Wędrując w Ciemnej Głuszy, Owcze Runo miała szczęście napotkać...sarnę? Cóż, nic dziwnego była w końcu w lesie, jednakże tak ogromnego zwierzęcia nie spodziewała się spotkać na swojej niewidzialnej ścieżce! Serce na moment stanęło gromowej medyczce. Gdyby trzymała w pysku tamte pajęczyny to z pewnością by je w tej chwili upuściła. Ale ich nie miała, a sarna nie zwróciwszy nawet większej uwagi na nią pomknęła dalej, przed siebie. Dopiero po kilku uderzeniach serca dymna szylkretka poczuła jak powraca do niej możliwość swobodnego oddychania i czym prędzej czmychnęła z tego miejsca. Może bliżej obrzeży tego lasu znajdzie więcej medykamentów? Tam też kontynuowała swoje poszukiwania.

Doszła zdecydowanie do obrzeży lasu, co mogła wywnioskować po przerzedzonych drzewach. Nie stanowiło to jednak dla niej problemu tym bardziej że może właśnie w tych rejonach uda jej się znaleźć trochę więcej medykamentów. Ponownie trochę pobłądziła, jednakże prędzej udało jej się usłyszeć pisk? Pisk małego gryzonia lub jego myszkowanie, cokolwiek tak właściwie co w tym momencie ów piszczek robił. Przeniosła zaintrygowany wzrok w kierunku źródła, z którego dochodził dźwięk i wtedy dostrzegła mysz. A mysz równała się ze zdobyciem mysiej żółci toteż zwróciła się pod wiatr, ugięła łapy, zrównała ogon z linią grzbietu i głowy. Przeniosła ciężar ciała na tylne łapy i idąc w jej stronę, uważała co znajduje się pod jej łapami. Wówczas gdyby udało jej się podejść wystarczająco blisko piszczka, skoczyłaby w jego kierunku i szybko uśmierciła.

Agh sroka przepłoszyła jej mysz. Niech to! Nie było czasu na myślenie bowiem trzeba było działać szybko. Bez większego więc namysłu rzuciła się w pogoń za myszą. Liczyła przy tym, że uda jej się ją dogonić, a przynajmniej zbliżyć się na tyle by mogła oddać jeden wielki sus i przygwoździć mysz do ziemi, a potem, gdyby to się udało to szybko by ją uśmierciła, wiadomo, aby nie cierpiała zbyt długo.

Ostatecznie udało jej się dopaść gryzonia, więc kiedy mysz padła martwa, Owcze Runo rozejrzała się za mchem. Chwile z pewnością musiała go poszukać, ale była w lesie a tu powinno być jej łatwiej na niego natrafić. No więc kiedy napchała nim sobie pyszczek i wróciła do myszy, płaty wilgotnej roślinki ułożyła obok, tak, by były przygotowane na wyciek mysiej żółci. Nacięła delikatnie brzuch gryzonia, przy okazji naciskając na odpowiedni narząd i czekała chwilę obserwując jak substancja prawdopodobnie wycieka z piszczka, a potem zajęła się podliczaniem zdobytych uncji.
Po kilku chwilach wzięła zarówno zwierzynę, jak i mech nasączony mysią żółcią. Zaniosła wszystko do miejsca gdzie znajdowała się pajęczyna, przy czym mysz samą w sobie przysypała ziemią. Potem powróciła do poszukiwań, ponownie zaczynając w głębi Ciemnej Głuszy.

Nie było tego za wiele ale cieszyła się, że jak na Porę Nagich Drzew to i tak było całkiem sporo. Niestety przy kolejnych próbach znalezienia kolejnych medykamentów, pozostawała z pustymi łapami. Przez dłuższy czas jej oczom nie rzuciła się ani jedna interesująca roślinka, która przetrwałaby do tej pory. Wróciła więc do pozostawionych niedaleko zbiorów i powróciła do obozu.


