Kamienny Krąg (stos zwierzyny)

Zroszona Łapa uśmiechnęła się delikatnie, posiadanie rodzeństwa było wspaniałym darem, zwłaszcza w życiu samotniczym.
- Mam nadzieję, że uda ci sie je mieć - powiedziała przyjemnym tonem a na pytanie koteczki westchnęła.
- Szczerze? Zależy jak na to patrzeć, jak na samotników nawet sporo, ale na klanowe standardy.. - tu przerwała i westchnęła po raz kolejny, OSIEM KOCIĄT? GWIAZDY ILE! - to nie do końca, miałam braci z tego samego miotu Gałąź, Ostrze, i starsze siostry Rzekę oraz Pieśń - wytłumaczyła po czym spojrzała się na niebo, ah, brakowało jej rodziny.

Rosa wzrusza lekko ramionami na słowa Zroszonej Łapy. Kto wie, kto wie, gdyby tylko wiedziała o magicznym działaniu storczyka, to by na pewno powiedziała, że wątpiła w to, że się uda.
— Och, kto wie, kto wie, może kiedyś mi się uda zostać tą fajną, starszą siostrą. Och... Ale dopiero co zostaliśmy terminatorami, więc nie sądzę, aby rodzice się spieszyli po kolejny miot. Na pewno mamie się stęskniło za bycie wojowniczką — wytłumaczyła spokojnie, choć po części chciałaby już jakieś małe bąbelki, które by w niej widziały starszą siostrę.
— Och, to w sumie była was piątka, to wcale nie tak mało! No i imię, Pieśń, kocham je — zamruczała łagodnie. Och, gdyby kiedyś miała kocięta, to może i by któreś tak nazwała? Och, musiała sobie to gdzieś zapisać. — Żadne nie było zainteresowane, aby z tobą dołączyć? Czy już no... Każdy poszedł w swoją stronę, a ty akurat na nas natrafiłaś? — Och, była bardzo ciekawa historii Zroszonej Łapy.

_________________

you drink it just like water
you say, it tastes like candy
so, what you doing tonight?

- Bycie starszą siostrą musi być cudowne, Pieśń i Rzeka były cudowne w tej roli - uśmiechnęła się delikatnie na wspomnienie o siostrach, szybko jednak wróciła do normalności, ah, gdyby tylko nie odeszły...
- Może kiedyś będzie ci to dane - zamruczała i puściła pointce oczko. Zaśmiała się gdy ta zaczęła zachwycanie imieniem swej siostry, no cóż, musiała przyznać iż to naprawde urocza nazwa.
- Gdy mama odchowała mnie i moich braci, me siostry odeszły szukając własnej drogi, z czasem i ja... postanowiłam odnaleźć własną ścieżkę - wytłumaczyła dość ogólnie, nie wchodząc we wrażliwe szczegóły.

Kiwnęła lekko główką na słowa Zroszonej Łapy, z tym to się zgadzała. Móc podać pomocną łapę matce, patrzyć na słodkie pełzające kuleczki, które odkrywały świat, och, marzyło się jej. Posiadanie młodszego rodzeństwa to było dla Rosy niczym macierzyństwo, ale bez tego wszystkiego, co nudne i nieprzyjemne. Nauczanie ich wszystkiego? Ba, lepiej bawić się i przynosić im jedzenie, dużo przyjemniejsze i fajniejsze.
— Oby, oby, rozpłynęłabym się na widok kluseczek, myśląc, że to moje rodzeństwo — powiedziała lekko, ewidentnie wyobrażając sobie taki scenariusz.
— To mam nadzieję, że w takim razie zostaniesz u nas i będzie ci tutaj, jak w domu — powiedziała, posyłając jej ciepły uśmiech. — Ale póki co, to dobrze, nie? Fajny mistrz, poznajesz innych, no i mam nadzieję, że nikt ci nie dokucza — powiedziała te ostatnie słowa z większą powagą niż całą resztę, nieco podnosząc brew, pytająco.

_________________

you drink it just like water
you say, it tastes like candy
so, what you doing tonight?

- A Wyobraź sobie jak cudowne musi być posiadanie kociąt! Malutkie kuleczki... twoje! i tylko twoje, ah. - zamruczała, Musi przestać o tym myśleć, raczej nigdy nie będzie miec kociąt, no.. bo z kim. KIwnęła głową na słowa Porannej Łapy, Zroszona Łapa nie zamierzała opuszczać klanu, była zachwycona jego funkcjonowaniem.
- Tak! Bardzo dobrze, Wilczy Kieł jest cudownym mistrzem a Zjeżona Łapa pomaga mi zrozumieć.. życie w obozie oraz hierarchię o której się zazwyczaj nie mówi. Na przykład... Jaki duży przeskok jest między terminatorem a wojownikiem - wytłumaczyła.
- Nikt mi na tą chwilę nie dokucza, i mam nadzieję że pozostaje to niezmienne.- Powiedziała jeszcze po czym to orientalka uniosła brew.
- A jak twoje życie? -

