— Rozumiem. — skinęła głową z lekkim uśmiechem na komentarz dotyczący zmiany imienia. Nie dodała jednak niczego więcej do tego wątku. Zamiast tego skierowała się w stronę składziku, by wziąć z niego liść szałwii polnej. Po kilku uderzeniach serca, spokojnym krokiem powróciła do przywódcy podając mu pod łapy ów medykament. — Przeżuj i połknij. — poleciła, po czym rozsiadła się wygodnie, gdyż oprócz jego choroby Owca miała do przegadania z nim ważny temat. Mianowicie...terminator. JEJ terminator. Trochę speszyła ją reakcja kocura przez co wściubiła na krótką chwilę pysk w długim, białym futrze na piersi.
Westchnęła, a wzrok skierowała pod swoje łapy. — Właśnie w tym rzecz, że...nie. Ja...cóż. Jakbym miała być szczera, mam ciężkie kontakty z kociakami. Nie rozmawiałam z nimi za dużo, ale ostatnio jeden z nich kręcił mi się po lecznicy. — przyznała. Co prawda nie chciała wdawać się w szczegóły GDZIE dokładnie go znalazła, natomiast tak. Ten kociak zdecydowanie był zainteresowany jej zbiorami. Ale sam ten fakt nie wystarczył. To mogła być zwykła kocięcia ciekawość i nie musiała oznaczać czegoś więcej, prawda? Nie powinna jedynie na tym polegać.
Gdy natomiast Rozżarzona Gwiazda poruszył temat Muszelkowej Łapy...uszy Owczego Runa pomknęły do tyłu, kryjąc się w puchatym futrze jeszcze mocniej. Ona też liczyła, że tak właśnie było. Że mimo wszystko gdzieś jednak terminatorka żyje i nie została rozszarpana przez żadnego drapieżnika poza granicami Klanu. Ale przy jej stanie...wydawało się to istnym cudem, aby tak właśnie potoczył się jej los.
— Na pewno. Już sam fakt, że każdy jej zwracał uwagę, by zachowywała się ciszej, a mimo upomnień Muszelkowa Łapa nadal mówiła podwyższonym tonem, albo to, że nie słyszała połowy rzeczy, kiedy mówiono do niej normalnym tonem. To drugie zdecydowanie pokazywało, że coś jest nie tak. Nie wiem jak wyglądał jej trening z Pszczelim Pyłem, ale wątpliwe dla mnie jest to by ona nic nie zauważyła podczas spotkań z nią. — odpowiedziała. Nie wiedziała jak wyglądała sytuacja na treningach. Wiedziała jedynie, że Muszelka się na nich męczyła i niechętnie brała udział w spotkaniach. Ale jednak ciężko było, żeby wojowniczce, chociaż jakaś mała czerwona lampeczka się nie zaświeciła. To ona spędzała z nią najwięcej czasu, a jednak nigdy nie doszły ją słuchy o problemach Muszelki i o prośbę, by sprawdzić, czy wszystko z jej słuchem jest w porządku.

