Zastrzygł uchem słysząc czyjś głos. Na chwilę przerwał zabawę, ale nie podnosił się z ziemi. Przekręcił się tylko, żeby spojrzeć na siostrę... I uśmiechnął się. Nie spodziewał się, że przyjdzie do niego sama... Ale to całkiem miła odmiana!
- Mhm! - kiwnął łebkiem, wciąż trochę chrypiąc - Gardło już nie boli i czuję się o wiele lepiej! - podniósł się i otrzepał z piasku i resztek mchu. Zerknął na resztę zielonych kulek... A potem z powrotem na Malinę.
- Um... Chcesz się pobawić? Ktoś przyniósł dziś świeży mech, jest mięciutki! - przygarnął łapą jedną z kulek... Po czym trącił ją łapą, by ta przeturlała się w stronę szylkretki. Patrzył na nią wyczekująco, owijając swoje łapki ogonem.

Dobrze, że Siwek był już zdrowy bo oznaczało to, że mogła kontynuować spotkanie. Jakby się okazało, że wciąż jest chory... to byłaby zła i uciekła. Wyprostowała się dumnie, gdy brat spytał się czy chce się pobawić. Oczywiście, że chciała. Ale nie jest to jak zakres jej zajęć tak jak wcześniej to już zadecydowała.
- Nie, ja się nie bawię w zabawy dla dzieci. Ale ty się baw jak chcesz - odpowiedziała dumnie pusząc się nad Siwkiem.

Przekrzywił łebek zdziwiony. Jakoś... Chyba jej nie rozumiał. W końcu... Dalej byli kociakami! Już całkiem dużymi co prawda, ale wciąż kociakami!
- Ale... My jesteśmy dziećmi! - zawołał - Zresztą... Taka zabawa to też trening! Możemy tak ćwiczyć polowanie, walkę i w ogóle... - zerknął znów na te kulki - A niedługo będziemy terminatorami, nie? Więc... Chyba się nam to przyda! - rzucił Malinie pogodny uśmiech - Zresztą... Po co udawać kogoś starszego, póki masz jeszcze czas na zabawę, hm? A zabawa jest fajna!

- Ja już jestem za duża po prostu. Interesują mnie dorosłe rzeczy.
Machnęła ogonem. Nie przekonywało ją to, że wciąż są dziećmi. Są już za dużymi dziećmi na zabawę mchem.
- Taka zabawa wcale nie przypomina prawdziwego życia dla mnie. Więc nie chce się w nią bawić. I nie udaje kogoś starszego, mamy już prawie 5 księżycy, jesteśmy duzi. Rozmawiałam już nawet ze Słodką Gwiazdą!

Zmarszczył brewki.
- Głupie to. - skomentował zamiatając ogonkiem ziemię - Jeszcze skończysz jak mama albo Mrozik!
Wąsy drgnęły mu z rozbawienia na jej kolejne słowa, a na jego pyszczek wpłynął zaczepny uśmieszek.
- Ja też z nią gadałem! - pokazał jej język, ale zaraz zachichotał - Jest bardzo miła! Nie wiem, dlaczego mama jej nie lubi. I wcale nie zachowuje się AŻ TAK jak dorosła! - pac pac ogonkiem o ziemię - Ja tam wcale się duży nie czuję. I będę się bawić nawet jak będę miał 100 księżyców! - przyjął pozycję do zabawy - przód niżej, zadek w górze - Bo nie chcę być nudnym dorosłym, który jedyne co umie to obgadywać koty za ich plecami!

Warknęła zdenerwowana. Co to za sugestia, żeby ich mama była głupia! Przecież jest najwspanialszą i najmądrzejszą kocicą jaką znali!
- Ja bym chciała być taka jak mama- naburmuszyła się poirytowana.
Zachłysnęła się powietrzem słysząc o tym, że Siwek też rozmawiał ze Słodką Gwiazdą. Masakra! Teraz nie była wyjątkowa i lepsza. Nie! Nie prawda i tak była lepsza, tylko, że Siwkowi też udało się porozmawiać z przywódczynią. To nic takiego! Nic straconego. I tak jest od niej gorszy. Bo jest głupi. Bawi się jakimś mchem.
- Przecież jest bardzo dorosła! Czemu mówisz, że nie jest - oburzyła się bo Słodka Gwiazda bardzo jej imponowała swoją dojrzałą osobą, wiele księżycy przeżyła i jest dostojna w oczach Maliny.
Nie przyznawała się co do tego, że zgadza się z Siwkiem, że mama nie powinna tak krytykować Słodkiej Gwiazdy. Nie chciałaby by mama się o tym dowiedziała. To by urągało perfekcyjności Maliny.
- Rób sobie co tam chcesz. Ale uważam, że to głupie bawić się mchem mając 100 księżycy.

