Gdy zauważyłem głuszca zatrzymałem się, przez chwilę się zastanawiając czy podołam takiemu wyzwaniu. Po chwili namysłu w końcu jednak ugiąłem łapy, a ogon zrównałem z linią grzbietu. Zacząłem iść pod wiatr w stronę ptaszyska, raz co jakiś czas spoglądając na swoje łapy, aby na nic nie nadepnąć. Kiedy zdawało mi się, że ptak może zaraz odwrócić się w moją stronę, zatrzymywałem się, zastygając w miejscu. Również chowałem się za krzewami dostępnymi w mojej okolicy czy za drzewami. Nie mniej jednak, gdy wydawało mi się, że byłem wystarczająco blisko, rzuciłem się na głuszca, aby szybko go zabić ugryzieniem w gardło.

Kiedy głuszec spojrzał w moją stronę poczułem dreszcz niepewności na swoim karku. Obawiałem się, że zaraz stracę zwierzynę, znowu, jednak było o tyle dobrze, że po krótkiej chwili poczułem nieprzyjemny smak krwi zwierzyny w swoim pysku. Przez dłuższy czas trzymałem zęby zaciśnięte na gardle ptaszyska aby być pewnym, że na pewno umarł. Po tym się rozglądnąłem za charakterystycznym elementem otoczenia, aby wykopać tam dziurę, ułożyć tam głuszca, zakopać, i udać się jeszcze na dalsze łowy.

Zmrużyłem oczy, gdy zauważyłem jednego jeża... Trudna zwierzyna, mogłem sobie zrobić krzywdę przy polowaniu na kolczastego gryzonia. Później wyszła reszta wesołej rodzinki. Drgnąłem uchem. Nie czułem jakiejś winy w związku z moimi planami, że na przykład ten młody na końcu straci rodzinę. Taka była kolej rzeczy.
Ugiąłem łapy, ogon zrównałem z linią grzbietu, a ciężar przeniosłem na tylne łapy. Wbiłem pazury w twardą glebę, a po chwili niepewności zacząłem iść do przodu, pod wiatr i patrząc raz po raz pod łapy, aby być pewnym, że na nic nie nadepnę. Gdy byłem blisko rzuciłem się na największego jeża z pazurami, aby ukrócić jego życie.

Zwierzyna to zwierzyna. Taka jest kolej rzeczy, tak wygląda łańcuch pokarmowy i aby żyć, koty muszą zabijać. Dla Gradowej Łapy nie miało żadnego znaczenia to, że polując na jednego z jeży przyprawi całą resztę o żałobę i pogrążenie się w wiecznym smutku. Maluchy stracą matkę, a druga jeżyca partnerkę, siostrę, czy... Kimkolwiek dla siebie były. I tak właśnie się stało. Terminator zbliżył się do rodzinki i rzucił na największego jeża. Reszta w przypływie strachu uciekła, by skryć się gdzieś w krzakach. Jeż, który został ofiarą Gradowej Łapy zdążył jednak zwinąć się w kulę i... Mogłoby mu to pomóc przeżyć, gdyby zrobił to chwilę wcześniej. Trochę się spóźnił, przez co i tak został pozbawiony życia, ale przynajmniej zdołał poranić terminatora swoimi kolcami. Cztery z nich boleśnie wbiły się w jego łapę, a reszta, te które zostały na jeżu, spowodowały ukłucia, jednak nie były one poważne. Ból zapewne zaraz minie i łaciaty nie powinien się tym martwić. Jego uwaga powinna skupić się raczej na tych igłach, które ma w ciele. Czy samotne wyciąganie ich będzie bezpieczne?

Niczego nieświadoma Golec postanowiła w tym czasie zapolować. Wciąż jednak krążyła niedaleko swojego syna, by w razie zagrożenia pomóc mu. Nieruchome obserwowanie go okazało się być nudniejsze, niż początkowo zakładała. Chciała się trochę rozerwać i nawet się to udało, bowiem do tej pory złapała dwie, tłuste myszy. Liczyła, że Gradowa Łapa zawoła ją albo znajdzie sam, gdy wykona całkowicie swoje zadanie, a nie, że sama będzie musiała mu się pokazać. Ruszyła po zwierzynę, którą wcześniej zakopała, aby następnie poszukać syna i wrócić do obserwowania go z ukrycia. Trochę czasu upłynęło, ale może jeszcze poluje? Cóż, trzeba to sprawdzić!

