Za to ja miałam super zabawę. Udało mi się znaleźć w obozie chrząszczyka. Mama pewnie by powiedziała że jest paskudny, ale ja lubiłam patrzeć jak porusza się na tych trzech nóżkach. Był taki duży i śmieszny. Chciałabym by wskoczył mi na nosek, to by musiało łaskotać. Chociaż nie smakowałby tak fajnie jak wygląda, bo już parę robaczków próbowałam jeść i wszystkie były tak samo paskudne w smaku. Ktoś jej kiedyś mówił że chrząszczem umieją latać, bo według niego wszystkie owady umieją latać. No nigdy nie widziała latającej dżdżownicy albo pająka. Gąsienicy, nie liczyła, bo przecież ona zmieniała się w motyla, a one na pewno umiały latać. Widziałam też kiedyś latającą mrówkę.
Owalik pojawił się dla mnie zupełnie znikąd, nawet nie zauważyłam jak się zbliżał. Trochę nawet nie przestraszył tak krzycząc. I chyba o to mu chodziło? Ale czemu w takim razie nie przestawał krzyczeć. Przekrzywiłam mordkę zdziwiona, patrząc się na niego. Może to była jakaś zabawa? OOO. Mama jej kiedyś opowiadała o przywódcy ciszy i że mogła się w to pobawić. Może był też przywódca hałasu i Owalik się w to bawił? No, tak to na pewno to i chciałam wygrać! Uśmiechnęłam się.
- JESTEM RÓŻYCZKA! BO LUBIE! SŁYSZAŁEŚŻEPODOBNOPOTRAFIĄLATAĆ? CHCIAŁAMTOSPRAWDZIĆ! - no i gdy zaczęłam o robaczkach, to nawet nie zauważyłam że zaczęłam szybciej mówić, a moje łapki uderzały energicznie walić o skałkę na której leżałam.

Słonecznik nigdy nie spał dużo. Tak też było i tego dnia, gdy obudził się przed resztą rodzeństwa i matką. Przeciągnął się w legowisku, niezamierzenie szturchając kogoś w bok. Jeszcze nie do końca kontaktował, więc nawet nie zwrócił uwagi, kto właśnie oberwał jego tylną łapą. Wylizał szybko futerko, które z rana sterczało mu na wszystkie strony i... w sumie to zamierzał spróbować zasnąć ponowie. Coś jednak przyciągnęło jego uwagę. Tam w oddali, gdy spojrzał w stronę wyjścia w kociarni, dostrzegł ciekawy złotawy blask. Co to było? Nim się obejrzał łapy same zaczęły go prowadzić w tamtym kierunku.
Opuścił kociarnię i zaczął zmierzać w stronę tego fascynującego światła. Gdy tylko dotarł do wyjścia z obozowej jaskini, zabrakło mu tchu w piersi. Chyba jeszcze nigdy w życiu nie widział tyle słońca! Dopiero co wschodziło i w charakterystyczny sposób oblewało obozową polanę, tworząc słoneczne plamy na powoli topniejącym śniegu. Jeszcze niedawno było tak zimno i pochmurno, że w ogóle nie było widać słońca!
Przez pierwsze kilka sekund Słonecznik nie mógł oderwać wzroku od złocistych plam. Ostatecznie jego wzrok powędrował w dół, na jego łapę, która najwyraźniej poczuła zew instynktu i z pacnięciem opadła na plamę tuż obok.

//Siwek

Siwek całe szczęście nie musiał spędzić całej choroby w lecznicy, więc to na pewno był plus. Ot, drapanie w gardle i chrypka, dostał ziółka, czekamy na efekt. Póki co gardło jeszcze go męczyło, więc nie miał w sobie tyle energii co zazwyczaj.
No ale jak tylko Słonecznik wybudził go z i tak już lekkiego snu, to nie było bata, żeby do niego wrócił. Zaschło mu w pyszczku, a w dodatku łapki już mu ścierpły od zbyt długiego leżenia. Ziewnął więc i podniósł się, wyginając grzbiet.
Chciał iść się najpierw napić, ale wtedy zobaczył, jak jego brat wychodzi z kociarni. Ciekawe, dokąd szedł? Siwek podreptał zaciekawiony za nim
Prawdę mówiąc nie zwrócił uwagi, jak jasno było w jaskini, dopóki jasne światło słońca nie uderzyło go prosto w pyszczek. Musiał aż zmrużyć oczka i poczekać, aż te przyzwyczają się do poziomu światła. Ale jedno musiał przyznać. To światło było... Ciepłe. I bardzo przyjemne.
Na chwilę chyba nawet zdołał odzyskać nieco sił i nawet zaczął planować wyjście z jaskini... Kiedy zobaczył na zewnątrz, jak Słonecznik próbuje coś łapać. Robaczki się już obudziły? A może jakaś mysz? Zaciekawiony wyszedł na zewnątrz i podszedł do brata.
- Co lobisz? - spytał zachrypnięty i przekrzywił łebek. Nie powinien się nadwyrężać... Ale może Słonecznik też pozwoli mu się pobawić?

