No i po sprawie. Jakiś Rzeczniak będzie mógł się dziś najeść, pomimo srogości pory nagich drzew. Dymny przywódca złapał więc drozda i ruszył do Małych Grzbietów, by zabrać wcześniej upolowanego królika i wrócić do obozu. Starczy na dziś, bo więcej nie uniesie sam.


Pora nowych liści w końcu nadeszła. Zmartwienia o ilość zwierzyny zaczęły powoli zanikać, ale Sowia Gwiazda nie zamierzał zrezygnować ze swoich dodatkowych polowań. Po pierwsze nie wiadomo, czy mrozy nie wrócą, a po drugie był to dobry sposób na spędzenie wolnego czasu.
Tego popołudnia postanowił skorzystać z w miarę słonecznej pogody i znów pojawił się w okolicy Małych Grzbietów. Ostatnim razem szybko udało mu się tu znaleźć królika, więc teraz liczył na powtórkę. Zaczął więc ponownie węszyć i rozglądać się za długouchymi.

Ostatnio to miał szczęście do tych królików. Nie zwlekał, a od razu ugiął łapy, zrównał ogon z grzbietem, wyciszył oddech i zaczął się skradać do dużego gryzonia pod wiatr, co kilka chwil zerkając pod łapy. Gdy udało mu się podejść wystarczająco blisko, rzucił się w jego stronę, chcąc szybko zakończyć jego życie.

No i po króliczku. Zadowolony z początku polowania, Sowia Gwiazda ukrył uszatego pod grudą śniegu i zaczął rozglądać się za kolejnym, węsząc i rozglądając się po okolicy.

No i kolejny uszaty na horyzoncie. Może i był mały, ale Sowa nie zamierzał nim wzgardzić. Od razu przeszedł do kolejnego podejścia. Ugiął łapy, zrównał ogon z grzbietem i wyciszywszy oddech, ruszył w jego stronę, starając się iść pod wiatr i zerkać co kilka chwil pod łapy dla bezpieczeństwa. Gdy tylko udało mu się podejść wystarczająco blisko, skoczył w stronę królika, by szybko zakończyć jego życie.

Sowia Gwiazda nie myślał za wiele, zanim ruszył w pogoń za królikiem. Nie zamierzał mu odpuścić. Biegł ile sił w łapach i gdy tylko udało mu się zbliżyć na wystarczającą odległość - skoczył na niego, chcąc przygnieść go do ziemi i wgryźć się w jego podgardle, szybko zakańczając jego życie.

Sukces. Kolejny królik do kolekcji. Zakopał go w śniegu i ruszył szukać dalej. Tym razem jednak rozglądał się nie tylko za królikami, a również innymi piszczkami. Więcej niż tych dwóch by do obozu nie przytaszczył.

No i proszę, nie musiał długo szukać. Od razu przystąpił do ponownego polowania. Ugiął łapy, zrównał ogon z grzbietem i ruszył pod wiatr w stronę ptaka, co kilka chwil patrząc pod łapy i zastygając w bezruchu, jeśli pliszka spojrzała w jego stronę. Gdy tylko udało mu się zbliżyć na wystarczającą odległość, skoczył w jej stronę, chcąc ją szybko zabić.

Tak jak w przypadku poprzedniego królika, Sowia Gwiazda natychmiast ruszył w pogoń za uciekinierem. Może i ptaszek był mały, ale zawsze coś. Biegł za nim, gotów w każdej chwili skoczyć, złapać i zabić, gdy tylko znajdzie się w zasięgu jego łap.

Zdobycz może i mała ale zawsze coś. Kocur ukrył ją więc przysypując piaskiem i ruszył szukać kolejnych piszczków.

Oho, takiego spotkania się nie spodziewał. Gdy tylko w zasięgu jego wzroku pojawił się obcy kot, w jego umyśle zapaliła się czerwona lampka. Już od początku księżyca doświadczali naruszeń ich terenów przez, najpewniej, grupę samotników. Szybko więc pomyślał, że może to być jeden z ów kotów, choć nie zamierzał zakładać tego z góry. W końcu była też szansa, że był to samotnik, który z jakiegoś powodu nie wyczuł oznaczeń zapachowych i zawędrował tu przez pomyłkę.
Nie czekał długo i od razu ruszył w stronę młodziaka, który o dziwo nawet od niego nie uciekał. A gdy tylko się zbliżył, okazało się, że trafił mu się ktoś aż nazbyt pewny siebie osobnik.
- Po twoich słowach wnioskuję, że zdajesz sobie sprawę z przekroczenia granicy Klanu Rzeki? - zadał mu pytanie, brzmiące bardziej na stwierdzenie faktu, również nie kryjąc się ze zmierzeniem go twardym jak na dymnego wzrokiem. Nie ciężko było się domyśleć, że kot wiedział co ma na sumieniu. W zasadzie Sowia Gwiazda mógł by go od razu przegonić, ale... jeśli był to jeden z tych żartownisiów, to chciał spróbować dowiedzieć się paru rzeczy. - Raczysz mi powiedzieć, co robisz na nieswoim terenie? - zapytał, nie zwracając zbytniej uwagi na te prowokacyjne słowa obcego.