Łabędź spojrzał na kocura nieco zaskoczony jego nagłym wybuchem. W pierwszych chwilach poczuł lekkie uczucie wstydu z powodu matki dymnego, ale szybko ów wstyd mu minął a jego wzrok ponownie wrócił do tego samego, lekko znudzonego wyrazu.
- O jeny, no weź się wyluzuj - odparł z delikatną nutą złości w monotonnym głosie. No bo czego Echo oczekiwał? Że point nagle zapomni o jego wkurzającym istnieniu i zacznie go żałować? Albo że zrobi mu się głupio? To jest, trochę zrobiło, ale nie na tyle by to pokazać.
- Ale to ty się pierwszy do mnie przywaliłeś o byle co - odparł wyzywająco. - Teraz to sam zachowujesz się jakby ci ten piasek wchodził w dupę.

- No to ty się odczep - syknął wyzywająco.
Miał już w sumie dość zrzędliwego zadka dymnego, ale teraz był już zbyt zirytowany jego zachowaniem by się poddać i iść. Nie chciał dawać nowicjuszowi tego poczucia wyższości, że zdołał go przegonić. To by oznaczało, że odpuścił.
Ułożył się więc wygodnie, dając Echu wyraźnie do zrozumienia, że nie zamierza się nigdzie ruszyć. Nie odezwał się już jednak, pozwalając by zawisła między nimi ciężka cisza, co kilka chwil tylko rzucając dymnemu ukradkowe spojrzenia kątem oka.

Echo unosi tylko brew, zerkając na kociaka z wyższością, i nawet nie komentuje jego słów. W końcu nie musiałby nic mówić, gdyby ten się zachowywał normalnie, a nie jakby miał robaki w tyłku. Sam się też nie rusza, po czym przymyka powieki, ignorując głupiego dzieciaka tak długo, jak będzie to konieczne. Nie będzie jakiś gówniarz pluł mu w twarz.

zt?

Wychodził już coraz dalej i coraz pewniej z Miękkich Półek, a to oznaczało, że teraz będzie go pełno absolutnie wszędzie: musiał w końcu zajrzeć do każdej dziury i podnieść każdy kamień, żeby upewnić się, że nie ma tam niczego ciekawego. W ten sposób łapy zaprowadziły go aż w stronę Szczypiącego Piasku - w pierwszej kolejności zajrzał do korytarza, od którego ciągnęło zimne powietrze, a gdy upewnił się, że jest pusty i że nikt na niego nie patrzył, postanowił iść w głąb tunelu, ciekaw tego, co kryło się na jego końcu.

Otworzył szerzej oczy, gdy na końcu korytarza skarbem okazał się być widok na świat poza jaskinią... ten jednak bardzo szybko został zasłonięty przez szerokie bary jakiegoś kocura, który rozkraczył się na samym środku przejścia, blokując mu drogę. Chaber zatrzymał się i zmarszczył niezadowolony mordkę tak mocno, że aż wyglądał jak suszona śliwka.
- Na koniec tunelu. Chciałem zobaczyć, dokąd idzie - odpowiedział zgodnie z prawdą. - Przesuń się, bo chcę zobaczyć - zażądał, by zaraz jednak dodać: - Proszę.
W końcu był dobrze wychowanym młodym kotem.

Zmarszczył czoło i krótki grzbiet nosa, gdy kocur uparcie zastawiał mu przejście i zdecydowanie nie chciał go puścić. Sapnął sfrustrowany.
- Dlaczego - burknął, machając gniewnie ogonem. - Przecież nie wyjdę poza obóz. Nie jestem sarną - dodał, zupełnie jakby jego własny znak stawiał go w lepszym świetle, niż tych spod znaku sarny. Niemniej: nie rozumiał, dlaczego niby nie mógł iść i sobie po prostu popatrzeć, przecież wiedział, że nie wolno wychodzić z jaskini i nie zamierzał tego robić!

W końcu! W końcu zaczęło topnieć to białe cholerstwo! Szkoda tylko, że nim całkiem zniknie to najpierw będzie co chwilę padał deszcz, który zrobi ze śniegu brudną chlapę. I tak właśnie było tego dnia, gdy po całym ranku polowania Łabędź wrócił do obozowej jaskini z przemoczonym futrem i na dodatek bez żadnej zwierzyny, bo wspaniali Wieczni Łowcy postanowili zamiast zwierzyny dać mu śnieżne błoto.
Wszedł więc do obozu, z futrem całym mokrym i posklejanym od dołu. Skrzywił się z irytacją, gdy dodatkowo ustał na ostre kawałki piasku, które poprzyklejały mu się do poduszek łap. Fuknął pod nosem i usiadł niedaleko posypanego piaskiem wejścia, po czym zaczął wylizywać mokre łapska.

