Kamienisty Brzeg

***

Był wieczór; oszronione głazy kamienistego brzegu skrzyły się pośród jednych z ostatnich tego dnia promieniach słońca. W ostatich dniach noce stawały się coraz chłodniejsze, zielonooki wiedział jednak, że do zmierzchu pozostało wystarczająco wiele uderzeń serca, by nie musiał obawiać się przemarźnięcia. Długie futro wojownika zapewniało mu wystarczającą ochronę przed chłodem, choć kocur zdecydowanie bardziej preferował ciepłą pogodę.
Zatrzymał się u brzegu Oka Gór, obserwując róż i fiolet nieba odbijające się w niewzruszonej tafli jeziora.

[Migocząca Iskra]

_________________

Elegant maniac.

Mam dość dość dość, dość obozu, dość kotów, dość Klanu Rzeki. Uciekam jak najczęściej, jednocześnie nie pozostając na zewnątrz zbyt długo naraz, żeby nie ryzykować kolejną chorobą; moje futro najeża się na zimny podmuch wiatru, kiedy podążam w stronę Oka Gór. Mimo wszystko nie jestem w stanie się powstrzymać przed dalszymi spacerami. A tam…
– Dzień dobry, Kruczy Cieniu – mówię cicho, podchodząc bliżej i dotykając końcówką ogona podbródka kocura.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Uszy kocura wychwyciły zbliżającą się osobniczkę, ten jednak zdecydował się ignorować jej obecność do momentu, w którym znalazła się blisko jego osoby. Niespiesznie odwrócił się, pozwalając, by się z nim przywitała - nie było to przywitanie, którego zielonooki by się spodziewał, nazwała go bowiem imieniem Kruczego Cienia.
Czyżby jego oczy zdawały się być złote, nie zaś zielone, w świetle zachodzącego słońca, czy może nieznajoma pozbawiona była inteligencji pozbawionej do prawidłowego rozpoznawania barw?
Milczał, oszołomiony zaistniałą sytuacją wystarczająco, by nie odsunąć się gdy końcówka ogona kotki przesunęła się po jego podbródku. Bezwiednie, tak, jak gdy podobny gest uczyniła niegdyś Tęczowa Chmura lekko złapał za jego końcówkę zębami, pozwalając, by niewielka ilość futra kotki przesunęła się między nimi.
Zamrugał kilkukrotnie, próbując odpędzić nieostry obraz świata spod intensywnie mrużonych w świetle słońca powiek, by wreszcie zorientować się, że jego rozmówczynią jest kotka z klanu rzeki, ta, którą dostrzegł niegdyś na zgromadzeniu i o której rozmyślał wielokrotnie, żałując, że nie nawiązał z nią kontaktu i że nie należy ona do Klanu Gromu. Oczy zielonookiego przesunęły się po sylwetce kotki idealnej, gloryfikowanej przez niego przez księżyce jego młodości, podczas, gdy on sam pozostawał skonfundowany zachowaniem kotki.
- Dobry wieczór - odpowiedział, wciąż oszołomiony. Zdawał sobie sprawę, że pozostawał łudząco podobny do postaci jego ojca, czy podobieństwo to było jednak tak wielkie? Koncentrował się na kwestii Kruka właśnie, pozostając w milczeniu - odpowiedzenie na przywitanie kotki nakazywała mu osobista kultura. Czuł, że powinien powiedzieć nieznajomej, że myli się, uznając go za kogoś innego, zmazując z siebie piętno obrzydliwości, którą został nazwany - a jednak, jeśli poczekałby z korektą jej błędu, być może zyskałby informacje o ojcu, które pragnął posiadać? Zdawało się wszak, że kotka dobrze znała byłego przywódcę - sposób, w jaki go przywitała, nie wydawał mu się być typowym, zarezerwowanym dla każdego powitaniem.

_________________

Elegant maniac.

