Ostra Łapa siedział na jednym z kamieni i pozwalał, by jego kasztanowe futro chłonęło nikłe ciepło słońca. Nietrudno było się domyślić, jaki nastrój towarzyszył kocurowi - był niezadowolony i naburmuszony. Nic w tym nowego, był to właściwie jego wyjściowy stan, ale zniknięcie mistrzyni coraz mocniej i mocniej działało mu na nerwy. Chciał osiągnąć wielkość, czyż nie? Dlaczego czyjaś bierność musi stać na drodze do tego chwalebnego przecież celu?
Smętne rozmyślania przerwało mignięcie rudego futra gdzieś w kącie pola widzenia.

Było dziś tak mroźnie, że postanowiłam na jakiś czas skryć się w cieplejszym kącie obozu, należącego do Klanu Wichru, a taki właśnie kąt odnalazłam przy Zielonych Zaroślach. Nienawidziłam chłodu nawet pomimo swego grubego, rudubiałego futra. Zwłaszcza przeciągi źle działały na moje samopoczucie, a te dość często trafiały się w części obozu, którą kryły gładkie, lecz zimne ściany jaskini. Przysiadłam w zagłębieniu, ciesząc się z słodkich chwil samotności, ciszy i spokoju. Na polanie, wśród tylu kotów, zawsze tyle się działo, że zaczynała mnie już od tego boleć głowa. Dlatego wolny czas wolałam spędzać, kryjąc się, czy to we własnym legowisku, do którego z legowiska Wieczornej Rosy docierały słodkie aromaty ziół leczniczych, czy to gdzieś, gdzie trudniej byłoby dotrzeć jakiemuś większemu kocisku. Aż przypominały mi się kocięce czasy, gdy bawiłam się w chowanego nawet z własną matką, która odeszła niedawno z klanu bez ani słowa wyjaśnienia czy pożegnania, opuszczając mnie, moje rodzeństwo oraz naszego ojca. To w myślach o niej właśnie się pogrążyłam, gdy już tak siedziałam w swojej tajnej kryjówce.

Ostra Łapa liczył na chwilę samotności, jednak nie była mu ona dana. Nieopodal w zagłębieniu między głazami przycupnęła Lisia Łapa. Kocurek widział z góry zarys jej ciała. Chyba go nie zauważyła, bo wyglądała na pogrążoną w zamyśleniu. Pewnie przyszła tu z takich samych pobudek, co on. Ostra Łapa nie mógl jednak powstrzymać kocięcego odruchu i przesunął ogon tak, że zwisał on z kamienia. Końcówką swojego ogona delikatnie połaskotał rude ucho Lisicy