Skraj Lasu

Najbardziej wysunięta na północ część terenów klanu Wichru – tam, gdzie kończy się Skraj Lasu, zaczyna się Turzycowa Skarpa, a wraz z nią ziemie niczyje. Dość spory, mieszany las, w którym schronienie znajduje całkiem sporo zwierzyny. Z pewnością są to całkiem dobre tereny łowieckie, jeśli komuś nie przeszkadza dość duża odległość od obozu.

Rodzaje terenu: głębia lasu; brzeg lasu

Wczesny ranek. Pora, którą Golec lubiła najmniej, mimo tego, że zazwyczaj wstaje razem ze słońcem. Po prostu się już przyzwyczaiła. Zdecydowanie lepiej śpi się jej podczas dnia. W każdym razie... Tym razem, gdy tylko podniosła się ze swojego legowiska, wyszła na zewnątrz by rozruszać stare kości. Za swój cel obrała Skraj Lasu. Leniwie przechadzała się po terenach klanu, delektując się świeżym, zimnym powietrzem. Poczuła głód, co wprawiło ją w zmartwienie. Pora Nagich Drzew nie rozpieszcza. Zwierzynę ciężej znaleźć, wszystko się pochowało. Ale może uda się jej coś złowić? Szybkie polowanko przed południem, a później będzie miała caaaaały dzień, by drzemać. Nawet nie ma co się zastanawiać. Już w momencie, w którym ta myśl wpadła jej do głowy, była zdecydowana. Przystanęła na skraju lasu i wzięła głęboki wdech. Ruszyła cicho i pod wiatr, w poszukiwaniu zwierzyny. Dzisiaj będzie mieć szczęście, mocno w to wierzyła.

_________________

Jeśli Golcowy Śpiew liczyła na to, że trafi jej się miłe i proste polowanie na sam początek dnia, to... ciut się przeliczyła, niestety. Choć pogoda jak na późną porę Opadających Liści była ładna, a Skraj Lasu zapowiadał się na obiecujący teren łowiecki, póki co nie znalazła żadnej zwierzyny. A może raczej znalazła, ale wręcz za dużo? Zamiast smakowitych, nadających się do złapania piszczków wypatrzyła bowiem grupę szczurów, całych ośmiu, w odległości ze dwóch długości drzewa od siebie. Gryzonie były na razie zajęte sobą, ale, jak wiadomo, w dużych grupach mogły być niebezpieczne, więc najlepiej byłoby chyba, gdyby odeszła stamtąd gdzieś dalej, póki jeszcze miała do tego okazję.

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Okej. Zaczęło się... Grubo. Podczas gdy szła przed siebie w poszukiwaniu zwierzyny, miała nadzieję na spotkanie jakiejś myszy albo innej wiewiórki, cokolwiek co można by rzucić na stos. Zamiast tego, udało się jej natrafić na... Ugh, stado szczurów. Było ich osiem, jeden większy od drugiego, wyglądały naprawdę groźnie. Zatrzymała się. Jak dobrze, że w porę zdążyła je dostrzec. Jak na razie gryzonie zajęte były sobą, nie dostrzegały polującej wojowniczki. Zamierzała to wykorzystać. Cofnęła się kilka kroków, a następnie obróciła i zaczęła oddalać w innym kierunku, trochę szybszym krokiem. Oczywiście pilnowała przy tym, by być cichutko jak myszka, żeby przypadkiem nie dać znać o swojej obecności drapieżnikom. Nie chciałaby walczyć z nimi wszystkimi, za duża przewaga, nie czuła się na tyle pewnie. Gdy oddaliła się od szajki, skupiła się ponownie, mając nadzieję, że tym razem natrafi na coś... Co będzie w stanie upolować. Nie chciała poddawać się zbyt szybko.

_________________

Jak nie szczury, to inne przygody – choć tym razem przynajmniej nie bezpośrednie zagrożenie, na całe szczęście. Tym razem w oczy rzuciło jej się jedno z drzew na brzegu lasu, na którym znajdowało się gniazdo jakiegoś dużego, najpewniej drapieżnego ptaka. Na ziemi pod nim mogła z kolei zauważyć pióro jakiejś sowy. Przynajmniej samego drapieżnika nie było widać, a więc na razie raczej była bezpieczna, ale może to, co znajdowała do tej pory, było jakimś znakiem, żeby przeniosła się gdzieś dalej, na przykład w głąb lasu?