Drżę lekko, kiedy zęby kocura muskają mój ogon, po czym go odsuwam. Moje spojrzenie skupia się na kocurze na bardzo krótką chwilę, po czym przenoszę wzrok na zachodzące słońce, nim nie podejdę do niego bliżej, by nachylić się do jego ucha.
– Och, co takie chłodne przywitanie z twojej strony? Pamiętam cię innego… – odpowiadam szeptem.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Skonfundowanie sytuacją nie przemijało wbrew oczekiwaniom Konwaliowego Snu, zamiast tego nasilone zostało przez zachowanie kotki. Czarnofutry nieprzyzwyczajony był do bliskości innych kotów - stronił od niej, zachowując stosowny w jego opinii dystans i jedynie czasem, w snach, pozwalając sobie na to, by zmniejszyć wspomniany dystans.
Zdawało się, że jego intuicja okazała się prowadzić go ku odpowiednim wnioskom - kotka faktycznie zachowywała się wobec niego, jak gdyby dobrze go znała. Zachował kamienny wyraz pyska, powstrzymujac się od jego wykrzywienia na myśl, w jak niekomfortowy dla niego sposób zachować się będzie musiał, by uzyskać informacje, których od księżyców podświadomie tak bardzo potrzebował.
- Jakiego mnie pamiętasz? - spytał się zatem, nie szepcząc, lecz zachowując cichy ton głosu. Usiłował przetrwać niekomfortowe uczucie w gardle i szyi, które pojawiło się, gdy przesunął językiem po sierści znajdującej się za uchem kotki, zdając sobie sprawę z faktu, że dla otrzymania upragnionej wiedzy postępował w sposób, który mu nie odpowiadał.
Czyżby Roztrzaskana Tafla nie była jedyną bliską Krukowi kotką?

_________________

Elegant maniac.

Och, jak łatwo zepsuł mi całą zabawę – zajęło mu to tylko trzy słowa. Drżę, kiedy przesuwa językiem po mojej sierści, jednak tym razem nie jest to drżenie udawane, jak wcześniej… a wyraz obrzydzenia, że jakiś kocur dotyka mnie w ten sposób; obrzydzenia, które wcześniej udało mi się ukryć.
– Na przykład jako innego kota – mówię, parskając śmiechem i odsuwając się od kota, który może wyglądać jak Kruczy Cień, ale małe różnice i jego smród – choć podobny do Kruczego – już na samym początku wszystko mi powiedziały.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Zielonooki poczuł wyraźną ulgę. Nieznajoma, zdawało się, jedynie udawała, że uznała go za Kruka. Nie pozostawał na tyle podobny do samotnika. Zachowywał kamienny wyraz pyska, nie mógł jednak powstrzymać opuszczającego jego płuca powietrza.
Przesunął językiem po zębach, pozbywając się z niego sierści i odsunął się, by zachować dystans, który pozostawał dla niego komfortowy, dzięki czemu dyskomfort odczuwany w jego gardle i szyi poczęły stopniowo ustępować. Zdawało się, że nie uzyska od tamtej informacji, których poszukiwał... choć nie zamierzał nie wykorzystać ku temu okazji, skoro ta się pojawiła.
- Rad jestem, że różnice pozostają widoczne - odpowiedział, przesuwając językiem po futrze na przedniej kończynie, chcąc pozbyć się z niego niekomfortowego uczucia. - Zdaje się, że z wspomnianym innym kotem łączyła cię bliska relacja.

_________________

Elegant maniac.

– Bardzo odważne i daleko idące założenie, mój drogi, na podstawie aż trzech zdań, jakie wypowiedziałam, by się z tobą podroczyć – odpowiadam ze słodkim uśmiechem na pysku. Bliska relacja? Mhm, z pewnością. Zaraz się chyba zrzygam. – Z oddali jedynie myślałam, że jesteś dalekim znajomym… ale widzę za to, że ty masz na jego temat jakąś opinię – dodaję lekko, z ciekawością w głosie, niemalże wesoło.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Zachowanie tamtej zmieniło się nagle, zielonooki pamiętał jednak nadal jej słowa i czynione gesty. Ku nieszczęściu długouchej, nie zamierzał o nich zapomnieć.
- Nie powiedziałbym, że słowa to jedyny czynnik, który mnie ku niemu poprowadził - odpowiedział, ponownie skonfundowany tym, w jaki sposób go określiła. Nie znali się, dlaczego zatem kotka twierdziła, że miałby być dla niej w jakiś sposób cenny?
Czy, jeśli kotka faktycznie posiadała wspomnianą bliską relację z Krukiem, którą obecnie usiłowała ukryć, widząc, że nie jest on żółtookim kocurem, posiadała ona jakieś... konsekwencje?
- Posiadam wiele opinii na jego temat; nie sądzę też, by twoje zachowanie było typowym powitaniem dalekiego znajomego.

_________________

Elegant maniac.

