Oczywiście, obecność brata mu nie przeszkadzała. Słyszał jak się zbliża - niekonkretnie wiedział, że to on, ale zwrócił pysk w stronę skąd nadciągały kroki - więc kiedy został szturchnięty jedynie się do niego delikatnie uśmiechnął. A tuż później, Gwiezdni, serce mu na moment stanęło. Czyżby kolejna fala niezadowolenia z tego, nie da się ukryć, głupiego wyjścia miała go zalać? A może po prostu pytał tak o, informacyjnie, z ciekawości?...
- No... właściwie, nie ma tu wiele do mówienia - odpowiedział w końcu, wzruszając barkami. - W Młodniku wyczuły nas lisy i... ja zdążyłem uciec i wspiąć się na drzewo. Raniuszek, na szczęście, zdążyła mi wyjaśnić w ogóle jak się to robi. No... ale na tym się skończyło, bo ona była wolniejsza i z dwoma lisami miała zdecydowanie mniej szans na zwycięstwo. Nie ważne jak głośno krzyczałbym i wzywał pomoc, była zbyt ranna...? żeby przeżyć.
Po skrócie. Nie wiedział o co dokładnie pytał, więc wyjaśnił jak to wyglądało z jego punktu. Wspiął się, krzyczał, walka i rany. Praktycznie, tylko tyle się działo - bo później rany odniósł Krzywa Gwiazda. I gdyby nie dodatkowe życia, mieliby szansę na dwa, a nie jeden pogrzeb.

No i w końcu się doczekała. W końcu przyszła pora nowych liści, o której tyle mówiła jej mama. Było nawet lepiej, niż sobie to wyobrażała, a już na pewno lepiej niż w czasie pory nagich drzew! Słońce, liście na drzewach i te wszystkie nowe kolory podobały jej się bardziej, niż bure i ponure widoki zimnej pory roku. Z tego właśnie powodu o wiele mniej przesiadywała w kociarni. Poza tym ostatnio zaczęło się tam robić jakoś nudno i ciasno. Jałowiec lepiej czuła się spędzając czas na zewnątrz kociarni.
Tym razem wyglądało na to, że miała dziś leniwy dzień. Niezbyt miała ochotę na jakieś ruchowe zabawy. A może to tylko przez to grzejące słonko przebijające się przez drzewa i uspokajający śpiew ptaków? Tak czy inaczej nie zastanawiała się nad tym wszystkim długo. Wzięła sobie ze stosu świeżą ukleję i po zjedzeniu jej legnęła się gdzieś na obrzeżach Łuski. Ułożyła wygodnie głowę na łapach i przymknęła delikatnie zielone już oczęta, wsłuchując się w dźwięki lasu i obozu.

//Jaśmin

M, tak, błoto. Coś wspaniałego.
Jeśli się tak zastanowić, to Jaśmin było trudno dogodzić, jeśli chodzi o pogodę. Liczyła, że późniejszą wiosną lub porą zielonych liści się jeszcze jakoś unormuje, ale jak na razie były same rozczarowania. Jesienią ciągle padało, wczesną zimą było błoto śnieżne, potem były zaspy i można się było zapaść, czasem za ślisko w wydeptanym śniegu i marzły łapy a z jej niskim wzrostem trudno się było w ogóle przemieszczać. A teraz? Czasem mróz, czasem ciepło, czasem wiatr, czasem kwiatki a potem znowu spadnie ta pomyłka zwana śniegiem.
Srebrna właśnie wróciła do obozu w kiepskim na stroju. Nieco zmęczona, z uszami skierowanymi w tył, z jakimś liściem wczepionym w bok i przednią lewą łapą z widocznym błotnym nalotem, którego ktoś usilnie próbował się pozbyć jakiś czas temu, najpewniej po niefortunnym wdepnięciu w bardziej grząski grunt. Niemniej jednak faktu zdenerwowania, Jaśmin była również głodna. W kilku sztywnych krokach znalazła się przy stosie, po czym.... ah, nawet jakby chciała, to nie mogło być tak łatwo. Chwilę poświęciła na przebieranie w zdobyczach, by w końcu wybrać jakąś świeższą wiewiórkę. Po zimie zwierzyna była taka mało smaczna i żylasta i koścista i w ogóle fu, więc Jaśka miała problemy z doborem jedzenia w swojej diecie. Po szybkim rozejrzeniu się, skierowała swoje kroki na obrzeże, ty tam w spokoju zjeść, ignorując Jałowiec która wydawała się być pogrążona w jakimś śnie czy coś. Srebrna usiadła sobie jakiś kawałek dalej z wyraźną frustracją w krokach i byciu, by w spokoju zjeść i nabrać energii, co najpewniej by ją uspokoiło.

