Trening Skowronkowej Łapy

Kto by się spodziewał, że pierwszy dzień treningu tak energicznego kocurka, jakim był Skowronkowa Łapa, okaże się być w cichym miejscu zwanym lecznicą. No raczej nikt, a tu proszę! Niespodzianka. Poprosiłam z rana Motylą Łapę, że tylko jak będzie miał moment, przeszedłby się do legowiska terminatorów, aby zawołać burego kocurka. Ja natomiast czekałam na swoim miejscu i milczałam. Miałam oczy otwarte, przygotowując sobie informacje, którymi chciałam dzisiaj zalać młodego terminatora. W praktyce był to tylko Kodeks, ale... nadal coś, nie?

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Skowronkowa Łapa zdecydowanie się nie cieszył, kiedy Motyla Łapa przyszedł go powiadomić, że jego trening będzie musiał odbyć się w lecznicy. Nie chodziło nawet o sam trening! Znaczy, tak, zdecydowanie bardziej wolałby wyjść z Szałwią poza obóz, jak to zwykle robili terminatorzy, zobaczyć fajne miejsca, mieć więcej opcji do robienia... No dobra, może trochę chodziło o trening. Ale przede wszystkim martwił się o Szałwiowe Życzenie! W lecznicy siedziało się OKROPNIE i paskudnie, i było strasznie nudno, i w ogóle! A poza tym nie chciał, żeby coś się jej działo, a to było co innego niż ból głowy. I gdzieś w środeczku trochę się martwił, nawet jeśli z wierzchu wyglądał na dość beztroskiego. Była jeszcze jedna rzecz – lecznica była, hm, na swój sposób terenem Pliszkowego Dziobu, więc trochę obawiał się, czy kocica go stamtąd przypadkiem znowu nie spróbuje wyrzucić, ale na szczęście terminator medyka zapewnił go, że tego nie zrobi, więc grzecznie stawił się na pierwszy trening, kiedy tylko nadeszła pora. I to o czasie!
– Dzień dobry, Szałwiowe Życzenie – powiedział poważnie, z równie poważnym wyrazem pyszczka, chcąc się zachować jak jakiś profesjonalny terminator, ale zaraz zmarszczył się lekko. To przywitanie zdecydowanie mu nie pasowało. – E, nie, to brzmi za poważnie. Cześć, Szałwia! O, tak lepiej. To co będziemy dzisiaj robić? Nie nudzi ci się tu za bardzo? Może powinienem cię odwiedzać tak poza treningiem, jakby było trochę za cicho... Tylko pewnie Pliszkowy Dziób nie byłaby zbyt zadowolona – zażartował, ostatnie zdanie dodając ciszej, bo było przeznaczone tylko do uszu Szałwii, której zresztą puścił też oczko. Chciał, żeby w tym nieprzyjemnym i cichym miejscu, jakim była lecznica, w końcu zawitało trochę życia, no! Ale tak... z umiarem, bo jednak nie chciał być z niej wyrzucony, ehe.

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

Gdy terminator stawił się o czasie i przywitał się jakże formalnym tonem głosu oraz formułką, podniosłam delikatnie pytająco brew, spoglądając na Skowronka. Może to on był chory, a nie ja? Zaraz jednak buras się rozchmurzył, witając się ze mną już bardziej po swojemu, a ja odetchnęłam, uśmiechając się.
— Już się bałam, że jesteś chory — zamruczałam rozbawiona, spoglądając na pręgowanego kocurka. Skinęłam delikatnie łbem, aby Skowronek się przysiadł, bo trochę tu posiedzimy razem.
— Oj nudzi dość. I jeśli chcesz, to jasne. Może dzięki temu minie mi szybciej czas gojenia się, haha. A, póki pamiętam, i obiecywałam Motylej Łapie, że postaram się, abyśmy byli cicho, więc tak też się postarajmy, dobrze? Motyl może teraz odpoczywać, a Pliszkowy Dziób jest chora, więc pamiętaj o tym — dodałam ciepłym, łagodnym tonem, spoglądając na Skowronka z delikatnie zmrużonych oczu. Przeciągnęłam się na mchu, po czym zastrzygłam uchem.
— Chciałabym przerobić dzisiaj z tobą Kodeks Wojownika. Zazwyczaj robię to między treningami, na przykład zasady o polowaniu po polowaniu danego kota, ale, jako że siedzę w lecznicy, to przerobimy go teraz cały. Jeśli nie będziesz pamiętać od razu wszystkich, nie martw się. Będziemy również robić powtórki. Ma on szesnaście zasad, z czego jedną z nich już znasz! Pamiętasz, jak ci opowiadałam o Klanie Nieba i o zasadzie, która po tych wydarzeniach powstała? To jest jedna z zasad Kodeksu Wojownika. Chciałbyś mi ją przytoczyć?

