To będzie ciekawe zgromadzenie. Głównie z tego faktu, że po nieudanych próbach poszukiwania Ognistej Łapy na terenach niczyich, nie był w stanie go znaleźć. Nie było też żadnych śladów na terenach. Dodatkowo miał do obwieszczenia trochę ogłoszeń o powrotach, mianowaniach, narodzinach nowych miotów... Oj, dużo się działo w Klanie Gromu ostatnio. Ruszył z całą grupą wybrańców, idąc tak, żeby dostosować tempo do tego Grzmiącego Gardła. Oczywiście tak, żeby nikt nie zauważył. Przybyli na miejsce Gadzie Łuski jako pierwsi, a swojej grupie posłał ciepły uśmiech. Ruszył do miejsca dla przywódców, rozsiadając się i ciesząc się, że tym razem skały były jeszcze ciepłe od słońca, a nie lodowate, jak podczas Pory Nagich Drzew.

Pomimo tego, że w Klanie Gromu nie brakowało wojowników, został wybrany na zgromadzenie po raz drugi. Nie mógł powstrzymać pęczniejącego w nim poczucia dumy; widocznie słusznie został dostrzeżony jako wojownik wartościowy. Zadowolenie jednak malało wraz z uświadomieniem sobie, że Grzmiące Gardło również tu był, zapewne w ramach nagrody pocieszenia. Wywrócił ślepiami.
Oddalił się od gromiaków, gdy tylko dotarli na miejsce. Byli pierwsi i nawet nie miał jeszcze kogo zaczepić w czasie oczekiwania na oficjalną część zgromadzenia, więc stał po prostu na uboczu i w międzyczasie zajął się rozczesywaniem loków na piersi.

Zjawił się i on - niespiesznym krokiem przemierzał ciemności nocy nie okazując niezadowolenia z faktu że to Rozżarzona Gwiazda prowadzi dziś klan.
- Podejrzewam że będziesz musiał podzielić się ostatecznymi wnioskami dotyczącymi Ognistej Łapy - rzekł do przywódcy podczas wędrówki cichym tonem niemalże wprost do jego ucha tak, by jedynie on go usłyszał. - Czy mógłbyś przekazać mi je zanim dotrzemy na zgromadzenie?
Wstąpił na swe zwyczajowe miejsce oczekując na przybycie kotów z innych klanów.

Kiwnął głową na słowa Konwalii. Owszem, zamierzał się podzielić ostatecznym osądem. Musiał przestrzec inne klany. Bo w końcu, nie było wiadome, co teraz Ogień mógłby zrobić innym.
- Ognista Łapa nie zjawił się ani na rozmowie, ani na granicach. Patrząc po tym, jak urządził Grzmiące Gardło i że sam zdecydował się odejść, nie mogę podjąć innej decyzji, jak uznać go za zdrajcę. Chciałem z nim porozmawiać przed tym, jak ogłoszę decyzję, ale nie mogłem go nigdzie znaleźć - powiedział, również szeptem do ucha czarnego kocura. Gdyby Ognista Łapa zdecydował się przyjść chociaż porozmawiać, to być może osąd byłby inny. Jakby wyraził skruchę i chęć powrotu, to najpewniej wróciłby po prostu na trening. No ale Ogień sam wybrał swoją ścieżkę, nie próbując nawet oczyścić swojego imienia.
Potem już tylko czekał na zjawienie się innych klanów na zgromadzenie, otaczając ogon łapami i biorąc parę głębszych wdechów. Była to ciężka decyzja, ale konieczna do podjęcia. Czasami tęsknił za życiem szarego wojownika, który nie musiał martwić się o cały klan i nie musiał podejmować tak ciężkich decyzji.

I ZNÓW WYBRANY! Elegancko, tak jak być powinno. Jeszcze pogoda była o wiele lepsza niż wtedy. Jeśli nie będzie Kasztanowej Łapy a jakaś kotka ładniejsza od niej to będzie idealnie... albo no po prostu ktokolwiek fajniejszy od niej. To chyba nie trudne, nie? Jabłkowa Gałąź jest na przykład na podobnym poziomie bycia gupim, powinienem chyba powiedzieć ojcu wcześniej jak mnie nazwał to by może go nie wziął na to zgromadzenie.
Byliśmy pierwsi, dlatego usiadłem gdzieś na uboczu zajmując jak najlepsze miejsce by mieć widok na wszystko i wszystkich. Prędko ułożyłem futerko i czekałem.

