W futrze nie ma wiele - długie, miękkie futro kocurka barwi się jednym z kolorów jego matki, czyli czekoladowym.
To tyle, możnaby rzec - nie ma żadnych prążków i innych takich. Zwykły jednolity kot.
Syn Gawrona posiada jednak po ojcu kawałki bieli - znajdujące się w głównej mierze w kryzie, "masce" na pysku ciągnącej się pomiędzy oczy i poliki (która omija brodę), przednich łapach unikając paluszków oraz na końcówce ogona.
Jako kocie - mała, urokliwa kulka długiego futerka o uszkach zbyt dużych na jego własną główkę.
Jako dorosły Mrozik w głównej mierze przypomina swą matkę pod długim futrem: szerokie uszy, długi, trójkątny pyszczek, delikatny różowy nosek na prostej linii.
Jest to kocur dobrze umięśniony, elegancki i wysoki jak brzoza na środku obozu, umieszczony na silnych filarnych łapskach, gdzie pomiędzy palcami znajduje sie dłuższe futro. Ogon długi, pierzasty w dotyku.
Szare ślepia wybarwią się kiedyś na chłodne, lodowe w kolorze.

(1-6 ks)
Kocurek jak na kocie jest spokojny, a do tego nie konfliktowy, jeśli chodzi o kocięce, głupie w jego domniemaniu zabawy. W grupie towarzystwa wiekowego i rodzeństwa zawsze próbuje zabrać pałeczke i działać jako lider. "Przyjaźnić się" kocurek woli tylko ze starszymi osobnikami - używając swego kocięcego uroku, przesuwać lubi starszych na swą stronę, chcąc, by widziano go jako zaufanego osobnika następnego pokolenia, a nie jak żałosną, wyrośniętą mysz z tła. Wsparcie bowiem przyda się Mrozikowi podczas spełniania jego ambicji - dojścia na szczyt. Nie unosi się słownie, gdy nie musi, małomówny, gdy spokojny. Jego ton głosu jest iście zimny, co jego ślepia. Mrozik stara się ukrywać swe rządze za maską miłego, choć ambitnego kocura z jedną rzeczą na celowniku - być chlubą rodu, klanu wichru.
Opłaci mu się - kocurek w to wierzy. Opłaci mu się w szacunku, na który chce sobie zapracować, nawet, jeśli będzie trzeba iść po trupach.

Urodzony jako jedny z wielu w pierwszym miocie Ropuszego Skrzeku i Gawroniego Dzioba w klanie wichru w okresie Pory nagich drzew. Na świat przyszła z długowłosym orientalem piątka rodzeństwa, kolejno: Malina, Siwek, Mak, Szpon, Słonecznik. Od młodego widać, że Mrozik rośnie i wchłania nauki matki jak gąbka, narzekając z nią wraz na inne kociaki i terminatorów w klanie. Niecierpliwie czeka, aż będzie mógł dumnie kroczyć u boku ojca, gdy podrośnie.
[...]
Podczas owego rośnięcia, syn Ropuszego Skrzeku zdołał zwiedzić niemalże cały obóz - zdążył też usłyszeć swoją pierwszą w życiu ceremonię(która prowadzona była przez nowo mianowaną Słodką Gwiazdę), gdzie usiadł przy jednej z wojowniczek (Srebrzystym Dymie) i grzecznie słuchał informacji. Dowiedział się, że terminatorzy nie wytrenowani w walce nie mogą opuszczać obozu, do odwołania.