Milczę, a moje kąciki pyska drżą w rozbawieniu na jego słowa. Czekam jednak, czy może jeszcze powie coś mądrego… ale jednak nie. Ach, szkoda!
– Ja się za to zastanawiam, czy twoje zachowanie to typowe powitanie obcej kocicy – odpowiadam, posyłając kocurowi chłodniejszy już uśmiech, który nie obejmuje moich oczu. – Wszędzie tak dopatrujesz się jakiegoś spisku i wszystkich przesłuchujesz albo traktujesz tak, jakbyś lepiej znał ich intencje? – pytam, unosząc łuki brwiowe.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

- Nie, jednakże typowe obce kocice nie witają mnie imieniem byłego przywódcy mojego klanu, decydując się jednocześnie na nadmierną poufałość - odpowiedział jej zgodnie ze swoimi przekonaniami. Owszem, zazwyczaj jego zachowanie pozostawało zgoła inne, jednakże nigdy wcześniej nie zdarzyło mu się, by ktoś traktował go w tak konfundujący dla jego osoby sposób. Musiał przyznać jednak, że nazwanie go imieniem żółtookiego... pozbawiło go zauroczenia, jakie odczuwał, gdy pozostawał w wieku terminatorskim.
- Nie - odpowiedział, wzruszając barkami i oczekując na odpowiedź kotki.

_________________

Elegant maniac.

– Widzisz, bo nie jestem typową obcą kocicą – odpowiadam z rozbawionym pomrukiem w głębi gardła. Byłym przywódcą mojego klanu? Tylko tyle ma o Kruku do powiedzenia? No no, ciekawe, w połączeniu z tym, że śmierdzi bardzo podobnie do niego, co sugeruje albo pokrewieństwo, albo chociaż bardzo podobne kręgi, w których się obracają. – To dobrze, bo byś był bardzo nudny, gdybyś robił tak wobec każdego – wzdycham zaraz lekko dramatycznie. – Skoro już mamy uprzejmości za sobą… jestem Migocząca Iskra.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Konwaliowy Sen nie uznał tej wymiany zdań za równie zabawną, co jego rozmówczyni. Końcówka ogona zielonookiego poruszała się powoli, podczas, gdy on sam intensywnie rozważał, jaką metodą uzyskać od rzeczniaczki upragnione informacje.
- Konwaliowy Sen - odparł ostatecznie, nie reagują na uwagę kotki dotyczącej stopnia, w jakim jego osoba była interesująca. Wiele księżyców temu uznałby jej uwagę za istotną ze względu na swoje zainteresowanie kotką, teraz jednak, gdy - zdawało się - dla żartu nazwała go jego ojcem, nie był w stanie myśleć o niej w ten sam sposób. Pozostawała też kwestia Owczego Runa.

_________________

Elegant maniac.

– Mm… interesujące imię – mówię z zamyślonym pomrukiem. Nie podoba mi się specjalnie z brzmienia czy doboru członów do siebie, ale zastanawia mnie jego pochodzenie, myśl, jaka przyświecała temu, kto je wymyślił. – Rozżarzona Gwiazda ci je wymyślił, czy sam na nie wpadłeś? – pytam, mrużąc oczy w ciekawości.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Przesunął językiem po sierści na swej prawej przedniej kończynie, uważnie obserwując rozmówczynię, która nie podawała mu odpowiedzi jakiej pragnął usłyszeć, zastępując ją poruszaniem kwestii w jego opinii nieistotnych.
- Pozostaje ci odgadnąć odpowiedź na to pytanie - odparł, nie widząc powodu, dla którego miałby się dzielić z rzeczniaczką genezą swojego imienia, podczas, gdy ona sama unikała odpowiedzi na to, które zadał jej on sam.

_________________

Elegant maniac.

Unoszę lekko brew, przyglądając się kocurowi. Odgadnąć? Naprawdę? Nie widzę, by on miał cokolwiek związane ze snami, chyba że ze snem wszystkich wokół, by nie mieć z nim do czynienia. Powstrzymuję westchnięcie, odczuwając lekkie ukłucie zwykłego znudzenia tą drętwą, bezowocną rozmową z kimś tak sztywnym, że normalna wymiana zdań nie jest możliwa. Koty z klanów po prostu są nudne, ale ten tutaj to jakiś nowy poziom. Nie mam ochoty na jednostronne ciągnięcie rozmowy, więc po prostu milczę, patrząc kocurowi w oczy z nieco kpiąco zmarszczonym nosem.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Milczeli zatem oboje. Zielonooki uznał ostateczne, że chęć uzyskania od kotki informacji przeważa nad jego chęcią, by rozpoczęła ten temat samodzielnie.
- Zgodziłabyś się opowiedzieć mi o osobie Kruczego Cienia? - zadał ostatecznie pytanie, uznając je za bardziej wymowne od swojej poprzedniej sugestii... i wystarczająco niebezpośrednie, by, być może, uzyskać dzięki niemu wiedzę istotną w jego opinii.

