Zdawało mu się, że z wiekiem stawał się silniejszy, jednakże ta walka zdawała się rozpocząć mniej pomyślnie niż poprzednie jego starcie ze stadem szczurów.
Ponownie pazurami prawej przedniej kończyny postanowił rozorać ciało następnego ze szczurów [4], na ślepo pazurami lewej przedniej kończyny usiłując zadać obrażenia najbliższemu mu przeciwnikowi.

Tym razem ostre zęby szczura ponownie wbiły się w jego ciało. Zacisnął zęby by następnie pazurami prawej przedniej kończyny spróbować przeorać ciało jednego ze szczurów które zaatakowały go najdotkliwiej [5], pazurami drugiej swej łapy podjął próbę ataku na oślep najbliższego z jego pobratymców. Zdawało mu się że z wiekiem stał się silniejszy, jednakże obecna walka przeczyła wyraźnie temu przeświadczeniu.

Atak Konwaliowego Snu na szczura 5: krytyczny! --> (20+60) - 1/2 · 6 + 5 = 82
Ślepy atak Konwaliowego Snu: udany --> (12+60) - (11+6) + 5 = 60
Którego szczura trafi? wypada szczur 8

Atak szczura 3: krytyczny! --> (22+4) - 1/2 · 38 + 5 = 12
Atak szczura 6: nieudany
Atak szczura 7: nieudany

Kolejne dwa szczury zostały zabite pazurami dzielnego kocura! Lecz pozostali członkowie grupki się nie poddawały i dalej walczyły. Ranny szczur [3] postanowił pomścić i w złości drapnął klanowicza w szyję. Nic groźnego, po prostu lekkie zadrapanie. Reszta z żywych szczurów spróbowała się rzucić na niego, ale oba źle wycelowały i w ogóle go nie trafiły.

Konwaliowy Sen: P: 8 | S: 60 | Z: 34 | Sz: 8 | O: 38 | HP: 140-12-1-1=126/185 | W: 99-11-5=83/155 | MP: 2
· Ostre pazury | Sokoli wzrok
· Tropienie [2], Skradanie się [3], Wspinaczka [2], Zielarstwo [1]
· Rozwinięte umiejętności: +4 tropienie
· Zdobyte PD: 200 PD (kuropatwa, gniewosz, zając, szczur x5)
» Rana 1 stopnia: zakażone lekkie ugryzienie na lewej tylnej łapie >> krwawienie: -1 HP/tura, do końca walki
» Rana 1 stopnia: zakażone lekkie zadrapanie na prawym barku >> krwawienie: -1 HP/tura, do końca walki
» Rana 1 stopnia: zakażone lekkie zadrapanie na szyi >> krwawienie: -1 HP od następnej tury, do końca walki

Szczur 3: S: 4 (8) | Z: 7 (15) | Sz: 5 (10) | O: 3 (6) | HP: 25-3=22/60 | W: 46-14=32/60
· Ostre zęby | Ostre pazury
· Statystyki obniżone o połowę ze względu na spadek HP
» Rana 3 stopnia: rozległa, podłużna rana od pazurów na tułowiu >> krwawienie: -3 HP/tura

Szczur 5: S: 8 | Z: 15 | Sz: 10 | O: 6 | HP: 60-82=0 | W: 41/60
· Ostre zęby | Ostre pazury
» Rana 4 stopnia: głębokie zadrapanie na grzbiecie z uszkodzeniem mięśni i organów wewnętrznych
· ŚMIERĆ

Szczur 6: S: 8 | Z: 15 | Sz: 10 | O: 6 | HP: 60 | W: 51-2=49/60
· Ostre zęby | Ostre pazury

Szczur 7: S: 8 | Z: 15 | Sz: 10 | O: 6 | HP: 60 | W: 41-2=39/60
· Ostre zęby | Ostre pazury

Szczur 8: S: 8 | Z: 15 | Sz: 10 | O: 6 | HP: 60-60=0 | W: 33/60
· Ostre zęby | Ostre pazury
» Rana 4 stopnia: głębokie zadrapanie na grzbiecie z uszkodzeniem mięśni i organów wewnętrznych
· ŚMIERĆ

Kolejne dwa szczury padły pod wpływem jego czynów, jeden z pozostałych przy życiu zdołał jednakże zranić gardło Konwaliowego Snu. Gromowy zastępca wydał z siebie syk, następnie pazurami prawej przedniej kończyny podejmując próbę ataku na jednego z gryzoni [6]. Lewą przednią łapą która wciąż posiadała wysunięte pazury wykonał atak na oślep na najbliższego z jego wrogów.

Sytuacja uległa zmianie - żaden ze szczurów nie zdołał go dosięgnąć podczas, gdy on sam zgładził jednego z nich. Nie zamierzał wycofywać się w momencie, w którym był bliski zgładzenia wszystkich ze swych licznych przeciwników. Pazurami prawej przedniej kończyny wymierzył cios w ciało jedynego z przeciwników, którego tkanek jeszcze nie uszkodził [7], zaś lewą łapą podjął próbę ataku na ślepo żywiąc nadzieję, że i tu ostre zakończenia jego palców wyrządzą nieodwracalne szkody. Walka chyliła się ku końcowi, nie można jednakże było powiedzieć że Konwaliowy Sen wychodził z niej całkowicie zwycięsko.

