Oczywiście, poczuł cios obcego kocura i powstrzymał się od skrzywienia pyska gdy okazało się, że pazury obrzydliwego samotnika przecięły powłokę jego skóry. Powstrzymał się od skomentowania bezradności Koźlorogiego, rad, że jego zachowanie ocaliło terminatorkę. Wraz z kotką oddalił się od miejsca walki.
Kontynuował swoje starania - do poprzedniej, przesiąkniętej krwią pajęczyny dołożył następną, żywiąc nadzieję, że tym razem jego starania nie okażą się pozbawione rezultatów.
- Zdaje się, że nie będzie takiej potrzeby - rzekł do kotki, kontynuując stosowanie ucisku na ranę.

- Konwalia ku*wa no zrób coś, zatamuj to - syknęłam widząc że krew z rany nadal się sączyła. Już nawet nie krzyczałam w kierunku samotnika, nie miałam siły... ale miałam nadzieje że Koźlorogi zrobi mu nieco więcej krzywdy niż ja - i za jakiś czas znajdę jego zwłoki lub w gorszym stanie i będę mogła się nad nim poznęcać/

Czemu mu zawsze gorzej szło jak ktoś się patrzył ugh... No nic, Kozioł postanowił nie dać tak łatwo uciec samotnikowi i pobiegł za nim. Chciał go dogonić by w odpowiednim momencie rzucić się na niego całym swoim ciałem i przygnieść go do ziemi.

Ucieczka samotnika przed Koźlorogim: 8+0=8 > 1+4=5 >> ucieczka udana

Próba zatamowania rany 3 stopnia u Jeżyny pajęczyną: rzut 1d8. 1-3 – zatamowane, 4-5 – krwawi dalej, 6-8 – zatamowane.
» Wypada: 6 >> rana zatamowana

Może samotnik i był osłabiony, ale sił mu starczyło, żeby uciec przed silniejszym wojownikiem. Wkrótce Koźlorogi został w tyle, a śnieżnobiały kocur zniknął mu z oczu, pozostawiając po sobie jedynie drobne kropelki krwi widniejące na ziemi. Czy kiedykolwiek wróci? Jedynie Gwiezdni wiedzą. No cóż, przynajmniej teraz ta trójka nie musiała się o niego martwić.
Zniknięcie zagrożenia pozwoliło Konwaliowemu Snu i Jeżynowemu Cierniu nieco się rozluźnić oraz w pełni się skupić na tamowaniu krwawienia. Kruczoczarny kocur nawinął kolejny motek pajęczyny na ranę kocicy, którym w końcu udało się zatrzymać to silne krwawienie.

Jeżynowy Cierń: P: 4 | S: 8 (35) | Z: 2 (9) | Sz: 4 (18) | O: 6 (26) | HP: 23/120 | W: 104/140
· Statystyki obniżone do 1/4 ze względu na spadek HP.
· Ostre kły | Twarda skóra
· Skradanie się [2], Tropienie [2], Wspinaczka [2]
· Rozwinięte umiejętności: +4 skradanie się
· Zdobyte PD: 15 PD
» Rana 3 stopnia: głębokie ugryzienie na lewym przedramieniu bliżej nadgarstka, infekcja, zatamowana
» Rana 2 stopnia: długie, skośne rany po pazurach od policzka do czoła przez powiekę prawego oka
» Rana 2 stopnia: rany po pazurach na prawym boku

Samotnik: S: 27 (45) | Z: 11 (23) | Sz: 4 (9) | O: 13 (27) | HP: 63-2-2=59/150 | W: 97-6=91/130
· Statystyki obniżone do połowy ze względu na spadek HP.
» Rana 1 stopnia: lekkie ugryzienie na karku
» Rana 1 stopnia: lekkie ugryzienie na szyi
» Rana 0 stopnia: niewielki kawałek wyrwanej sierści na prawym udzie
» Rana 2 stopnia: płytkie, ale rozległe poprzeczne rany w okolicach oczu >> krwawienie: -2 HP/tura
» Rana 2 stopnia: rany po pazurach na gardle >> krwawienie: -2 HP/tura
· Uciekł

Koźlorogi: P: 5 | S: 43 | Z: 21 | Sz: 21 | O: 19 | HP: 140 | W: 126-6=120/140
· Ostre pazury | Sokoli wzrok
· Skradanie się [2], Tropienie [2], Wspinaczka [2]
· Zdobyte PD: 25 PD