No i kolejne zgromadzenie. Sowia Gwiazda zaczynał już tracić poczucie czasu. Wszystko biegło tak szybko. A to ceremonie, a to zgromadzenia. Jak ten czas pędził. Czuł już jak się starzeje, chociaż miał dopiero jakieś 50 księżyców na karku. Choć ciężko to jednoznacznie stwierdzić, bo przestał liczyć po tym, jak został wojownikiem. Chyba jednak najbardziej odczuwał upływ czasu patrząc na swoich adoptowanych rodziców, zwłaszcza na Czarnostopego. Przez całą drogę do Gadzich Łusek spoglądał dyskretnie na starego kocura, czy wszystko z nim w porządku. Wiedział, że Czarnostopy najpewniej by się wkurzył, gdyby odkrył, że dymny tak się nad nim trzęsie, ale Sowia Gwiazda nie potrafił tego powstrzymać. Wybrał złotego na zgromadzenie, głównie dlatego, że... bał się, że może być to jego ostatnie. Oby jednak Gwiezdni mieli inne plany.
Ale musiał teraz myśleć o teraźniejszości. Zgromadzenie. Tak. Teraz o tym. Głównie w planie miał poruszyć kwestię samotników żartownisiów. Ciekaw był, czy inne klany również odczuły ich obecność. Co prawda nie stanowili większego zagrożenia, ale lepiej dmuchać na zimne.
Wyglądało na to, że przybyli krótko po Klanie Wichru, bo gdy Sowia Gwiazda wkroczył na teren Gadzich Łusek z resztą rzecznej delegacji, Słodka Gwiazda dopiero wskakiwała na skałę przeznaczoną dla przywódców.
Życzył Rzeczniakom miłego zgromadzenia, po czym sam skierował się do pozostałej dwójki Gwiazd.
- Rozżarzona Gwiazdo, Słodka Gwiazdo - przywitał się spokojnie z nimi skinięciem głowy i usiadł bliżej Rozżarzonej Gwiazdy. Losowy wybór, tak po prostu mu się wskoczyło. Miał nadzieję, że zgromadzenie przebiegnie spokojnie, tak jak ostatnio. Nie mógł jednak powstrzymać się od uczucia napięcia... A może tylko mu się wydawało?

Siwa Łapa zauważył, że Słodka Gwiazda jest spięta. Nie był pewien czy to przez, to, że po prostu miała tremę... Czy szykowało się jednak coś grubszego.
Sam jednak czuł, jak go łapy świerzbiły na to Zgromadzenie! Był cholernie dumny z faktu, że przywódczyni wybrała akurat jego. Chociaż prawdę mówiąc nie był pewien, czy to będzie dobry pomysł po tym popisie, który dał na treningu... Ale... Skoro nie zmieniła zdania, to może to coś znaczyło...? Może po prostu dawała mu teraz szansę... Cholera wie.
Starał się iść obok Słodkiej Gwiazdy, żeby chociaż spróbować dodać jej otuchy. Sobie zresztą też - w końcu na Zgromadzenie szedł także jego ojciec. Tak, jak nie obchodziło go jego zdanie w... Sumie w jakimkolwiek temacie, tak jednak nie chciał też go słuchać.
Gdy tylko dotarli na miejsce, skinął przywódczyni głową. Nie zawiedzie jej! A na razie... Cholera. Dużo tu kotów! Bardzo chciałby do kogoś podejść, zagadać, poznać nowe koty! Było tu tyle różnych zapachów, dźwięków, wszystkiego! Słonecznik i Mak jak nic zaraz poczuliby się tym wszystkim przytłoczeni... Ale on? On był podekscytowany! Najchętniej podszedłby do każdego kota po kolei próbując poznać je wszystkie... Ale tym razem postanowił nie być nachalny. Usiadł rozglądając się, by złapać kontakt wzrokowy z jakimś chętnym do rozmowy kotem.

