Jałowiec nie bardzo wiedziała jak rozmawiać z Wieczorną Rosą. Tak właściwie to widziała ją dopiero trzeci raz w życiu i nigdy nie miała okazji zamieć z nią więcej niż jednego, czy dwóch zdań. Z tego też powodu wskakując na skałkę dla medyków, jedynie się z nią przywitała. Poczuła jednak pewną ulgę, gdy szylkretowa sama rozpoczęła rozmowę.
- A dobrze. Owcze Runo dużo już mnie nauczyła. Mam nadzieję, że niedługo już będę mogła znów odwiedzić Gwiezdnych - odparła, uśmiechając się do kocicy, jednak w jej tonie słychać było delikatne speszenie, spowodowane rozmową z bardziej doświadczoną medyczką. Mimo to starała sie wyglądać na zrelaksowaną.
W końcu na miejsce zgromadzenia dotarł również Klan Gromu, a wraz z nim mistrzyni złotofutrej. Od razu się zrelaksowała, gdy podeszła do nich Owcze Runo i uśmiechnęła się na jej widok.
- W Rzece też nie było jeszcze chorych od początków śniegów - odparła na pytanie. Miło byłoby się teraz pochwalić przy pozostałych medyczkach, że udało się jej kogoś wyleczyć pomimo srogich śniegów, ale bardziej jednak cieszyła się, że nikt nie zachorował, zwłaszcza kocięta i starsi wojownicy. Było to w sumie nawet zastanawiające, zważając na to, jak wyglądała ta pora nagich drzew.

- Kasztanowa Łapa... fajne, fajne. Tlochę wyglądasz jak dzewo kasztanowe, ludy ogon taki na Polę Opadających Liści a biała klata na Polę Nagich Dzew. Oczy też masz niczego sobie! - przysunąłem się bliżej do kotki tak że nasze boku zaczęły się stykać. - Nie jest Ci zimno? Bo mi chyba tlochę jest... hehe. - rzuciłem dalej się szczerząc. Mało rozmowna była ale może się wstydziła! Trochę ją ośmielę i będzie dobrze.

Kotka zmarszczyła nos słysząc teksty ze strony Wilczej Łapy.
- przypominam, że kasztany mają kolce - prychnęła w jego stronę chłodno.
Najchętniej pacnęłą by go łapą w pysk i odeszła, jednak wiedziała, że nie wypada tak robić obcym kotom. Zwłaszcza na zgromadzeniu, gdzie jest tyle obcych i ta nie chciała by mieć słabej reputacji wśród klanów.
Tym bardziej nie chciała przynieść wstydu Wichrowi po tym, jak obiecała sobie, że jeszcze zaimponuje klanowi i da z siebie wszystko. Wcale nie uśmiechałoby się jej siedzenie w obozie przez kolejny księżyc jako kara za zadrapanie jakiegoś uczniaka z Gromu.
Pozostała więc na miejscu, starając się nie patrzyć na kocura. Kiedy jednak ten przybliżył się do niej i poczuła jego futro, spojrzała na niego wściekłym spojrzeniem i położyła po sobie uszy. Wstała i syknęła.
- Spadaj! Idź się zagrzać u kogoś innego- prychnęła i sztywno podniosła się po czym odeszła kawałek dalej, gdzie usiadła i z daleka posyłała Wilczemu spojrzenie możliwie bardziej mrożące od śniegu pod ich łapami.
Phh... Wiedziała, że zgromadzenie będzie nieprzyjemnym doświadczeniem, jednak nie spodziewała się, że będzie musiała odpędzać od siebie flirtującego dzieciaka.