Słonecznik pacnął łapą plamkę słońca obok niego i... i nic. Plama znalazła się na jego łapie. No tak, przecież nie dało się w żaden sposób złapać słońca. Jak można było złapać coś, co nawet nie miało ciała? Ciekawe jedynie, że skoro promienie słońca nie miały ciała, to mogły dawać takie ciepełko. Jak to działało?
Kocurek rozmyślał nad tym ze wzrokiem wbitym w swoją łapę rozświetloną słoneczkiem i nie od razu zobaczył, że Siwek usiadł obok niego. Obudził się dopiero, gdy jego brat się odezwał i też nie z powodu jego głosu, a przez to jak nadal był zachrypnięty.
- Patrz, jak dam tak łapę pod słońce, to moje futro robi się takie rudobrązowe - odparł na jego pytanie, ponownie podstawiając łapę pod jasną plamę a jego futro zmieniło kolor z czarnego na wspomniany rudobrązowy. - Może ja tak naprawdę nie jestem czarny tylko rudy heh - zaśmiał się krótko, przyglądając się temu ciekawemu zjawisku.

Kocurek nastawił uszy, kiedy łapka Słonecznika nagle stała się... Ruda. Huh. Jak to w ogóle działało?
- Może... - przyznał zaciekawiony Siwek... I oczywiście, że przez to, jak ciekawość go gryzła, sam też wsadził łapkę pod światło. Cóż... Jako że jego futerko też nie było perfekcyjnie brązowe, pod światło zdawało się być... Nieco zsiwiałe. A raczej bardziej niż normalnie.
Siwek podskoczył, a futerko na jego ciele się zjeżyło. Pierwszy raz miał do czynienia z tak mocnym słońcem, więc to było dla niego... Dziwne. I nowe. Spojrzał znowu na swoją łapkę, już bez udziału słońca. Wyglądała... Normalnie.
-  ...czy to znaczy, że w dzień zmieniamy kolol? - spytał patrząc na brata zdezorientowany. Teraz miał ochotę zwołać tu całą resztę, ale wiedział za dobrze, że dostanie za to po uszach. Nie warto.

Czarnofutry przyjrzał się łapce brata, gdy ten skopiował jego ruch i włożył ją pod słońce. To ciekawe. Jego brązowe futro zrobiło się jakieś szarawe. Fascynujące. Ciekawe, czy futro, przykładowo, ich taty też zmieniłoby tak kolor. Albo futro ich mamy. No, chyba nigdy się tego nie dowiedzą, bo Słonecznik jakoś nie wyobrażał sobie, że Gawroni Dziób albo Ropuszy Skrzek daliby się zaciągnąć pod słońce tylko po to by ich dzieci zbadali jak wygląda ich futro Zapewne uznaliby to za coś głupiego i stratę czasu.
- Może - wymruczał z zamyśleniem na pytanie Siwka. Uniósł łapę w górę, by ułożyć ją tak, by zakryła słońce przebijające się przez drzewa. Pod tym kontem furo też zmieniało kolor, ale tylko po bokach, tam gdzie futro było cienkie i nie było pod nim mięśni. Wtedy zobaczył, że jego pazury też zrobiły się jaśniejsze i jakieś takie czerwonawe? Wtedy go olśniło, a jego oczy rozbłysły zaintrygowaniem. - Wiesz, słońce chyba po prostu prześwituje przez futro i pazury... chyba - stwierdził, podkreślając przy tym słowo "chyba". Żeby nie było, że jest głupkiem, jakby okazało się, że nie o to chodzi.

