, but you need to hear it through
it would be nice if you could listen to this song I made for you
it would be nice if this song could one day reach you

Pogoń go wymęczała, ale jeszcze miał trochę sił do tego, by gonić ptaka, który mu umykał spod łap. Starał się zmobilizować wszelkie pozostałe mu siły, zaciskając zęby i starając się jeszcze bardziej przyspieszyć, by dogonić lecącą nisko ptaszynę. Jakby go kusiła, by ją złapał! Prawdopodobnie po tym, jak się okaże, czy złapał sikorkę, czy też nie, odpuści sobie dalsze polowanie, bo już i tak był zmęczony wcześniejszymi podejściami i walką z kuną, która napatoczyła mu się pod łapy. Starał się zmniejszyć między nimi odległość na tyle, by mógł odbić się od ziemi i spróbować złapać w swoje pazury małego ptaszka, by przynieść go do ziemi i pozbawić go życia. Miał nadzieję, że teraz mu się uda, bo gdyby nie, to pewno by musiał powtórzyć polowanie gdzie indziej po odpoczynku.

Konwaliowa Ścieżka nie dostrzegła niczego niepokojącego w okolicy. Jednak również nie wyczuła żadnego ślady zwierzyny, którą by mogła uchwycić. Być może ilość drapieżników obecnych na terenach spłoszyła większość jadalnych piszczków, ale, ale! Cóż to było? Szylkretowa kotka dostrzegła w pewnym momencie ziemny kopiec, bardzo charakterystyczny dla jednego z typu zwierzyn. Jednak jakie były szanse, że kret wystawi głowę przed otwór w ciągu najbliższej doby? Małe, ale wojowniczka mogła spróbować.

Konwaliowa Ścieżka: P: 4 | S: 36 | Z: 21 | Sz: 11 | O: 20 | HP: 160 | W: 79 (100)
• Cechy: ostre pazury | twarda skóra | ciężki krok
• Umiejętności: skradanie się [2], tropienie [2], wspinaczka [2]
• Zdobyte PD: +15 (wiewiórka), +10 (orzechówka), +5 (ryjówka)
• Zdobyte punktu umiejętności: +3 do tropienia; +5 do skradania się; +2 do wspinaczki

Wciąż nic niepokojącego. Zwierzyny co prawda też nie, ale bezpieczeństwo było dla niej ważniejsze niż piszczki. Zresztą, tych już trochę złapała. A w dodatku, proszę bardzo, choć trochę to zajęło, jednak nie wszystko stracone – udało jej się znaleźć kreci kopiec! Co prawda nie widać było, żeby jakiś kret się z niego wyłaniał, ale może warto było się trochę przyczaić, skoro już go znalazła. Ugięła łapy, głowę i ogon automatycznie wyrównując z linią grzbietu, a następnie zaczęła powoli skradać się w stronę kopca. Pamiętała o tym, żeby przerzucić ciężar ciała na tylne łapy. Wiedziała, że miała dość ciężki krok, więc znacząco utrudniało jej to zadanie, ale w ten sposób choć trochę minimalizowała drgania ziemi, jakie powodowała, krocząc. Na wypadek, jakby kret postanowił jednak wyleźć z kopca, zanim się przy nim znalazła, pilnowała też, żeby iść pod wiatr i zerkać pod łapy, żeby nie stanąć na nic, co mogłoby wywołać hałas. Gdyby wychylił się z norki, skoczyłaby w jego stronę, złapała w łapy i zabiła, jeśli natomiast nie – przyczaiłaby się przy kopcu, żeby zrobić dokładnie to samo, ale w momencie, kiedy już wyjdzie. O ile w ogóle wyjdzie. Jeśli długo to potrwa, to w ostateczności mogła sobie po prostu iść.