Jałowiec kociakiem może i była ale zmysły rozwinięte miała dobrze. Nie trudno było wyrzuć wściekłe tuptanie w okolicy i zapach pewnej kotki. Jałowiec już trochę zapomniała ten zapach, ale go kojarzyła. Jaśminowa Łapa. Nadal pamiętała ich kłótnie o zabawę mchem, ale w sumie to przeszła jej złość na szylkretową. Co prawda, nadal sympatią do niej nie pałała, nadal wydawała się jej jakaś taka sztywna i irytująca.
Złocista otworzyła delikatnie oczy, spoglądając na terminatorkę dyskretnie. Oho, wkurzona jak wściekły borsuk. Ciekawe, co tak jaśnie panią zdenerwowało. Z początku kotka się wahała, jednak w końcu się odezwała do srebrnej.
- Coś taka wkurzona? - zapytała w końcu, delikatnie unosząc głowę z nad łap. W sumie to sama nie do końca wiedziała co nią kierowało. Ciekawość chyba zwyciężyła. A może po prostu chciała wiedzieć, czy kotka nadal była do niej nastawiona tak jak prawie dwa księżyce temu?

Słysząc znajomy głos srebrna uniosła wzrok znad swojego posiłku, który teraz wydawał jej się po prostu mało smaczny przez to swoje rude owłosienie. Trudno stwierdzić kiedy zdała sobie z tego sprawę, ale jedzenie czegoś posiadającego futro zdawało się ją odpychać. Ew. Gilgotało podniebienie. I właśnie uznała, że połowę winy zepchnie właśnie na Jałowiec, która gdyby nie wytrącała jej z rytmu, pewnie nadal nie zdawałaby sobie sprawy ze swojego obrzydzenia.
- A ty przeprowadzasz przesłuchanie? - Odparła natychmiast, zastanawiając się czy kotka aby na pewno miała wszystko poukładane w głowie, skoro uznała, że zaczepianie zirytowanego kota jest dobrym pomysłem. Zaraz jednak wzięła oddech w płuca, przygotowując się do mówienia. Jałowiec chciała informacji czemu srebrna jest wkurzona? To je dostanie.
- Jest za zimno, potem za ciepło, zaczyna powoli pylić, potem przychodzi mróz a potem odwilż, a po wszystkim nadchodzi deszcz. Jest błoto i pomimo coraz cieplejszej pogody można złapać przeziębienie, bo postanowi zacząć wiać wiatr, praca z niektórymi na patrolach bywa czystą udręką, niektóre koty nie posiadają podstawowych umiejętności funkcjonowania umysłowego a patrząc do przodu kolejne dni przyniosą nam jedynie dodatkowe rozczarowania i kolejne powody by wreszcie ogłosić, że morderstwo powinno być legalne - Zakończyła swój niemal nie przerwany przez przecinki wywód, patrząc w pysk kocięciu. No i jak, zadowolona?

- Tak - odparła bez zastanowienia na pytanie Jaśminowej Łapy. W sumie to sama nie wiedziała czemu nie zaprzeczyła, w końcu jak tamta nie chciała mówić to nie musiała. Może po prostu chciała trochę zrobić na złość terminatorce? Może tylko jej się wydawało, że złość na nią jej przeszła?
Brewki złocistej zaczęły się powoli unosić, gdy niespodziewanie szylkretowa rozpoczęła swój naładowany niezadowoleniem wywód. Jałowiec słuchała jej z delikatnym zdziwieniem malującym się na pyszczku. Nie do końca rozumiała tę część z funkcjonowaniem umysłowym ale ogólnie to problemy opisane jej przez kotkę wydawały się jakieś takie... strasznie błache. Po pierwsze to jak można było narzekać, na błoto, przecież było fajne. Pylenie z tego co wiedziała, oznaczało, że będą kwiatki, które też nie były najgorsze. Mróz, odwilż i deszcz były na ich terenach już od dawna, Jaśmin nie powinna być przyzwyczajona? Przeziębienie i wiatr nie brzmiały najfajniej ale też chyba nie były czymś przez co można by się tak wkurzać... eee chyba. Zwłaszcza, że ostatnio w klanie umarła kotka. To wszystko w porównaniu z problemem Jaśminowej Łapy wydawały się... takie malutkie.
- Tak wyglądajo problemy starszych? - zapytała w końcu z mieszanką zmieszania i sceptyzmu, nieco marszcząc przy tym brwi.