Siwek też obserwował łapkę Słonecznika, gdy ten pakował ją pod słońce. Może serio był rudy, tylko taki bardzo bardzo ciemny? Kto wie...
...ale na próbę wyjaśnienia tego zjawiska przez brata jakby się... Zaciął. Patrzył na niego z przechylonym łebkiem, jakby nic nie rozumiał. No bo... Jak to prześwitywało...?
- ...ale nasze futro nie jest przeźloczyste. Pazuly też nie. - mruknął - Bo gdyby było, nie byłoby kololowe! Plawda? - spytał. Pewnie to dlatego, że choroba wciąż się go trzymała, ale miał mimo wszystko... Małe problemy z przetwarzaniem informacji. Znacznie łatwiej było mu pojąć to, że ich futerko zmieniało kolor! A dlaczego? Eee... Może nie będzie się bardziej w to zagłębiał. Jeszcze go łebek rozboli.

Siwek nie rozumiał. Jakoś bardzo to Słonecznika nie zdziwiło, ale za to ciutkę rozczarowało. Przecież było wyraźnie widać! Spłaszczył uszy z delikatnym rozczarowaniem, zmieszanym z irytacją.
- No ale patrz! - miauknął nieco energiczniej, podnosząc ponownie łapę pod światło, tak by Siwek ponownie mógł się przyjrzeć zjawisku, o którym mówił. - Prześwituje!
Ponownie, światło oblało jego łapę od drugiej strony, a futro wystające po bokach nabrało rudawej barwy, natomiast pazury stały się jaśniejsze, jakby promienie słońca próbowały się przez nie przebić. No teraz to już na pewno Siwek musiał to zobaczyć! Miał to podane jak mysz na stosie zwierzyny! Jak to go nie przekona, to Słonecznik nie wiedział co tego dokona.

Patrzył się na jego pazurki mrużąc oczka przez to, jak jasne było światło. Sam... Też postanowił unieść łapkę i popatrzeć na swoje pazurki. Huh... Rzeczywiście, robiły się jaśniejsze...
- Są jaśniejsze... - zachrypiał kiwając łebkiem i przyznając rację bratu. Spojrzał na jego futerko.
- Twoje futlo tak samo... - chociaż... To nie miało sensu, prawda? Skoro był czarny, to nie mógł być rudy! Chyba. Ich ojciec nie był rudy, a przynajmniej na takiego nie wyglądał... Trzeba by było chyba i jego zaciągnąć pod światło.
- Nie lozumiem... - wychrypiał pacając zrezygnowany tyłkiem o trawę - Ale... Ładnie ci z takim kololkiem! - dodał zaraz z uśmiechem - Wyglądasz tak... Wyjątkowo!

Słonecznik uśmiechnął się, ciesząc się, że Siwek w końcu zobaczył to, o czym mówił. Już się martwił, że niebieski nie załapie. A on nie lubił za dużo innym tłumaczyć. Zawsze go to frustrowało, bo często nie potrafił wyjaśnić swojego toku myślenia. Albo to po prostu inni nie rozumieli tego, co mówił.
No dobra, za szybko się ucieszył, bo Siwek nadal nie rozumiał. Spłaszczył jedno ucho z irytacją i westchnął. Już miał rozpocząć swoje próby tłumaczenia, gdy Siwek nagle go pochwalił.
Huh? On? Miał wyglądać wyjątkowo? To brzmiało niemalże abstrakcyjnie. W końcu był po prostu... czarny. I tyle.
- Ja? Nie powiedziałbym - stwierdził, uciekając w bok wzrokiem. W końcu w porównaniu z rodzeństwem wyglądał bardzo... płasko. Każdy z nich miał przynajmniej dwa kolory na futrze, nie mówiąc już o pstrokatym futrze Maliny, a on było po prostu smolisty.

Kociak kiwnął energicznie łebkiem na pytanie brata. No przecież wyglądał wyjątkowo! Chyba nikt nie miał takiego futra, co to by kolor zmieniało tak o przez słońce.
- Mhm! Chyba nikt inny tak nie ma jak ty! - zawołał w końcu i spojrzał na te plamki słońca. Na ziemi było ich więcej... - A splóbuj może cały wejść pod światło, to może cały się zlobisz ludy! - ciekawe, czy to serio tak działało. Na pewno wyglądałoby zabawnie!
A kącikiem oka spostrzegł plamkę, która się "ruszała". Oczywiście, że instynkt zadziałał i zaraz rzucił się na nią z łapkami. Niech to, nie dało się jej złapać!