Podołałem zadaniu, jednak przy tym zostałem ranny. W sumie kilka igieł w łapach to prawie jak nie rany. Usiadłem na ziemi, będąc pewnym, że jeż nie żyje, po czym delikatnie złapałem za igły na łapach. Powoli zacząłem je wyciągać, po czym wyplułem na bok, aby szybko zacząć poduszkę myć. Miałem nadzieję, że to spowoduje szybsze zasklepienie się ran po igłach, a krew przestanie ciec. Kiedy nie bolało mnie już tak bardzo wstałem, aby wziąć jeża za miękką część jego ciała. Zacząłem się rozglądać, po czym iść, unikając stąpania na poszkodowanej łapie. Szukałem matki, i po chwili ją w sumie znalazłem.
Położyłem jeża pod łapy Golec, aby później udać się po głuszca i ropuchę, oraz zrobić to samo. Ofiarować przed matką.
Po tym usiadłem na ziemi i spojrzałem na Golec. Nic na razie nie mówiłem. Nie było co mówić.

Gradzik znalazł ją w momencie, gdy wracała ze swoimi zdobyczami na miejsce, w którym się spotkali. Położył przed nią jeża, później udał się po dwie pozostałe zwierzęta. Był to głuszec i ropucha. Ładnie. Najbardziej zadowolona była z głuszcza, który może i nie był duży, jednak na pewno był cięższy do złapania, aniżeli ropucha, czy jeż. W końcu ptaszysko mogło zrobić kocurowi dużą krzywdę, jeśli tylko zdecydowałoby się atakować go swoimi pazurami. To jednak byłaby ostateczność, ponieważ zwierzęta te wolą raczej uciekać. Może to i lepiej?
- Bardzo ładnie. Przejdziemy się jeszcze na granicę, by ją oznaczyć, a później możemy wracać do obozu. - Pochwaliła go i objaśniła dalszy plan treningu. Na dziś miała zaplanowane tylko polowanie, nie chciała dodatkowo kocurka męczyć, więc nie będą robić nic, co będzie od nich wymagać większych pokładów siły. Krótki spacerek będzie w takim wypadku odpowiedni. Koty będą mogły się rozluźnić i pogawędzić sobie trochę.
- Jak tam się czujesz? Wolałbyś pogawędzić, czy nauczyć się czegoś, na przykład na temat... Rang? Albo części kodeksu związanej z polowaniem. Mogę ci też opowiedzieć o Gwiezdnym Klanie. - Propozycji było kilka, ale w głowie miała ich jeszcze więcej. Nie będą musieli jednak przerabiać treningowego materiału, jeśli tylko synek nie będzie tego chciał. Może na dzisiaj ma już dość i wolałby porozmawiać o czymś innym? Zaraz się dowiemy! W oczekiwaniu na odpowiedź przywódczyni ruszyła w stronę Barłogu. To tam się przejdą.

Skinąłem delikatnie głową na pochwałę mistrzyni, nie biorąc ją sobie jednak jakoś bardzo do serca. Matka miała to, że mogła patrzeć na mnie przez pryzmat jej synka, jednego z dwóch, który stąpa po obozowej ziemi. Nie wiedziałem, czy Golec będzie na mnie patrzeć przez to obiektywnie, dlatego każdy jej komplement... akceptowałem. Ale z dozą ostrożności.
Wstałem, spoglądając przez moment na przywódczynię.
— Zakopać i później wrócimy po zwierzynę? — zapytałem, przyglądając się Golcowej Gwieździe. Wolałem się dopytać o to kocicy, tak w razie wypadku.
Po tym ruszyliśmy na spacer.
— Rangi znam... — mruknąłem cicho do siebie. Jak już, to wolałem coś, co by mi się przydało. Rozmowa o samopoczuciu nie była dla mnie atrakcyjna, natomiast... — Kodeks. Możesz mi opowiedzieć o Kodeksie.

