Krzew przy Korzennej Norze

O, no i proszę. Chwila obelg i już, jak potulny baranek, uciszył się. Słodko. Delikatny uśmieszek uformował się na szylkretowej mordce, będący tym samym cichutkim triumfem. Udało się, miał swoje. Nic innego w tej chwili się nie liczyło.
- Nie wiem czemu upierasz się tak bardzo, że jest tu obrzydliwie... pewnie, chorobowo, niesamowicie sucho i ponuro, ale bez przesady. Jakby chore koty były wynaturzeniem! - syknął, a gdyby mógł to i nogą by zastukał o ziemię. - Oglądam obóz. Każde miejsce warto odwiedzić, nawet te które niektórzy uważają za złe i niedobre. Gdybym tu nie przyszedł, to nawet bym nie wiedział, że ktoś tak może uważać.
Streścił króciutko, wzruszając lekko barkami. Nie było nic złego w tym, że tu jest... źle. Że są tu chorzy. Okej, jasne, fajnie nie chorować, ale bez przesady????
- Kaszel... kaszel wygląda tak? Nie pomyślałbym nigdy. Myślałem, że jest bardziej... wiesz - kaszlający, a nie płaczący. - Długo już chorujesz?

Mruknął, przez chwilę patrząc w milczeniu na koteczkę. Jego wyraz pyska wciąż był przygnębiony, ale można było na nim zauważyć pewne zaskoczenie, które jednak zaraz zostało zastąpione lekkim zmarszczeniem mordki. Nigdy nie rozumiał tych, komu lecznica się podobała, tym bardziej do tego stopnia, by chcieć w niej przybywać nawet gdy było się w pełni zdrowym. On na jej miejscu już dawno spróbowałby zwiedzić tereny kryjące się za bezpiecznymi progami obozu, a lecznicę omijałby szerokim łukiem. Kiwnął łbem na pytanie odnośnie wyglądu choroby, a potem kaszlnął cicho, przykrywając pysk łapą, a potem pociągnął nosem.
– Od paru wschodów księżyca. – odpowiedział. Na szczęście, powoli robiło mu się lepiej, ale nie zamierzał tego po sobie pokazywać byle komu. Zioła podawane przez medyczkę były obrzydliwe, ale musiał przyznać, że działały. Szkoda tylko, że nie wiedział, jakie konkretne się podaje na smarki i kaszle. – Swoją drogą, jestem Ognista Łapa, a ty?

_________________

Krzew przy Korzennej Norze - Page 4 Ogien-podpis

O... ton rozmowy lekko się zmienił? Pył pozwolił sobie zachować uraz nazwania go dziwakiem gdzieś w serduszku i pamięci, ale na pysku wirowały mu uśmieszki. Skoro póki co się nie rzucał o nic, nie kłócił, nie obrażał - niech myśli, że młody już zapomniał o sprawie. A potem, w najmniej oczekiwanym momencie, może te brudy wyciągnie!
- To brzmi... długo - wschody słońca brzmiały mniej dramatycznie, to dni. Ale wschody księżyca? Niby noce, ale może chodziło mu o PEŁNIE? Wtedy mógł tu tkwić naprawdę, strasznie, masakrycznie długo. Nic dziwnego, że był taki rozzłoszczony, może tracił rozum od tkwienia w zamknięciu!? - Ja to Pył... Ogień ci pasuje. Do wyglądu i charakteru.
Dorzucił wesolutko. Bo był taki... nieprzewidywalny. Ale dało się go ujarzmić, Pył jakoś opanował koniec końców.

Póki patrzył na uśmiechającą się koteczkę, na jego pysku również zaczął się stopniowo takowy formować. Wtedy Ignis zdał sobie sprawę, że nie potrafił długo się gniewać na tak uroczą i niewinną istotę, jaką jest kocię. W końcu ona chciała tylko sobie pozwiedzać, a on od razu na nią nasyczał, jak jakiś oschły dziad. Swoją drogą, właśnie się dowiedział, jak miała na imię.
– Ładne. – odparł, zaś na jej komplement zachichotał cicho, zupełnie niezaskoczony. Z klanowych odpowiedników nic tak dobrze do niego nie pasowało, jak właśnie coś ognistego. – No i jak, podoba ci się tu? – spytał, ciekaw rzeczywistej opinii szylkretki odnośnie lecznicy.