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Ojej! Mimo, że oddaliła się od bandy szczurów, nie mogła długo czuć się bezpiecznie. Idąc przed siebie i rozglądając się co jakiś czas, w końcu udało się jej dostrzec gniazdo dużego, drapieżnego ptaka. Jakiego? Nie wiedziała. Po leżącym na ziemi piórze mogła stwierdzić, że chodzi o jakąś sowę. Mogłaby podjąć się walki, gdyby naprawdę tego chciała, ale... Szczerze powiedziawszy wolała nie ryzykować, jak zwykle. Sama mogłaby sobie nie dać rady, mimo że jest dosyć doświadczona i silna. Tak więc oddaliła się od gniazda i tym razem postanowiła skierować się bardziej w las. Może tam będzie miała większe szczęście. Może.

_________________

Do zwierzyny w dalszym ciągu nie miała szczęścia, ale przynajmniej jej spacer po lesie nie był zupełnie nudny – w pewnym momencie zaraz pod łapy wojowniczki spadła szyszka. Taka zwykła, najzwyklejsza szyszka sosny, całkiem zresztą ładna. Nie było to nic użytecznego, ale kto wie, może Golec akurat lubiła kolekcjonować przedmioty i jej się przyda. Chyba lepsze to niż nic!

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Przez ten cały czas jej uwaga była skupioną na otoczeniu. Mimo, że "spacer" wydawał się jej całkiem przyjemny, to nie mogła zapomnieć w jakim celu tu przyszła. Polowanie. Jednak wypatrując zwierzyny, kolejny raz natrafiła na coś innego. Na szczęście tym razem nie był to drapieżnik, a coś zupełnie innego. Zatrzymała się i spojrzała na rzecz, która spadła tuż pod jej łapy. Szyszka, całkiem ładna. Może to jakiś znak? Na pewno to nie przypadek. Przez dłuższą chwilę przyglądała się szyszce, po czym... Schyliła się i chwyciła ją zębami, ostrożnie by jak najmniej ją uszkodzić. Jeżeli nie znajdzie żadnej zwierzyny, to przynajmniej wróci do obozu z ładną pamiątką. Położy sobie w legowisku, czy coś. Zrobi ołtarzyk, o! Z szyszką w pysku ruszyła dalej, przed siebie, coraz bardziej w las. Co jeszcze może ją spotkać?

_________________

W dalszym ciągu żadnych piszczków – być może Golcowy Śpiew miała pecha, a być może to Skraj Lasu okazał się jednak nie tak obiecującym terenem łowiecki, jakim się wydawał na początku. Znalazła za to... trop lisa. Podmuch wiatru przywiał do niej zapach zwierzęcia, nieco już zwietrzały i kierujący się na szczęście w inną stronę, niż tą, w którą zmierzała ona. Jeśli chciała, mogłaby za nim podążać, ale czy to na pewno rozsądne, zważywszy na to, że była sama, a drapieżnik widocznie oddalił się stamtąd już jakiś czas temu?

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Dalej nic. Zaczęła być przekonana, że ma dzisiaj wyjątkowego pecha, jeżeli chodzi o polowanie. Najpierw te szczury, później sowa, szyszka, a teraz? Teraz udało natrafić się jej na trop lisa. Na szczęście udało się jej wyczuć, że jest dosyć stary i w dodatku prowadzi w inną stronę, niż zamierzała iść. Czy jest sens pójścia tym tropem? Jakiś pewnie tak. Nie ma pewności, że rzeczywiście uda się jej natrafić na rude zwierze. Nawet jeżeli tak, to nie ma pewności, że wyjdzie z tego cało. Szkoda, że nie pomyślała i nie wzięła ze sobą któregoś z wojowników. Pochmurny Świt na pewno byłby chętny na taki przyjacielski wypad, o! Teraz jest już za późno. Mimo niepowodzeń wyraz ciągle była szczęśliwa, jej wyraz twarzy doskonale to pokazywał. Z tą szyszką w buzi pewnie wyglądało to dosyć śmiesznie, ale w ogóle się tym nie przejmowała! Szła dalej przed siebie, ignorując trop lisa. Nie będzie na siłę pakować się w kłopoty, jeżeli nie ma takiej potrzeby.