Czarny kociak spojrzał po sobie, to na lewo, to na prawo, oglądając swoje barki, łapy i brzuch. Czerń. I tyle. Ale może Siwek miał trochę racji? W końcu w Klanie Wichru nie było żadnego innego kota z tego typu, jednolitym futrem. To znaczy, był jeszcze ten jeden biały kocur, ale on był bardzo podobny do eee Puszystej Chmurki? Tak on się nazywał? A to chyba automatycznie zmniejszało wyjątkowość ich futer. No chyba, że Siwek mówił o tym, że jego futro tak śmiesznie robi się rude pod słońcem. I najwyraźniej o to chodziło, sądząc po jego prośbie.
Słonecznik poruszył delikatnie nosem z zaintrygowaniem i bez zbędnego myślenia ustał w plamie słońca, gdzie spojrzał na swoje futro. Rzeczywiście, w niektórych miejscach zrobiło się rudawe. Hmm...

O, od razu lepiej! Teraz było widać te jego hmm... Łatki? Przejaśnienia? Ciężko mu to było określić... Ale obszedł go tak dookoła zaciekawiony.
- Wyglądasz tlochę jak Malina... Ale nie do końca... - mruknął i w końcu przysiadł przechylając łebek - Malina jest baldziej... Luda. Ty jesteś tlochę jakby czelwony... - mruknął i położył łapkę na jednej z tych jego "plam".
- ...wiesz co, nie mów jej, ale twoje futlo chyba podoba mi się baldziej. - zaśmiał się cicho. Gdyby ich siostra to usłyszała, to jak nic strzeliłaby focha stulecia! No chyba że Siwek by ładnie przeprosił. Bardzo ładnie. I najlepiej dał jej prezent.

Kocurek po raz kolejny spojrzał po sobie, patrząc na przejaśnienia na jego futrze widoczne słońcu. Jak to działało? Będzie musiał dopytać o to kogoś dorosłego. Może Gawroniemu Dziobu też tak futro świeci w słońcu i mógłby mu wyjaśnić jak to działa? Ale jak Słonecznik znał swojego ojca, to pewnie uznałby to za stratę czasu.
- Bardziej bym powiedział, że brązowe - stwierdził, zginając szyję by spojrzeć na rudawe futro na szyi.
- Niee, Malina ma lepsze. Jej rudy widać bez podchodzenia w słońce - uznał, kręcąc lekko głową. Miło mu było, że brat uważa jego futro za ładne, ale nadal nie uważał by tak było.

Zaśmiał się na wzmiankę Słonecznika o futerku ich siostry, a wąsy zadrgały mu aż z rozbawienia. Podszedł do niego i łapą potarmosił go po łebku.
- Nieplawda. Oboje macie fajne fu...! - no i nagle zakasłał, bo chyba jednak nadwyrężył to obolałe gardełko. Skrzywił się jedynie i otrzepał.
- Wiesz co... Ja lepiej się pójdę napić. - zachrypiał - To ten... Widzimy się później? - no i jeśli brat go nie zatrzymywał, to w takim razie pobiegł w swoją stronę. Oby ta chrypa minęła szybko!

Z.t.

Słonecznik natychmiast wyrwał się z pod łapy brata, czując jak narasta w nim irytacja. Nienawidził, gdy ktoś tak mierzwił mu futro. W ogóle nie lubił, gdy ktoś dotykał go bez ostrzeżenia. Ugryzł się jednak w język, nie chcąc robić afery Siwkowi, który w końcu nie miał na myśli nic złego. W dodatku ten zaczął kasłać, więc można to uznać za dostateczną nauczkę, nawet jeśli nie była związana z mierzwieniem czarnego futra.
- Jasne - odparł na jego pytanie. Lepiej, by Siwek sobie odpoczął, skoro ból gardła jeszcze mu nie przeszedł. On za to postanowił jeszcze tu chwilę zostać i popatrzeć na słoneczne plamy, przynajmniej do czasu aż reszta klanu się nie obudzi.

//zt