Kryjąc się w swej tajnej kryjówce, nie zwracałam totalnie uwagi na to, co się wokół mnie dzieje. Przez gęste listowie krzaków słyszałam jedynie czyjeś stłumione, ale podniesione głosy. Zatopiona we własnych myślach, starałam się je ignorować, odcinając się całkowicie od świata zewnętrznego poza moją bezpieczną samotnią. Czekałam jednak cierpliwie na sygnał Słodkiej Gwiazdy, że cały Klan Wichru razem ze mną może się już odmeldować z tego zbiegowiska. Jeśli tak się stanie, będę pierwszą, która pogna z powrotem do naszego cichego, znajomego obozu.

[zt?]

Siedział i przysłuchiwał się w ciszy. Wspaniale! Rozżarzona Gwiazda podjął dobrą decyzję. Typ był zbyt niebezpieczny. Niech wszystkie klany to wiedzą. Jednak kiedy usłyszał, że Klan Wichru udzielił mu schronienia, bo Ognista Łapa taki biedny poraniony, parsknął z niedowierzenia śmiechem. On był tym pokrzywdzonym? No chyba nie. Widać było, że kocur był nie dość, że niedoszłym mordercą to jeszcze kłamcą.
— Ja mam świadków na to kto pierwszy wyciągnął pazury. Ognista Łapa to zdrajca i jeśli chcecie go chronić to odwdzięczy się wam tak samo jak mi. Poderżnie gardło "niechcący" i będzie patrzeć jak się wykrwawiacie. Gdyby żałował swego czynu to by mi pomógł, a on uciekł pozwalając mi umrzeć! Gdyby nie nasza medyczka i moje uczennice rozmawialibyście o morderstwie, a nie jakimś wypadku. Widziałem Ognistą Łapę podczas tego co zrobił. Nie żałował. Wręcz się napawał tym, że zaraz umrę! On jest szalony i niebezpieczny! Skoro uważa się za ofiarę i że tak trzeba było postąpić, to jak nic ma coś nie tak ze swoim łbem. Na waszym miejscu trzymałbym się od niego z daleka, bo może znów mu coś odbić.

Całe szczęście karbowana sierść Jabłkowej Gałęzi nie była w stanie się unieść; wyglądał cały czas tak samo, choć spięte mięśnie grzbietu już dawno zjeżyłyby futro wzdłuż jego kręgosłupa.
- Ciekawe tylko, że zaatakował ciebie, a nie dotknął dwóch terminatorek, które z tobą były - odezwał się głośniej, patrząc prosto na Grzmiące Gardło. O ile wcześniej tylko go irytował, teraz miał ochotę go rozszarpać. - Urządziłeś na niego zasadzkę, polowałeś na niego jak na zdrajcę i mu groziłeś, idioto, czego się spodziewałeś? Że ci zaufa i grzecznie z tobą pójdzie? Nie rób wariata z kota, który jedynie bronił się przed szaleńcem - prychnął i splunął, obrzydzony tą pozbawioną kręgosłupa glistą. To była jakaś paranoja, że wszyscy brali jego stronę i Ignis miał mieć teraz łatkę zdrajcy.

- Sądzisz, że kot poszukujący schronienia w danej grupie ujawniłby negatywne zamiary tuż po przybyciu do niej, Wierzbowy Puchu? - odparł zgodnie z prawdą kierując ku niej spojrzenie sugerujące że zdaje sobie sprawę z faktu ze oboje bronią interesów swych klanów niezależnie od prawdziwie posiadanych przez nich opinii. - Swój proces myślowy Rozżarzona Gwiazda przedstawił wam przed chwilą. Ostateczne decyzje nie należą ani do mnie, ani do ciebie. Możemy dyskutować, jednakże to do Słodkiej i Rozżarzonej Gwiazdy należy ustalenie jaki będzie los Ognistej Łapy. Bezczynność Klanu Gromu spowodowana była oczekiwaniem na werdykt przywódcy i jego poleceniem by jedynie on zajął się tą newralgiczną kwestią. Pamiętasz zapewne punkt kodeksu mówiący o tym, że jego słowo jest prawem - stwierdził by następnie zamilknąć. Nie zamierzał ponosić dalszych konsekwencji działań swego przywódcy. Działań, z którymi osobiście się nie zgadzał. Jeśli Rozżarzona Gwiazda twierdził, że w wieku stu piętnastu księżyców jest w stanie rządzić klanem, być samotnym ojcem oraz prowadzić pięć treningów terminatorów - czas, by ponownie poniósł konsekwencje swych decyzji. By sam opanował chaos po raz kolejny panujący w klanie z powodu błędów, które popełnił.

