Sarnie Kopytka

Szczurza Łapa zachowywał się dziwnie. Oczywiście nie powiedziałabym mu tego wprost... bo to może jego normalne zachowanie a ja sobie coś ubzdurałam. - Coś się dzieje w twoim życiu..? - spytałam nieśmiało pochylając przekrzywioną głowę by spojrzeć w oczy kocurowi. Może coś się stało o czym nie wiem? Trochę niegrzecznym mogło być pytanie o sprawy prywatne.. ale może chodziło o coś z rodzicami i kocur nie miał o kim z tym porozmawiać? Jego brat na pewno nie był najlepszym wyborem jeśli o to chodzi. Trening zbliża się ku końcowi... może stresuje się mianowaniem i mu głupio przed wszystkimi? Szczurza Łapa był bardzo delikatny, pomimo tego że tak dużo czasu spędził poza klanem.

_________________

Dlaczego znowu zeszkliły mu się oczy, kiedy spoglądał na pysk Ukwieconej Grani? Nie mówił nic, jednak jego wyraz był bez emocji. Jego wzrok łagodny, taki ciepły . . Zdecydowanie nie był odzwierciedleniem brata i nie mieli nic w sobie podobnego, oprocz krwi. Jednak, czy mógł powiedzieć o swoich obawach i uczuciach kotce, której to dotyczyło? Nie było go za wcześnie ?
-Nic się nie dzieje, nie masz się o co martwić.. przepraszam - Uśmiechnął sie delikatnie, niemrawo. Być może faktycznie dobrze, że unikał czarno białej kotki? Może faktycznie było to jakieś rozwiązanie ? Kocur na nowo zawinął ogon przy łapach, nie odezwał się, a jedynie wpatrywał się w oczy kotki. Tak bardzo hipnotyzujące w jednym momencie. Nie wiedział nawet czemu tak się dzieje, a w pewnym momencie, gdy poczuł, że wizja mu się rozmywa, spuścił pysk.
-Przepraszam . .- Wymruczał cicho. To jedyne co powiedział po dłuższej przerwie. Zmiękł co do niej. Przecież był miły dla wszystkich, ale wiedział kiedy ma stać się chłodny, kiedy nie miał dawać upustu emocjom. Zawiódł samego siebie i to, co obiecał sobie, kiedy nie było go w klanie.

_________________

Well, our girl was a beuty
known for miles around
when mysterious stranger came into town
He was plenty good-looking
But down his cash..
And our poor little baby .. She fell hard and fast

When her daddy said 'NO!'
She just couldn't cope
So our lovers came up, with a plan to elope
Now, her mother's wedding dress
Fit like a glove!
You don't need much
When really in love

. . .

Uh... jeszcze terminator zaczął płakać... co ja narobiłam? Westchnęłam cicho i delikatnie położyłam łapę na jego grzbiecie próbując go jakoś wesprzeć. Kocur chyba czuł się lepiej z dotykiem patrząc na to jak bardzo chciał być jak najbliżej mnie. - Spokojnie... będzie dobrze. Każdy ma gorsze chwile w życiu... - cicho westchnęłam nie wiedząc co powiedzieć więcej. Dlatego zamilkłam i po prostu czekałam aż biały wyrzuci z siebie emocje.

_________________

Zachowywał się trochę jak kociak, nie powinien. W ogóle, co on tu robił, skoro miał trzymać się z dala od koteczki? Cicho westchnął i już trzeci raz w niedługim odstępie czasu przetarł oczy. Już mi lepiej. Czemu w ogóle był taki emocjonalny? Nie wiedział.
-Tak, tak, no, ten..- Wycisnął z siebie, nawet nie zwrócił uwagi na łapę na jego grzbiecie i jak powoli podnosił pysk, łapą prawodpodobnie zsunęła się z niego, bądź Ukwi ją mogła zabrać. Spojrzał na nią, jakby rozpromieniony... Cieszył się w głębi, że ona tu była, choć jednocześnie bał się, że nie powinna.
-Wiesz co może.. wracajmy do obozu? Nie chcę cię tu samej zostawiać, a .. chyba przyda mi się sen.. czy po prostu odpoczynek - Przyznał krótko. Nie chciał zostawiać kotki, to fakt, jednak nie sen był mu potrzebny, a przemyślenie tego wszystkiego.

_________________

Well, our girl was a beuty
known for miles around
when mysterious stranger came into town
He was plenty good-looking
But down his cash..
And our poor little baby .. She fell hard and fast

When her daddy said 'NO!'
She just couldn't cope
So our lovers came up, with a plan to elope
Now, her mother's wedding dress
Fit like a glove!
You don't need much
When really in love

. . .

- Dobrze, możemy iść... ale jeśli chcesz spędzić ze mną trochę czasu to zawsze jestem, okej? - zapewniłam i razem z kocurem wróciłam do obozu. Miłym było że chciał mnie odprowadzić pomimo swojego złego samopoczucia.

/ztx2

_________________

Minęło trochę od ostatniego wyjścia i Ulotka cieszyła się z możliwości spaceru. Co prawda miał być on przeprowadzony jako trening, jednak ciepłe słońce i ładna pogoda całkiem rozmarzyły kotkę, która pomimo wyrzutów sumienia szybko się rozkojarzyła, szukając oczyma ładnych kwiatków, patyczków, chmur na niebie.
- Nie nudzi ci się w obozie? - spytała w końcu, zaczynając jakąś rozmowę - Chociaż ostatnio sporo się dzieje tak czy inaczej. Trochę chaos. Może za szybko biegnie. - Skróciła swoje myśli, zastanawiając się głęboko.

//Mrok

- Jaa.... Chory byłem. Nawet nie wiem co się dzieje. Mamy nowego zastępcę, to wiem - i chociaż politykę miał gdzieś, miał wrażenie że wybór był głupi. Tak jakby Konwalia wziął Pszczołę, bo są partnerami! Nie podzielił się tym jednak, bo za to mógłby już dostać po łapach. - Ale może mi się nudzić, em, tak. A co? Tobie się nudzi?... I co się w ogóle dzieje?
Bo skoro jest chaos, może mu wyjaśni!

_________________

- Cóż, wszystko się dzieje! I ci samotnicy, eh. Błagam, by mieli dobry powód tych wybryków, bo naprawdę nie chce mi się ciągle słuchać o ich poczynaniach. Zaczyna być to mocno męczące, wiesz? To taki stres z tyłu głowy, że hej, zaraz coś znów odwalą, zaraz znów się klany wkurzą z Konwalia uzna, że siema idziemy na wojnę z samotnikami. Przecież już teraz są podejmowane działania - westchnęła przeciągle - Nie wiem Mroku, fajnie by było w ogóle nie dorosnąć i ciągle bawić się w leśne duchy z grupą Hanki. - zamilkła na moment by wspiąć się na kamień, który wydał jej się interesujący i będący wystarczająco wysoko, by spojrzeć z niego na otoczenie z nieco innej perspektywy. Wysokie miejsca wydawały się w jej oczach niczym jakieś wieże do zdobycia, na których szczycie czekała nagroda. Oczywiście, na szczycie akurat tego kamienia, znaleźć mogła jedynie śmietki naturalnego pochodzenia.
- W sumie, gdybyś chciał być czymś innym niż kotem, to czym? - poddała temat - Tak o, żeby nie myśleć o nudzie.

Starlight