Konwaliowy Sen: P: 6 | S: 40 (50) | Z: 22 (28) | Sz: 6 (8) | O: 24 (30) | HP: 145/170 | W: 104 (130) | MP: 2
· Statystyki i W obniżone do 80% ze względu na chorobę 1 stopnia.
· Ostre pazury | Sokoli wzrok
· Skradanie się [2], Tropienie [2], Wspinaczka [2], Zielarstwo [1]
· Rozwinięte umiejętności: +2 zielarstwo, +1 tropienie
· Zdobyte PD i MPD: 5 PD, 15 MPD (pajęczyna, tamowanie krwawienia)
» Rana 2 stopnia: rany po pazurach na lewym policzku

Ostatecznie tamowanie krwawienia zakończyło się sukcesem. Zielonooki, nie mając wystarczająco doświadczenia i nie chcąc, by posoka ponownie poczęła wylewać się z wnętrza jego terminatorki, zapewne usiłował stosować ucisk dłużej, niż było to niezmędne.
- Wracajmy do obozu - rzekł, spoglądając na Jeżynowy Cierń. - Owcze Runo powinna zobaczyć i mnie, i ciebie, i nasze rany.
Jeśli kotka zgodziła się z jego pomysłem, niespiesznym krokiem, by nie pogorszyć swego stanu, skierował się ku klanowemu obozowi. Koźlorogi był doświadczonym wojownikiem - powinien być w stanie zwyciężyć w walce z samotnikiem. Fakt, że pomimo jego obecności Jeżynowy Cierń odniosła poważne rany był dla niego zaskakujący. Zdawało się, że uprzednio błędnie ocenił siłę kocura.

Wpatrywałam się w ranę modląc się w duchu żeby ta pieprzona krew przestała lecieć. I gdy w końcu to się zadziało odetchnęłam z ulgą.
Umęczona wstałam i u boku Konwaliowego Snu skierowałam się do obozu.

/zt

Hello there.
W końcu moje rany wyzdrowiały, więc mogłam ruszyć na polowanie. Moja nienawiść do samotników wzrosła jeszcze bardziej, ale miałam świadomość że przez ten czas tamten śmieć jest na pewno daleko stąd.
Ruszyłam przed siebie na ugiętych łapach, pod wiatr, z ogonem zrównanym z linią grzbietu uważając gdzie stąpam.

/mg

Zatrzymałam się na chwilę przyglądając się drapieżnikowi. Kojarzyłam co ptak z takimi szponami potrafi zrobić z kotem na przykładzie Zaćmionego Słońca dlatego postanowiłam ruszyć dalej, w jakieś bardziej osłonięte miejsce... jeśli była taka możliwość. Polowanie wśród skał nie należało może do najbezpieczniejszych ale nie chciałam długo pozostawać na widoku jastrzębia.
Szlam dalej na ugiętych łapach, pod wiatr, z ogonem zrównanym z linią grzbietu i wiatrem wiejącym w pyszczek. W zupełnej ciszy.

Ja to mam ku*wa szczęście. Dlaczego takie drapieżniki nie atakują jakiś bezużytecznych członków klanu? Chyba Gwiezdni nie mają mnie w swojej opiece, albo próbują mnie wyhartować.
Syknęłam odruchowo machając łapą w stronę drapieżnika gdy ten tylko pomknął nademną. Szybki jest, i to bardzo.
Nie uda mi się uciec więc chyba jedyne co mi pozostało to czaić się na tego ptaszora i wyczekiwać jego ataków. Jeśli ten chciałby znów mnie zaatakować skoczyłabym w jego stronę chcąc go ściągnąć na ziemię. Celowałabym w szyję z zamiarem wbicia w nią swoich pazurów.
Czuje się zajebiscie, naprawdę.

Miałam nadzieję że kurak reaguje na ruch, a tu się okazuje że jednak mnie widzi, cwany jest. Syknęłam gdy poczułam pazury jastrzębia na swojej klatce piersiowej. Znajome uczucie, znów.
Próbowałam odkopnąć ptaszysko tylnymi łapami z wysuniętymi pazurami z całej siły w brzuch, przy okazji próbując osłonić szyję i klatkę piersiową łapami.