_________________

Zostawienie tropu za sobą i pójście dalej najwyraźniej było rozsądną decyzją i przyniosło wojowniczce trochę szczęścia, bo wreszcie udało jej się znaleźć zwierzynę! Przy korzeniach jednego drzewa znajdującego się kilkanaście zajęczych skoków od siebie dojrzała całkiem sporego gryzonia, który póki co był odwrócony do niej tyłem, więc jej nie widział. Był to szczur, ale tym razem zupełnie sam i bez żadnych kolegów w okolicy, a więc taki, którego dało się złapać i zanieść na stos.

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Pełne skupienie. Szła przed siebie, z szyszką w buzi, o której już najwidoczniej zapomniała. Rozglądała się powoli, starając się dostrzec coś co byłoby godne jej uwagi. No i szybko się to udało. Pomiędzy drzewami, przy korzeniach jednego z nich zauważył szczura. Jednego, nie osiem. Na jej twarzy pojawił się promienny uśmiech. W końcu ma okazję! Ostrożnie odłożyła szyszkę na ziemię, aby zaraz po tym przejść do pozycji łowieckiej. Ugięła łapy, a ogon i głowę zrównała z linią kręgosłupa. Następnie przeniosła ciężar ciała na tylne łapy. Ruszyła przed siebie, pod wiatr, jednocześnie pilnując, by nie robić hałasu. Gdyby pod jej łapami nagle zmaterializowałaby się jakaś gałązka, mogłoby być kiepsko. Będąc wystarczająco blisko, wyskoczyła w górę, wprost na gryzonia. Rozwarła szczęki z zamiarem zagryzienia go. W gotowości miała również pazury, gdyby okazały się potrzebne.

_________________

Jak na wojowniczkę przystało, Golcowy Śpiew zabrała się za podchodzenie do szczura z zachowaniem wszystkich zasad. Szło jej dobrze, tak dobrze, że prawie zbliżyła się na odpowiednią odległość do skoku... ale wtedy wiatr postanowił spłatać jej brzydkiego psikusa i niespodziewanie zmienił kierunek, alarmując gryzonia, nim zdążyła na niego skoczyć. Szczur oczywiście rzucił się do ucieczki, ale kocica podeszła na tyle blisko, że wciąż miała jeszcze szansę go złapać, gdyby za nim pobiegła.

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 120-3=117/120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

A niech to szlag! Na początku szło jej dobrze. Zbliżała się do szczura coraz bardziej, nie widział jej. Było wręcz idealnie! No, tylko do czasu. W pewnym momencie wiatr zmienił kierunek, ot, tak po prostu. Byłaby w stanie stwierdzić, że zrobił to złośliwie, o! Serce na moment jej stanęło. Liczyła, że szczur okaże się w jakimś stopniu niepełnosprawny i jej nie wyczuje... Ale wyczuł, niestety. Obrócił się i spostrzegł wojowniczkę. Natychmiast rzucił się do ucieczki. Już w momencie, w którym wiatr dał znać szczurowi o jej obecności, wiedziała, że gryzoń będzie uciekał. To dlatego była przygotowana. Rzuciła się za szczurem niemalże od razu, wydając z siebie wściekłe wulgaryzmy. Jeżeli udałoby jej się wystarczająco zbliżyć do zwierzęcia, skoczyłaby na niego i zakończyła jego marny żywot ugryzieniem lub pazurami. Cokolwiek, co mogłoby go zabić. Na tym jej najbardziej zależało.

_________________

Golcowy Śpiew chyba jednak miała pecha. Ruszyła za szczurem najprędzej, jak tylko mogła, ale gryzoń wykorzystał swoją przewagę w postaci dzielącej go od wojowniczki odległości. Uciekał pędem i, na nieszczęście kocicy, szybko odnalazł jakąś norkę, w której prędko się ukrył. Niezbyt miłe zakończenie.