- Tak. - Krótko odparła. Niech zakopią zwierzynę w jednym, charakterystycznym miejscu, a później mogą ruszać w dalszą drogę. Przerobią część kodeksu, a może i cały, przejdą część granic i po tym wrócą do obozu. W końcu nie można się przemęczać! W dodatku jest dość zimno i dłuższe przebywanie na zewnątrz może skutkować przeziębieniem. To oznaczaloby kolejne wstrzymanie treningu, czego Golec i zapewne Grad też woleliby uniknąć.
- A więc zajmiemy się kodeksem. - Odparła, a następnie wzięła wdech, by móc zacząć opowiadać. - Zasad jest szesnaście. Znasz którąś? Mają one swoją kolejność, jednam nie ma ona żadnego znaczenia. Pamiętaj, że każda jest równie ważna. Wiesz, kto stworzył kodeks i dlaczego to zrobił? - To nawiązywało nieco do Gwiezdnych i historii powstania czterech klanów, co nie jest konieczne do przerobienia, ale mimo to, Golec chciała kocurkowi przekazać przynajmniej podstawy na ten temat. Ta wiedza przecież kiedyś może mu się przydać!

Zamyśliłem się na pytania Golcowa Gwiazdy. Potrzebowałem chwili, aby przywołać wszystko, co zasłyszałem i ułożyć to w składne słowa. Przy okazji się rozglądałem po okolicy, jak szliśmy.
— Zapewne Gwiezdny Klan stworzył Kodeks Wojownika. No i po to, abyśmy nie byli po prostu zwykłymi samotnikami? Kodeks Wojownika jest podporą Klanów, prawda? Coś zasłyszałem w legowisku. "Kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem." "Słowo przywódcy jest prawem." "Wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora." ...uh, i to chyba tylko tyle pamiętam. Coś jeszcze było o granicach i... pieszczoszkach? To słowo zapadło mi w pamięć. Co to są pieszczoszki? — zapytałem, spoglądając na matkę. Ciekawiła mnie każda wiedza, dlatego zamierzałem dopytywać o każdą rzecz.

Kocurek miał rację, a więc kiwnęła głową, by mu to uświadomić. Nie powiedział je zbyt dużo, bo szczędził sobie szczegółów, ale mógł ich po prostu nie znać. Oczywiście nie miała mu tego za złe! Wcześniej wspominał jej, że nie potrafi zbyt dużo. Bez stresu! Jest tu właśnie po to, by się nauczyć. Golec wytrenuje go tak dobrze, że będzie znał odpowiedź na każde pytanie! Każdy z jego terminatorów na pewno będzie równie wspaniały. Takowych kocur na pewno dostanie, bo liderka zapewne da mu wiele okazji do wykazania się i dobrego zaprezentowania.
- Tak, to sprawka Gwiezdnego Klanu oraz pierwszych przywódców klanów. Nazywali się Rzeka, Cień, Wicher oraz Grom, stąd też wzięły się nazwy klanów. Kodeks powstał, by zjednać koty żyjące w lesie. Wcześniej byli oni skłóconymi samotnikami, którzy walczyli nie tylko o pokarm, ale również o teren. To jednak inna, dłuższa historia. Kiedyś ci opowiem, jeśli będziesz zainteresowany. - Powiedziała po krótce, nieco rozjaśniając sprawę łaciatemu. - Każdy wojownik jest winien przestrzegania kodeksu wojownika. Przysięga się tego na ceremonii mianowania, pewnie nie raz słyszałeś tę formułkę. Wojownik, który przez całe życie kroczy po złej ścieżce i nie przestrzega kodeksu wojownika trafia po śmierci do Ciemnego Lasu. Przeciwieństwem tego miejsca jest Srebrna Skórka, czyli dom Gwiezdnego Klanu. - Dodała kolejne informacje, robiąc krótkie przerwy, by Gradowa Łapa się w tym wszystkim nie pogubił. Nie były to rzeczy trudne, ale... Jednak wolała mieć pewność, że wszystko zostanie zapamiętane prawidłowo.
- Tak. Są to zasady, kolejno, piąta, trzynasta oraz... Siódma. - Odpowiedziała zaraz, jednak nie pytała go o interpretację. Wierzyła, że terminator nie ma z nią żadnych trudności. Zapytał ją jednak o pieszczochów. Mądre pytanie! - Pieszczochami nazywa się koty, które... Nie tyle co żyją z dwunożnymi, a korzystają z ich usług. Mam na myśli dokarmianie. Tacy mieszkają oczywiście w Siedlisku Dwunożnych, tak się to miejsce nazywa. Byłam tam raz i... Szczerze powiem, że wygląda dość ciekawie, ale jednocześnie jest niebezpieczne. Lepiej samotnie się tam nie zapuszczaj albo... Całkowicie unikaj tego miejsca, bo naprawdę łatwo się zgubić! - Mimo powagi słów, dodała do nich łagodny uśmiech, którym obrzuciła Gradową Łapę. Siedlisko Dwunożnych kojarzyło jej się z Kopcuchem i ogólnie z pozytywnymi wspomnieniami, więc nic dziwnego, że czuła radość. - Swoją drogą pieszczochy oraz samotnicy to koty wyjęte spod kodeksu. Nie przestrzegają go i najczęściej nawet nie wiedzą o jego istnieniu. - No chyba, że ktoś im powie, ale po co klanowa kicia miałaby zdradzać takie informacje zwykłemu samotnikowi? Z czystej ciekawości? Może z chęci podzielenia się tym? Cóż, nie jej oceniać!

