Niknąca Łapa w końcu udzieliła odpowiedzi, a następnie odezwał się Wieszcz Promieni Słońca. Do teraz był trwały w swojej decyzji, że nie pozwoli wrócić Niknącej Łapie do Klanu Rzeki, gdyby nie spodobało się jej w Plemieniu Niedźwiedzich Kłów. Nie mógł przecież ciągle wybaczać zdrajcom, którzy osłabiali ich klan. Już wystarczało, że Powracające Zimno miała partnera w Klanie Gromu. Teraz jednak, po słowach kocura, zaczął kwestionować swój osąd. Prawdą było, że Niknąca Łapa nie przysięgała jeszcze wierności Rzece, bo była terminatorką. Może gdyby wróciła i okazała skruchę, mógłby ją przyjąć z powrotem? Mimo wszystko Rzeka potrzebowała wojowników. Może był zbyt brutalny w swojej początkowej decyzji?
- Tak, odpowiada - przytaknął kocurowi, krótko zerkając na terminatorkę obok niego, by złapać z nią kontakt wzrokowy. Miał nadzieję, że zrozumie jego aluzję, że nie kłamał i rzeczywiście mógłby ją przyjąć z powrotem. Sam nie wiedział, czy liczył, że kotka jednak wróci, czy nie. Czas pokaże.

Wstrzymała oddech, gdy przyszła kolej Wieszcza Promieni Słońca. Nie wiedzieć czemu, nagle zaczęła obawiać się jego decyzji. Nic nie wskazywało na to, by miał zmienić zdanie i zabronić Światełku dołączenia do Plemienia. Mimo wszystko nic nie stało temu na drodze. Sowia Gwiazda zapewnił, że Klan Rzeki nie będzie robił z tego powodu problemów i Plemię nie musi obawiać się jakiegokolwiek ataku z ich strony. Światełko znała część podstawowych różnic między grupami, a przecież nauczenie jej całej reszty w trakcie nie powinno być żadnym problemem — chyba, że kocur nagle uznał, że prawdziwym problemem jest sam fakt jej pochodzenia. Światełko nie była kociakiem nieznającym innego życia, który będzie dorastać otoczony Plemiennymi tradycjami i wartościami. Ale czy to naprawdę było coś tak złego? Zacisnęła zęby i próbowała zdusić w sobie narastającą panikę. Jednak jak tylko kocur się odezwał i postawił warunki, z Lilii zszedł cały stres. Udało im się. Spojrzała prosto na przytakującą Światełko, a gdy również Sowia Gwiazda zgodził się ze słowami Wieszcza, Lilia nie wytrzymała.
— Dziękuje — zamruczała wdzięcznie w stronę rzecznego przywódcy i pochyliła przed nim łeb w geście szacunku. Rzuciła również wesołe spojrzenie w kierunku Wieszcza Promieni Słońca, po czym w końcu podeszła do partnerki i przytuliła się policzkiem do jej policzka, głośno przy tym mrucząc. — Tak się cieszę! Prawie wyplułam żołądek ze stresu... — wyszeptała na tyle cicho, by jedynie Światełko ją usłyszała, po czym odsunęła się i posłała jej ciepły, radosny uśmiech. W jej oczach błysnęły łzy wzruszenia, ale nawet ich nie hamowała. Nie widziała takiej potrzeby.
— Chodźmy. Mam ci tyle do pokazania! — zerknęła na Wieszczów po czym po prostu ustała zaraz obok partnerki i przywarła do jej boku, przytulając się i łagodnie owinęła ogon wokół tego Światełka. — Przygotowałam nam legowisko — zamruczała, po czym jak wszyscy się zgodzili co do rozejścia, zaczęła prowadzić Światełko w stronę plemiennych granic i stamtąd już do jaskini. Nie przejmowała się spojrzeniami i szeptami. Nic na nie nie poradzi, a jedyne co ją teraz cieszyło to fakt, że będzie mieć Światełko obok siebie. Już na zawsze. O Przodkowie! Czy to naprawdę się dzieje?