Przewrócił oczkami na jej zdenerwowanie. Kompletnie jej nie rozumiał. Przecież mama była... Niemiła. A przynajmniej dla niego, bo nie chciał zachowywać się jak ktoś, kim nie był! No i wcale nie czuł się dorosły. Jeśli bycie wojownikiem oznaczało bycie zrzędliwym, to on chyba już serio wolał zostać kociakiem na zawsze.
- No i zmarnujesz mi się. - burknął nieco żartobliwym tonem - Możesz być przecież lepsza niż mama! Może... Może bądź jak Słodka Gwiazda, o! - wyszczerzył ząbki w uśmiechu.
Na oburzenie Maliny wzruszył po prostu ramionkami.
- Po prostu... Jest inna. Milsza. I nie zachowuje się jak mama! Zmartwiła się gdy zabolała mnie łapka i nie była zła, że zajrzałem do jej legowiska! - a Ropuszy Skrzek jak nic wyprawiłaby mu kazanie na ten temat. I wysłała do medyka samego, jak ostatnio. Cieszył się więc, że chociaż przywódczyni była bardziej troskliwa!
- A to czemu? Co jest z tym nie tak, jeśli to fajne? - przekrzywił łebek.

Pomysł bycia lepszym od matki był... dobry. Ale nie szła by chyba tym tropem by być jak Słodka Gwiazda. Siwek był w ogóle głupi, to chyba nie powinna się z nim zgadzać. No ale co jeśli się zgadzała no?
- No może będę lepsza! Ale Słodka Gwiazda nie jest lepsza od mamy, więc nie będę jak ona - parsknęła.
To, że ruda była milsza od ich matki, to nie znaczyło, że lepsza. Zresztą chyba o to chodziło z wadami Słodkiej Gwiazdy, że jest miękka. Przynajmniej tak Malina rozumiała mądrości rodziców.
- No, ale wciąż jest dorosła i nie zachowuje się jak dzieciak! A poza tym, bycie twardym czy mniej miłym jest potrzebne. Nie można być słabym.
To, że brat nie widział nic złego w bawieniu się mchem będąc starym dziadem było dla niej niedopuszczalne. On miał muchy w tej głowie pustej czy co??? Jak to brzmi w ogóle, a co dopiero jak wygląda, jak taki stary kocur przerzuca kulki z mchu.
- A ty siebie słyszysz w ogóle? Przecież to jest absurdalne!

Położył uszy po sobie. To było tylko jej zdanie!
- Może dla ciebie nie jest, ale dla mnie jest! - zaprotestował bijąc ogonem o ziemię - Już samo to, że jest miła mi wystarczy. Nie wiem jak ty, ale ja nie chciałbym niemiłego przywódcy. - dlaczego wszyscy po prostu nie mogli być dla siebie mili? No dobra, zdarzały się wyjątki, dla których miłym po prostu nie dało się być. Ale to powinien być wyjątek, nie reguła!
- Jest dorosła, ale nie zachowuje się jak dorosła. A przynajmniej nie jak dorosłe koty, o których mówi nam mama. Sztywne i zadufane w sobie. - pac pac ogonkiem o ziemię - A bycie miłym wcale nie znaczy, że jest się słabym! Dla swoich klanowiczów, a już zwłaszcza rodziny chyba można trochę spuścić z tonu, nie? - spytał i delikatnie dotknął jej nosa swoją łapką, jednak jeśli się jej to nie spodobało, od razu ją zabrał.
- Ale dlaczego. - ciekawiło go rozumowanie siostry. Bo póki co to brzmiało mu na argument "bo tak". A taki argument przecież nie miał sensu!

