Smolisty wstrząsnął pyskiem, gdy przejechał po nim ogon brata, powodując łaskotanie. Jaką minę? Zrobił jakąś minę? Sam nawet tego nie zauważył. To znaczy zauważył, wiedział kiedy zmieniał mimikę pyska, ale czy dla Mrozika było to tak zauważalne?
Szybko jednak jego umysł powędrował do tematu snu, bo wyglądało na to, że jego brata to zainteresowało.
- Nornica w twoim - odparł nieco żywiej, kręcąc delikatnie głową.
Zaczął jeszcze bardziej kręcić głową, gdy Mrozik zasugerował, że miał ten sen bo zjadł coś nieświeżego. No przecież nie trzeba było się zatruć by mieć dziwny sen. No chyba, że tylko on tak miał?
- Nie, jakbym zjadł to bolałby mnie brzuch, a nie bolał - stwierdził z powagą. - Mi często śnią się takie rzeczy.

Niebiesko-lodowe ślepia wlepione były ino w brata, gdy Mroźny panicz przekręcił się leniwie na plecy, brzuchem do góry. Zabiera swoją puchatą kitę i ziewa - dalej odczuwając wyrwanie ze snu dla takiej....kocięcej błahostki. Ale czego to się nie robiło dla rodziny?

Wysłuchał.
Dodał spokojnie.
-Nornice są brązowe. Nic nowego. Twój umysł pokazuje ci pewnie to, co już widziałeś. Gdzieś. -
Braterska wyobraźnia była ...Niepokojąca.
Czy jak kiedyś zobaczy jelonka, brązowego o białych łatach, to też uzna, że to jakiś omen? Chociaż, że to ich normalny kolor?
-Często? -
Oh? Smaczna informacja.

- Są brązowe, ale nie mają białych plam. Przecież nie jestem wariatem - odparł od razu, nadal stojąc przy swoim. No przecież nie był mysim móżdżkiem ani nic sobie nie wymyślił. Dobrze pamiętał, co widział w śnie. Ta nornica wyglądała po prostu jak Mrozik w kształcie nornicy. Nie pomylił by tego widoku z widokiem zwykłej nornicy.
- No... tak raz... albo dwa na księżyc? - odparł z zamyśleniem, próbując sobie przypomnieć kiedy ostatnio miał taki dziwny sen, poza tym, o którym teraz opowiadał bratu. - Myślisz, że coś jest ze mną nie tak? - zapytał, spoglądając na niego złocistymi oczami.

-Mogły być chore. - Odparł młody panicz, obracając się na bok. -Lub spleśniałe. - Nie raz kocie widziało, kolonie takowych plam na przestarzałym mięsie. Mrozik nie był fanem zostawiania przekąsek w swym legowisku głównie z owego powodu - jak zapomni, to są tego efekty.
Konsekwencje. Jak przy wszystkim.
Czy Klan Wichru przeżywał teraz okres konsekwencji? Za niechlujność ich poprzedników?

Naprawią to. Muszą.
Taki ich już los, nadany przez gwiazdy.

-Możliwe. - Odparł kocurek z namysłem. -Nie mów tego matce. - braterska rada.

- Potrafię odróżnić kolor futra od pleśni - odparł z delikatną irytacją. Mrozik mu nie wierzył. Czemu był taki uparty? Tak ciężko było mu uwierzyć w zwykły sen? Przecież nie próbował przekonać go, że to jakiś sen od Gwiezdnego Klanu. Ale może to coś znaczyło? Może to była jakaś wiadomość od umysłu smolistego? A Mrozik mówił do niego jak do wariata.
Możliwe? Nie to Słonecznik chciał usłyszeć od brata. Choć z drugiej strony zadał to pytanie, więc nie mógł się gniewać o szczerą odpowiedź. No ale komu by się podobało, gdyby usłyszał, że jego brat podejrzewa, że może być z nim coś nie tak? No i to stwierdzenie, że ma nie mówić o tym matce. Mrozik nie chciał się wstydzić za brata, czy może wiedział, że Ropuszy Skrzek by go za to okrzyczała?
- Nie powiedziałbym... - wymamrotał z lekkim zawodem, zanim przewrócił się na brzuch i pacnął głową o przednie łapy, wbijając wzrok w podłogę kociarni. Był szczerze zawiedziony tą rozmową i zniechęcony do dalszego jej prowadzenia. Oczywiście, nie oczekiwał, że Mrozik będzie jego snem zafascynowany, ale on mu nie wierzył. Po co Słonecznik miałby to sobie wymyślać?

-Mhm. Mam nadzieję. - Odparł Mrozik, nie kłócąc się już z własną krwią.
Bo w to uwierze. Pomyślałby, a nawet powiedziałby, gdyby nie miał serca do braci, a jakieś tam miał.
Skute lodem ślepia przymknęły się momentalnie.

Matka była sprawiedliwa, lecz kocięce historyjki, jakie opowiadał Słonecznik mogły nie być dobrym...Znakiem dla czekoladowej koteczki. Już niedługo mieli zostać mianowani, a nie bawić się w krainie snu.

Mrozik położył ogon na ogonie brata, po czym po dłuższych biciach serca, zasnął u boku brata, tak jak to miało być i (nie)planował. Ale nie narzekał.

/Zt