Orzechowa Gwiazda nie żyje... I Krzywa Gwiazda też? Otworzył pysk i zamrugał parę razy w zdziwieniu, po czym zamknął go i zacisnął wargi. Zmarły lider Klanu Wichru był jeszcze taki młody...
- Naprawdę mi przykro z powodu waszej straty. Mam nadzieję, że Pora Nagich Drzew będzie dla was łaskawa w takim razie - powiedział do dwójki przywódców poważnym głosem. Ile Żar już przywódców przeżył? I ile jeszcze przeżyje innych żyć? Czy będzie najdłużej panującym kotem w klanach? Miał tylko nadzieję, że nie będzie żył zbyt długo.
- Wiem, że u was będą ważne ogłoszenia i dużo zmian... Dlatego może ja zacznę? Nie mam dużo do powiedzenia - powiedział z delikatnym uniesieniem warg ku górze, a jeśli by się przedstawiciele innych klanów zgodzili, podniósł się i odchrząknął, oczyszczając głos i zwracając na siebie uwagę wszystkich klanów.
- W Klanie Gromu naprawdę dzieje się dobrze! W gronie wojowników powitaliśmy Jabłkową Gałąź, który jest tutaj z nami. Ja wraz z Tęczową Chmurą doczekaliśmy się kociąt, które już noszą range terminatora, a jest z nami tutaj właśnie Wilcza Łapa. Na świat przyszło również potomstwo Sokolego Skrzydła i Płomienistego Ucha, jest z nami ich córka, Leśna Łapa. Ale też Miodowy Nos i Mniszkowy Płatek również mogą cieszyć się potomstwem, ale na razie nie wychodzą z kociarni. Parę kotów wyzdrowiało idealnie przed rozpoczęciem się cięższych mrozów, zwierzyną na razie nie musimy się martwić. Mi też już zdrowie dopisuje i mam nadzieję, że będzie tak przez całą tą mroźną porę - powiedział na zakończenie, po czym wycofał się, dając miejsce innym przywódcom. Pewno oni mieli dużo więcej do ogłoszenia, niż on. Bo w Gromie tak naprawdę niewiele się działo prócz tego, że rósł w siłę!

Dymny skinął głową na propozycję Rozżarzonej Gwiazdy odnośnie kolejności ich wypowiedzi. Po części wolałby wypowiedzieć się pierwszy, by mieć to już za sobą, ale rzeczywiście lepiej będzie, jeśli wypowie się ten z przywódców, który ma najmniej do ogłoszenia. A on przynajmniej będzie miał dodatkową chwilę na powtórzenie, co właściwie ma zebranym powiedzieć.
Wysłuchał więc rudego staruszka, analizując jego ogłoszenia, które po części były powtórzeniem tego, co ostatnio na zgromadzeniu powiedział Konwaliowy Sen. Czy zastępca nie przekazał mu co ogłosił? A może Rozżarzonej Gwieździe pamięć szwankowała? No cóż, zdarza się. Nie oponował również, gdy przed nim do ogłoszeń przystąpiła Słodka Gwiazda. Kotka zbyt wiele do opowiedzenia również nie miała poza śmiercią Orzechowej Gwiazdy i wyborem Wierzbowego Puchu na zastępczynię. Ów informację rzeczny przywódca przyjął z lekkim uśmiechem. Cieszył się awansem przyjaciółki zza granicy i miał nadzieję, że kiedyś razem ustaną na skale dla przywódców. Ale nie życzył oczywiście śmierci Słodkiej Gwieździe.
Gdy rudobiała skończyła mówić i ustąpiła mu miejsca, skinął jej delikatnie głową w podzięce. No to czas na wielką chwilę. Dasz radę - pomyślał.
- Klan Rzeki również spotkało wiele zmian. Kilka księżyców temu Mknąca Gwiazda stracił swoje życia w walce z dzikiem. Moją podróż po dar dziewięciu żyć odbyłem jeszcze tego samego dnia, natomiast na kolejnego zastępcę Klanu Rzeki wybrałem Suchy Nos - ogłosił, tutaj zerkając delikatnie w stronę starszej kocicy siedzącej na skale przeznaczonej dla zastępców. - W szeregi naszych wojowników wstąpiła dwójka wojowników, którzy są tu dziś z nami, mianowicie Złoty Blask oraz Przepiórcze Pierze, której kocięta kilka dni temu zostały mianowane na terminatorów. Niedawno na świat przyszedł także drugi miot Powracającego Zimna - po ostatnim zdaniu jego wzrok mimowolnie powędrował do zebranych, jakby szukał wśród nich Oliwkowej Gałązki. Ciekaw był, czy Gromiak, tak jak jego partnerka, pochwalił się, że został ojcem kociąt kota z innego klanu. Nie zamierzał jednak wyciągać tego przed wszystkimi zebranymi. Ostatecznie, tak długo jak nie zagrażało to interesowi Rzeki, były to prywatne sprawy tej dwójki. - Poza ów zmianami, w Klanie Rzeki nie dzieje się wiele. Pomimo mrozów, nie brakuje nam zwierzyny, ani też nie mamy chorych czy żadnych przygranicznych problemów. To tyle z moich ogłoszeń.
No to jego pierwsze ogłoszenia na zgromadzeniu już za nim. Miał nadzieję, że nie rozgadał się za bardzo. Wcześniej bardzo martwił się sytuacją Rzeki, ale teraz, gdy wysłuchał własnych słów... chyba nie było tak strasznie.
- Myślę, że nie ma sensu dłużej przesiadywać na tym zimie - zwrócił się do dwójki przywódców z delikatnym uśmiechem na pysku. - Żywię nadzieję, że do czasu kolejnego zgromadzenia w naszym składzie nie zajdą kolejne zmiany.
Po tym jak pożegnał się z dwójką przywódców i oni również uznali zgromadzenie za zakończone, zeskoczył ze skały by zebrać Rzeczniaków w celu powrotu do domu. Po drodze, nim Klan Rzeki opuścił Gadzie Łuski, zatrzymał się jeszcze przy Wierzbowym Puchu, by również złożyć jej gratulację w ramach awansu na zastępczynię.