Złapanie ptaka okazało się trudniejsze, niż Rozżarzony Krok mógłby się spodziewać – sikorka pędziła przed siebie z zaskakującą szybkością i nie wydawała się nawet w połowie tak zmęczona jak wojownik. No, może nic w tym dziwnego, zważywszy na to, że nie miała za sobą prób dopadnięcia jakiejś zwierzyny i walki z przeciwnikiem. Kocur miał przynajmniej tyle szczęścia, że wciąż leciała na tyle nisko, że miał jakąś szansę. Musiał jednak dać z siebie wszystko, jeśli chciał ją dopaść, bo z każdą chwilą wznosiła się coraz wyżej...

Żar: P: 5 | S: 35 | Z: 30 | Sz: 21 | O: 18 | HP: 150 | W: 81-8=73/130
» Cechy: ostre kły; ostre pazury; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 3; tropienie: 2; wspinaczka: 2
» Zdobyte PD: +10 (sójka), +35 (kuna)
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się; +2 do tropienia; +2 do wspinaczki

_________________

if I were still alive, I’d sing just one last time
a song I never sang for you, but now I have to try
it's just a bit embarrassing, but you need to hear it through
it would be nice if you could listen to this song I made for you
it would be nice if this song could one day reach you

Rozżarzony Krok stwierdził, że to nie ma sensu gonić dalej za zwierzyną. Zatrzymał się, ciężko dysząc i patrząc, jak sikorka odlatuje w siną dal. Opuścił głowę, wdychając i wydychając powietrze, łapiąc je do płuc w łapczywy sposób, próbując uspokoić swoje drżące mięśnie i zmęczenie, które go ogarnęło. Musiał chwilę odpocząć, nim mógł cokolwiek zrobić dalej. Był strasznie zniesmaczony swoim wynikiem na polowaniu, miał nadzieję, że następnym razem pójdzie mu lepiej. Strasznie mu było też głupio, bo Konwalia pewno zdobyła masę zwierzyny, nim rudzielec w ogóle wyczuł jakikolwiek trop, który nie należał do drapieżnika. Poczekał, aż szylkretka skończy podejście pod kreta, wolał się nie przybliżać, bo mógłby spłoszyć swoimi krokami. Podszedł do niej, gdy kret już znalazł się w jej paszczy martwy, z lekkim uśmiechem.
- No, brawo! Eh, ja nic więcej nie złapałem, ale muszę już do obozu wracać - powiedział wojowniczce, starając się jakoś ukryć fakt, że byl z tego faktu mocno niezadowolony. Ba, to mało powiedziane! Był zły na siebie, że pozbył się jedynie jakiejś kuny i upolowął sójkę. No niesamowity wojownik.

I kret padł martwy, jak tylko wystawił swoją głowę. Musiała chwilę poczekać przy norze, by zwierzak się wychylił, ale gdy już to zrobił, to szylkretka szybko dobiła go swoimi pazurami. I tak złapała więcej, niż jej towarzysz, który zdecydowanie nie miał dzisiaj szczęścia, ani do znajdowania zwierzyny, ani do jej łapania

Konwaliowa Ścieżka: P: 4 | S: 36 | Z: 21 | Sz: 11 | O: 20 | HP: 160 | W: 79-4=75 (100)
• Cechy: ostre pazury | twarda skóra | ciężki krok
• Umiejętności: skradanie się [2], tropienie [2], wspinaczka [2]
• Zdobyte PD: +15 (wiewiórka), +10 (orzechówka), +5 (ryjówka), +5 (kret)
• Zdobyte punktu umiejętności: +4 do tropienia; +6 do skradania się; +2 do wspinaczki

Oj, zdecydowanie jej się z tym kretem poszczęściło! Wiedziała, że przy krecich kopcach czasem czekało się znacznie dłużej, a zdarzało się też tak, że czekało się, uch, po nic, a tu proszę, jak ładnie, niemal natychmiast dopadła tego kreta! Miała dziś wyjątkowe szczęście, że złapała aż cztery piszczki, mało tego, wszystkie za pierwszym razem, więc się za nimi za bardzo nie nabiegała! Jedynie z tą wiewiórką musiała trochę pokombinować, ale nie było źle, nie? Chciała już zakopywać zdobycz i ruszać dalej, ale wtedy odezwał się Rozżarzony Krok. O, nawet nie zauważyła, kiedy przyszedł, taka była skupiona! Uśmiechnęła się do niego lekko.
– Dzięki! Jak wracasz, to też już pójdę. No i wiesz, nie złapałeś, ale za to totalnie załatwiłeś tę kunę! – powiedziała. – Swoją drogą, widziałam dzika niedaleko. Spał, więc się trochę rozglądałam, czy nie ma ich tu gdzieś więcej, ale nie znalazłam nic niepokojącego, więc widocznie jest tu tylko tymczasowo. No, tak czy inaczej, trzeba uważać – dodała. Następnie razem z Rozżarzonym udali się, żeby zebrać swoje zdobycze i wrócili do obozu.