Jaśmin aktualnie mało obchodziło, że ,,inni mają gorzej". Ją akurat irytowało to i miała pełne do tego prawo, a gdyby ktoś powiedział inaczej, pewnie dostałby długi wykład na podstawie z czystego zdenerwowania. Zaraz po pierwszej reakcji Jałowiec, rzuciła mimowolnie:
- Tak. Jakiś z tym problem? - tu przymknęła na moment oczy, unosząc jednocześnie głowę i biorąc wdech - Biorąc pod uwagę fakt, że to ogólne niezadowolenia społeczeństwa, uważam, że nie jest to niczym wyjątkowym, po prostu większość kotów nie wyraża na głos swojego niezadowolenia wynikającego z pogody. W ogóle nie wyrażają na głos swoich myśli. Jeśli mi powiesz, że ciebie nigdy natura nie irytuje, to prawdopodobnie kłamiesz - Tu zakończyła, jeszcze podczas wypowiedzi ze dwa razy robiąc koło głowy w powietrzu dwa okręgi tą ruchomą końcową częścią łapy której nazwy zapomniałam. Po tym znów wróciła do jedzenia, starając się dostać do tej części która nie posiadała skóry. Po prostu zje wszystko co jest w środku a to opakowanie zostawi i zakopie, w czym problem.

- Pszecież tylko pytam - odparła wzruszając ramionami obojętnie, choć powoli zaczynało jej się przypominać czemu tak nie lubiła srebrnej, gdy jeszcze mieszkała z nimi w kociarni.
Na kolejne słowa Jaśminowej Łapy pyszczek Jałowiec wykrzywił się delikatnie, przymrórzyła delikatnie lewe oko a kącik jej pyszczka wykrzywił się w czymś podobnym do zdziwienia. Uhh, szkoda, że terminatorka mówiła takimi skomplikowanymi zdaniami. Robiła to specjalnie? Żeby złota nie zrozumiała? Bruh. Niemniej z tego wywodu udało jej się wywnioskować parę rzeczy. Głównie, że kotka lubi narzekać. Ale nie tylko.
- Jak nie można wyjść z kociarni bo jest zimno albo pada to trochę słabo ale po co narzekać, jak nie można nic z tym zrobić? - stwierdziła, zerkając zielonkawymi oczkami w stronę nieba. No bo chyba było lepiej się przyzwyczaić do natury, niż bezsensu próbować ją zmienić. Przecież nie da się nakazać chmurom by nie padało. Po co strzępić sobie nerwy? Nie, żeby Jałowiec nigdy się o nic nie wkurzała albo zawsze była wyluzowana, ale jednak narzekanie na pogodę nadal wydawało się jej jakieś głupie.

- A ja udzielam normalnej odpowiedzi - rzekła tym samym tonem co rozmówczyni. Jacy wszyscy tu wrażliwi, jeju. Poza tym, już teraz zobaczyć można było, że się nie dogadają. Jaśmin jakby z rezygnacją pokręciła głową. Chyba aż straciła apetyt po raz drugi, jednak tym razem przynajmniej stało się to, kiedy już większość była zjedzona i zostały same resztki, które tylko na szybko skubnęła.
- Bo mam do tego prawo i taką ochotę - odpowiedziała wpierw na pytanie, już trochę tą konwersacją zmęczona. Tłumaczenie czegoś innym było fajne ale do czasu. Widać było, że kotki się nie zrozumieją na żadnych płaszczyznach i szukanie winnych nie miało tu chyba żadnego sensu (oczywiście winną była Jałowiec). Czy ta kotka przyjmowała każdą napotkaną prawdę zdarzeniową z tą samą akceptacją? O gwiezdni, to tak można było w ogóle? Zalatywało trochę uległością, aż terminatorkę jakoś wewnętrznie zirytowała ta postawa.
- Ja bym się na twoim miejscu, dobrze ci radzę, cieszyła tą kociarnią - mruknęła, krzyżując przednie łapy - Bo zgaduję, że jako starszy terminator będziesz chodziła co chwila na jakieś patrole, chociaż jak tak patrzę to chyba nie będzie ci to przeszkadzało - Dodała, odwołując się tu myślami do tego tekstu o niewychodzeniu z kociarni.