//zt?

- A wilki kły i pazuly! Ale to tylko imię... w sensie potlafię tego użyć! Myślę że wilk wyglałby z kasztanem, soly. - kasztany są małe, wilki duże. Ciężko złapać w zęby to pierwsze ale jak się odpowiednio rzuci to pęka i tyle z kolców. A wilk? Wilki z tego co słyszałem są w watahach, a grupa wilków kontra grupa kasztanów to nadal myślę że wilki górą.
Gdy kotka odeszła z prychnięciem zmrużyłem oczy przyglądając się jej... no o co jej chodzi? Jeszcze mnie polubi, zobaczy! Poza tym czy mam czas zagadać do kogoś innego... i czy jest tu ktoś taki? Rozejrzałem się prędko po zgromadzonych. Jeszcze była jakaś łaciata kotka ale ona zagadywała już do kogoś innego... i była gruba. Wróciłem wzrokiem na Kasztanową Łapę.
- No weeeź! Ja chce się tylko zapsyjaźnić! Co ty taka nie miła? - podszedłem do szylkretki zatrzymując się przed nią.

Kotka wstrzymała oddech, powstrzymując się od zirytowanego warknięcia, kiedy znów zobaczyła przed sobą ucznia Klanu Gromu. Czy on naprawdę nie miał nic lepszego do roboty? Nikogo lepszego do zaczepiania? Kotka dawała mu bardzo oczywiste znaki, że nie chce jego towarzystwa. Z jakiegoś powodu jednak ten niczym rzep w futrze trzymał się jej nieustannie.
Spojrzała na niego chłodno, mając nadzieję, że samo spojrzenie go przepędzi.
Ah, gdyby nie ten cały ,,pokój podczas zgromadzenia" i ,,wszystkie klany się wtedy kochają"! Gdyby nie to, kotka już dawno trzasnęła by młodszego pazurami aby ten zapamiętał, że zaprzyjaźnianie się z obcymi kotami, i to w taki sposób, nie jest dobre. Kto to widział, tak po prostu podejść do niej i zacząć się ocierać?? Co, może przygarniemy go do Klanu na stałe i wszyscy będziemy się przytulać?
Może niech wszystkie klany się razem zbiorą i zaczną lizać, bo czemu nie. To w sumie wychodzi na jedno.
Kotka fuknęła w jego stronę, machając rudym ogonem na boki.
- Radzę ci odejść- powiedziała stanowczo. To było jej ostatnie ostrzeżenie. Jeśli ten uporczywy uczeń nie odczepi się od niej, wtedy kotka bez skrupułów mu przyłoży. Nie będzie się wtedy przejmować tym, że to jej pierwsze zgromadzenie i powinna zrobić dobre wrażenie, utrzymywać dobrą reputację klanu Wichru, ble, ble, ble.
Według niej coś takiego było wręcz przeciwne pokazywaniu siły Klanu- jeśli dajesz się omamić kotu z innego klanu i bez oporu ufasz mu od pierwszego wejrzenia, nie pokazujesz tym odwagi ani samodzielności swojego klanu a jedynie słabość i naiwność.