/zt x2

_________________

if I were still alive, I’d sing just one last time
a song I never sang for you, but now I have to try
it's just a bit embarrassing, but you need to hear it through
it would be nice if you could listen to this song I made for you
it would be nice if this song could one day reach you

Postanowił wybrać się na polowanie. Zresztą nic dziwnego skoro był to jeden z jego obowiązków, a czym mniej musiał widzieć inne koty, tym lepiej. Nie miał nikogo kogo mógłby nazwać swoim bliskim dlatego samotne polowania tylko dodawały mu motywacji. Jeszcze niedawno narzekał na za dużo zajęć, co jednak zmienił - więcej polowań kosztem patroli nie uważał za coś złego. Ba, skoro dostał dwóch nowych terminatorów to i tak musiał zmienić swój plan dnia. W końcu jednak znalazł idealną okazję by wyrwać się od innych obowiązków i czym prędzej wybrał się na polowanie, a za cel obrał sobie Młodnik. Biegnąc w stronę zagajnika czuł się wolny, co go tylko zmotywowało by złapał ile tylko wpadnie mu w łapy. Przynajmniej taki był plan, ale zdawał sobie sprawę, że lepiej nic nie zakładać z góry.
Dopiero gdy zbliżył się do obranego przez siebie celu, zwolnił do marszu. Ugiął łapy, jednak nie na tyle by jego brzuch ocierał się o ziemię, a ogon i grzbiet zrównał z linią grzbietu. Ruszył pod wiatr, a łapy stawiał najciszej jak tylko pozwalała jego waga i mała gracja, a jednocześnie ciągle pilnował co ma pod łapami, tak na wypadek by nie alarmować całego otoczenia o swojej obecności. Węszył uważnie i jednocześnie rozglądał się na boki w poszukiwaniu zwierzyny. Ostatnie czego chciał to wrócić z pustymi łapami.

_________________

Młodnik widocznie był znakomitym miejscem na polowania – wiejący wiatr powoli prowadził kocura w głąb lasu, ale jeszcze zanim zdążył w niego porządnie wejść, już przy samym brzegu dojrzał charakterystyczną kupkę ziemi jakieś dwie długości drzewa od siebie. Był to, rzecz jasna, kreci kopiec, a sądząc po tym, że wyglądał, jakby lekko się poruszał, mogło to znaczyć, że właśnie wychodził z niego kret. Wężowa Łuska miał świetną okazję, żeby od razu coś złapać, ale musiał być szczególnie ostrożny, jeśli nie chciał, żeby zwierzątko zniknęło mu sprzed nosa i ponownie wlazło do swoich podziemnych korytarzy.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Szedł przed siebie, cały czas pilnując by wiatr wiał mu w pysk. Poszczęściło mu się, bo zanim zdążył porządnie wejść do lasu, zauważył kreci kopiec, który się ruszał, z czego mógł wywnioskować, że jego mieszkaniec prawdopodobnie miał zamiar z niego wyjść. Idealnie. Zdawał sobie sprawę, że musi być ostrożny, bo wystarczył jeden błąd by kret zniknął w swoim królestwie. Z ugiętymi łapami, głową i ogonem zrównanymi z linią grzbietu, przeniósł ciężar ciała na swoje tylne łapy by zminimalizować drgania ziemi i zmniejszyć szansę na uświadomienie kreta, że w okolicy jest koci łowca. Cały czas patrzył pod łapy, bo nie chciał stracić okazji. Jeśli udało mu się podejść bliżej bez wykrycia, przystanął blisko kopca, na długość skoku od niego, by poczekać aż ukaże mu się kret w całej swojej okazałości, a gdy już się to stało, skoczył na zwierzę z zamiarem złapania go w wyciągnięte pazury i uśmiercenia zwierzęcia przez ugryzienie w gardło.

