W tle coś się działo. Koty rozmawiały, nawet gdy przywódcy zaczęli przemawiać ze swojego miejsca na skałach. Niknąca Łapa czuła się kompletnie oderwana od tego wszystkiego, była gdzieś z boku samej siebie. Nawet nie zauważyła, że ktoś obok niej jest i zadał jakieś pytanie, dopóki nie minęła bardzo długa i bardzo niekomfortowa minuta bez jej reakcji.
- Hm? - wydała z siebie w końcu jakiś dźwięk, obracając swoją, długą wąską głowę w stronę szylkretowej kotki. - Ja. Um. Strasznie zimno jest - palnęła bez zastanowienia, uśmiechając się do niej sztywno, bez większego przekonania.
Czas zdawał się biec na łeb na szyję. Nawet nie zorientowała się, kiedy Sowia Gwiazda ogłosił, że wracają już do siebie i dla Klanu Rzeki to koniec zgromadzenia.
- Erm. Może innym razem uda się pogadać? O- o ile chciałaś ze mną pogadać. W ogóle - powiedziała, z każdym kolejnym słowem tracąc chęć i przekonanie co do tego, co robila, przez co ostatnie slowo wymamrotała w sumie sama do siebie. Podniosła się, uśmiechnęła przepraszająco, po czym na sztywnych łapach podążyła za Sowią Gwiazdą.

zt XD

Wysłuchał uważnie pozostałych przywódców, a ich opowieści były niespodziewanie krótsze od jego. A niby to w Gromie nic się nie działo, huh. Być może byli tak przejęci zmianą władzy, że inne rzeczy przestały mieć znaczenie. Potem widział w dole, że coś się zadziało z udziałem jego syna i czlonka Klanu Wichru. Miał zbierać klan, ale w takiej sytuacji, podszedł bliżej i lekko schylił głowę przed nową zastępczynią Klanu Wichru.
- Przepraszam za syna, pogadam z nim - powiedział, po czym kątem oka spojrzał na Konwaliowy Sen i Wilczą Łape.
- Dziękuję za zajęcie się sytuacją. Wilczej Łapie powiem parę słów na treningu. A w międzyczasie... Wracajmy - oświadczył, po czym zwołał swój klan, wyprowadzając go najłatwiejszą dla wszystkich trasą w kierunku obozu. Oj, będą mieli o czym gadać.


/zt

Początkowo nic nadzwyczajnego się nie działo - nikt do niej nie podszedł, a przywódcy wygłaszali swoje nużące, niemal identyczne przemowy. Żaden nie powiedział niczego nowego. Wszyscy mają się dobrze, wszyscy cieszą się nowymi wojownikami i terminatorami, mają pełno zwierzyny... Rzygać się chce od tej jednorodności. Jasne, umarło dwóch przywódców, ale ich następcy szybko wczuli się w swoje nowe role i życie toczyło się dalej. Już nawet śmiercie nie wywołują u nikogo wrażenia. Pszczoła przez cały ten czas siedziała, drżąc lekko z zimna i ocierając swoje łapy, z niecierpliwością czekając na powrót do obozu.
Lecz potem zrobiło się ciekawiej... Wilk zdawał się nie dogadywać się z jakąś wichrową terminatorką i to do tego stopnia, że ta aż go UDERZYŁA! Jaka przyjemna niespodzianka! Oczywiście, takie zachowanie od razu przykuło uwagę władz obu klanów, szybko opanowując zamieszanie. Szkoda, bo nie zdążyła się nasycić dramą. No cóż, chociaż na chwilę doznała przyjemności. Gdy wszystko dobiegło końca, ruszyła za resztą grupy w drogę powrotną.

//zt

- Nie chciałbym, byś źle zrozumiała moje intencje. Ufam twemu poręczeniu, jednakże niemożliwe jest sprawiedliwe wyciągnięcie konsekwencji z sytuacji o której posiada się niepełne informacje. Rozumiem chęć obrony własnego klanowicza, doprowadzasz jednakże do bezkarności Wilczej Łapy. Pamiętaj również że to Kasztanowa Łapa zaatakowała innego kota podczas zgromadzenia łamiąc tym samym jeden z punktów kodeksu. Spokojnej nocy, Wierzbowy Puchu - rzekł tonem cichszym niż zazwyczaj ostrzegając zastępczynię klanu wichru. Czy była w sytuacji pozwalającej jej na ton głosu którego postanowiła używać?
- Jestem zszokowany twoją reakcją, Rozżarzona Gwiazdo. Chciałbym porozmawiać na temat zaistniałej sytuacji gdy dotrzemy do obozu - rzekł żywiąc nadzieję ze mroźna pogoda podczas zgromadzenia nie sprowadzi na nich choroby uniemożliwiając konwersację.

Otworzyłem szerzej pyszczek nie dowierzając że zastępczyni Klanu Wichru nie widzi tego jak okropnie zachowała się ich terminatorka! No nie wierzę! Głupia czy co? Powiedzmy że Konwaliowy Sen powiedział nieco mądrości. KOTKA ZŁAMAŁA PUNKT KODEKSU. A to było najważniejsze!!
- No... no zaatakowała mnie! - rzuciłem tylko ulatniając się z miejsca zdarzenia. Raczej unikałem spotkania z zastępcą i tatą w czasie drogi powrotnej. WYJAŚNIE TO TAK JAK POWINNO BYĆ. Ale to już w obozie, bo teraz to mi palce odpadają!

/zt