Owca na szczęście miała odpowiedni medykament, dlatego bez żadnego ale wziął go do pyska i zaczął żuć. Było to ciekawe w smaku, ale już czuł lekką ulgę już na samym starcie. A jak dokładnie rozgryzł liść i pozwolił sokom rośliny działać, to już w ogóle było lepiej! po przeżuciu i połknięciu odchrząknął, starając się pozbyć smaku rośliny w ustach.
- Dziękuję ci, już jest trochę lepiej, a co dopiero będzie po pełnym zakończeniu leczenia! - powiedział z uśmiechem. Owca zdobyła podczas tych księżyców naprawdę dużo wiedzy, a teraz będzie mogła spokojnie przekazać to wszystko swojemu terminatorowi. Wysłuchał obaw medyczni, kiwając głową i przez chwilę się zastanawiając, w jaki sposób mógłby pomóc szylkretce.
- Hmm, rzeczywiście może to być ciężkie. Może spróbuj porozmawiać z tym kociakiem? Zagadać, czy interesuje się ziołami, czy chciałby się nauczyć je stosować. I wyjaśnij mu, w jaki sposób działa ranga medyka, przedstawić również wady. Bo większość kociaków uczy się, że medyk jest jednym z najważniejszych kotów, leczy chorych i rannych i... Tyle. Czasami coś słyszą, że medycy mają kontakt z Gwiezdnymi. Ale też nie widzą, że to jest odpowiedzialność za życie drugiego kota, że istnieje kodeks medyków, którego musiałby przestrzegać, że nie może mieć partnera ani kociąt... I tak naprawdę kot na randze medyka często musi poświęcić całe swoje życie - zaproponował, bo pomyślał, że dobrze by było, gdyby potencjalny terminator Owcy miał świadomość, jak może być ciężko. Ciekawość to już dobry znak. Od tego można zacząć, ale przymuszanie kota do danej rangi... No nie. Może się skończyć tak, że kot będzie chciał się za wszelką cenę trzymać tej ścieżki, nawet jak nie jest dla niego. A medyk powinien chociaż częściowo lubić swoją pracę. Chociaż troszeczkę.
- A mogę wiedzieć, który z nich był taki odważny? Może udałoby mi się z nim też pogadać. Ale wiesz, lepiej, żebyś to zrobiła osobiście. Kocięta wkrótce dorosną i zaczną swoje treningi, ten okres, gdzie są maluchami, naprawdę szybko minie! No i możesz też zapytać, co lubi robić, jakie ma relacje z rodzeństwem, poznać go trochę. Zobaczyć, czy to jest ten kociak, którego szukasz i który będzie odpowiednim terminatorem dla ciebie - zaproponował z uśmiechem na mordce. Rozmawianie z kociakami było dla Żara przyjemnością, szczególnie że to jego przyszywana rodzina! Ale tak naprawdę decyzja należała do Owcy, dlatego najlepiej, jakby ona zaczęła rozmowę. Głównie po to, żeby zobaczyć, czy kociak ma te cechy, których poszukuje medyczka i czy się dogadają.
- Żałuję, że nic wcześniej nie dotarło do moich uszu. Na przykład na etapie treningu. Wtedy... Miałbym szansę jakoś zareagować. Zapytam się jeszcze Pszczelego Pyłu w wolnej chwili, jak wyglądał trening Muszelkowej Łapy, bo to naprawdę dziwne, że nic nie zauważyła - powiedział, częściowo zastanawiając się głośno. Mógłby częściowo zapobiec tej sytuacji... Ale czy Muszelka byłaby szczęśliwa, gdyby całe życie spędziła w obozie? Czy satysfakcjonowałoby ją wychodzenie tylko na spacerki i to w obecności innego kota?