— Ciekawe, że wiesz lepiej jak było, choć jakoś ciebie tam nie widziałem — Spojrzał w kierunku Jabłkowej Gałęzi. — Nie skrzywdził ich, bo ja przyjąłem na siebie wszystkie obrażenia. Kto wie czy by się na nie nie rzucił gdyby nie ja. Wtedy Rozgwieżdżony Płomień miałby na jedno uderzenie łapy. Nie broń kogoś kto złamał kodeks, chyba że sam masz coś za uszami. Jeśli nie był szaleńcem to jak wytłumaczysz jego zachowanie? Może go złe duchy opętały? — prychnął. — Powiedziały mu ooo ten wojownik taki potężny, zabije go, bo mnie zabije, gdy jasno zakomunikowałem Ognistej Łapie o swoich pokojowych zamiarach. Ktoś normalny tak się nie zachowuje. Ja w porównaniu do niego nie skacze komuś do gardła, więc nie nazywaj mnie szaleńcem.

Zmarszczyłem brwi wpatrując się w Rozgwieżdżony Płomień przez kilka uderzeń serca. - No.. o to chodziło. - przygryzłem policzek od wewnątrz odwracając wzrok w stronę przywódców. No miała odgrywać, nie? Tylko.. odgrywanie się już skończyło. Więc o co jej chodziło z tym tekstem? Ona mnie odrzucała czy tylko tak żartowała? Ugh. Odsunąłem się nieco od śnieżnobiałej i skupiłem się na słowach Słodkiej Gwiazdy chcąc odgonić myśli od tego dziwnego tekstu Płomień.
Otworzyłem nieco pyszczek w szoku na słowa wichrowej przywódczyni. - Co... - szepnąłem pod nosem. Wyraził skruchę?! Przecież prawie zabił innego wojownika! Już chciałem krzyczeć ale moja towarzyszka mnie prześcignęła, może to i lepiej bo ona sama była na miejscu zdarzenia, więc oczywistym jest że wie lepiej jak to wyglądało. Ja w tym czasie byłem po ciocię...
Moja sierść się zjeżyła gdy usłyszałem głos Jabłkowej Gałęzi, a ten co? Chce być w centrum uwagi? Wojownik Klanu Gromu stający po stronie niedoszłego mordercy jego pobratymca! - Ty się lepiej zamknij! Nie było cię tam a Gzmiące Galdło najbaldziej na tym ucielpiał i wie lepiej, i w sumie kazdy kto był na miejscu, ale na pewno nie TY. - syknąłem w stronę karbowanego.