Położyłem uszy robiąc mały krok w tył. Co ona taka agresywna? Pierwszy raz ma kontakt z drugim kotem? Chorowała całe życie i od tak została wybrana do składu na zgromadzenie? Dziwne! Ja na to zasłużyłem ciężką pracą!
- Z lecznicy wyszłaś że tak na koty leagujesz? Bo.. bo może zapach ziół mnie otumanił piękna. - spróbowałem innej taktyki i posłałem jej ponownie uśmieszek. Jak to nie zadziała to nie wiem co innego by pomogło. Poza tym każdy lubi komplementy. A kotka była naprawdę ładna! Kasztanowa... e, Drzewo i Wilcza Gwiazda. Przyjąłbym ją do klanu oczywiście gdyby zachciała bo by się we mnie na przykład zakochała. A ja po pierwsze jestem synem przywódcy a po drugie chyba też jestem przystojny NIE? Blizn jeszcze nie mam ale to się ogarnie! Będę wyglądał wojowniczo.

Kotka poczuła satysfakcję, kiedy ten się cofnął. Wtedy jednak wypowiedział słowa, które nie tylko ją zabolały, lecz także doprowadziły do jeszcze większej złości. Spełnił się jej najgorszy scenariusz- ktoś wypominający jej siedzenie w lecznicy przez tyle księżyców i zaległy trening.
Wstała, cała się zjeżyła i zasyczała na niego groźnie. Przez ułamek sekundy przez jej głowę przeleciała myśl- czy to, co ma zrobić jest aby na pewno dobrym pomysłem?
Wtem zdecydowała. Nikt nie będzie jej tak traktował.
Wyciągnęła łapę w stronę kocura w celu uderzenia go. Nie zrobiła tego bardzo mocno, jednak na tyle, aby ten poczuł i przemyślał swoje zachowanie. Ze złością w oczach odsunęła się do tyłu, w każdej chwili gotowa na kolejny atak.

Nigdy bym się nie spodziewał że dostanę w głowę od innej dziewczyny niż moje siostry. Rozumiem gdy jest sparing, albo jak się umówisz na bitkę ale tak bez powodu? I ZA CO? Odskoczyłem gdy poczułem bolesne uderzenie. - O CO CI CHODZI?! - krzyknąłem kładąc łapę na bolące miejsce. Czy ona właśnie zaczęła wojnę między klanami? I poza tym mogła już mnie walnąć tak żebym miał bliznę!
- Głupia jesteś czy co?! - krzyknąłem marszcząc brwi i odsłaniając kły. - Powiedziałem ci komplement!