Malina nie wierzyła w to co słyszy! To był jakiś... absurd! Jak Siwek mógł mówić, że woli Słodką Gwiazdę od mamy? Przecież nie tak powinno być. Jak on śmiał w ogóle wpaść na to by coś takiego powiedzieć!
- Gdyby mama to usłyszała... - to tak właściwie nie wiadomo co by się stało, ale na pewno nie byłaby zadowolona.
Przecież słyszeć, że własny syn woli przywódczynie od ciebie, jego matki, to jest koszmar. Na pewno byłoby jej smutno... lub byłaby zła. Pewnie to drugie.
- Ale przecież bycie twardym, sztywnym jak mama jest lepsze! Dzięki temu wyrośnięty na silne koty, a nie jakieś... miękkie, bezużyteczne. I to tak samo jest z byciem przywódcą! Nawet jeśli się jest czasem niemiłym to Klan będzie się zachowywał dobrze i w ogóle. Jakby być bezgranicznie miłym to każdy by stwierdził, że nie musi nic robić. I dla rodziny też trzeba takim być, rodzice chcą żebyśmy byli dobrymi wojownikami!
Mruknęła poirytowana znowu tym, że brat nie umiał myśleć. Tylko drąży, dlaczego i dlaczego. Przecież stary kocur bawiący się jak kocie był czymś obiektywnie dziwym i niedopuszczalnym. A ugryź się w ogon Siwek!
- Jak tego nie rozumiesz to jesteś wyjątkowo głupi i ci tego nie da rady wytłumaczyć.

Zamiótł ogonem ziemię kilka razy i cicho burknął wciąż kuląc uszy. Chyba nie zamierzała na niego skarżyć? Już mu Mrozik z tym samym wystarczył!
- Dlatego lepiej, żeby nie usłyszała. - mruknął - To jest tajemnica, dobra? Nikomu o tym nie mów. Fajnie, że wy lubicie mamę i w ogóle, ale ja jej nie lubię. I tyle. - odwrócił łebek. Nie było mu łatwo o tym mówić... I miał nadzieję, że pomimo różnych poglądów siostra go zrozumie.
Uszko mu drgnęło na słowa kolejne Maliny.
- Mogę być dobrym wojownikiem, ale z własnej woli. Nie chcę nim być tylko dlatego, że rodzice tego chcą, bo i tak pewnie ciągle coś im się będzie nie podobać! - fuknął - A ja nie chcę być dla was niemiły. Bo was lubię. - rozluźnił te zmarszczone brewki, przez co jego pyszczek wyglądał na... Smutny.
Ale zaraz cicho się zaśmiał.
- Może i jestem głupi, ale wiesz co? Podoba mi się to! - i znowu pokazał jej język.

No Malina przypuszczała, że Siwek nie chciałby by na niego kablować. A już na pewno nie w TAKIEJ sprawie. Szylkretce nie podobało się to. Nie chciała być kapusiem... aaaaaleeeee.
- Jak nie chcesz, żeby o tym ktoś innych usłyszał to się można w język ugryźć wiesz? Gadać otwarcie takie rzeczy o naszej mamie... no naprawdę Siwek.... - podkręciła głową niezadowolona.
Jeszcze nie wiedziała czy naskarżyć mamie. Część jej bała się reakcji Ropuchy. Miała wrażenie jakby mama miała być zła na nią zamiast na Siwka. Bez powodu. Bo to przecież brat ją tak wprost obrażał. Niepewność. Strach. Brak pewności siebie. Nienawidziła tego. Nie powinna tego czuć. To wszystko wina Siwka!
- Ale oni chcą dobrze i tak. Robią dobrze. To że mają wysokie wymagania to wszystko dla naszego dobra - to że Siwek może być dobrym wojownikiem bez twardego wychowania i będąc miłym to dobrze dla niego, ale kto wie jak ktoś inny z ich rodzeństwa by zareagował na pełną swawolę? Może by był leniem śmierdzącym, pasożytem.
A to, że trudno było sprostać Ropusze i Gawronowj... no tak już było. I dobrze. Trzeba mierzyć wysoko po prostu, tak! Być najlepszym jakim się da. Bez skazy.
- Głupi i jeszcze się cieszy - odpowiedziała kręcąc głową i pusząc sierść.
Nie chciała mieć brata głupka. A ten się jeszcze cieszy z własnego braku intelektu. I wytyka ten język głupi, no nic tylko mu go odgryźć!