Rosa przytaknęła łbem na słowa drugiej Rosy. Owszem, musiało to być niesamowite przeżycie, przecież nie każdy mógł tak mieć! A posiadanie kogoś, z kim się chce mieć kocięta i na dodatek mógł się cieszyć własnymi pociechami... To było coś.
— Och, tak, ale dużo jest roboty przy kociakach, więc no, póki co to starczy mi z rodzeństwem. No i nie widzę siebie jako matki, jeszcze nie — zachichotała delikatnie kolorowa. Oj, to raczej nie ten wiek, no i nie miała z kim! Za kocurami się nawet nie rozglądała, więc nie było nawet jak się za to wziąć. Na słowa, że nikt nie dokucza byłej samotniczce, córka Ślimaczego Śladu uśmiechnęła się delikatnie, kiwając łbem.
— To dobrze, to dobrze, jakby ktoś kiedyś dokuczał, to daj znać, podgryzę mu ogon — rzuciła luźno. Była w miarę fajną kotką i przyjaciółką, jeszcze by jej brakowało, aby ktoś jej podskakiwał, bo była z nie wiadomo skąd. — Och, moje życie jest spokojne, bardzo bym chciała coś pozwiedzać, ale no, nie wolno mi samej za daleko odchodzić, więc póki co badam okolice obozu. Wiesz, trochę świeżego wiatru dobrze mi zrobi, lepiej niż siedzenie i nic nierobienie w obozie.

_________________

you drink it just like water
you say, it tastes like candy
so, what you doing tonight?

***

Jeżynowa Łapa wróciwszy z treningu nie miała za bardzo, co robić. No, poza tym, że była głodna. Bezceremonialnie sięgneła do stosu zwierzyny po wiewiórkę, po czym pomknęła z nią gdzieś na inny kąt obozu, by podczas posiłku popatrzeć na inne koty. Zauważyła, że bardzo wiele kotów lubowało się we wspólnym posiłku, ale ona nie mogła zrozumieć tego, co było dobrego w koncepcie — wolała nie mówić, kiedy jadła, a obecność kogoś, kto patrzył na nią podczas posiłku była conajmniej denerwująca.

_________________

say what you mean, tell me i'm right
and let the sun rain down on me
give me a sign, i wanna believe

whoa-ooh-oh,
mona lisa
you're guaranteed to
RUN THIS TOWN

i'd pay to see you frown

2 księżycowe kocie jak to już miało w zwyczaju zaczęło... podróżować po obozie I obserwować różne koty. Teraz taka "ofiara" stała się Jeżynowa Łapa. Śnieżyca podeszła do niej z uśmiechem na pyszczku i po prostu patrzyła co robi, gdy zorientowała się że czarna kotka je...
-smacnego- powiedziała

_________________

Drown in your sorrow and fears
Choke on your blood and your tears
Bleed 'til you've run out of years
We must do what it takes to survive

Give up your honor and faith
Live up your life as a wraith
Die in the blood where you bathe
We must do what it takes to survive

Nie była sama zbyt długo. Spojrzała na kocię Burzowej Nocy ze zmrużeniem oczu i milczała; nie rozumiała, dlaczego Burzowa Noc zdecydowała się na kocięta w takim wieku… i to z kimś spoza klanu, zdecydowanie. W każdym razie… równie obcym był jej powód, dla którego szylkretka się koło niej pojawiła. Smacznego.
– Twoje słowa nie zmieniają tego, jak smakuje wiewiórka – stwierdziła sztywno, po czym wróciła do posiłku, mniej czy bardziej ignorując kocię — bo co miała do niego powiedzieć? Była terminatorką, nie matką.

_________________

say what you mean, tell me i'm right
and let the sun rain down on me
give me a sign, i wanna believe

whoa-ooh-oh,
mona lisa
you're guaranteed to
RUN THIS TOWN

i'd pay to see you frown

Śnieżyca zmarszczyla nos, czarna kotka była ewidentnie rozwydrzoną córeczką. Terminatorki chyba zapomniano wychować! Oburzona szylkretka spojrzała na nią wzrokiem pełnym obrzydzenia.
-Doble maniely zmienily som dla ciebie nie znane hm - odburknęła. Chciała zapytać jak czarnej idzie trening, jak się nazywa, kto jest jej mistrzem, co uważa oooooo eee na przykład Wiewiórkach! Lecz nie, po co rozmawiać z niemiłym kotem. Ciekawe, czy córka Burzowej Nocy miałaby problemy gdyby powiedziała do terminatorki, by się udławiła tą wiewiórką. Moze to by zmienilo wtedy jej smak, hehe Jednakże na tą chwilę malutka postanowiła trzymać język za ząbkami.
-W takim lazie nie smacnego- oczywiście dodała.

_________________

Drown in your sorrow and fears
Choke on your blood and your tears
Bleed 'til you've run out of years
We must do what it takes to survive

Give up your honor and faith
Live up your life as a wraith
Die in the blood where you bathe
We must do what it takes to survive

Starlight

Drown in your sorrow and fearsChoke on your blood and your tearsBleed 'til you've run out of yearsWe must do what it takes to survive

Give up your honor and faithLive up your life as a wraithDie in the blood where you batheWe must do what it takes to survive

Drown in your sorrow and fearsChoke on your blood and your tearsBleed 'til you've run out of yearsWe must do what it takes to survive

Give up your honor and faithLive up your life as a wraithDie in the blood where you batheWe must do what it takes to survive

Drown in your sorrow and fears
Choke on your blood and your tears
Bleed 'til you've run out of years
We must do what it takes to survive

Give up your honor and faith
Live up your life as a wraith
Die in the blood where you bathe
We must do what it takes to survive

Drown in your sorrow and fears
Choke on your blood and your tears
Bleed 'til you've run out of years
We must do what it takes to survive

Give up your honor and faith
Live up your life as a wraith
Die in the blood where you bathe
We must do what it takes to survive