Przeliczyła się. Konwaliowy Sen potraktował ją jak powietrze, nawet nie racząc skinieniem łba. Mimowolnie uniosła brew i obrzuciła go zaskoczonym spojrzeniem, kiedy to przywitał się z obecnymi na Gadzich Łuskach Sową i Słodką, ale jej obecność kompletnie mu umknęła.
— Ciebie też dobrze widzieć, Konwaliowy Śnie — odparła w jego stronę nieco chłodniej niż planowała, a na dźwięk kondolencji rzuconych w eter, jedynie trzepnęła końcówka ogona i skinęła sztywno łbem, zerkając w stronę Suchego Nosa. W końcu Klan Rzeki również pożegnał przywódcę, chociaż w przeciwieństwie do Mknącej Gwiazdy, Orzech miał jeszcze sporo księżyców przed sobą. To była zdecydowanie niepotrzebna śmierć.
Jako pierwszy odezwał się Rozżarzona Gwiazda, który trzymał się ze wszystkich starych przywódców najdłużej. W Klanie Gromu nie wydarzyło się nic ciekawego, chociaż Puch odnotowała, że kocięta Tęczowej Chmury zostały już terminatorami, a nawet jedno z nich było dziś na zgromadzeniu. Ciekawie. Później głos zabrała Słodka Gwiazda, a mięśnie karku liliowej zastępczyni automatycznie się napięły. Śmierć Orzecha. Wybór jej na zastępcę, spojrzenia i ciche gratulacje... Odpowiedziała na to wszystko poważnym wyrazem pyska i lekkimi skinieniami łba, na sam koniec siląc się na łagodny uśmiech. Na nic więcej nie było jej stać. Przemowę Sowy wysłuchała w całości, chociaż niewiele się różniła od pozostałych. W klanach było stabilnie i wspaniale - szkoda, że Wicher w tym wszystkim wypadał najgorzej. Zgromadzenie chyliło się ku końcowi i właśnie wtedy Puch przejechała spojrzeniem po kotach i wyłapała w tłumie Kasztanową Łapę do której przykleił się jakiś niebieski kocur z Klanu Gromu. Już miała odwrócić wzrok, gdy dostrzegła wokół nich zamieszanie, a następnie... Podniosła się praktycznie od razu by w paru susach znaleźć się przy młodszej siostrze i... wrzeszczącym bachorze. W sumie to mu się nie dziwiła, dostał w pysk, ale... ciekawiło ją za co. Dosłyszała, że kocur krzyczał coś o komplementach i Puch zrobiło się niedobrze. Jeżeli kocur był natrętny to... sobie zasłużył.
— Spokój! — warknęła ostro, stając pomiędzy nimi. Młodszego kocura obrzuciła chłodnym, karcącym spojrzeniem, a siostrę pacnęła końcówką ogona w nos, nakazując jej tym samym cofnięcie się. Na Gwiezdnych, czy dawanie kotom w mordy jest u nich rodzinne? — Cokolwiek się tu wydarzyło, na litość Gwiezdnych, przestań się wydzierać. Zgromadzenie dobiega końca, więc wracaj do swoich. Teraz. — zwróciła się bezpośrednio do Wilczej Łapy mrużąc przy tym ślepia w jasnym sygnale, że nie przyjmuje sprzeciwu. — A z tobą porozmawiam w obozie. Chodź ze mną, Kasztanowa Łapo.  — rzuciła przez bark i odwróciła się, kiwając łbem na siostrę by zostawiła Wilczą Łapę i ruszyła za nią. Kompletnie ignorując możliwy dalszy jazgot kocura, odeszła z Kasztan na bok i odczekała aż Klan Wichru się zbierze. Cokolwiek sprawiło, że Kasztan uniosła łapę na członka innego klanu, nie uratuje jej przed konsekwencjami. Jednak ich surowość zależy od wyjaśnień. Puch spróbowała złapać kontakt wzrokowy ze Słodką Gwiazdą, a gdy Klan zaczął się zbierać do siebie, szła obok Kasztan. Z Szerszeniem też musiała porozmawiać... Super, przynajmniej nie będzie się nudzić jako zastępca, co?

/zt

Kotka stała w miejscu, wbijając pazury w ziemię i machając ogonem na boki. Krzyk Wilczej Łapy jeszcze bardziej ją nakręcił- wiedziała, że to przyciągnie do nich tłum gapiów z innych klanów i zapewne z jej własnego także.
No trudno. Podjęła decyzję, teraz już jej nie odwróci.
Odsłoniła kły podobnie jak kocur lecz nie mówiła nic więcej. Nagle kątem oka zauważyła znajomą sylwetkę zbliżającą się do nich. Usłyszała rozkaz siostry i poczuła jej ogon na swoim pysku. Bez protestów odsunęła się do tyłu w ciszy, jednak wzrok który posyłała do Gromowego ucznia mówił sam za siebie.
Poczuła satysfakcję, kiedy Wierzbowy Puch zwróciła uwagę Wilczej Łapie. Bardzo dobrze, należało mu się. Co prawda wiedziała, że ją samą spotkają konsekwencje, jak to Puch powiedziała, jednak uważała, że była na nie gotowa. Nie ważne co się stanie i jaką karę dostanie, wiedziała, że postawiła na swoim i nie dała się omamić jakiemuś głupcowi. Wolała taką wersję wydarzeń niż gdyby miała iść z powrotem do klanu i chwalić się, że siedziała z jakimś kocurem na zgromadzeniu i przyjmowała całe jego flirtowanie i komplementy... Fu.
Kotka ostatni raz posłała kocurowi nieprzyjemne spojrzenie po czym bez słów ruszyła za starszą siostrą, nie odwracając się za siebie. Może nie dumnie, ale trzymała głowę wysoko i patrzyła przed siebie.
,,Z tobą porozmawiam w obozie" brzmiało groźnie, jednak Kasztanowa Łapa będzie trzymać swego i bronić swojego zdania choćby nie wiem co.