- ...ale gryzienie w język boli... - powiedział chyba nie za bardzo rozumiejąc aluzji. Tak przez chwilę się zastanowił... Korbki się kręciły...
- ...au! - pisnął wręcz nagle. Czy ten głupek właśnie dosłownie udziabał się w język? Być może. To tylko chyba mogło jedynie potwierdzić zdanie Maliny o swoim bracie... Głupek z niego i tyle.
- A jak dla mnie wcale nie robią dobrze... - mruknął mlaskając językiem, bo jednak trochę zabolało - Powinni zrobić tak, żebyśmy sami tego wszystkiego chcieli. I robili to wszystko dla siebie, a nie dla nich! - w tym momencie to jedyne do czego zachęcają Siwka to do ucieczki z klanu. Mieli szczęście, że kocurek mimo wszystko miał dla kogo tu zostawać... - Ja na przykład chcę być silny, żeby móc was bronić. Nie po to, żeby przynosić komuś jakąś głupią dumę. - bo ta cała duma była głupia! Co ona dawała? Tak szczerze... To nic. Może chwilę uciechy. Ale poza tym nic więcej. A taka obrona rodzeństwa mogła dać naprawdę dużo!
- Hmm... A może cieszę się, bo jestem głupi? To dlatego ty teraz jesteś naburmuszona! - roześmiał się i łapką potargał siostrę po łebku.

Malina patrzy się tępo w brata. Nie dowierza, w to co mówi. Jak mógł być tak niekumaty. Z początku zastanawia się czy go wystarczająco dobrze usłyszała, a przecież słuch miała idealny..!
- No co ty nie- zabrała się by mu odpowiedzieć, ale też zdążył się ugryźć w język zanim skończyła mówić - Gwiezdny Klanie ty serio jesteś głupi. Nic ci nie jest?
Jak wielkim brakiem inteligencji Siwek by się nie wykazał to i tak martwiło ją to, że coś sobie zrobił. Co jeśli się poważnie ugryzł? Nie chciała tego.
Jednak nie potrzebował pomocy i troski, bo zaczął nawijać dalej. Jak gadał i gadał to znaczy, że języka nie odgryzł!
- No, ale jak się jest czyimś dzieckiem, w szczególności małym to się robi wszystko dla rodziców... a potem dla Klanu. Nie dla siebie - a przynajmniej w takim przekonaniu była Malina, więc ona miała rację, a nie Siwek.
Robienie czegoś dla siebie? Na prawdę? To dla niej tak nie działało. Ona chciała się poświęcać dla innych. Tak, żeby w Klanie Wichru było dobrze. Najchętniej by jeszcze robiła o wiele więcej niż inni w jej wieku. Chciała robić COŚ. Coś dużego. Może powinna zostać medykiem?
- No ale chcesz być silny, żeby móc bronić Klanu, bronić innych, to nie robisz tego dla siebie. Po co być silnym dla siebie.
No bo po co inaczej być silnym? Do czego by była siła jak nie do pomocy innym. No i żeby bronić własne życie. Ale przede wszystkim walka dla innych była ważna. Bardzo imponowała młodej kotce.
- Głupek - parsknęła, gdy siwek potargał ją po głowie.

Chyba nawet trochę zaskoczyła go reakcja siostry. Zmartwiła się o niego? Aż postawił uszka na sztorc, ale zaraz lekko je opuścił posyłając jej lekki uśmiech.
- Nie... Chyba. - powiedział w końcu wystawiając swój język - Fidaś soś? - cóż, na całe szczęście jego jęzorek był cały... Ale wyglądał nawet zabawnie, kiedy mu tak wisiał. Blep.
- Mmm... Chyba źle mnie zrozumiałaś... - pokręcił łebkiem - Dla siebie, w sensie... Że ja tego chcę. Nikt inny mnie do tego nie zmusza. Ja chcę być silny, ja chcę was bronić. Nie dlatego, że ktoś każe mi być silny! Tak samo ja chcę być miły, nie gburowaty! - wyjaśnił siostrze z uśmiechem. Jeszcze się podniósł... I przytulił swój łebek do jej własnego i zaczął mruczeć.
- Jesteście dla mnie ważni... I chcę starać się dla was. A dla ciebie chyba szczególnie, w końcu jesteś naszą jedyną siostrzyczką! - liznął ją w ucho i wydał z siebie rozbawione mruknięcie - Kocham cię, siostrzyczko. I zawsze będę!

Przyglądała się wystawionemu przez Siwka językowi. No medyczką nie była, ale chyba wszystko było z nim okej.
- Wygląda w porządku... - powiedziała cicho, dla niej jakby pod nosem, ale nie brzmiało to na szept dla zwykłego kota.
Jak brat się wytłumaczył to, to robienie dla siebie brzmiało normalnej. Ale wciąż nie do końca przekonywało ją to wszystko. Jej motywatorem byli inni i Klan Wichru, a dopasowywanie się do oczekiwań innych było czymś, czego miała się słuchać. Tak było całe jej życie. Tak nauczyli ją rodzice. Nieomylni rodzice.
- Aha - nie wypowiedziała się już więc dalej w temacie.
A te przytulaski i czułość, ugh! Co ten Siwek się tak kleił. Przecież to... to żenujące tak się miziać! Ble.
- Ugh weź- zaczęła się odpychać, a Siwek zaczął ją lizać w ucho na co mruknęła zmęczona - ja ch tż... - wymamrotała swoje odbicie piłeczki z kochaniem, wciąż dosyć głośno, ale niewyraźnie.
Żenujące tak mówić o miłości. No kocha brata jak głupi by nie był, ale tak na głos się przyznawać. Cring.