Słuchałem uważnie kocicy, pochłaniając taką ilość wiedzy, jaką tylko mogłem. No i też, przecież to nie była wiedza trudna. Coś raczej opowieść dla kociąt, aby poszły spać, ale przy okazji wychowały się w kulturze. Skinąłem delikatnie łbem, gdy kocica przerywała, aby w taki sposób pokazać, że tak, słyszę, rozumiem, przyswajam.
Dalsza część wypowiedzi Golec była już bardziej treściwa, bo była to odpowiedź na moje pytanie. Dlatego nastawiłem uszy, gdy kocica mówiła. Pieszczochy... brzmieli na koty... Leniwe. Polować nie mogą, że są dokarmiane przez łyse istoty. Delikatnie podniosłem w pewnym obrzydzeniu jedną stronę warg mojego pyska. No ale, pozostawiając ten temat w spokoju.
Podniosłem wzrok na matkę, gdy mówiła o Siedlisku Dwunożnych. Uśmiechała się. Moje brwi słabo się podniosły.
— Nie zamierzam tam się wybierać — powiedziałem, z delikatnym obrzydzeniem. Miejsce to mnie nie interesowało, ani interakcje z samotnikami, pieszczochami, czy cokolwiek jeszcze tam się znajdowało.
— Rozumiem wszystko. Co jeśli chodzi o resztę Kodeksu?

Doszła do wniosku, że to bardzo dobrze, skoro Gradowa Łapa nie chce wybrać się na wycieczkę do Siedlisk Dwunożnych. W przeciwnym razie mógłby tam któregoś dnia po prostu pójść. Nie uważała go za kota niemądrego, a wręcz przeciwnie, więc nawet nie przyszło jej do głowy, by łaciaty miał któregoś dnia urządzić sobie taką eskapadę.
- Będziemy omawiać je po kolei. Powiem ci o nich i jeśli będziesz mieć jakieś pytania, po prostu zapytaj. - Krótko wyjaśniła i wzięła głębszy wdech, by przejść do zasad. - Pierwsza brzmi tak: Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem. - Nie chciała od razu recytować drugiej zasady więc zrobiła przerwę, ale tylko na wzięcie kolejnego wdechu, coby się przypadkiem nie zapowietrzyć! - Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu. To druga zasada. Od razu zdradzę ci też trzecią- Starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę. - Te dwie były nieco krótsze i niezwykle proste w interpretacji, więc była pewna, że Gradowa Łapa nie potrzebuje chwili na przetworzenie tego w swojej głowie.

Słuchałem uważnie kocicy, kiedy recytowała zasady. Chciałem każdą z nich zrozumieć, przyswoić i zapamiętać na całe swoje życie. Podniosłem wysoko ogon ku górze, obserwując okolicę. Spacer był... przyjemny. Spokojny, ale i pożyteczny. Kiedy matka skończyła mówić na razie skinęłam głową.
— Rozumiem każdą z nich. Chociaż, rozumiem, że nakarmienie starszych i kociąt, oraz chorych, to po prostu dostarczanie im pożywienia, prawda? Nie, że mam wyjść i im coś świeżego upolować — rzuciłem, spoglądając na matkę. Domyślałem, że tak było, ale wolałem dopytać. Tak w razie, jakbym się pomylił.