_________________

Elegant maniac.

Wydaję z siebie ciche rozbawione parsknięcie na pytanie Konwaliowego Snu. Ach, to o to mu chodzi. I dlatego się tak na mnie boczy, że nie da się z nim normalnie rozmawiać? Czy może jednak po prostu ma kija w dupie i taki już jest?
– Pozostaje ci odgadnąć odpowiedź na to pytanie – odpowiadam śmiertelnie poważnym tonem, imitującym głos czarnofutrego kocura, kiedy sam udzielał mi dokładnie takiej samej odpowiedzi. I co teraz, kochaniutki?

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Poruszył końcówką ogona, zastanawiając się, z jakiego powodu kotka postanowiła naśladować jego osobę, zamiast udzielić mu zwyczajnej odpowiedzi, ponownie ignorując temat żoltookiego.
- Żywiłem nadzieję, że ze względu na widoczny sentyment, jakim darzysz Kruczego Cienia, pozwolisz mi się kierować słowami kogoś, kto go znał, nie zaś jedynie domysłami mogącymi okazać się dalekimi od prawdy - i sugerującymi, że ktoś taki, jak Kruk, był ci faktycznie bliski.
Obiecał Konwaliowej Ścieżce że porzuci chęć odszukania Kruka, nie obiecał jej jednak, że zaprzestanie poszukiwania wiedzy na jego temat.

_________________

Elegant maniac.

Nie powstrzymuję się i po prostu się śmieję na jego słowa. Szkoda tylko, że jak na nieco obsesyjne zainteresowanie Kruczym Cieniem, niestety ten tutaj mu w żadnym względzie nie dorównuje, patrząc na to, jak łatwo jest go pokonać jednym zdaniem, wypowiedzianym tylko po to, by go zirytować. A jeszcze to jego nadęcie… rzygać się chce. Inna sprawa, że Kruczy Cień to też niezbyt wysoki poziom.
– Widoczny sentyment… – powtarzam przez gasnący śmiech. Aż kusi jeszcze dramatycznie udawać, że ocieram wypływającą z oka łezkę, ale jednak się powstrzymuję. – Och, biedaczku… naprawdę się na tym zafiksowałeś. To jakaś obsesja na punkcie Kruczego Cienia, że nie jesteś w stanie wydusić z siebie tylu słów, co teraz, nawet na własny temat? Bo to całkiem urocze, muszę przyznać – mówię, kręcąc głową z lekką rozbawioną dezaprobatą. – Ale… słowami kogoś, kto go znał? Powiedz mi jedno, Konwaliowy Śnie… cóż będę z tego miała, że ci opowiem o kocie, z którym zapewne sam jesteś spokrewniony? Chyba że to tylko… szczęśliwy przypadek, że wyglądacie niemal identycznie i oboje jesteście z Klanu Gromu, ale wtedy wciąż… przecież żyjecie w jednym klanie; jeżeli chcesz poznać opinie na jego temat, to chyba łatwiej szukać tam, niż u kocicy, która widziała go dwa razy, a faktycznie z nim rozmawiała raptem… raz – mruczę rozbawiona. Co prawda Kruka nie widziałam od… ostatniego spotkania, więc mogło się to w międzyczasie zmienić. Może znudził się nie tylko pozycją Przywódcy, ale i całym klanem, i odszedł… nie byłaby to głupia decyzja z jego strony.
Odejście z klanu wszak jest całkiem mądrym ruchem. Pytanie tylko, co Klan Gromu musiałby zrobić Kruczemu Cieniowi, by ten się na to pokusił. Ale cóż, lepiej dla mnie, gdyby to była prawda.

_________________

you walk off wearin' your disguise
never give me something and

don't think twice

and I told you all the things I would do
but does it matter when you
chase after pleasure you can't have?
now look where you ended up at

Starlight