No, to skoro wszystko z nim dobrze, to język z powrotem do paszczy. Pociamkał jeszcze nim trochę, jakby to miało pomóc w bólu. Czy pomogło? Cóż... Może trochę. A przynajmniej takie miał wrażenie.
Na "aha" siostry w sumie tylko kiwnął łebkiem. No więcej do powiedzenia tutaj raczej nie miał i w sumie wyglądało na to, że ona tak samo.
Ale na jej odpychanie po prostu się roześmiał.
- No weeeź! - zawołał śmiejąc się i szczerząc do niej radośnie kiełki. Ta jego siostrzyczka to mogłaby jednak czasem trochę wyluzować! No ale skoro nie miała ochoty na przymilanie, to jej już nie męczył.
Za to... Zerknął na te kulki mchu... I jedną z nich przybliżył sobie łapką.
- Mmm... To może chociaż teraz dasz się namówić?

Nadęła policzek, gdy Siwek zaczął się śmiać. Przez niego było jej jeszcze głupiej niż wcześniej, ugh! Ona nie będzie się z nim miziać, bo to zbędne! Emocje były żenujące i w ogóle to Siwek nie rób siary. Chociaż tyle, że dał jej spokój. W tej sprawie. Bo zaraz przeszedł do tego, żeby znowu się bawić mchem.
- Ugh!!! Nie! - uderzyła nawet łapą by pokazać, że wciąż nie da się namówić.
Nawet jeśli blisko było do tego, by Siwek ją przekonał do zabawy, bo tak sobie pogadali lovki kisski, to ona i tak chciała być uparta. Musi postawić na swoim! Bo inaczej wyjdzie ze skóry. No normalnie masakra, co ona miała z tym bratem upartym, głupim baranem jednym!!!

- Oj no weeeź! - zawołał wręcz sfrustrowany, ale widać było, że chciało mu się bawić. I to bardzo. Znów przyjął pozycję do zabawy, wlepiając w kotkę spojrzenie zielonych oczek.
- No i jak ty chcesz pokazać swojemu mistrzowi, co już umiesz, hm? Pokaż mi, jak się skradasz do kulki! - pchnął jedną z nich gdzieś na środek kociarni, z dala od nich. Jak już miał przekonać Malinę do zabawy, to widocznie musiał podstępem! Jeszcze patrzył na nią Super Poważnie. Trochę jakby miała przed sobą mistrza, a nie swojego głupkowatego brata!
I wcale, a wcale nie musiał wbijać pazurów w podłoże, żeby powstrzymać chichot cisnący mu się do pyszczka.

Zawarczała ostrzegająco, wielce obrażona. Denerwowało ją to jak uparty był Siwek (jakby wcale nie była gorzej uparta...). To wszystko jego wina, jeśli wyrośnie na niedojrzałą! Jeszcze zaczął jej wjeżdżać na ambicje, no niemożliwy był! I o ile uważała jego pomysł za totalną głupotę, bo mech to nie była zwierzyna, to Siwek wyglądał tak poważnie, że musiała zapolować na tą zabawkę. Jej honor chyba by ucierpiał, bo jeśli by tego nie zrobiła to brat by jej pewnie powiedział coś co by bagatelizowało jej ambicje. Przycupnęła więc pełna złości. Trudno było jej opanować własny ogon, tak by nie ruszał się na boki. Zaczęła skradać się w stronę kulki i w pewnym momencie skoczyła na nią. Trochę... nie trafiła, bo złapała mech tak od boku, ale szybko przesunęła łapy, żeby było, że jej się udało. Następnie wyprężyła się zadowolona, ale wciąż nieco zła, bo została do tego perfidnie zmuszona.
- Już ci starczy?! - spytała mając oczywiście na myśli, czy mogą przestać się bawić. Jej słowa wybrzmiały niczym krzyk, bo podniosła jeszcze wyżej głos, żeby brat ją usłyszał na odległość.