To była Światełko? Wieszczka miała ochotę zaśmiać się na swoją głupotę. Wyobrażała sobie masywniejszego kota, a przed nią stanęła kotka, którą większy podmuch wiatru mógłby po prostu porwać. Jej wyraz pyska, mimo natłoku myśli, nie zmienił się na szczęście. Przyglądała się kotkom, jak się witają i nie umknęła jej uwaga o uchu rzeczniaczki. Faktycznie, wyglądały inaczej, czyżby kotka jednak wdawała się w walki? Mysz nie miała pojęcia jak wygląda życie w klanach, ale może musieli jakoś bardziej trenować walkę? Chociaż w roli Strażnika jej nie widziała... o ile dojdzie do jej przyjęcia.
Z karuzeli myśli wyciągnęło ją przedstawienie się Niknącej Łapy, Światełka? Miała dwa imiona? Niezbyt rozumiała. Z drugiej strony Mysz też miała dwa.
- Cześć - powiedziała w końcu do partnerki siostry - jestem Wieszcz Blasku Księżyca, jeden z dwóch Wieszczów Plemienia i siostra Lilii, dużo o tobie słyszałam i nawzajem, miło zobaczyć kto stoi za imieniem Światełko - posłała kotce delikatny uśmiech. Czuła się nieswojo i niezręcznie, co jakiś czas zerkając na otoczenie. O czym miały rozmawiać?

Dotyk futerka Lilii mimowolnie wyrwał wesoły pomruk z jej gardła. Tak dawno jej nie widziała... i znów to wszystko było z jej winy! Uśmiechnęła się lekko i stuliła po sobie uszy, gdy Lilia wspomniała o jej uchu.
- Ach, um. Głupia sprawa, innym razem ci opowiem - wymamrotała, szurając łapą w leśnej ściółce i wygrzebując mały dołek. Kiwnęła głową do Wieszczki, gdy ta się przedstawiła; uśmiechnęła się lekko i... hm. Zapadła cisza, która sprawiła, że Niknącej Łapie zaczęło się robić gorąco pod skórą. Gdyby mogła się pocić, byłaby w tym momencie cała mokra ze stresu.
- Więc - zaczęła niezgrabnie, by w końcu przerwać ciszę. - Lilia mówiła ci o naszym- um- o tym, że chcę dołączyć do Plemienia? Jeżeli tylko ty i drugi Wieszcz się zgodzicie - powiedziała, z trudem dobierając słowa. - Jjestem terminatorem na k-końcu treningu. Potrafię walczyć i polować. Ja- ja- erm. Wiem, żże może nie jestem- uchh, ja. Ja bardzo bym ch-chcciała. Być z Lilią w. Plemieniu.
Chciała się zapaść pod ziemię ze wstydu.