Panująca pogoda miała zalety - brak upału sprawiał, że zwierzyna wyruszała na żer. Gdy tylko do jego nozdrzy dotarła woń kuropatw postanowił podjąć próbę podejścia bliżej do nich. Poruszał się pod wiatr, na ugiętych łapach, z ogonem utrzymywanym na tym samym poziomie co reszta ciała. Uważał by nie nastąpić na element podłoża mogący wywołać hałas. Unikał wzroku kuropatw zastygając w bezruchu, używając naturalnych osłon i skradając się po łuku jeśli ostatnia z tych czynności nie uniemożliwiała mu to poruszania się pod wiatr.
Jeżeli zdołał zbliżyć się na wystarczającą odległość podjął próbę doskoczenia do najbliższego ptaka i przyszpilenia go pazurami do podłoża, a następnie zadusił zwierzę poprzez mocne ujęcie jego szyi w swym pysku.

Żałował, że mógł zabić jedną tylko kuropatwę, jedna zdobycz jednakże była lepsza niż głód. Ukrył truchło pośród poszycia dokładnie zapamiętując w którym miejscu to uczynił by następnie wyruszyć na dalsze poszukiwania potencjalnej ofiary. Rozglądał się uważnie, nasłuchiwał oraz węszył. Nie pragnął odnaleźć żadnego konkretnego rodzaju zwierzyny. Podejrzewał natomiast, że kuropatwa którą zgładził może okazać się posiłkiem, który odpowiadać będzie jego partnerce. Zamierzał przynieść ją Pszczelemu Pyłowi gdy - jeśli - powróci do obozu z polowania żywy.

Niestety nie posiadał zdolności lotu mogących pozwolić mu zgładzić zwierzynę szybującą w przestworzach. Kontynuował zatem poszukiwanie innej niż stworzenia na nieboskłonie zwierzyny. Poruszał się pod wiatr i zachowywał ciszę. Rozglądał się uważnie, nasłuchiwał oraz węszył.

Gniewosza zamierzał zanieść swym córkom. Przeniósł ciężar ciała na tylne łapy. Kontynuował poruszanie się pod wiatr. Uważał by nie nastąpić na mogący wywołać hałas element podłoża. Ogon utrzymywał na tym samym poziomie co resztę kręgosłupa. Na ugiętych łapach podjął próbę zmniejszenia odległości między nim a potencjalną ofiarą i jeśli udało mu się wystarczająco zbliżyć wyskoczył ku gadowi zamierzając przyszpilić go do podłoża a następnie zgładzić poprzez uduszenie.

Podobnie jak w przypadku kuropatwy ukrył gniewosza pośród poszycia dokładnie zapamiętując miejsce w którym to uczynił. Następnie ponownie wyruszył na poszukiwania potencjalnej ofiary. Do chwili obecnej przeznaczenie zdawało mu się sprzyjać - żywił nadzieję, że sytuacja ta będzie się utrzymywać. Poruszał się pod wiatr, uważnie nasłuchiwał, węszył oraz rozglądał się.

Nie zrażał się niepowodzeniem. Kontynuował niespieszną wędrówkę w poszukiwaniu ewentualnej zwierzyny. Rozglądał się uważnie, nasłuchiwał i węszył. Pilnował, by poruszać się pod wiatr jako, że nie chciał, by ewentualny wrogi mu kot lub drapieżnik stanowić mógł dla niego zaskoczenie. Żywił nadzieję, że tym razem Gwiezdni okażą się bardziej sprzyjający.

Obecność zająca przyjął z zadowoleniem. Na ugiętych łapach wyruszył pod wiatr. Ogon utrzymywał na tej samej wysokości co resztę kręgosłupa. Uważał, by nie nastąpić na mogący wywołać hałas element podłoża. Wyciszył również swój oddech by jego dźwięk nie spłoszył długouchej ofiary.
Jeśli zdołał zbliżyć się do zwierzęcia na wystarczającą odległość wyskoczył w jego kierunku. Zamierzał pazurami przyszpilić go je do podłoża i uśmiercić poprzez uduszenie.

Z zadowoleniem ukrył zająca pośród poszycia by następnie skierować się ku bardziej zalesionym terenom. Jako, że dotychczas Gwiezdni okazywali się mu sprzyjać postanowił, że podejmie się eliminacji szczurzego gniazda. Odnalazł takowe w niezbyt odległej przeszłości, uznał zatem że zapewne jest takowych więcej. Wyruszył pod wiatr na poszukiwania szczurów. Zachowywał ciszę, uważnie rozglądał się, nasłuchiwał i węszył.

Odnalezienie gniazda szczurów okazało się być nietrudnym zadaniem - fakt ten był dość niepokojący. Zielonooki na ugiętych łapach rozpoczął skradanie się do szczurów. Poruszał się pod wiatr, ciężar ciała przeniósł zaś na tylne kończyny. Ogon utrzymywał na tym samym poziomie co resztę kręgosłupa. Uważał, by nie nastąpić na mogące wywołać hałas elementy podłoża. Unikał wzroku stada używając naturalnych osłon i zastygając w bezruchu. Wyciszył oddech. Wiedział, że wystarczającym byłoby zapewne przeniesienie ciężaru ciała na tylne kończyny, nie chciał jednakże podejmować zbędnego ryzyka.
Jeśli zdołał zbliżyć się wystarczająco wyskoczył do najbliższego szczura [1] zamierzając pazurami prawej przedniej kończyny rozciąć jego ciało. Pazurami lewej przedniej kończyny podjął próbę ataku na oślep na najbliższego im gryzonia.

Rad był że choć jeden z jego ataków okazał się być zabójczo skuteczny. Zielonooki podjął próbę zaatakowania następnego szczura [2] w taki sam sposób, w który zgładził jego przeciwnika - poprzez rozoranie jego grzbietu pazurami prawej przedniej kończyny. Obecnie również nie zamierzał zmniejszać swych szans na zwycięstwo - pazurami lewej przedniej łapy podjął próbę ataku na oślep na tego szczura, który znajdował się najbliżej nich. Oby Gwiezdni okazali się mu sprzyjać.