Szukałam dalej. Musiał gdzieś być. Musiało tutaj być cokolwiek. Wróciłam się do rozkopanej przeze mnie ziemi, szukając zapachu, który mógłby mnie naprowadzić. Szukałam dalej.

Położyłam uszy po sobie. Zaczęłam iść na północ, z nosem przy ziemi, mając nadzieję, że znajdę trop silniejszy. Miałam nadzieję, że nie zgubię go szybko, że znajdę psa.

Westchnęłam. Zmrużyłam oczy, skupiając się na tym, co czułam. W chwili obecnej musiałam odrzucić z bólem zapach kuzynki, a skupić się na tym, należącym do psa. Podążałam dalej za nim.

Zatrzymałam się. Zdecydowałam się iść za zapachem tym mocniejszym, wcześniej jednak wykopując małą dziurkę w ziemi w miejscu, gdzie stałam. W razie czego będę mogła wrócić. Dalej szłam z nosem przy ziemi.

Cofnęłam uszy do tyłu, z odrażeniem. Uh. Wielkość tego, co widziałam nie odrażała mnie. Bardziej fakt tego, że... znalazł sobie. Przeciwnika. Ten pies. Wzięłam głębszy wdech tego zapachu, po czym się cofnęłam do swojego poprzedniego miejsca. Wbiłam nos w ziemię, szukając tropu słabszego. I jeśli bym go znalazła, podążyłabym.

W końcu.
Ugięłam delikatnie nogi, ogon i głowę zniżyłam do poziomu grzbietu. I zaczęłam iść pod wiatr, zerkając co jakiś czas pod łapy, aby na nic nie nadepnąć. Przeniosłam również ciężar na tylne łapy, i gdybym była wystarczająco blisko, rzuciłabym się na pysk psa, aby zadrapać jego oczy. Pomszczę Wawrzyn. Nawet, jeśli to będzie kosztować moje życie. Przynajmniej się nie poddałam.

Poczułam dreszcz, który przechodził wzdłuż ciała, ale byłam gotowa. Dalej z wysuniętymi pazurami, ruszyłam na psa, chcąc jakoś prześlizgnąć się pod ciałem psiska i zadrapać mu brzuch.

A.
Chciałam ochotę krzyczeć, tylko, że żaden dźwięk nie wychodził z mojego pyska. Żółć mi podeszła do gardła, zakasłałam, kiedy z gruchotem wylądowałam na ziemi.
Próbowałam wstać, patrząc się szeroko otwartymi oczami na psa. Heh.
Patrzyłam na psa. W momencie, w którym celował w moje ciało, chciałam uskoczyć na bok. Jak to wyjdzie to druga część opowieści...

Znowu się nie udało. Nie rozumiałam. Robiłam to, co tata mi mówił. Robiłam wszystko to, co... jak mnie uczył Niebo. Zawsze mówił, że byłam taka silna, zawsze wygrywałam z Żelazem. Czy... to wszystko było kłamstwo? Nie byłam tak silna. Nie byłam. Nie dogoniłam lisa. Nie uszkodziłam nawet kruka, blisko naszego domu.
Próbowałam.
To się liczyło, prawda? Ziemia zawsze mówiła, że liczyło się to, aby próbować. Niebo zawsze mówił, aby nie poddawać się tak łatwo. Nie poddałam się łatwo, próbowałam. To było najważniejsze.
Przepraszam Wawrzyn, że nie dotarłyśmy do domu. Że to wszystko tak się stało. Nie tak miało się potoczyć.
...ale... to w porządku.

Niebo dziś było bardzo ładne.

Przez pewien czas kręcił się w okolicach Sokolich Gór, lecz nie był na tyle głupi, żeby wybrać się na długie łowy na terenach, które nie były mu dobrze znane. Dość prędko, więc, wrócił na bliskie jego sercu Międzyrzecze i zatrzymał się przy Lepkich Jodłach. Uznał, że na sam początek nie wejdzie głębiej w las — i uczyniwszy to, zaczął smakować powietrze oraz ostrożnie stąpać pod wiatr.

brzeg lasu

Zwierzyna dla Trzasku zjawiła się zaskakująco szybko. Do uszu samotnika dotarł z pewnością odgłos małych pazurów rudego piszczka, który wchodził na drzewo. Był przy tym wyjątkowo wolny i znajdował się aktualnie co najwyżej na wysokość kota na pniu, zdawało się, że rozgląda się po rzadkim lesie. Nie zauważył jeszcze jednak czarnej sepii wędrującej w pobliżu. Może Trzask udałoby się dorwać wiewiórkę oddalonej od niego o jakąś odległość drzewa? Zapewne zwierzątko zdąży wejść już wyżej, gdy samotnik będzie się skradał, ale zawsze można było wejść za wiewióreczką na drzewo.

Trzask:
P: 4 | S: 27 | Z: 24 | Sz: 18 | O: 19 | HP: 135 | W: 125
- ostre kły, sokoli wzrok, bezpłodność, kulawa noga
- skradanie się 3 poziom, tropienie 3 poziom, wspinaczka 2 poziom, zielarstwo 1 poziom, pływanie 2 poziom, łowienie ryb 2 poziom