//zt

Wysłuchał uważnie wypowiedzi innych przywódców by następnie zwrócić się ku Wichrowej zastępczyni.
- Wybacz - odparł by następnie pogratulować kotce. Jego uwagę zwróciło zachowanie Wilczej Łapy i jego rozmówczyni. Podszedł do obojga wraz z Wierzbowym Puchem.
- Pozwól, że to ja zajmę się kwestią członka mojego klanu. Twoim zadaniem są jedynie konsekwencje wobec waszej terminatorki. Konsekwencje te w mojej opinii powinniśmy wyciągnąć po wysłuchaniu wypowiedzi ich obojga. Nie ukrywam że rad byłbym mogąc wysłuchać i jej słów by wiedzieć, czy powinienem wyciagnąć je również wobec Wilczej Łapy - rzekł cicho do Wierzbowego Puchu wskazując na kotkę. - Rozżarzona Gwiazda nie zebrał jeszcze klanu, chciałbym zatem, byś opowiedział mi o przebiegu rozmowy twojej i terminatorki klanu Wichru która cię uderzyła. Uczyń to zanim twój ojciec poprowadzi nas z powrotem do klanowego obozu - zwrócił się do kocura.

Położyłem uszy machając intensywnie ogonem gdy obok nas zjawiła się dwójka zastępców. Spojrzałem na Konwaliowy Sen marszcząc brwi. - Chciałem z nią pogadać jak to się lobi na zglomadzeniach... no i powiedziałem jej komplement nawet a ona zaczęła mnie wyzywać. - burknąłem. Nie specjalnie widziałem sytuacje gdzie dostaję karę za to że kotka podniosła na mnie łapę gdy ja jedyne co zrobiłem to dotknąłem ją delikatnie siadając przy niej. No to by było bezsensu! Ona jest agresorem, nie ja...

— Doskonale znam zakres swoich obowiązków, Konwaliowy Śnie. Nie potrzebuje do tego twoich mądrości — odpowiedziała równie cicho co kocur, jednak zabrzmiała przy tym chłodno i ostrzegawczo. Nie mogła się przed tym powstrzymać, gdy kocur nagle wyskoczył z pouczaniem jej. A raczej upominaniem, że ma się zająć jedynie Kasztan, a nie drącym się kocurem. W którym momencie zaczęła wyciągać konsekwencje wobec niebiesko-białego terminatora? Kazała mu wrócić do członków swojego klanu, a to, czy Konwaliowy Sen cokolwiek z nim zrobi miała już pod ogonem. Nie jej cyrk, nie jej małpy. Zmarszczyła delikatnie grzbiet nosa i prychnęła bezgłośnie, gdy to główny zamieszany się wypowiedział. Ta, oberwał za niewinną rozmowę. Naprawdę Konwaliowy Sen musiałby mieć mózg wielkości mysiej kupy, aby w to uwierzyć.
— Skoro dostał w pysk za "komplement" o którym tak głośno krzyczał i o którym teraz wspomina, to raczej nie był on chciany I smaczny. To dość wymowne — zauważyła, unosząc delikatnie jedną z brwi, a jej głos był wyważony i opanowany, chociaż w zielonych ślepiach płonęła złość. Naprawdę nie chciała tu stać i rozmawiać z Konwaliowym Snem. Było zimno, późno i zgromadzenie dobiegło końca. Jak dobrze, że Słodka Gwiazda zawołała już Wicher do siebie! Do tego Kasztan milczała i miała do tego pełne prawo, a nawet poszła Puch na łapę. Spojrzała na czarnego zastępce chłodno i trzepnęła ogonem. — Znam Kasztanową Łapę i mogę poręczyć, że nie uderzyłaby go tylko za chęć rozmowy. Dlatego nie będę zmuszać członkini mojego klanu do wyjaśnień, gdy nie czuje się komfortowo. To czy wyciągniesz wobec tego terminatora jakiekolwiek konserwacje zostawiam tobie, ale lepiej naucz syna przywódcy jak powinien zachowywać się w kierunku kotów z innych klanów, szczególnie kotek. A teraz wybacz, Słodka Gwiazda zwołała już Klan Wichru — i tymi słowami zakończyła wymianę zdań z Konwaliowym Snem, skinęła mu łbem i odeszła.

/zt