Uśmiechnęła się lekko na jego zdanie. Fakt faktem na pełny efekt leczenia najlepiej poczekać na sam koniec, żeby przypadkiem nie okazało się, że chwilowa poprawa była tylko...chwilowa.
— Mhm...spróbuje. — rzekła zamyślonym głosem. "Chociaż zapewne nie będzie to proste dla mnie zadanie" dodała już w myślach i cicho westchnęła. Może gdyby była bardziej otwartym kotem, bardziej...towarzyskim to o wiele łatwiej byłoby jej znaleźć swojego następcę. Jednak masa księżyców, które głównie przesiedziała w samotności przy medykamentach ze sporadycznymi odwiedzinami na dłuższe rozmowy - zrobiły swoje. Ah, dlaczego to musiało być aż tak trudne zadanie! — Szczerze powiedziawszy nie jestem pewna co do jego imienia. Był dość wysoki jak na kociaka i miał duże uszy. Poza tym był jasnobrązowy i miał brązowe cętki na ciele. Jak go zauważę to spróbuje z nim o tym um porozmawiać. — dodała odpowiadając na kolejne pytanie Rozżarzonej Gwiazdy. Co prawda wiązało się to z tym, że będzie musiała więcej pokręcić się po obozie licząc, że w tym czasie nikt nie zakradnie się do lecznicy jak ostatnio to zrobił ten kociak i poszukać znajdki. Będzie musiała się przemóc i wyjść pierwsza z inicjatywą rozmowy i popytać je, najlepiej wszystkie, kogo może zainteresowałaby ta ścieżka. Z tego wszystkiego to chyba nawet wolałaby wybrać dwójkę terminatorów zamiast jednego, bo w przypadku, gdyby jeden z nich zrezygnował, miałaby drugiego jako takie trochę zabezpieczenie. Poza tym mogłaby rozdzielić im obu zadania, mogliby się uzupełniać wiedzą i w przypadku wyjść po medykamenty wymieniać się. Dużo plusów wynikało ze wzięcia dwójki terminatorów zamiast jednego. Tylko...czy takich dwóch kandydatów znajdzie?
Skinęła głową przywódcy. Choć nie sądziła, aby rozmowa z Pszczelim Pyłem cokolwiek miała wskórać w kwestii Muszelkowej Łapy, to może była to i dobra myśl. Przynajmniej Rozżarzona Gwiazda będzie wiedział, czy wojowniczka zlekceważyła problem, czy w ogóle go nie zauważyła i stwierdziła, że tak po prostu terminatorka się zachowywała.

Nie zdążył jeszcze przyzwyczaić się do przebywania poza lecznicą, a kolejny problem zdrowotny zdecydował się zaatakować właśnie jego. Zastanawiał się, czy była to wina wyznania, jakie złożył w sekrecie Owczemu Runu - czyżby ostateczny fakt fatum, jakie zawisło nad ich relacją, posiadało szkodliwy wpływ na jego osobę?
- Owcze Runo? - spytał, zatrzymując się w korytarzu Korzennej Nory. Żywił nadzieję, że osoba szylkretowej kotki okaże się być obecna w lecznicy i że jego problem nie zmusi go do pozostania w niej po raz kolejny. Jeśli kotka istotnie się zjawiła, nie zamierzając marnować czasu ich obojga, rozpoczął koncentrację na konkretach, które skłoniły go do odwiedzenia jej miejsca. - Wystąpił u mnie ból prawej skroni, okazjonalne zawroty głowy i zwiększona senność, które wspólnie utrudniają mi funkcjonowanie oraz koncentrację. Czy powinienem się niepokoić?
Rozdrażnienia postanowił kotce nie opisywać, był wszak kotem kierującym się pragmatyzmem i panującym nad swymi emocjami.

Spotkanie Owczego Runa gdziekolwiek indziej niżeli w lecznicy graniczyło z cudem, więc Konwaliowy Sen nie powinien kłopotać się z jej brakiem obecności w Korzennej Norze. Chwilę jednak zajęło jej, by pojawić się przed kruczoczarnym, a po wysłuchaniu problemu, z którym do niej przyszedł - skinęła głową, lekko zamyślona.
— Nie. Zaraz ci coś przyniosę i powinno niedługo przejść. — odpowiedziała cichym i spokojnym głosem tylko na moment spoglądając na lico wojownika. Dotarłszy do składziku, rozejrzała się po nim, by odnaleźć miejsce, w którym trzymała zimoziół. Wzięła jednego kwiatka i powróciła z nim do Konwaliowego Snu, aby następnie ułożyć go przed nim. — Nie jest to coś co wymaga bym zatrzymywała cię specjalnie w lecznicy, więc jeżeli chcesz to możesz wrócić do Głębokich Tuneli. — mruknęła i odczekała jeszcze kilkanaście uderzeń serca, dając czas wojownikowi na zjedzenie medykamentu i zadanie możliwego pytania.