Silne zmęczenie utrudniało mu celne ataki. Zaczynał odczuwać skutki długotrwałej walki poprzedzonej skutecznym zdobyciem trzech ofiar... jeśli zdoła odnieść zwycięstwo przyniesie ich jednakże na stos aż jedenaście.
Pozostał mu jeden już tylko przeciwnik. Pazurami prawej przedniej kończyny podjął próbę przeorania ciała ostatniego z żywych gryzoni.

Jego pazury dosięgnęły ostatniego ze szczurów zabijając go. Zielonooki rozpoczął pozbywanie się śladów walki jako, że nie chciał zwabić żadnego drapieżnika; następnie ukrył gryzonie pośród poszycia zapamiętując miejsce w którym to uczynił.
Planował udanie się po pajęczynę po zakończonej walce, trzy zakażone rany oraz duże zmęczenie przekonały go jednak, by tego nie czynił. Po odzyskaniu oddechu zebrał wszystkie upolowane i pokonane zwierzęta by udać się do obozu. Jedenaście trucheł nie było łatwe do przeniesienia, rad był zatem, że szczury posiadały wąskie lecz silne ogony.

Pierwszym, na co napotkał się na Sasankowych Kępach, nie była jednak zwierzyna do upolowania. Zamiast tego poczuł zapach zgnilizny, trupa pomniejszego drapieżnika — najpewniej kuny czy gronostaja. Skoro czuł jego zapach, choć jeszcze go nie widział, to zapewne nie był poprawnie zakopany… i mógł skusić na ich tereny większych drapieżników.

KONWALIOWY SEN:
P: 8 | S: 60 | Z: 34 | Sz: 8 | O: 38 | HP: 185 | W: 155
✦ cechy: ostre pazury, sokoli wzrok
✦ umiejętności: skradanie się: poziom 3 | tropienie: poziom 3 | wspinaczka: poziom 2 | zielarstwo: poziom 1

Obecność zgniłej zwierzyny sugerowała, że ruch oporu w postaci zgrai samotników nie wycofywał się wciąż ze swych celów. Gromowy zastępca posiadał mieszane uczucia w kwestii podążenia za źródłem zapachu, który napotkał, ostatecznie uznał jednak, że powinien to uczynić. Podjął próbę podążenia za tropem jednocześnie zacierając ślady woni zgnilizny które pozostawiał za sobą. Zachowywał ostrożność, poruszał się pod wiatr jeśli wciąż było to możliwe, uważnie rozglądał się i nasłuchiwał oraz obserwował swe otoczenie.

Konwaliowy Sen był kocurem przezornym, uznał zatem, że walka z dorosłym lisem nie jest czymś, czego chciał dokonać tego dnia - nie w momencie, w którym posiadał jedno, nie zaś dziewięć żyć. Zielonooki wycofał się kontynuując obserwację lisa, by ten nie mógł dopaść go z zaskoczenia. Wyciszył oddech, ugiął łapy, ciężar przeniósł na tylne kończyny, ogon ustawił tak, by pozostawał na wysokości reszty kręgosłupa. Uważał, by nie nastąpić na element podłoża mogący wywołać hałas i podjął próbę opuszczenia okolicy, w której znajdował się drapieżnik kierując się ku Ciemnej Głuszy. Jeśli zdołał to uczynić ponownie wyruszył pod wiatr w poszukiwaniu potencjalnej zwierzyny. Zachowywał ciszę, rozglądał się uważnie, nasłuchiwał i obserwował otoczenie.

Ostatecznie los zdawał się mu sprzyjać w większym stopniu. Na widok potencjalnej zdobyczy ugiął łapy, zaś ogon zrównał z poziomem reszty kręgosłupa. Zaczął skradać się do zwierzęcia pod wiatr, uważając, by nie nastąpić na element podłoża mogący wywołać hałas. Unikał wzroku ptaka poprzez zastyganie w bezruchu, używanie naturalnych osłon oraz w miarę możliwości skradanie się po łuku. Jeśli zdołał zbliżyć się do potencjalnej ofiary na wystarczającą odległość wyskoczył ku niej, zamierzając pazurami przyszpilić ptaka do ziemi a następnie zadusić poprzez silne ujęcie jego szyi pomiędzy szczęki i żuchwę.

Ukrył jarząbka pośród poszycia by następnie wyruszyć na kolejne poszukiwania zwierzyny. Poruszał się pod wiatr, zachowywał ciszę, nasłuchiwał uważnie, węszył i obserwował okolicę. Żywił nadzieję, że i tym razem los postanowi mu sprzyjać. Wiedział, że panująca pora zmniejszała jego szanse na powodzenie, jednakże nie zmieniało to potrzeby przyjmowania pożywienia przez członków jego klanu. Obecnie kociąt i starszyzny w Gromie nie brakowało.