Jakiś czas później Owcze Runo powróciła w te rejony po raz kolejny aby spróbować swoich sił. Pora Nagich Drzew rozszalała się na dobre, więc sądziła że jeszcze trudniej z pewnością przyjdzie jej znalezienie pierwszego medykamentu. Mimo tego po przybyciu do centrum Ciemnej Głuszy, uważnie rozejrzała się na boki i w ten oto właśnie sposób rozpoczęła poszukiwanie ziół.

Przemierzała powoli las i nawet pomimo uwagi jaką poświeciła wypatrywaniu medykamentów, prawie jeden z nich niepostrzeżenie zniszczyła. Była to pajęczyna, która pod odpowiednim kontem niemalże zlała jej się z otoczeniem. Dobrze że w porę ją dostrzegła i mogła rozejrzeć się za patyczkami na które następnie postarała się nawinąć jak najwięcej i jak najdelikatniej pajęczyny. Stworzyła w ten sposób motki, a następnie rozejrzała się dalej. Skoro była tu pajęczyna, to może w okolicy będzie jej jeszcze trochę więcej? Postanowiła jej poszukać.

Więcej pajęczyny, jak najbardziej. Odłożyła na bok zebrane motki, nie tylko dlatego że chciała rozejrzeć się za kolejnymi patykami, lecz poczuła lekki metaliczny posmak w pysku. Zapewne wiązało się to z bólem w okolicach dziąseł jednakże w tym momencie było to mało istotne. Zajmie się tym jak wróci do obozu, a na razie skupiła się na gałązkach. Zebrawszy je, powróciła do kolejnych pajęczych nici i delikatnie nawijała je na patyki tworząc w ten sposób motki. Starała się to robić delikatnie i zebrać ich jak najwięcej. Potem podliczyła szybko ilość zebranego medykamentu i odłożyła do reszty. A skoro miała tyle szczęścia, to może uda jej się znaleźć jeszcze trochę więcej pajęczyny? Miała taką nadzieję, gdyż najwidoczniej trafiła na bogate w nią miejsce. Zbiory zaś pozostawiła w tym miejscu.

Dużo, naprawdę dużo jej miała już na ten moment, lecz wciąż...czuła że niewystarczająco. Ostatni cały zapas zszedł na leczenie ran Konwaliowego Snu i Jeżynowego Ciernia, wiec musiała uzupełnić straty o większą ilość. Natrafiwszy na kolejne pajęczynę rozciągająca się na dwóch grubych i charakterystycznych gałęziach od razu ruszyła po patyczki. Uzbierawszy kilka z nich powróciła do znaleziska i tak jak poprzednio ostrożnie i delikatnie nawijała nici na patyki. Gotowe motki zaniosła do miejsca, gdzie pozostawiła resztę medykamentów i rozejrzała się jeszcze za czymś. Teraz powinna mieć wystarczającą ilość pajęczyny. Oczywiście jeżeli ją znajdzie to nie będzie narzekać, ale tym razem już nie skupiała się konkretnie na niej, ale szukała czegokolwiek tak naprawdę.

Kiedy przechodziła przez kolejne skrawki Ciemnej Głuszy, natknęła się na ptaszynę. Musiała porządnie zadrzeć głowę do góry by dostrzec ją siedzącą na jednej z gałęzi. Nie czuła jednak potrzeby, by wspinać się po korzę do gałęzi na której siedział ów ptak. Nie czuła potrzeby by musieć na niego zapolować, tym bardziej że w dalszym ciągu doskwierał jej nieprzyjemny ból. Ruszyła wiec dalej, licząc że może natrafi na jeszcze jakiś medykament.

Zioło na które trafiła niedługo po napotkaniu ptaka...nie pocieszyło ją. Znaczy się, fajnie że udało jej się znaleźć coś innego niż pajęczynę, gdyż znaczyło to tyle, że miała szansę natrafić na inne medykamenty, ale konwalia...jej zebrać nie mogła. Nie zamierzała trzymać w swoim składziku trucizn, dlatego minęła roślinę rozglądając za czymś bardziej użytecznym.