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 117-6=111/120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

/nienawidzę tych kostek Skraj Lasu 3007600445

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

/ĄĄĄĄĄĄĄ

To jest chyba jakiś żart. Nieśmieszny żart od Gwiezdnych, którzy pewnie bawią się teraz niesamowicie, patrząc na porażkę Golec. Najpierw zmiana kierunku wiatru, a teraz ucieczka szczura do pierwszej lepszej norki, do której... Ktoś tak gruby jak ona nie byłby w stanie się zmieścić. Z resztą... Zapewne mniejsze koty też nie. Ale na szczęście wpadła na pomysł. Czy mądry? Nie mi oceniać. Że wściekłością podeszła do kryjówki głupiego szczura i wcisnęła tam łapę. Wysunęła pazury i zaczęła nią machać na tyle ile mogła. Czy to jakoś jej pomoże? Nie. Raczej pogorszy sprawę i w najgorszym wypadku zostanie pogryziona. Chyba. No, ale musiała jakoś wyładować złość, w pewnym sensie. Kto by się spodziewał, że jedno małe polowanie tak bardzo będzie mogło zniszczyć jej dzień.

_________________

Niestety wysiłek Golcowego Śpiewu nic nie dał, bo szczur wlazł za głęboko i jej łapa zwyczajnie do niego nie sięgała. Mogła próbować, ile chciała, ale nie przynosiło to efektów. Plusy były za to takie, że zwierzę nie chciało ryzykować oberwania pazurami i nie została wcale ugryziona, ale na stos nic z tego nie będzie.

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 111/120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

No trudno. Może przynajmniej dzięki temu mogła odreagować złość, przynajmniej w jakimś stopniu. Jeszcze chwilę machała łapą, jednak widząc, że nie przynosi to żadnych rezultatów, wyciągnęła łapę z norki i cofnęła się. Pierwszym co zrobiła, było zmarszczenie brwi i ciężkie westchnięcie. Przez myśl przeleciało jej, by zrezygnować i po prostu wrócić do obozu. Szybko zrezygnowała z tego pomysłu. Zamiast tego, obrała inny kierunek i ruszyła przed siebie w poszukiwaniu zwierzyny. Nie spocznie dopóki nic nie upoluje, oj nie tym razem.

_________________

Albo nie był to dobry czas, albo miejsce na polowanie, bo Golcowy Śpiew jak miała pecha wcześniej, tak kontynuowała go mieć. A być może to kwestia tego, że narobiła hałasu, goniąc za szczurem i próbując wyciągnąć go z nory? W każdym razie coś sprawiało, że nie mogła znaleźć żadnej zwierzyny. Ech.

Golec: P: 7 | S: 28 | Z: 40 | Sz: 25 | O: 25 | HP: 200 | W: 111/120
» Cechy: psi węch; wspinacz; słaby słuch
» Umiejętności: skradanie się: 2; tropienie: 3; wspinaczka: 3
» Zdobyte punkty umiejętności: +2 do skradania się (za szczura, zapomniałam dopisać wcześniej)

_________________

gubi myśli, słońce kończy bieg
już nie starcza tchu i potrzebuje snu
chyba położę się tu, obok ciebie

gwiazdy widać,
księżyc podniósł się

jak kometa na niebie miga nam świat
żyjemy tak mało lat i trochę ciebie mi brak
trochę ciebie mi brak, trochę ciebie mi...

Aby coś znaleźć, najwidoczniej będzie musiała się dzisiaj sporo nachodzić. Szła już jakiś czas przed siebie, praktycznie już zapominając o wcześniej znalezionej szyszce. Była całkowicie skupiona na polowaniu. Rzecz w tym, że jak na razie nic nie udało jej się wypatrzeć. Może źle patrzy? Albo rzeczywiście niczego tutaj nie ma? Nie ważne. Tak łatwo nie zrezygnuje. Jest... Cierpliwa, o dziwo. Zacisnęła mocniej zęby i kontynuowała przechadzkę, idąc na wprost, coraz bardziej w las. Nawet nie pomyślała o tym, że w pewnym momencie może opuścić tereny Klanu Wichru i stanąć na niczyich, gdzie teren robi się bardziej górzysty. Ale to nic. Może jeżeli rzeczywiście zajdzie aż tam, to będzie dane jej coś znaleźć. Oby, bo w końcu straci cierpliwość i rzuci się w paszczę pierwszego lepszego drapieżnika. No, o ile na jakiegoś natrafi. Tak właściwie to walka nie byłaby taka zła. Gdyby udało jej się zabić drapieżnika, mogłaby zanieść go na stos. To lepsze niż nic, tak?

_________________

Starlight