Miękka Grota

— Ta — mruknęła w odpowiedzi na słowa kociaka, a końcówka jej ogona zadrżała delikatnie. Jeżeli nie kłamał, a Wieczorna Rosa wiedziała o jego odwiedzinach i mu na nie pozwalała, robił to na własną odpowiedzialność. Jeżeli jednak zasłaniał się medyczką w ramach usprawiedliwienia, a sama Roska w ogóle o tym nie wiedziała, Wierzbowy Puch i tak się o tym dowie. Na ten moment postanowiła zawierzyć Mrozikowi i w finalnie skinęła mu łbem. Sama odwiedzała chore rodzeństwo, gdy była młodsza. Podobnie było, gdy jej matka chorowała czy któreś z jej młodszego rodzeństwa. Zawsze starała się wpadać, ale... Nie kręciła się po tym poo innych częściach lecznicy tak jak Mrozik po Miękkiej Grocie.
— Długo już choruje? — zagadnęła, postanawiając chwile tu posiedzieć nim pójdzie do przyjaciółki. Teraz już nie tylko po konsultację odnośnie ukruszonego kła, ale i kociaka buszującego po lecznicy. Zresztą, lepiej aby ktoś miał go na oku, gdyby jego "odwiedziny" brata zmieniły się w podkradanie medykamentów.

_________________

Miał tyle w głowie, że nie buszował. Ot, - patrzył, obserwował.
Na jej słownictwo nic nie odpowiedział, tylko podwinął łapki pod swoje ciałko i położył się na półce.
Jego wzrok dalej był jednak na zastępczyni.
-Nie. - Odparł szczerze. -Kilka wschodów temu wrócił do legowiska. -
Machnął kitką ogona.
-Patrze, by mieć pewność, że tu nie wraca i rzeczywiście wyzdrowiał. Tak jak Kasztanofa Łapa. -

_________________

I'm heading for a new frontier
I'm letting go of all my fears
I'm heading for a new frontier
My path is clear

— Zatem nie ma potrzeby abyś tu siedział — mruknęła, podsumowując wszystko czego się dowiedziała. Kociak przychodził tu by pilnować... brata, którego nawet tutaj nie było? I że nie wraca? To to za głupi wymysł? Wierzbowy Puch łagodnie pokręciła głową, jakby próbując zrozumieć dziwną logikę Mrozika, który jak nigdy nic, rozwalił się na półce. — Nie lepiej spędzić czas z bratem skoro jest zdrowy, zamiast kręcić się po lecznicy bez wyraźnego powodu? — zapytała, unosząc przy tym lekko prawą brew. Nawet jak próbowała, nie rozumiała kociaka.

_________________

Na dość krótkie podsumowanie liliowej zastępczyni, Mrozik uniósł uszko. -Na to wychodzi. - Odparł spokojnie, szybko debatując opcje - albo teraz oddali się, nie robiąc zastępczyni problemu, lub wyjdzie na wścibskiego kociaka, czego też nie chciał.
Dobry, ułożony, słuchający się starszych. Taki był.

Machnął kitą, wyciągając łapki do przodu i miauknął.
-Czy zawsze trzeba mieć powód, by docenić pracę innych z daleka? - Zadał dość szybko, po czym zeskoczył zwinnie z kamiennej półki.
-Mój brat mnie nie docenia, lecz dziękuje za radę. - Miauknął, bez krzty zgryzoty, czy wrogości - ot, proste słowa podzięki, choć kocurek wiedział, że nie było co zabawiać kociaka, jakim dalej był Siwek.

Ruszył truchtem z powrotem do matczynej części groty, gdzie zniknął za kamiennymi formacjami.

/Zt

_________________

I'm heading for a new frontier
I'm letting go of all my fears
I'm heading for a new frontier
My path is clear

— Siedzenie w lecznicy, gdy jest się zdrowym tylko po to by pilnować aby ktoś do niej nie wrócił, na pewno nie jest dobrym powodem — wyjaśniła spokojnie, przyglądając się kociakowi z rosnącym rozbawieniem niż frustracją czy podejrzliwością. Roska na pewno doceniała jego... podziw? Ale wątpiła, aby przebywanie w lecznicy zdrowego kociaka tylko dlatego, że kogoś docenia, byłoby jej na łapę. Jak na oko Wierzbowego Puchu, Mrozik po prostu szukał wymówki aby tu siedzieć. Jaka szkoda, że jej co do tego nie przekonał. Mógł wymyślić coś lepszego niż brata, który był zdrowy od kilku księżyców. Na słowa o bracie nie zareagowała niczym więcej niż trzepnięciem ogona, a gdy Mrozik wstał i sobie poszedł, odprowadziła go jedynie spojrzeniem. Problem rozwiązany? Chyba tak. Wzruszyła barkami, podniosła się i weszła głębiej do lecznicy chcąc porozmawiać z Roską i przy okazji dowiedzieć się, czy w ogóle wiedziała o Mroziku.

/zt

_________________

Starlight