//Koszatka

Nie tylko Łabędź miał dziś popsuty humor przez topniejący śnieg. Również Koszatka nie była zadowolona. Wszędzie było mokro i brudno. Ta pogoda zdecydowanie nie była odpowiednia dla jej futerka. Jednak kręconofutra wyglądała dużo lepiej niż co niektórzy. Kątem oka zauważyła pewnego kocura. Wyglądał okropnie! Koszatka jak na niego spogladala to nie mogła usiedzieć w legowisku! Dlatego kiedy nikt nie patrzył, postanowiła czmychnąć w stronę pointa i uratować jego wygląd. A przynajmniej uratować to co z jego pozostało. Miał ładna mordkę więc może jest jeszcze dla niego nadzieja.
- Oj rany, rany... Dawno nie widziałam kogoś tak umorusanego! - cmoknęła swoimi usteczkami po czym zaczęła uważnie oglądać nieznajomego. Zajrzała mu pod podwozie i zobaczyła tysiąc śnieżnych kuleczek i wiele brudnych kłaków.  Pokiwała z niezadowoleniem głową i nie pytając się nawet, zaczela mu ściągać z futra przylepiony śnieg. Nie mogła pozwolić na taki szpetny wygląd. Nie na jej zmianie!

Point kontynuował próby wyczyszczenia futra, biorąc się za wylizywanie futra na łapach, póki co zostawiając śnieg przyklejony do brzucha, by trochę stopniał. Dzięki temu, musiałby futro tam tylko wysuszyć, co zabrałoby mu mniej czasu. Miał nadzieję, że nikt nie zdecyduje się do niego podejść, bo i tak był już wkurzony i nie miał ochoty na żadne rozmowy. Ale chyba nie było mu to dane, bo szybko znalazł się jakiś rzep, co do niego podszedł i, o zgdrozo, był to kociak, i to na dodatek jeden tych młodszych. No naprawdę, czemu nagle aż dwie pary zdecydowały się rozmnożyć? Teraz tyle tego po obozie biegało...
- Ej! Ej! - odsunął się natychmiast, gdy poplątana kulka zaczęła wygrzebywać śnieg z jego brzucha. C ona sobie myślała? Przecież nie podchodzi się do kogoś i nie zaczyna mu czyścić futra z nienadzka i bez pozwolenia. - Istnieje coś takiego jak przestrzeń osobista - powiedział, stając na wszystkie cztery łapy przed kędzierzawą.

Udało jej się wyrwać trochę śniegu zanim jaśnie pan się od niej odsunął. Hoho! Ale był obrażony. No i po co tak się złościć? Jeszcze mu tak zostanie to wtedy nawet ładne futro mu nie pomoże.
– No i co tak miauczysz? Taki duży kocur a nie da sobie wyczyścić futra! – prychnęła pod nosem.   – Oh, proszę Cię nie wyskakuj mi tu teraz z tą przestrzenią osobistą. Powinieneś się teraz martwić bardziej o to jak wyglądasz, a nie!- wytknęła mu to. Póki co Koszatka w ogóle się nie przejęła tym wszystkim. Otrzepała swoje futerko i podeszła bliżej pointa. – A teraz nie maż się tak i daj mi skończyć to co zaczęłam. – fuknęła i siup kolejna kulka śniegu została przez nią wyrwana.

Łabędź spojrzał na kociaka z uniesioną brwią. Kociaki zawsze wydawały mu się natrętne, ale ta to już wykraczała poza wszelkie bariery. Co ją tak tknęło, żeby go czyścić ze śniegu? A ona widziała siebie? Jak ptasie gniazdo wyglądała.
- Sory, ale jestem wystarczająco dużym kociakiem, by samemu wyczyścić sobie futro - odparł, odsuwając się ponownie i patrząc krytycznie na natrętne dziecko. - To tobie matka powinna ogarnąć futro, znaczy, e ojciec - poprawił się natychmiast. Rzadko rozmawiał z Gromem i czasem zapominał, że ten nie uważał się za kotkę. Ale to akurat szanował, dlatego też szybko się poprawił. - Ty widziałaś jak sama wyglądasz? - zapytał dokuczliwie, patrząc na skołtunione futro brązowej. Skąd takie futro się wzięło? Ona aby na pewno Brzasku była?

Westchneła po czym odsunęła się od pointa. - Niech Ci będzie. - miaukneła i już miała go zostawić w spokoju gdy ten ją obraził chyba w najgorszy, możliwy sposób.
- Że co proszę? - zapytała się. Już chciała mu coś wygarnąć ale wzięła głęboki wdech I się opanowała. - Mam tą świadomość jak wyglądam. I zdecydowanie wyglądam teraz lepiej niż Ty.  Wpierw się zajmij swoim wyglądem zanim zaczniesz oceniać innych. - fukneła i po tym wszystkim zwyczajnie sobie poszła. Nie miała zamiaru z nim dłużej gadać. Nie z kimś kto, definitywnie obraził jej nienaganny wygląd!

/z.t xD

Łowca nie mógł się powstrzymać i parsknął rozbawiony. On miał parzyć na to jak wygląda, zanim zacznie oceniać? To ona pierwsza do niego podbiła i zaczęła krytykować jego wygląd. To znaczy, to tak, wyglądał jak wyciągnięty z rowu, ale nie prosił ani o komentarze na ten temat, ani na pomocy.
- I kto to mówi - prychnął za nią po czym po prostu wrócił do czyszczenia futra. Nie zamierzał jej w żaden sposób zatrzymywać.

//zt