- To tak nie brzmi - stwierdziła bez wahania. No bo co? Kulturalnie zapytała o powód złego humoru kotki a ta zamiast być zadowolona, że ktoś się nią interesuje to była niemiła i nie chciała odpowiadać na zwykłe pytania.
Kolejna odpowiedź jakoś niczego Jałowiec nie rozjaśniła. Bo miała ochotę? Ale po co było się tak dołować takimi mało ważnymi rzeczami. Siebie i wszystkich dookoła?
- Ale to nie ma sensu. Lubisz chodzić ciągle smutna? - zapytała zdziwiona. Nie lepiej było zająć się czymś fajnym zamiast skupiać się na czymś niefajnym? Przecież w czasie jak siedziała niezadowolona mogła się uczyć nowych rzeczy albo rozmawiać z innymi.
- Patrole są ciekawsze niż siedzenie w kociarni - stwierdziła, słysząc tę złotą radę szylkretowej.

- No to już twój problem - stwierdziła, jakby nie rozumiejąc sposobu rozumowania złotej. I owszem, uwaga była dobra, ale nie w momencie w którym zadajesz jakieś dziwne pytania. I jeszcze uwaga od Jałowiec? Fajnie jak się interesują dlaczego Jaśmin jest zła albo zirytowana, ale nie w ten sposób.
- Smutek a irytacja i zdenerwowanie to różne rzeczy. Podobne, ale nie wyrażają tego samego. Chodzenie smutnym przez cały czas jest bez sensu, bo nie ma się o co smucić. Mylisz pojęcia. - Wyjaśniła, lekko kierując jedno z uszu w tył na moment. Gdzie ty tu widzisz u mnie smutek, co? Jakbym była smutna to nawet bym tego nie okazywała, poza tym nawet powodów nie ma.
- To zrób coś kreatywnego w obozie, nikt ci nie broni. Legowiska wojowników czekają na wymianę mchu - miauknęła obojętnie. Jałowiec nie umie znaleźć sobie zajęcia czy coś? Zawsze jest coś do zrobienia, starczy wykazać minimalną ilość chęci by nie siedzieć w miejscu i się nie nudzić, jak to określiła kotka. No i przecież ma rodzeństwo. Na jej miejscu Jaśmin już dawno prowadziłaby jakąś wyprawę na wrogie tereny klanu czy coś.

Koteczka zmarszczyła brwi delikatnie zirytowana postawą terminatorki. Ugh, czemu ona musiała być taka... no taka! Wszyscy inni wokoło byli normalni! Ciekawe, czemu była taka paskudna.
W kolejnej chwili Jałowiec poczuła delikatne ukłucie zawstydzenia, słysząc uwagę Jaśminowej Łapy. Eh, to chyba rzeczywiście były dwie różne rzeczy. No ale przecież nie przyzna się teraz przed nią do błędu.
- Ale jak jest się złym albo zdenerwowanym to jest się niezadowolonym, czyli tak samo jak kiedy jest się smutnym - stwierdziła, nadal chcąc bronić swojej racji, choć teraz już w sumie nie chodziło jej o samo wygranie dyskusji. Po prostu nie chciała, by Jaśmin wiedziała, że ma rację.
- Skąd mam wziąć mech? Kociaki nie mogą wychodzić z obozu - odparła na propozycję kotki. Może i by ten mech wymieniła, żeby jej pokazać, że nie jest tak leniwa jak ona by tylko siedzieć i narzekać, ale skąd miała wziąć ten mech? Z uszu go sobie nie wyciągnie.