Dziwnym dla mnie był fakt że zostałam wybrana wraz z moją starszą siostrą na zgromadzenie. W sensie to że Skaczący Wróbelek tu była miał większy sens, została dopiero co mianowana na wojowniczkę, warto zawsze się pochwalić... ale dlaczego ja a nie ktoś inny z mojego rodzeństwa? Jeszcze świadomość że dziś jest szansa na poznanie mojego ojca przyśpieszała bicie mojego serca.
Dotarliśmy jako ostatni, miałam tylko nadzieję że reszta nie czekała długo, ale sądząc po dopiero co siadających kotach z klanu wichru to raczej nie. Na szczęście.
Rozglądałam się za kotem który mógłby pasować do opisu który przedstawiała mi wcześniej matka - wysoki i z mordki przypominający Powracające Zimno. Był jakiś szary kocur, krótkowłosy w cętki... to nie on. Zmrużyłam ślepia skupiając się jeszcze bardziej by po chwili... chyba go wypatrzeć. Nie byłam pewna czy to on ale postanowiłam że zaryzykuje. Jeśli nie zrozumie mojej pomyłki to sam jest głupcem.
- Dobry wieczór... Oliwkowa Gałązka..? - spytałam kiwając głową na powitanie. Gromowy zapach pasował.

i was chosen for the constitutional convention!
Została wybrana, by iść na Zgromadzenie! ONA! Nie Księżyc, nie Gorzki, ona! Duma ją rozpierała i miała kolejny powód, żeby móc pokazać jaka to ona nie jest super! Jeszcze tylko skończyć trening i już w ogóle będzie ją samą duma rozpierała z tego, jak dobrze sobie radzi! Miała nadzieję też, że Przepiórka jest z niej dumna, mamie też chciała pokazać, że wychowała najlepszą córkę pod słońcem.
Idąc w miejsce zgromadzenia udawała dość poważnie swój brak ekscytacji, chociaż oczy świeciły jej się całą drogę. "Zachowuj się" - powtarzała sobie w głowie, tylko po to, by nie piszczeć i nie skakać z radości.
A kiedy już dotarli, jej zmysły chłonęły wszystko, co mogły. W międzyczasie do jej nosa doszedł smród wichrzaków i przypomniał jej się jeden z nich, na samą myśl na jej pysku pojawił się grymas niezadowolenia. Dopóki wujek nie pożyczył im miłego zgromadzenia, rzuciła do Sowiej Gwiazdy krótkim i cichym "powodzenia", jej ogon zadrżał z ekscytacji, a Pnąca przyglądała się skrycie zebranym kotom.

Dzięcioł sama w sumie nie była pewna, czy jest bardziej spięta czy podekscytowana tym, że idzie na zgromadzenie.
Było to jej pierwsze zgromadzenie, jednak oczywiste było, że zostanie wybrana teraz, kiedy jest terminatorką medyczki.
Ruszyła za resztą kotów raźnym krokiem, zastanawiając się jak reszta medyków zareaguje na nią oraz na Wysoką Łapę. Trzymała się więc w pobliżu Owczego Runa, czasem tylko odchodząc tu i ówdzie aby mieć lepszy widok na tereny dookoła. Widok... o ile można to tak nazwać, patrząc na to jak ciemno było dookoła.
Kiedy dotarli na miejsce okazało się, że byli tam jako pierwsi. Kotka podążyła za Owczym Runem aby siedzieć w jej pobliżu, jednak ciągle rozglądała się dookoła wypatrując kotów z innych klanów. Oj, ale stres!

Został wybrany na zgromadzenie, co go zaskoczyło. Miał pewne obawy czy przypadkiem nie natknie się tam na Ognistą Łapę. Kto wie gdzie go wywiało... Mógł kryć się wśród innych klanów lub w jakiś sposób zakraść się do nich, aby podsłuchać czy będą o nim gadać... W sumie sam był ciekaw co w końcu Rozżarzona Gwiazda ogłosi w tej sprawie i czy przestrzeże tu obecne koty o niedoszłym mordercy.
Przemierzając teren zachowywał czujność. Noc w końcu zdawała się idealna na atak z zaskoczenia. Może już dopadała go paranoja, ale nie potrafił pozbyć się wrażenia, że swym przeżyciem oszukał śmierć. Może właśnie miał tego dnia umrzeć... A teraz ten kto doprowadził go na skraj, przyjdzie dokończyć dzieła...
Ale spokojnie... Nie był przecież tu sam. Trzy klany, wojownicy, liderzy i zastępcy to zbyt przytłaczająca ilość, aby jawnie zaatakować. Dlatego też trzymał się jak najbliżej swoich. Gdy dotarł na miejsce, usiadł tak, aby być otoczony przez koty. Nie zamierzał zajmować miejsca na samym skraju. Wolał się zabezpieczyć.