_________________

Szkoda, że Pył nie potrafił dzielić tej myśli. Ognista Łapa, stety-niestety, przesadził raz, i teraz do końca swojego życia szylkret będzie na niego patrzył i pamiętał, jak to nazwał go dziwakiem. Na łożu śmierci mu napisze na czole, jak to przesadził raz!!!! W złości!!!!! Albo kiedyś się szczerze przeproszą, jeden pies.
- Ano, wiem! Tylko nie wiadomo jak dadzą mi na imię terminatora. Wiesz, Pylna Łapa brzmi głupkowato! A Czadowa-Mega-Super Łapa za długo - westchnął, jakże to przejęty... ale tak nieszczerze, bo to problem przyszłego Pyła, takiego za co najmniej parę księżyców, nie tego obecnego.
Na pytanie, rozejrzał się po okolicy. Cała poprzednia sprzeczka w sumie nie pozwoliła mu się skupić na tym jak tu jest.
- Ziołowo - wzruszył jednym z ramion. - Jak jest tak cicho, to nawet nie jakoś źle, co nie?? To jest, TAK cicho, jak można gadać. Bo jak jest tak cicho jak było jak wszedłem, brr. To wtedy jest tu niepokojąco. Ale ogólnie, no, całkiem klawo!....... A tobie, jak tu jest?

Mruknął, zastanawiając się nad ładnym imieniem dla Pyłek. Wymyślić coś, co nie było pylne i jednocześnie by do niej pasowało, było pewnym wyzwaniem.
– Twoje kolory ją takie ciepłe... Ciepłe, jak słońce. Może będziesz Słoneczną Łapą, a potem Słonecznym Pyłem? – zasugerował z łagodnym uśmiechem. Nie był przywódcą i nie znał się na klanowych imionach, ale takie właśnie było jego pierwsze skojarzenie.
Na odpowiedź Pyłek pokiwał lekko łbem na boki. O ile ziołowo z pewnością tu było, to nie był pewny odnośnie ciszy panującej w tym miejscu. Owszem, nie słychać to było krzyków bawiących się kociąt, a chorujące koty znacznie rzadziej zamieniały ze sobą słowa, niż ich zdrowi koledzy, jednak to głównie przez to, że zastępowały je obrzydliwe dźwięki kaszli i smarków, których miało kto miałby przyjemność słuchać. Na pytanie koteczki wzruszył barkami, pociągając nosem.
– Trochę nudno. Nie mogę nawet przejść się po obozie, inaczej kogoś zarażę, nie to co ty. Jak tam w ogóle jest, swoją drogą? Zdążyłaś znaleźć coś ciekawego w jego zakamarkach? – odparł. Skoro kociak nie miał, czym się zająć, to może podzieli się z nim swoimi odkryciami, jakich doznało podczas zwiedzania obozu.

_________________

- Słońce... Może? Ale z drugiej strony, patrz - to mówiąc, chwilę rozglądał się po swoim ciałku, ostatecznie wskazując na mordę. Ciemna, szara plama, w głowie Pyłu "skaziła" słoneczne imię. - To może przeszkadzać. Coś, jakbym był takim niebem przed burzą, co chce zasłonić słońce. Taką... chmurą. Wiesz, to psuje.
Przyznał, zupełnie nie obrażony, ani nawet odrobinę nieprzejęty. Wiadomo, każdy ma swój gust, jak o imiona chodzi.
- Ale słońce brzmi super... w końcu słońce jest zawsze. I to taki początek dnia. I wszystko żyje dzięki słońcu! Bo jak jest zimno, to jest tak martwo... a zimno jest jak słońca jest mniej - wydedukował szybko, oblizując się - bo lada moment i by się zachłysnął własną śliną, tak szybko mówił.
- A... wyzdrowiejesz kiedyś? - zmarszczył brwi. Czy bycie chorym było byciem skazanym na wieki? - Ja... pfff... nie wiem sam! Wiesz, w obozie jest sporo rzeczy i całkiem dużo jest ciekawych. Ale nie ma nic szczególnego. Jak się gdzieś chodzi moment, to chwilę potem wszystko zdaje się być takie samo i nudne! Ja się chyba bardziej skupiam na poznawaniu kotów. Oni są lepsi, niż miejsca. Bo z nimi można pogadać, a z miejscami? Nie. Nie lubię czuć się sam!

