Wzgórza

Już po jej zdziwionych mrugnięciach widział, jaka będzie odpowiedź. Jego domysł okazał się błędny. Żyto nie był tym faktem zaskoczony, bo nie każdy kot pachnący ziołami był znachorem i dlatego właśnie wolał spytać dla pewności.
– Ah, nic, tak tylko pytałem... Sam niedawno zacząłem przygodę z ziołami i pomyślałem, że może znalazłem kogoś, kto by mnie w tym nieco poduczył. – odparł na jej pytanie bez skrępowania. Może Baranek nie była kimś, kogo się spodziewał po zielnej woni, ale miała prawo poznać motyw jego pytania, który nie uznawał za coś ściśle tajnego.

_________________

O, czyli mieli wspólne zainteresowania! Też dobrze!
— Nooo, to pewnie ci z tym nie pomogę… ale możemy się wymieniać wiedzą, hehe! O ile chcesz, rzecz jasna. Nie znam dużo, ale obiecuję, że będę znać więcej! I na pewno się jeszcze spotkamy — "bo będę teraz przychodzić częściej na Międzyrzecze", chciała rzec, ale jej uwagę przykuło nagłe uciszenie się szumu i bicia w ziemię. Deszcz ustał, a jedyne odgłosy kropel były tymi, które spadały z mokrych roślin.
— O, patrz! Przestało padać! — oznajmiła i wyszła z nory. Ach, zapach powietrza po deszczu był świetny! Uśmiechnęła się. — Wracam do domu, zanim się rozpada znowu, brrrrr!! Miło było cię poznać, Żyto! Do zobaczenia! — powiedziała, po czym w podskokach ruszyła do Młodych Brzózek, niczym wesoła sarenka. Na niebie zauważyła tęczę. Awww!

_________________

☆
uratuję koty i stracę cię, człowieku
psy do nieba wyślę, do nieba wyślę
dolej mi wiśniówki, sercu daj wykrwawić
a ja cię przytulę
dolej, dolej

Starlight