Ostrzegała Słodką Gwiazdę i nic więcej nie mogła zrobić. Wyznaczyła tylko dwójkę wojowników, którzy mieli pilnować Ognistej Łapy i naprawdę liczyła, że kocur nie zrobi niczego głupiego pod ich nieobecność. Jeżeli nie był głupi, wiedział, że to zgromadzenie zaważy na jego przyszłości w Klanie Wichru - ale nie tylko na tym, ale i ogóle opinii o całym Klanie Wichru. Przyjęli kota, który równie dobrze mógł być mordercą i zdrajcą, a który przebywał w ich obozie księżyc, a teraz dostał jeszcze pozwolenie - i nadzieję - na dłuższy pobyt. Było jej z tego powodu niedobrze i w dalszym ciągu kompletnie nie zgadzała się z wyborem Słodkiej Gwiazdy, która jak na jej zdanie, dała się podejść na słodkie słówka o Srebrzystym Dymie. Gdyby Orzech wciąż był przywódcą, Ognista Łapa odbiłby się od Wichrowych granic raz dwa. Jednak teraz? Jakkolwiek zła była, nie mogła podważać wyborów przywódczyni. Nie otwarcie. Wciąż istniała szansa, że to wszystko się wyjaśni, Słodka Gwiazda otrzeźwieje i cały ten problem zniknie. Wraz z Ognistą Łapą z ich obozu. Musiała jednak jedno przyznać - odkąd kocur się pojawił, nikt na niego o nich nie doniósł. Zdawał się spokojny i ostrożny, ale Wierzba i tak mu nie ufała. Na zgromadzenie szła w ciszy i z chłodem na pysku. Od dłuższego czasu szykowała się na nieuniknioną kłótnie - i chociaż mogłaby się zgodzić z niektórymi możliwymi argumentami drugiej strony, jako zastępczyni zamierzała twardo stać przy Słodkiej Gwieździe. Rzuciła kotce ostatnie spojrzenie nim ta wskoczyła na głaz i podeszła do siedzącego już Konwaliowego Snu. Wspaniale. Będzie miała blisko by możliwie się z nim pokłócić.
—  Konwaliowy Śnie — mruknęła spokojnie w ramach przywitania, siadając obok niego i prostując się owinęła ogon wokół masywnych łap. Podobnie przywitała Suchy Nos, której obecność delikatnie ją... rozluźniła. Eh. Z dwojga złego, w końcu coś będzie się działo. Szkoda, że będzie musiała być w centrum tego bagna. Przymknęła na moment ślepia i ku swojemu zaskoczeniu, przekrzywiła łeb i zerknęła na czarnego kocura. — Co słychać? Dawno się na ciebie nigdzie nie natknęłam.

Niedługo po ich przybyciu zjawiły się delegacje pozostałych klanów, dlatego posłał przywódcom delikatny uśmiech i skinięcie głowy na przywitanie.
- Dzień dobry Słodka Gwiazdo, Sowia Gwiazdo. Mam nadzieję, że Pora Zielonych Liści jest dla was wszystkich obfita - powiedział, dzieląc się przy okazji pozdrowieniami. Tyle się wydarzy ostatnio w Gromie, że dobrze, że chociaż zwierzyny mieli pełno i nie głodowali.
- Mam też nadzieję, że w waszych klanach jest spokojnie, bo u nas ostatnio... Sporo się wydarzyło - dodał do poprzedniego zdania, a jego uśmiech stał się bardziej nerwowy. Uznał, że zostawi swoje ogłoszenia na sam koniec, bo musiał jeszcze to wszystko poukładać w głowie. Powrót paru kotów do klanu, narodziny miotów, mianowanie wojowników i... Najpoważniejsza sprawa - sprawa Ognistej Łapy. W końcu zostanie rozwiązana.