Kojarzycie tą minę z mema, kiedy ta taka typiara stoi z wymalowanym "wtf co ty pie***lisz" na twarzy i tą ręką taką z przodu? No, to właśnie ten wyraz zawitał na moment na pysku Jaśmin. Albo przynajmniej zawitałaby, jednak kotka ograniczyła się do przymróżenia powiek i wykrzywieniu zamkniętej mordki.
- Sama wymyśliłaś tą błyskotliwą teorię? Po prostu przyznaj, że nie wiesz o czym mówisz, nikomu nie wygadam, naprawdę - Miauknęła, czując jakiegoś rodzaju satysfakcję, widząc jak złota plącze się w zeznaniach. Poza tym, przecież pomylić się to żaden wstyd! Co prawda w głowie Jaśmin to zostanie, na długi, baaardzo długi czas, ale przecież Jałowiec o tym nie wie. Poza tym, kocię nie musiało się starać, by utwierdzić srebrną w przekonaniu, że ta nie ma racji, gdyż terminatorka po prostu wiedziała, że ją ma. Przecież to było widać.
- Dogadaj się z jakimś terminatorem, jakim to już nie moja sprawa. W twoim wieku pomagałam czasem terminatorom jak mi się nudziło. - No właśnie. I Jaśmin była starsza nie? Czyli też wiedziała więcej.

- Wiem o czym mówię! - miauknęła pewnie. - Poza tym i tak byś wygadała - dodała, komicznie unosząc nosek do góry. Ta, przyznać się, że nie wie. Jeszcze czego. Jaśminowa Łapa pewnie by wygadała pierwszemu lepszemu kotu a ona nie chciała, by inni mieli ją za głupka.
Wąsiska złocistej zadrżały delikatnie w zainteresowaniu. Wymienianie mchu nie wydawało się jakieś specjalnie ciekawe. Ale siedzenie w kociarni i zabawa też robiły się coraz bardziej nudne. No i skoro Jaśmin w jej wieku pomagała terminatorom to nie chciała być od niej gorsza. Huh, może jednak szylkretowa nie była tak leniwa, jak się jej wydawało? No chyba, że kłamała.
- No to pomogę tobie! - stwierdziła, pusząc futerko z determinacją. Czemu akurat jej, kotce, która ją tak wkurzała? W sumie nie wiedziała. Chyba po prostu była pod ręką. No i może jak Jałowiec coś jej pomoże to przestanie być taka wredna?

- Pmhf, kompletny brak wiary - niby urażona lekko zmarszczyła pysk, mając w głowie pewien irytujący dylemat. Jedna ścieżka prawdopodobnie tylko zmarnuje jej czas, a druga będzie gryzła jęzor Jaśki, która w końcu uznała, że gryzący jęzor jest irytujący bardziej.
- Ta, a jeże latają. Smutek i irytacja to nie to samo i uczepiłaś się jakiegoś niezadowolenia. Sama siebie wkopujesz i jeszcze upierasz się, że to dobrze - A jednak chęć wygrania słownego tego sporu była silniejsza. No bo kurde, Jałowiec się myli i nie chce przyznać! A może po prostu jest na tyle głupia, że wierzy w te swoje dyrdymały. Natomiast na kolejną propozycję- co.
- O tak, wiesz? To naprawdę świetny pomysł - Miauknęła z tym delikatnym uśmiechem który nie objął oczu, kiwając lekko głową. Fajnie by było mieć pomoc, oczywiście. Ale nie od typiary która się z nią ewidentnie wykłóca tylko po to, by się wykłócać. Skąd w ogóle przyszła jej ta myśl do głowy?