_________________

Kocur co prawda zakradał się tak, jak na wojownika przystało – pilnował wszystkich zasad i uważał, jak tylko mógł. Rzecz w tym, że kret po prostu... najwyraźniej się rozmyślił i wrócił do swoich podziemnych tuneli, zanim wojownik zdążył się do niego zbliżyć na tyle, żeby skoczyć. Może był to przypadek, może kwestia naturalnie cięższego kroku Wężowej Łuski, kto wie? W każdym razie nie zapowiadało się na to, żeby kret chciał się z powrotem wynurzyć na powierzchnię; szansa niestety przepadła.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 120-3=117/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Jak widać jego szczęście szybko prysło bo kret najwyraźniej zmienił zdanie, ku niezadowoleniu Wężowej Łuski. Zamiast złapać stworzenie, tak jak planował, kret sam po prostu... Rozmyślił się, ot co. Wąż westchnął cicho i znowu ruszył cicho przed siebie, z wiatrem wiejącym mu w pysk, węsząc w poszukiwaniu kolejnej ofiary. Z kretem mu się nie posczęściło, ale to nie była jego wina i nie miał sobie nic do zarzucenia. On zrobił dobrze, a to, że trafił mu się taki kret nie było jego winą i gdyby wszystko poszło po jego myśli to by go złapał. Teraz zostało mu tylko liczyć, że przy następnej okazji będzie miał więcej szczęścia.

_________________

Na szczęście nie minęło długo, nim znalazł kolejnego piszczka, tym razem nieco bardziej w lesie, ale wciąż jeszcze nie w jego głębi. Przy korzeniach jednego z drzew nieco ponad długość drzewa od niego siedział królik. Tymczasowo był zajęty myciem się, a więc nie widział jeszcze wojownika. Kolejna szansa, może tym razem uda się lepiej?

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 117/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +2 do skradania się zapomniałam dopisać w ostatniej turze

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Możliwe, że szczęście znowu zaczęło się do niego uśmiechać, bo nie czekał długo aż znowu coś znajdzie. Tym razem był to królik, który był zajęty myciem się, więc nie zauważył wojownika. Jeszcze. Kocur wyciszył swój oddech i zaczął iść w stronę piszczka na ugiętych łapach, z ogonem i głową równo na linii grzbietu oraz wiatrem wiejącym mu w pysk. Nie mógł stracić drugiej okazji, dlatego ciągle patrzył pod łapy, a kroki stawiał się stawiać jak najcichsze. Jeśli udało mu się znaleźć w zasięgu skoku od korzenia na którym siedział królik, skoczył na niego z, tak samo jak w przypadku kreta, zamiarem złapania go w ostre pazury i zakończeniem jego marnego żywota przez ugryzienie w gardło.

_________________

Wężowa Łuska skradał się z zachowaniem wszystkich zasad i z precyzją, więc wszystko byłoby pięknie i idealnie, gdyby tylko nie to, że królik nieoczekiwanie przestał się myć i spojrzał przed siebie... prosto na wojownika, niestety. Uszak od razu rzucił się do ucieczki, ale na szczęście kocurowi udało się podejść na tyle blisko, że gdyby chciał go pogonić, miałby jeszcze szansę go złapać.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 117-3=114/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

No i tyle z jego szczęścia. Znowu. Wszystko szło idealnie do momentu gdy królik spojrzał w stronę kocura i zaczął uciekać. Wąż nie namyślał się ani przez sekundę co powinien zrobić, tylko od razu rzucił się w pogoń za stworzeniem. Nie miał zamiaru łatwo odpuścić, więc jeśli tylko zdarzyła się okazja na złapanie piszczka, wojownik nie marnował jej, tylko zrobił to i szybko zabił stworzenie.