- Ja na ciebie również - odparł zgodnie z prawdą. Przez ostatni księżyc oddalił się od Rozżarzonej Gwiazdy sumiennie wykonując jednakże swe obowiązki. Gdy nie zajmowały jego czasu poświęcał go Pszczelemu Pyłowi i kociętom. Skoro przywódca sobie radził nie był mu potrzebny w stopniu wyższym niż minimalny. Preferował ostrożnie zdystansować się by nie paść ofiarą słabnącego umysłu rudofutrego. - Ostatnimi czasy zajęty byłem sprawami rodzinnymi - oraz próbami wydobycia z przywódcy informacji o jego decyzji dotyczącej Ognistej Łapy. Pragnął uzyskać je nawet w drodze na zgromadzenie ostatecznie jednak ich nie otrzymał.
- Zdarzyło ci się nie zgadzać z decyzjami swojego przywódcy? - spytał się kotki. Słodka Gwiazda zdawała się być mniej naiwna od Rozżarzonego, były to jednakże jedynie jego podejrzenia.

— Sprawami rodzinnymi, mówisz? — mruknęła, unosząc delikatnie brew, dodając po chwili z lekkim rozbawieniem. — Doczekałeś się kociąt, czy młodszego rodzeństwa? — rzuciła luźno, nie spodziewając się by jakakolwiek z odpowiedzi była prawdziwa. Sprawy rodzinne bywają różne, sama miała ich od groma: śmierć Orzecha, zniknięcie jej młodszego rodzeństwa, Lisia Łapa i jej ambicje na zostanie medyczką, zachowanie Kasztan na ostatnim zgromadzeniu... No właśnie. Jej siostra nie została wybrana do reprezentacji, a upierdliwy szczyl, który był dla niej nachalny, już tak. Wyłapała jego sylwetkę w tłumie bez większego problemu, zawieszając na nim spojrzenie obojętnych bladych ślepi. Ciekawie. Wróciła spojrzeniem na Konwaliowy Sen zaraz po jego niecodziennym pytaniu, które było wyjątkowo trafne przy obecnej sytuacji Klanu Wichru. Przymrużyła łagodnie ślepia przez moment podejrzewając, że kocur jakimś cudem dowiedział się o Ognistej Łapie w wichrowym obozie. To było jednak niemożliwe, a liliowa kocica odepchnęła tę myśl jak najdalej od siebie.
- Oczywiście - mruknęła. - Ranga zastępcy nie sprawiła, że wyzbyłam się jakiegokolwiek charakteru, poglądów czy języka. Jak coś mi się nie podoba, mówię o tym, ale ostateczną decyzję podejmuje i tak Słodka Gwiazda. A ty? Pokłóciłeś się z Rozżarzoną Gwiazdą?

Nikt do niego póki co nie podchodził, huh? To nic! Nie żeby Siwej Łapie miało to przeszkodzić w poznawaniu innych! Miał dość pewności siebie, by być tym, który zagada pierwszy. Szczególnie że miał wrażenie, że... Wszyscy tutaj siedzieli jakoś tak osobno. Trzeba to zmienić!
Cel miał już obrany. Podniósł się i przeciągnął czując, jak mu łapy cierpną od siedzenia w miejscu i nicnierobienia. W końcu uniósł ogon w górę i potruchtał z lekkim uśmiechem do niebiesko-kremowo-białej kotki, która przyszła wraz z ostatnią grupą. Wyglądało na to, że byli w podobnym wieku... No może ewentualnie kotka była nieco starsza.
- Cześć! - zamruczał, a jego wąsy lekko drgnęły - Jestem Siwa Łapa z klanu Wichru. A ty? - zerknął na miejsce obok kotki - Miałabyś coś przeciwko, gdybym się przysiadł? - racja, chciał poznać nowe koty, ale nie chciał też być nachalny! W razie czego... Znajdzie sobie kogoś innego do rozmowy!

- Kociąt - odparł nie zamierzając ukrywać prawdy. Wiedział wszak że Rozżarzona Gwiazda ogłosi fakt ich narodzin. Osobiście preferował ukrywanie szczegółów dotyczących personaliów rodziców czy szczegółów dotyczących informacji klanowych, nie stanowiło to jednakże jego decyzji. - Moje przybrane młodsze rodzeństwo jest już dorosłe. Podejrzewam, że o jednym z nich usłyszysz wkrótce od Rozżarzonej Gwiazdy.
Nie posiadał jednakże takiej pewności, posłużył się zatem jedynie stwierdzeniem ogólnym.
- Nie, ciekaw byłem czy i wasze poglądy różnią się od siebie - przywódca Gromu był zbyt miękki i fakt ten wywoływał jedynie liczne problemy z którymi radzić musiał sobie zazwyczaj jego zastępca. Zastępca nieposiadający nadziei na jakąkolwiek zmianę w tej kwestii.