Brak wiary, bo Jałowiec wiedziała, że Jaśmin jej nie lubi i wszystkim powie.
Kotka wbiła pazurki w podłoże zaciskając pyszczek. Machnęła nerwowo ogonkiem. Wkopywała się? Przewróciła oczami to w lewo to w prawo, jakby szukając na to jakiejś obrony. Z trwogą jednak zauważyła, że już brakowało jej argumentów. Czy to znaczyło, że Jaśminowa Łapa miała rację? Nie no, tak nie mogło być. To było okropne uczucie tak... nie mieć racji. Przypomniało jej się jak rodzice mówili, że trzeba się przyznawać do błędów. Ale przeprosiny jakoś nie mogły jej przejść przez gardziel. Ale chyba trzeba było. Gorzej jak Jaśmin komuś o tym opowie. Ale nawet jeśli, to skoro rodzice mówili że dobrze przepraszać no to chyba nie stanie się nic złego, nawet jak terminatorka komuś powie?
- No dobra... przepraszam - wyksztusiła w końcu z niezadowoleniem spuszczając wzrok. - Ale ty też byłaś niemiła - dodała po chwili nieco ciszej, bo jej mała duma nie pozwalała w pełni przyznać się jej do błędu. No bo przecież nie tylko ona coś źle zrobiła. Choć wolałby, by tylko Jaśmin była tu winna...
- Serio? - zapytała, jakoś niedowierzając, by kotka zgodziła się tak szybko. No i jakoś dziwnie przy tym brzmiała.

Ze spokojem i jakimś dziwnym, prawie niezauważalnym uśmiechem w oczach obserwowała reakcje złotej. Była cierpliwa, a kwestią czasu było, aż kocie się wreszcie podda. I szczerze? Wystarczyło jej tylko krótkie ,,masz rację". Ale czemu przeprosiny? Po co? Przecież nie zjadła jej siostry czy coś.
- Przeprosiny przyjęte - odpowiedziała zaraz, jakby jej się należały i na nie czekała, chociaż wcale tak nie było - Co tam miauczysz? Zagłusza cię dźwięk mojej wygranej. Jestem tylko skromnym poszukiwaczem prawdy, który znów udowodnił swoją rację - Rzekła w odpowiedzi na cichy mamrot złotej, teraz wręcz promieniejąc. Może jednak takie rozmowy z Jałowiec miały sens? Jeśli dalej by miała patrzeć na to, jak dziecko Czarnostopego próbuje wyplątać się ze swoich zawiłości, to może nawet dzień byłby szczęśliwszy. Natomiast na kolejne, słuszne niedowierzanie od strony Jałowiec, srebrna uśmiechnęła się promiennie, wcześniej prychając krótko przez nos.
- Nie - Po tych słowach wstała, chwyciła w zęby resztki z zamiarem pozbycia się ich - Jesteś niesamowita w przyznawaniu mi racji, oby tak dalej - miauknęła jeszcze na odchodne z uniesioną głową.

Słysząc odpowiedź szylkretowej poczucie winy szybko z Jałowiec uleciało a pojawiła się na nowo złość. To ona tu wychodzi z siebie, żeby się już nie kłócić i przyznać do błędu a ona dalej była wredna?! Skąd w ogóle brały się takie osoby. Aha no tak przecież nawet nie widomo skąd się tu wzięła.
- Ja próbuje się z tobą pogodzić! - miauknęła zdenerwowana, gdy terminatorka już odchodziła. Pff, i niby Jałowiec tu była kociakiem? To Jaśmin zachowywała się jak dziecko!

Nim jeszcze srebrna całkowicie zniknęła z pola widzenia Jałowiec, Jaśka postanowiła jeszcze unieść głowę w jej stronę, nie zatrzymując się.
- Doceniam! Świetnie ci idzie, próbuj dalej - miauknęła głośno, nieco niewyraźnie przez zapchany pysk, z jakimś lekko wyczuwalnym żartem w głosie. Jak kocię chce się starać, to czemu nie? Może nawet mu się uda, niech zacznie od nie przyjmowania wszystkiego do siebie tak bardzo osobiście.
Po tym terminatorka już całkowicie zniknęła z widoku.

Kocię zasyczało wściekle w stronę odchodzącej terminatorki. To był chyba najpaskudniejszy kot jakiego złota spotkała w swoim bardzo krótkim życiu. W dodatku nie rozumiała co sama robiła źle! No chyba, że to po prostu Jaśmin była taka okropna i głupia. Nie zamierzała jej więcej przepraszać ani próbować się pogodzić! Skoro chciała się zachowywać jak mysi bobek, to przecież nie będzie jej w tym przeszkadzać.
Fuknęła jeszcze coś pod nosem i sztywnym krokiem ruszyła w stronę kociarni. Ugh, może Ćmia Łapa albo Czarnostopy będą wiedzieć co ma robić?

//zt