_________________

Wygląda na to, że nie ma tak łatwo. Choć kocur pomknął za królikiem, ten wykorzystał swoją niezbyt wielką – ale jednak – przewagę w postaci odległości i czmychnął w las. Wężowa Łuska był zbyt wolny, żeby go dogonić. Ech, wygląda na to, że tego dnia miał pecha.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 114-7=107/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się

/ Młodnik - Page 3 3007600445

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Starał się. Próbował złapać tego królika, ale niestety miał on wystarczającą przewagę nad wojownikiem i udało mu się uciec. Wężowa Łuska znowu westchnął, tym razem sfrustrowany, ale nie miał zamiaru się poddać. Ruszył pod wiatr na ugiętych łapach, węsząc za kolejną sztuką zwierzyny, którą, ha, może za trzecim razem uda mu się złapać. W znajdywaniu miał szczęście. Szkoda tylko, że nie w łapaniu, bo samym "widziałem kreta i królika" nie za bardzo ma jak wykarmić klan.

// :pustycursedpaj :sadcursedpajac :pustycursedpaj

_________________

Passa do zwierzyny chwilowo mu się skończyła. Być może to po prostu kwestia tego, że uciekający przez las królik narobił hałasu, a może Wężowa Łuska po prostu miał pecha. Cokolwiek by to nie było, nie znalazł nic, co nadawałoby się do jedzenia. Natknął się za to na duże krucze pióro. Co prawda samego ptaka nie było nigdzie w pobliżu – i może to nawet lepiej, zważywszy na to, że kruki bywały nieprzyjemne – ale gdyby chciał, mógłby je sobie wziąć na pamiątkę tego niezbyt udanego polowania, czy coś.

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 107/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

No i tyle z jego szczęścia co do zwierzyny. Zamiast tego znalazł... Krucze pióro. Rozejrzał się po okolicy, ale na szczęście lub nie, nie widział jego właściciela. Zmarszczył lekko nos. Z jednej strony kruki nie były za przyjemne, ale z drugiej zawsze to jakaś, ha, większa atrakcja niż uciekająca zwierzyna. Mógł zabrać sobie to pióro jako pamiątkę, ale nie uważał tego polowania za tak wspaniałe by potrzebował zabrać z niego pamiątkę. Postanowił więc zostawić pióro tak jak je zastał i ruszyć przed siebie w celu dalszego poszukiwania zwierzyny.

_________________

Los postanowił po raz kolejny uśmiechnąć się do Wężowej Łuski... tudzież z niego zakpić; to okaże się dopiero, kiedy kocur spróbuje zapolować, rzecz jasna. Jak na razie jednak mógł się cieszyć, bowiem wśród liści opadłych z drzew dostrzegł żabę, znajdującą się zaledwie kilkanaście zajęczych skoków od niego. Czy to polowanie na płaza pozwoli mu przerwać złą passę?

Wąż: P: 5 | S: 40 | Z: 21 | Sz: 20 | O: 23 | HP: 160 | W: 107/120
» Cechy: ostre pazury; twarda skóra; ciężki krok
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 2
» Zdobyte punkty umiejętności: +4 do skradania się

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Oh... Los znowu wystawił go na próbę, tym razem dając mu szansę na złapanie żaby. Nie żeby on sam gustował w płazach, ale ostatnio przypałętało im się do lasu kilka żabojadów. Kocur ugiął się bardziej na łapach, jednak nadal by brzuch o nic nie szurał, a ciężar łap przeniósł na te tylne. Upewnił się tylko, że jest tak ustawiony by wiatr wiał mu w pysk, a głowę i ogon zrównał z linią grzbietu. Ruszył tak przed siebie, cały czas zerkając pod łapy by nie wejść na coś co mogło wydać nieproszony dźwięk. Gdy znalazł się jeszcze bliżej żaby (no chyba, że tak jak dwóch poprzedników zmieniła nagle zdanie co do tego co robiła i wojownik został wykryty pajac), skoczył na nią, z zamiarem zabicia jej.

_________________

Starlight