- Jak już wspomniałem w poprzedniej wypowiedzi, Ognista Łapa ruszył w stronę terenów z terenami niczyimi i nic nie wskazywało na to, że pójdzie na granicę z Klanem Wichru. Do tego chciałem z nim porozmawiać zanim ogłoszę swoją decyzję, dlatego przekazuję ją teraz, na zgromadzeniu, by każdy klan o tym wiedział. I tak, gromowe patrole wiedziały o sytuacji- odpowiedział na słowa przywódczyni bez mrugnięcia okiem, chociaż lekko go to denerwowało. Ile razy musiał się powtarzać, żeby dotarło? Terminator poszedł na ziemie niczyje, nic nie wskazywało na to, że pójdzie do innego klanu. Już prędzej, że zostanie tam, gdzie poszedł. Gdyby Żar o tym wiedział, to najpewniej od razu by poszedł na granicę z Klanem Wichru. W międzyczasie odezwało się parę kotów. Jabłkowa Gałąź jako jedyny bronił Ognistej Łapy, ale Wilk i Grzmiący szybko mu odpowiedzieli. Spojrzał na nich kątem oka, chociaż większą uwagę poświęcił Grzmiącemu, który teraz trochę podkolorował swoją opowieść i mówił od czapy. Ale ledwo co przeżył spotkanie z Ognistym, mierzy się także z ogromną traumą i nowymi dolegliwościami fizycznymi. Więc... Dla Żara było to zrozumiałe.
- Oczywiście Słodka Gwiazdo, masz do tego prawo. Tylko pamiętaj, że Ognista Łapa będzie przez Klan Gromu traktowany jako zdrajca i kot wyjęty spod kodeksu - odpowiedział na słowa przywódczyni. Oczywiście, miała prawo podejmować decyzje samodzielnie, nie na zgromadzeniu. Tylko że dopóki Klan Gromu nie będzie wiedział, to będą traktować kocura jak zdrajcę. Nie sądził też, żeby przyjęcie do Wichru cokolwiek z tej sprawie zmieniło. Znając swój klan, dużo jego członków będzie chciało wysunąć pazury podczas spotkania z rdzawym uciekinierem. Ale to już nie był tak naprawdę jego problem. Tylko Słodkiej Gwiazdy, która obecnie miała wszystkie informacje. Ognista Łapa nie był już problemem Klanu Gromu. Już był trochę za stary i zbyt dużo się w jego klanie działo, żeby jeszcze martwił się tym, co wyprawiają inne klany. Ognista Łapa był samotnikiem i nic nie stawało na przeszkodzie, żeby został przyjęty do Klanu Wichru. Pytanie, jak zadecyduje Słodka Gwiazda.
- Dziękuję wam za dzisiejsze zgromadzenie - powiedział na pożegnanie do dwójki przywódców, kiwając im głową na pożegnanie, po czym podniósł się. Wszystko, co miał do przekazania to przekazał albo on, albo jego klan. W takim razie... Czas się zbierać. Poczekał jeszcze chwilę, w razie gdyby inni mieli do niego jeszcze jakieś pytania lub zastrzeżenia.

- A jednak sama chwilę temu mówiłaś o ich odkupieniu. Wytykam jedynie błędy logiczne w twoich własnych wypowiedziach, Słodka Gwiazdo - rzekł zgodnie z prawdą. - Wierzbowy Puch jedną wypowiedzią uratowała dziś twą osobę przed kompromitacją. Klan Gromu nie zapomni tego, co dziś uczyniłaś. Nie zapomni również o decyzji swego przywódcy w kwestii Ognistej Łapy.
Rozżarzona Gwiazda wystosował groźbę wobec obcego klanu? Intrygujące i zupełnie niepodobne do jego postaci. Być może w istocie rudofutry zaczął tracić zmysły i teraz, gdy stawał się coraz starszy, tempo zachodzących zmian wzrastało.
Pożegnał się ze zgromadzonymi i, zachowując kamienny wyraz pyska opuścił miejsce wraz ze swym klanem. Klanem nad którym jego przywódca nie posiadał żadnej kontroli.
- Rozżarzona Gwiazdo - rzekł gdy dotarli już do obozu. - Zjedzmy jutro wspólny posiłek. Chciałbym z tobą porozmawiać.

Wierzbowy Puch jedynie obrzuciła Konwaliowy Sen znudzonym spojrzeniem, gdy próbował dyskutować ze Słodką Gwiazdą. Na samym początku, rzeczywiście, obrała dziwaczną narrację, ale... Naprostowała to. Dzięki niej, jak to zauważył, ale naprostowała. Liliowa zaczęła zastanawiać się, co podkusiło kocicę do ubrania tego akurat w tak, hm, niekorzystne słowa, ale to wyjaśnią już między sobą. — Żebym ja zaraz nie zaczęła wytykać błędów logicznych w wypowiedziach Rozżarzonej Gwiazdy, Konwaliowy Śnie. Dajmy sobie już spokój, bo będziemy siedzieć tu do następnego zgromadzenia. Klan Rzeki dostał już wystarczająco dużo rozrywki jak na jedno spotkanie — mruknęła do kocura z ironią w głosie, a gdy zgromadzenie faktycznie dobiegło końca, mimowolnie westchnęła. Wypowiedź Słodkiej Gwiazdy, odpowiedź Rozżarzonej Gwiazdy... to wszystko zaczynało być przytłaczające i frustrujące. Mimo tego ile już padło, miała wrażenie, że nie powiedzieli i nie rozwiązali niczego. Klan Gromu sam nie wiedział jaką stronę obrać, ale wcale jej to nie dziwiło. Skoro wszyscy dowiedzieli się dopiero teraz o werdykcie własnego przywódcy, sama byłaby podirytowana i skłonna do kłótni przy tak dużej widowni. Ciekawiło ją jak na to wszystko patrzył Sowia Gwiazda. W Klanie Rzeki było tak... sielankowo, patrząc po jego ogłoszeniach. Gdy Konwalia się pożegnał, odwzajemniła to skinieniem głowy, pożegnała się również z Suchym Nosem i odeszła kawałek, by zrównać się ze Słodką Gwiazdą. Skoro miały to już z głowy, zostało domknięcie sprawy Ognistej Łapy - i to jak najszybciej.

