Szerokie Wejście

Cieszył się, że na razie nic nie doskwierało jego partnerce. Żywił nadzieję, że tak pozostanie przez cały okres jej ciąży, choć, oczywiście, był gotów na wszystko. Jako przyszły ojciec i Wieszcz nie mógł się wyzbyć wszystkich swoich zmartwień o zdrowie i samopoczucie Promyk, ale póki wszystko było dobrze, nie musiał się zbytnio przejmować i jedynie dbać o standardowe rzeczy, przez jakie przechodziła każda ciężarna kotka. Teraz jednak jego uwaga została odwrócona niespodziewaną propozycją, którą podsunęła mu partnerka.
– Hm... – mruknął zamyślony. Z reguły na ceremoniach nie mówiono o tym, że ktoś się spodziewa kociąt i nie był pewien, czy powinien Promyk na to pozwolić, tym bardziej, że równie dobrze może po prostu wszystkim opowiedzieć swoją cudowną wieść, bez organizowania zebrania. Z drugiej strony, nie było nic złego w tym, że chce wykorzystać okazję, w której całe Plemię jest już zebrane w jednym miejscu. – Osobiście nie mam nic przeciwko, ale porozmawiam o tym z Wieszczką, dobra? – odpowiedział w końcu. Co jak co, ale o przebiegu ceremonii decydował wspólnie ze swoją współwładczynią i wolał nie wprowadzać wszelkich poprawek bez jej zgody, szczególnie tak niestandardowych.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Byłam głupia, myśląc, że Wieszcz Promieni Słońca ot tak pozwoli mi wystąpić przynajmniej na chwilę na najbliższej ceremonii bez uprzedniej konsultacji ze swoją współwładczynią. Ech...Ze też akurat musi nią być moja siostra... Miałam nadzieję, że dowie się o moim stanie razem z innymi albo przynajmniej powiem jej to sama na osobności, a nie że to właśnie mój partner zdradzi jej naszą słodką tajemnicę, co może nie mieć dobrego wpływu na nasze już i tak napięte siostrzane relacje. Westchnęłam, przygotowując swą odpowiedź na pytanie kocura.
- Wolałabym, żebyś nic jeszcze jej na razie nie mówił, żeby też miała niespodziankę jak wszyscy pozostali, ale skoro tego wymaga sytuacja...to chyba nie mam innego wyboru, jak ci na to przyzwolić. - wzruszyłam ramionami, nie do końca pewna swoich słów. - Chyba, że porozmawiasz z nią tak, żeby niczego jej wcześniej nie zdradzić i żeby sama szybko nie domyśliła się, o co chodzi...Co może być nieco trudne, zważywszy na jej wyjątkową mądrość. - dodałam po chwili, rozpalając w sobie nikłą iskierkę nadziei, że mój sekret pozostanie nim aż do wielkiego obwieszczenia na zbliżającym się zebraniu.

_________________

walking on sunshine
walking on sunshine

xxxi feel alive, i feel a love
-ˏˋ i feel a love that's really real ˊˎ-
i'm walking on sunshine, whoa-oh-oh
and don't it feel

good?

Chociaż Promyk bardzo chciała, by ta nowina była dla wszystkich niespodzianką, to jej partner wątpił, by dało się to ukryć przed wieszczami. Wręcz przeciwnie, bursztynowy uważał, że Wieszczka powinna być jedną z pierwszych, kto o tej nowinie się dowie, jako że ona również odpowiadała za porządek panujący w Plemieniu i zdrowie jego członków. Poza tym, ciężko będzie ukryć tę nowinę przed kimś, kto ma prowadzić ceremonię. Wątpił w to, że jego współwładczyni pozwoli Łowczyni przemówić na ceremonii, nie znając przy tym treści ogłoszenia.
– Spróbuję, ale wiesz, że lepiej nie trzymać sekretów od swojego Wieszcza. Myślę, że ona i tak się domyśli, o co chodzi. – odpowiedział. Zważywszy na to, że Wieszczka Blasku Księżyca miała zbliżoną do jego poziomu wiedzę o ciele kota, ta sama mogła rozpoznać, co się dzieje z Promyk. Nie widział więc sensu w skrywaniu tej nowiny przed nią.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Dobrze, że ze strony swojego partnera zawsze mogłam liczyć na szczerość i dobre słowo. Wieszcz Promieni Słońca nigdy nie oceniał pochopnie moich słów, zachowań czy pomysłów i za to mogłam być mu wdzięczna. Chcąc nie chcąc, musiałam zgodzić się na jego warunki, jeśli chciałam, żeby moja prośba została spełniona. To on był tu przywódcą, nie ja, więc trzeba mi było przyporządkować się jego woli. Skłoniłam przed nim głową z pokorą, przyjmując do wiadomości jego zapewnienie.
- Dziękuję, kochanie. O nic więcej cię nie proszę. Nie mam już żadnej innej sprawy do ciebie, dlatego nie będę ci już dłużej przeszkadzać. - odparłam z nadzieją w swoim głosie, po czym odwróciłam się na pięcie i z gracją opuściłam legowisko wieszczów, z niecierpliwością oczekując ich decyzji.

[zt]

_________________

walking on sunshine
walking on sunshine

xxxi feel alive, i feel a love
-ˏˋ i feel a love that's really real ˊˎ-
i'm walking on sunshine, whoa-oh-oh
and don't it feel

good?

Starlight