Obudziłem się dzisiaj z niewielkim bólem brzucha i małą gorączką. Było mi również niedobrze i miałem lekkie nudności. Chyba musiałem wczoraj zjeść jakąś zwierzynę nie pierwszej świeżości. Jak najszybciej zwlokłem się z posłania i potruchtałem do legowiska Owczego Runa po odpowiednie leczenie. Przysiadłszy w progu należącej do niej części obozu, wpatrzyłem się w ciemność przed sobą.
- Owcze Runo, to ja, Bociani Klekot! Znów potrzebuję twej fachowej pomocy medycznej! - zawołałem jak wiele razy przedtem. Powoli stawałem się stałym pacjentem lecznicy Klanu Gromu...

***

Cóż, cieszył się wolnością od lecznicy dość długi czas. I pomimo niechęci, musiał tam wrócić. Chciał tego, czy nie, musiał przejść przez próg lecznicy, a do jego nosa uderzyła znajoma, ostra woń ziół. Oj, należał się tutaj. Ale teraz przyszedł w zupełnie innej sprawie.
- Owcze Runo? Mogę zająć ci chwilkę? - zadał pytanie, chociaż nie za bardzo wiedział, gdzie może być medyczka. Chciał z nią porozmawiać na osobności. Co prawda wcześniej już porozumiewał się z szylkretką, ale ich relacje opierały się głównie na zadawaniu pytań, jak Żar się czuje.


//Owca

Wiedział, że Owcze Runo ma więcej obowiązków, niż zazwyczaj. Trochę głupio byłoby nie zauważyć, że chodzi na granicę szkolić rzecznego terminatora. I nie miał nic przeciwko - klanom trzeba pomagać w potrzebie, szczególnie po śmierci Ryczącego Niedźwiedzia. Ale trzeba było to powiedzieć - oboje nie byli pierwszej młodości. I im dłużej się zwlekało, tym większe niebezpieczeństwo, że przyszły medyk Klanu Gromu nie będzie miał wystarczająco dużo czasu, żeby się wszystkiego nauczyć.
- Dzień dobry! Nie, na szczęście nie i oby tak dalej było. Trochę się już należałem ostatnio - powiedział z uśmiechem i westchnięciem ulgi. Całe szczęście, że nie musiał tutaj wracać na dłużej. Bo by chyba już oszalał.
- Przyszedłem, bo... Ja wiem, że teraz nadchodzi Pora Nagich Drzew, masz bardzo dużo innych obowiązków, ale... Martwię się o to, że nie wybrałaś jeszcze swojego terminatora - powiedział, wykładając kawę na ławę. Było mu ciężko poruszać takie tematy, bo wiedział, że wybór następcy jest bardzo ważny. Jakby sam miał więcej czasu na wybranie zastępcy, to by z niego skorzystał w każdym przypadku.
- Masz już może kogoś na oku?

Ostatni czas nie był dla Rwącej łaskawy; musiała coś zjeść nieświeżego, albo Gwiezdni wiedzą co, ale nie czuła się najlepiej. Dlatego po paru dniach, gdy jej nie przechodziło (bo po co od razu się przejść do medyka i uzyskać diagnozę, oraz potencjalne leczenie, skoro można się z tym męczyć parę dni??), uznała że czas najwyższy przejść się do Owczego Runa po należytą opiekę.
- Hej hoo, Owcze Runo?! Jesteś może, bo jak nie, to nie obiecuję, że zaraz nie zapaskudzę ci lecznicyyy! - rozległo się po całej lecznicy, bo i Rwąca nie należała do cichych, spokojnych kotów i niespecjalnie respektowała to, że ktoś tu może być nawet bardziej chory niż ona i na przykład spać dla zdrowia. - Bo tego, niedobrze mi i boli mnie brzuch! - poskarżyła się w eter rozglądając za medyczką. - I no, dreszcze mam, zimno mi, a czasem gorąąąco - dodała po chwili.