/zt >:3

Wieszcz wypowiedział się, a ona jedynie przytaknęła na jego słowa. Wciąż było wiele niewiadomych, chociaż by to, jak poradzi sobie Niknąca Łapa w Plemieniu, jak zareagują inne koty. Błotko też nie urodziło się w Plemieniu, wspominało o tym jak było traktowane przez swoje pochodzenie i miała nadzieję, że mimo wszystko koty poszły do przodu. Ona na pewno. Nie widziała nic złego w przyjmowaniu obcych jeśli mieli korzenie Plemienne lub, podobnie jak Światełko, miało tam swoją rodzinę.
- Dziękujemy za poświęcony nam czas, Sowia Gwiazdo, do widzenia - pożegnała się z kocurem, ponieważ ich "transakcja" została zakończona. Podniosła się i jeszcze raz zniżyła głowę w szacunku. Podążyła spojrzeniem za Lilią, która już popędziła ze Światełkiem w stronę, z której przyszli. Sama chwilę poczekała na Wieszcza i ruszyła razem z nim, starając się dorównać mu kroku. Poszło gładko, oby dalej tak było i oby w czasie, kiedy oboje opuścili obóz nic złego się nie zadziało. W końcu zawsze starali się, by jedno z nich zostawało.

z/t

Wszyscy się zgodzili, a nawet już zaczęli się żegnać. Cóż, wszystko, co chcieli, zostało już załatwione, więc mogli się rozejść. Cieszył się, udało im się to zrobić szybko i bez sprzeczek. Zniżył głowę synchronicznie z Wieszczką na pożegnanie Sowiej Gwiazdy, a potem wymienił się spojrzeniami ze swoją współwładczynią i razem podążyli za Lilią, która już z ekscytacją odprowadzała swoją partnerkę.
Po dłuższej chwili dotarli bezpiecznie do granic Plemienia.
– Witamy w Plemieniu. – mruknął z łagodnym uśmiechem do Niknącej Łapy... Światełka? Eh, ciężko mu było określić, jak powinien teraz do niej mówić, ale o to zdąży ją spytać, kiedy będą już w obozie. Miał nadzieję, że nic tam się nie zadziało pod ich nieobecnością.

//zt

Spojrzenie jej własne i Sowiej Gwiazdy Skrzyżowało się, a jednocześnie miała wrażenie, że oboje próbowali przekazać sobie całkowicie inne komunikaty. Mimo to jednak nie zamierzała robić sobie żadnych nadziei, doskonale świadoma tego, jaka była ich umowa - to, co sobie mogła teraz uroić w tym niewerbalnym przekazie, mogło jedynie być gwoździem do trumny. Decyzja zapadła. Nie było odwrotu.
Rozluźniła mięśnie, dopiero teraz zdając sobie sprawę z tego, jak boleśnie były spięte; zamruczała cicho, nieśmiało, bo zżerał ją wstyd przed tak publicznym okazywaniem sobie uczuć. Wszystko zostało zakończone. Mogli się oddalić. Nim jednak to zrobiła, w impulsie, który nie pozwolił jej tak po prostu odejść, podeszła znów do Sowiej Gwiazdy, nim ten się obrócił, i przytuliła się do niego. Krótko. Formalnie. Ale musiała.
- Przepraszam, że- - że co? Że nie potrafiła być wojownikiem? Że wybrała szczęście ponad obowiązek i tradycję? Że zostawia go samego, choć jedyne, co ich łączyło, to relacja mistrz-uczeń i przywódca-członek klanu? Zacisnęła wargi. - Dziękuję - wyszeptała zamiast tego, cofając się o pół kroku. Uśmiechnęła się do niego, kiwnęła na pożegnanie głową, po czym odeszła wraz z Lilią i dwójką wieszczów.

zt