– Hm... To może jakieś zakryte słońce... Khm! Albo zaćmione! Zaćmiony Pył? Brzmi tak tajemniczo i poetycko. – rzekł po chwili rozmyślania nad słowami szylkretki. No bo faktycznie nie mogła być zupełnym słoneczkiem z takimi ciemnymi plamami. Cieszył się jednak, że jego pierwsza propozycja przypadła do gustu koteczce. Przynajmniej już wiedział, w jakim kierunku kierować swoje pomysły.
Na pytanie Pyłek odnośnie jego zdrowia poruszył słabo wibrysami z rozbawienia.
– Wyzdrowieję, nie ma innej opcji! – zapewnił z uśmiechem. Oczywiście, tutaj zależało od czego, ale podejrzewał, że Pyłek raczej nie zrozumie sedno tego drugiego schorzenia, jakim była miłość do kogoś, kto tego uczucia nie odwzajemniał. Kaszlnął cicho po usłyszeniu jej następnych słów. – A wiesz, że miejsca też potrafią oddziaływać na nas? W jednym będziesz czuć radość i ukojenie, nawet kiedy udasz się tam samemu, a innym, przeciwnie, nawet kiedy się do niego przyzwyczaisz, to dalej będzie ci towarzyszyć napięcie i wrażenie, że jesteś tam obcym. Może nie mogą rozmawiać tak, jak my, ale też mogą nam odpowiadać. Koty są zajęte swoimi sprawami, przychodzą i odchodzą, a do ulubionych miejsc zawsze będzie można przyjść. – rzekł, pociągając nosem. Dobrze jest mieć ulubione miejsca, nawet, jeśli będzie się w nich siedzieć w samotności. Miejsca przynajmniej nie porzucą nikogo, jak to mają w zwyczaju żywe osoby.

_________________

- Aha!! Chociaż w sumie, co będzie to będzie. Wiesz, jestem póki co mały. Jak będzie pora na moje imię, to na pewno do tego czasu wymyślę coś super. No, i powiem przywódcy, żeby pomyślał nad czymś!! A może ty nawet coś wymyślisz i po prostu mu podpowiesz. Nie wiem, dużo czasu przed nami!! - bo akurat to było jasne dla Pyłu, jakby coś fajnego komuś przyszło do głowy, to wieść dojdzie do przywódcy prędzej czy później. To, że nie każdy myślał w ten sposób to akurat szczegół tak drobniutki, tak nieistotny, że chyba nawet nie miał ochoty przykuwać do niego szczególnej uwagi.
Ucieszony stwierdzeniem, że wyzdrowieć musi, zaraz zamilkł zupełnie, słuchając o... miejscach. Chyba nieco za dużo informacji na mały móżdżek, nie potrafił przemielić w głowie tak dużo na raz. To jest, to nawet nie była trudna myśl, ale za szybka!
- A... - cisza. - A ty gdzie lubisz chodzić?
To chyba dostatecznie bardzo odpowiadało na pytanie. A przy okazji, budziło w jego łebku pomysł.

Zaśmiał się łagodnie na słowa Pyła odnośnie jego imienia. Zaczynał powoli się przyzwyczajać do tego, że powinien traktować ją jak kocura. To będzie dla niego wielki zaszczyt, jeśli przywódca nada szylkretce jedno z wymyślonych przez niego imion.
Z kolei na pytanie kocurka zastanowił się na chwilę. Trochę tak gadał o tych miejscach, a jednocześnie sam nie miał jakiegoś jednego konkretnego kącika, do którego lubił regularnie zaglądać. Przynajmniej na terenach Klanu Gromu. Trochę mu było nawet przykro, że bardziej lubił nawiedzać miejsca poza granicami własnego klanu. Może powinien rozpocząć aktywne poszukiwania?
– Hm... Po różnych miejscach, ale najbardziej lubię przysiadywać przy jeziorze, bo nocą można na jego tafli obserwować gwiazdy. Może kiedyś cię tam zaprowadzić, m? Jeśli chcesz, oczywiście. – odparł, a potem ziewnął lekko. – No ale to już gdy wyzdrowieję, a na razie chciałbym się zdrzemnąć... Co powiesz na to, żebyś przez ten czas pogadał z kimś innym? – dodał po chwili, kładąc się wygodniej na swoim posłanku, a kiedy Pyłek się oddalił, terminator szybko odpłynął w krainę snów.

//zt

_________________

Starlight