/zt

Siwek coś do niej mówił, zdecydowanie, ale Pnąca jakby wpuściła to jednym uchem i wypuściła drugim. Mruknęła mu tylko "mhm, no tak", bo teraz interesowało ją tylko to, jak się rozwinie sytuacja. A SIĘ ROZWINĘŁA. Łapę położyła na boku Siwka, na wszelki wypadek, jakby chciał uciec... a tak naprawdę to było to chyba dla samej siebie, żeby jednak być bardziej uziemioną. Nie wbijała mu pazurów ani nic.
Słuchała uważnie tego co się działo, jak gromiacy kłócą się sami ze sobą i zaśmiała się pod nosem. Przecież oni sami siebie nawzajem wytłuką, a Pnąca Łapa tu była żeby tego doświadczyć. W końcu jednak znów Słodka Gwiazda zabrała głos i mówiła... dziwnie, ale chyba z sensem.
- Wasza przywódczyni jest spoko - rzuciła w międzyczasie do Siwej Łapy, bo miała rację. Co jeśli wypuścili mordercę i dosłownie mógł zaatakować nie tylko klan wichru, ale też klan rzeki? I on zataił dosłownie informację. Na początku zgromadzenia myślała, że starszy kocur to wykaże się większą mądrością, ale... wszystko to było dziwne. Chyba że tak jak mówił Siwek i ten jeden wojownik z gromu - Ognista Łapa taki zły nie był i to wszystko to była jakaś konspira przeciw niemu. Z drugiej strony szumiący wojownik miał ranę po spotkaniu z nim. Ciężko było to wszystko zrozumieć. Nadszedł jednak koniec i nic się nie wyjaśniło. Pnąca Łapa miała niedosyt, bo... co teraz? Spojrzała na Siwka.
- Musimy się spotkać na granicach... za jakiś czas, bo ja muszę wiedzieć co się stanie z tym... byłym gromiakiem, niedoszłym mordercą, teraz samotnikiem, dobra? - mówiła cicho, tak żeby nikt poza nim tego nie usłyszał. Posłała mu uśmiech i puściła w końcu jego futro, bo Klan Wichru raczej będzie już szedł.
- Miło było cię poznać, no i do zobaczenia koniecznie! - powiedziała po jakimś czasie i pomachała kocurowi na pożegnanie. Sama czekała na to, co zrobi Sowia Gwiazda, a kiedy zwołał swój klan do wyjścia, to kotka poszła razem z nim.