Nie musiała zastanawiać się nad pytaniem, które zadał Gradowa Łapa. Odpowiedź na nie przyszła jej do głowy praktycznie od razu, więc równie szybko jej udzieliła.
- Wiesz, to zależy. Niektórzy starsi wolą sami przyjść pod stos i zabrać to, co najbardziej im smakuje. Ale generalnie tak, powinno się zanosić im zwierzynę, szczególnie tym słabszym, którzy nie są w stanie sami sobie jej zabrać. - Podobnie w przypadku kociąt, chociaż takim to dość często matki przynoszą jakieś jedzenie. Często, ale nie zawsze, ważny fakt. Trzeba po prostu obserwować. - Ta zasada ogólnie mówi o tym, że to chorzy, starsi oraz kocięta mają pierwszeństwo do jedzenia. Reszta klanu może zjeść dopiero, gdy zjedzą tamci. Terminatorzy przed zjedzeniem posiłku muszą najpierw zapolować. Ale spokojnie! Jeśli obudzisz się rano z ogromnym głodem, to lepiej coś zjedz. Polowanie z pustym brzuchem oraz brakiem sił jest nieskuteczne. - Bo to przecież nie chodzi o to, by się głodzić! Golec zawsze uważała, że kodeksu nie powinno się brać zbyt dosłownie. Niektóre z zasad mogłaby określić nawet jako dość przestarzałe. - Czwarta zasada mówi, że zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie. Piątą już powiedziałeś, więc od razu przejdę do szóstej, która brzmi tak "Nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika.'' - Siódmą tez już mają z głowy, więc zostało tylko osiem zasad, bowiem Gradowa Łapa wymienił również trzynastą. Na pewno dziś to przerobią! Zostało niewiele, a patrol graniczny wciąż trwa. Nie będą w stanie przejść wszystkich granic, a raczej prawie całe, ale to nic. Resztę nadrobią innym razem.

Matka wytłumaczyła dokładnie, co miałem na myśli, dlatego skinąłem delikatnie łbem. Moje wszystkie wątpliwości zostały rozwiane, a za to byłem wdzięczny mojej mistrzyni.
— Rozumiem — odparłem, po czym słuchałem co dalej moja matka mówiła. Miałem nadzieję, że dzisiaj skończymy Kodeks Wojownika, abym do mianowania mógł sobie powtarzać cały kodeks i bez problemu go zapamiętać.
Na końcowe jej słowa skinąłem łbem.
— Mhm. Dobrze

Dobrze? No to dobrze! W takim razie mogą przejść do kolejnych trzech zasad, ósmej, dziewiątej oraz dziesiątej. Są krótkie i bezproblemowe, tak, jak cała reszta kodeksu. Ale to już Gradowa Łapa wie.
- Siódmą zasadę już nam zdradziłeś. Kolejna to "Zastępca zostaje przywódcą Klanu, gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi." Potem jest jeszcze dziewiąta- "Po śmierci lub rezygnacji zastępcy, nowy zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca." oraz dziesiąta, która brzmi następująco "Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć." Nie byłeś jeszcze na zgromadzeniu, ale obiecuję, że szybko się to zmieni. Będziesz miał okazję przekonać się, jak wspaniałe jest to wydarzenie. - Czasami Golec tęskniła za czasami, gdy bywała na zgromadzeniach jako zwykła wojowniczka. Wtedy mogła integrować się z kotami z innych klanów, a teraz... No cóż, jej zadaniem jest wygłaszanie ze skały i jedynym kotem, z którym może zamienić kilka słów, jest Krzywa Gwiazda. z Kruczą nie zwykła rozmawiać, bo zwyczajnie za kocurem nie przepada. Jest... Specyficzny, po prostu.

Spojrzałem na matkę, gdy wspomniała o przyszłej zmianie dotyczącego mojego pojawienia się na Zgromadzeniu. Wydarzenie to brzmiało, jakby było ważne... znaczy. Było ważne. Strzepnąłem delikatnie uchem, patrząc przed siebie. Dużo kotów, każde z innego Klanu.
— Rozumiem — mruknąłem tylko. Obawiałem się, że taka ilość kotów może mnie... przytłoczyć. Tutaj przychodził ratunek w postaci Sójki i tego, czy do momentu ceremonii zostanie terminatorem, no i zostanie wybrana na zgromadzenie. Jeśli nie pójdzie, to rozumiałem. Jakoś sobie musiałem poradzić, a może też i poznam kogoś ciekawego. Chociaż pewnie będzie głośno, uh. No cóż. Miałem tam być, aby jakoś ładnie wyglądać jako terminator Klanu Wichru, a nie.