- KU*WA!!!! SPIE*DALAJ PTASZORZE!!! - zaczęłam się wydzierać mając nadzieję że ten weźmie moje rady do serca.
Machnęłam łapą z pazurami chcąc przejechać po szyi jastrzębia.
DLACZEGO ŚWIAT TAK BARDZO CHCE MNIE ZNISZCZYĆ.

To miała być zwykła, spokojna przechadzka po terenach Klanu Gromu, z dala od tłumu kotów i zatęchłego obozu. Tak myślałem, dopóki upragnionej ciszy nie przerwał czyiś okropny wrzask. Tak mogła krzyczeć tylko jedna istota na ziemi - Jeżynowy Cierń i brzmiało to, jakby potrzebowała pomocy. Choć za wszelką cenę starałem się unikać kotki, która wbiła cierń w moje serce, nie mogłem przecież pozostawić ją na pastwę losu. Była w końcu Gromiakiem, a ja dla swoich pobratymców zrobiłbym wszystko, nawet oddał własne życie w ich obronie, gdybym musiał. Dlatego z wojowniczym okrzykiem na pysku rzuciłem się na pomoc ukochanej, jednak ostrożnie stawiając swe łapy, żeby nie poślizgnąć się gdzieś po drodze. Bo co to byłby ze mnie za bohater, gdybym sam znalazł się w sytuacji wymagającej pomocy kogoś innego? Pędem dotarłem do Omszałych Strażników, bo akurat byłem w ich pobliżu, a moim oczom ukazał się mrożący krew w żyłach widok. Wielki, straszny jastrząb atakował tą, dla której biło moje serce! I choć kocica starała się bronić, nie dało się nie zauważyć, jak poważnie była już ranna. Obym nie przybył za późno...Wydałem z siebie wściekły ryk i podbiegając do walczących ze sobą dwóch stworzeń, począłem atakować przebrzydłe ptaszysko wszystkimi swoimi kłami i pazurami, chcąc rozorać mu brzuch i wypruć na zewnątrz wszystkie flaki.
- Odczep się od niej, krwiożercza bestio! Nie będziesz mi tu atakował niewinne niewiasty! - prychnąłem gniewnie w stronę ptaka, próbując go odstraszyć samym tylko brzmieniem swojego kociego głosu. Może nie potrafił mnie zrozumieć, ale przynajmniej po jego tonie się domyśli, że nie jest tu mile widziany.

W sumie co tu dużo mówić? To mój koniec. Chyba. Nie sądziłam że zwykłe pójście na polowanie i chęć wypełnienia obowiązku sprawią że zginę. Na większe rozmyślania przyjdzie gdy będę już na górze, mam nadzieję że będę miała dwoje oczu.

Usłyszał zakrzyk Bocianiego Klekotu i opuścił swe polowanie by ruszyć w kierunku, jak się spodziewał, walki.
Na miejscu zastał swą niegdysiejszą terminatorkę w stanie w którym obecnie była. Nie widział jeszcze dokładnie jej postaci, wiedział jednak, że kotka cała była pokryta licznymi ranami - był w stanie wywnioskować to po ilości i intensywnej woni krwi roznoszącej się wokół.
Na jego oczach kotka straciła przytomność.
- Tamuj ją - głupcze! krzyknął w kierunku Bocianiego Klekotu, oszczędzając sobie wykrzyknięcia ostatniego ze słów, uznając, że nie przystoi to komuś o jego pozycji. - Tamuj ją i osłoń własnym ciałem!
Ruszył w kierunku szylkretki zamierzając osłonić jak największą część jej ciała swoim własnym a następnie chwytając mech i przyciskając go jedną łapą do oczodołu - w jakże strasznym był stanie, dostrzegł już wtedy, gdy przerażony po raz pierwszy w swym życiu przyciskał doń mech - oraz mech pod drugą łapą dociskając do rany kłutej na jej gardle. - Osłoń to, czego ja nie osłaniam, jedną łapą mchem tamuj rany na klatce a drugiej łapy użyj do uciskania mchem oczodołu. Jeśli przeżyje, stanie się cud.
Zaś jeśli nie przeżyje - oby sami Gwiezdni uchronili cię przed gniewem zastępcy Klanu Gromu.

https://starlight.forumpolish.com/t100p220-ciemna-glusza#52172 poprzednia akcja