z/t

Cała ta sytuacja mu się... Nie podobała. Czemu wszyscy tak bardzo chcieli się pozbyć jednego kota? Racja, to co zrobił... Było złe. Ale ze swoich obserwacji raczej nie mógł powiedzieć, że ten kot był nikczemny czy cokolwiek...! Za to widział ten smutek połączony ze strachem. I wcale się nie dziwił, że w Klanie Wichru też nie czuł się do końca bezpiecznie, skoro Wierzbowy Puch miała o nim takie zdanie - a to w końcu ich zastępczyni! Nie żeby myślał o niej źle czy coś, po prostu... Uważał jej osąd za trochę zbyt szorstki.
Zresztą nic dziwnego, że ten cały Ognista Łapa próbował kłamać... O ile kłamał, a reszta jego klanu po prostu nie widziała tego w innym świetle. Irytował go trochę fakt tego, że wszyscy wierzyli tylko poszkodowanym, choć oni też byli w emocjach! Oni też byli zdolni do naginania rzeczywistości...
Ogon mu teraz chodził na lewo i prawo. Żałował, że się nie odezwał. Ale nie potrafił i doskonale o tym wiedział. Lepiej niż słowa wychodziły mu czyny, ale w tej sytuacji czyny... No nie były zwyczajnie możliwe.
Kiedy usłyszał, jak ten poszkodowany kocur się odzywa, strzepnął uchem i spojrzał w jego stronę. Auć. Ta blizna wyglądała na poważną. Ale z drugiej strony... Gadał jak szaleniec, za którego nie chciał być uważany. Sorry Gromowy Pysku, czy jak ci tam, ale mnie nie przekonałeś.
Nim się obejrzał... Zgromadzenie się skończyło. Nie wyłapał z tych rozmów wszystkiego, był za duży chaos, a on był w dodatku śpiący, co oznajmił ziewnięciem, gdy tylko wszyscy zaczęli się rozchodzić. Rzucił jeszcze spojrzenie swojej towarzyszce i machnął w jej stronę ogonem.
- Jasne, do zobaczenia! Widzimy się któregoś dnia na granicy! - wyszczerzył jeszcze kiełki do kotki, po czym ustawił się razem ze swoją grupą, gotowy do ruszenia w drogę powrotną. Sam również szedł obok Słodkiej Gwiazdy, jednak po drugiej stronie i trochę bardziej z tyłu, żeby nie przeszkadzać w ewentualnej rozmowie jej i Wierzbowemu Puchowi. Jutro będzie musiał zajrzeć do przywódczyni i z nią porozmawiać...

Z.t.

Zaraz po nim swoją wypowiedź rozpoczął Rozżarzona Gwiazda. Oh, czyli nie tylko na Klan Rzeki uwzięli się ci żartownisie. Ciekawe, czy na Klan Wichru również. No cóż, pewnie zaraz się dowie. Nadal jednak niewiadomym było, co było powodem tej zawiści ze strony samotników.
Pierwsze ogłoszenia gromowego przywódcy wydawały się normalne. Nowe narodziny, nowi terminatorzy i wojownicy. W pamięć zapadło mu zwłaszcza imię „Ulotne Wspomnienie”. Ciekawe, jak wyglądał kot o tak niecodziennym mieniu. To pytanie jednak opuściło jego umysł tak szybko, jak w nim zawitało, gdy rudzielec przeszedł do kolejnych ogłoszeń.
Jego brwi drgnęły delikatnie, gdy ten rozpoczął opowiadać sytuację z ów Ognistą Łapą. Kocur, który zaatakował swojego pobratymca, ponieważ chcieli go zaprowadzić z powrotem do obozu? Huh. Szczerze mówiąc, dla dymnego brzmiało to dość podejrzanie. Co musiało dziać się na tym zebraniu, że jakiś terminator wybył z obozu i potem zaatakował innego kota? W dodatku był to już kolejny terminator uznany w Klanie Gromu za zdrajcę. Co się tam u licha działo? Rzeczniak rozejrzał się po kotach w dole, ciekaw ich reakcji po tym konkretnym ogłoszeniu. Póki co jednak żadnych bardziej dramatycznych reakcji nie widział. Skupił więc wzrok na Słodkiej Gwieździe, której to teraz była chwila na ogłoszenia.
Wichrowa przywódczyni również rozpoczęła od dobrych wieści, a także wiadomości o samotnikach. Teraz jednak Sowia Gwiazda nie był już nimi tak bardzo zainteresowany. Całe jego pokłady skupienia spadły na oskarżenia kotki względem Rozżarzonej Gwiazdy. A więc Klan Wichru dał schronienie Ognistej Łapie? No, no, zaczynało się robić coraz ciekawiej. Coraz bardziej zabierało to sensu.
Zamienił się w słuch. Nie wtrącał się, bo nie było ku temu powodów. Była to sprawa między Klanem Gromu, a Klanem Wichru. Co kilka chwil jedynie spoglądał w stronę kamienia, na którym siedzieli zastępcy, by wymienić z Suchym Nosem porozumiewawcze spojrzenia. No to się działo. Na takim zgromadzeniu chyba jeszcze go nie było. W duchu cieszył się, że Ognista Łapa nie postanowił przywlec się akurat na granicę z Rzeką. Osobiście, po usłyszeniu ciążących na nim zarzutów, nawet jeśli równie dobrze terminator mógł być tu ofiarą, chyba nie pozwoliłby mu zostać w swoim klanie. Niezbyt podobały mu się wypowiedzi gromiaków. Zwłaszcza Konwaliowego Snu i tego szarego kocura, który, jak wnioskował po ranie na gardle, był wspomnianą niedoszłą ofiarą. Nie mógł się jednak im dziwić. Również uznałby za zdrajcę rzeczniaka, który zaatakowałby w ten sposób swojego współklanowicza. Mimo niezbyt przyjemnych tonów mieli sporo racji. Właściwie miał nadzieję, że usłyszy ostateczne rozwiązanie tej sprawy, ale najwyraźniej Słodka Gwiazda nie zamierzała się ów rozwiązaniem podzielić tak szybko. No cóż, przynajmniej dostał lekcję przywództwa poprzez obserwację niedotyczącej ich sprawy. A to już coś. A i będzie wiedział, by uważać na tego Ognistą Łapę. Miał nadzieję, że jeśli Klan Wichru go przegoni, to nie przyjdzie do nich na granicę, bo szczerze mówiąc, nie miał najmniejszej ochoty rozwiązywać tego typu dramatów.
Ostatecznie, tak samo jak pozostali dwaj przywódcy, zebrał się prawie niepostrzeżenie, by zeskoczyć ze skały i zwołać do siebie Klan Rzeki w celu wyjścia. W duchu cieszył się, że żaden z Rzeczniaków nie postanowił wtrącić się do tej całej sprawy.

//zt

To było pierwsze Zgromadzenie Rozgwieżdżonego Płomienia, ale ta już wiedziała, że ma ich dosyć.
Serce biło jej jak oszalałe w piersi na długo po tym, gdy skończyła mówić… i wbrew temu, co oczekiwała, faktycznie wywołała jakąś reakcję. I to reakcję ze strony zastępczyni Klanu Wichru. Biała kocica cała się spięła, oczekując kolejnej okropnej opinii, ale… huh. Okazało się, że ta ma więcej rozumu, niż jej przywódczyni i nie zgadza się z jej słowami? Wciąż była zła, że w ogóle zgodzili się dać mu azyl, ale świadomość, że były tam koty o zdrowych zmysłach nieco ją uspokoiła.
Gdy mówili Owcze Runo i Rozżarzona Gwiazda, ta stała i kiwała głową co jakiś czas, by potwierdzać jego słowa. Ale te wszystkie szepty, te wszystkie rozmowy dookoła; to było przerażające, a jej głowa nie wiedziała, na czym powinna się skupić. Wcisnęła pazury w powierzchnię.
Grzmiące Gardło też zabrał głos - głos, którego barwa i ton był dowodem na to, jak niebezpieczny jest Ognista Łapa. A wtedy… odezwał się Jabłkowa Gałąź. Kot z ich klanu, a jednak mówił przeciwko temu, co jej mentor i ona sama. Płomień zamrugała, gapiąc się w jego stronę głucho i tępo. Czuła, jakby w jej środeczku coś delikatnie pękło, jak rósł w niej niepokój - bo w jej klanie szczerze istniał kot, który popierał Ognistą Łapę? Który widział winę tylko w Grzmiącym Gardle? Sama nie uważała, że jej mistrz postąpił najlepiej, ale ten wypowiadał się, jakby tam był! Nie ruszył żadnej z nich, bo walczył z Grzmiącym Gardłem! To nie jest takie trudne do zrozumienia. Zmarszczyła nos, a zaraz usłyszała, jak Grzmiące Gardło mówi dokładnie to, co cisnęło jej się na język. Nawet Wilcza Łapa się zgodził.
Miała o rudym neutralne, może nawet pozytywne zdanie, ale wszystko to zniknęło w tym momencie. Teraz był po prostu podejrzany.

Każde kolejne słowo Słodkiej Gwiazdy było w uszach Płomień jak nieprzyjemna, bzycząca mucha. Miała dosyć. Z ulgą przyjęła zakończenie tego wszystkiego i chciała już jak najszybciej wrócić do obozu.

Słysząc, że Klan Gromu wraca do obozu, udał się za nimi. W zasadzie to nie liczył na wiele. Może wygnają Ognistą Łapę z Klanu Wichur, a może nie. To nie był akurat jego problem. Problem był dla tych, którzy musieli żyć z szaleńcem, który mógł w każdej chwili znów stracić zmysły i uznać przyjaciela za wroga. Mu jak na razie starczyło wrażeń na dziś. Na dodatek Jabłkowa Gałąź sprawiał wrażenie kota, który głupio i bez pomyślunku bronił honoru Ognistej Łapy, jak gdyby coś go z nim łączyło. Ciekawe co... Może to był jego ukochany? Prychnął na tą myśl. W sumie to by się nie zdziwił, gdyby ten strzał był prawdziwy. Bo kto normalny bronił typa oskarżonego o prawie morderstwo jak nie ktoś kto był zakochany po uszy? Ha! Przynajmniej będzie mógł dogryźć mu w ten sposób, gdy ten znów otworzy ten swój zafajdany pysk.

//zt

- Wierzę Ognistej Łapie bardziej niż tobie - odpowiedział, unosząc pysk i mierząc kocura spojrzeniem; strzepnął jedynie uchem, gdy ten coś jeszcze do niego sapal, podobnie jak wtedy, gdy rozpieszczony gówniarz Rozżarzonej Gwiazdy zaczął coś do niego seplenić. Uniósł jedynie brew i spojrzał na niego wyzywająco, a on był, że wierzył Grzmiącemu Gardłu na słowo? Był przekonany, że wszyscy bronili go tylko dlatego, że to on wrócił do obozu i to on przedstawił swoją wersję; córki Barwnego Nieba zdawały się mieć źdźbła trawy zamiast kręgosłupów i jedynie powtarzały to, co było wygodne dla wojownika.
Nawet gdyby go zabił w samoobronie, nadal by go nie winił, bo chociaż nikt nie mówił tego głośno, nikt nie traktował przybłęd Roztrzaskanej Tafli i Dzikiej Róży jak pełnoprawnych członków Klanu Gromu. Nikt nawet nie mrugnął, gdy Skra zniknęła jeszcze przed swoim mianowaniem. Nikt nie próbował zatrzymać Tygrysicy, widział wręcz ULGĘ na pyskach kotów, które były tego dnia na ceremonii. Rozżarzona Gwiazda chciał osobiście znaleźć i porozmawiać z Ognistą Łapą, ale "nie zdążył", bo tak naprawdę wyrok zapadł już dawno, bez żadnej możliwości obrony ze strony Ignisa. Czy ktokolwiek w ogóle pamiętał o Perkoziej Łapie, czy był jedynym, który wiedział, że ktoś taki dołączył do klanu wraz z nim? Irytowało go to. Widocznie wiele pokoleń chowu wsobnego skutecznie zdegenerowało poziom inteligencji przeciętnego Gromiaka.
- Przynajmniej było ciekawie - odezwał się do Skaczącego Wróbelka, mrużąc z rozbawieniem ślepia. - Do zobaczenia na jakimś patrolu - o ile tu w ogóle zostanie. Nie był pewien. Podniósł się, kiwnął jej głową i oddalił się, ale nie za resztą Klanu Gromu, a na ziemie niczyje - tam, gdzie nie udał się nikt inny.

zt

Siedziałam w ciszy u boku swojego ojca uważnie słuchając dyskusji między przywódcami. Tyle dobrego że w tą całą sprawę z Ognistą Łapą nie był zamieszany Klan Rzeki. Gorzej że nasze tereny były położone pomiędzy Klanem Gromu a Wichru. A może to i lepiej? Może dzięki temu nie dojdzie do eskalacji? Zamyśliłam się na chwilę by na koniec skinąć głową srebrnemu i ruszyć za Sowią Gwiazdą z powrotem do obozu.

/zt