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Prychnął z rozbawieniem na stwierdzenie Szałwiowego Życzenia. No, równie dobrze mógłby być, skoro z jego pyszczka wydobywał się taki Poważny Nonsens, ale na szczęście był zdrowy jak ryba! Troszkę się obawiał, jak Gąska mu zwrócił uwagę na chorobę Trującego, że coś od niego złapie, ale na szczęście tak nie było i nie musiał wracać do siedzenia w lecznicy. Gdyby i on, i Szałwia mieli coś ze zdrowiem, to chyba mogliby mieć niezły problem z tym treningiem. Chyba że krzyczeliby do siebie przez ściany oddzielające legowisko chorych od legowiska rannych!
– Pff, nie no, chory być w żadnej najbliższej przyszłości nie zamierzam! Jedna choroba do tej pory naprawdę mi starczy – stwierdził, zupełnie tak, jakby zależało to od niego i mógł sobie decydować o tym, kiedy chorował, ha! A zresztą, kto to tam wie, może nieskazitelny charakter Skowronka odpędzi od niego jakieś kolejne choroby, które się do niego przyplączą? Ha, ha, tak, z pewnością.
– Oczywiście!! – zadeklarował z entuzjazmem i szerokim uśmiechem na pyszczku, bo przecież nie chciał irytować Pliszkowego Dziobu ani przeszkadzać Motylej Łapie... i zaraz zdał sobie sprawę z tego, że zrobił właściwie dokładne przeciwieństwo tego, o co prosiła go Szałwiowe Życzenie. Jego uszy cofnęły się minimalnie do tyłu, a na pyszczek wstąpił wyraz pewnego zakłopotania. – Znaczy, tak, jasne. Od teraz będę cicho – powiedział, głosem przyciszonym niemalże do szeptu. Przesadzał? Być może tak, ale chciał pokazać Szałwii, jak cicho był w stanie mówić!
– Przytoczyć... tak, jasne, moment – mruknął, przybierając wyraz Najwyższego Skupienia

, bo... to nie tak, że zapomniał, ale powiedzenie, że wszystko dobrze pamiętał, też trochę mijałoby się z prawdą. Przez to, że Szałwia dała mu iście bojowe zadanie, nie miał nawet czasu być zawiedziony, że będą gadać o jakichś tam zasadach! – Każdy klan może być dumnym i ten, no, niezależnym, ale w ciężkich czasach klany muszą... nie zwracać uwagi na granice i walczyć razem, żeby chronić się nawzajem? I każdy klan musi pomagać innym, żeby żaden nie upadł, o – wyrecytował w końcu po dłuższej przerwie na zastanowienie się, jak to dokładnie leciało. No, ale za to wyszło ~~prawie~~ idealnie!

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

Drgnęłam wibrysami delikatnie z rozbawieniem, gdy usłyszałam słowa kociaka. No tak, jak wyjdę z lecznicy teraz to mi raczej również wystarczy na kolejne pory siedzenia w lecznicy. Brr. Nie chciałam znowu ślęczeć i czuć się jak pasożyt Klanu. Nie mniej jednak parsknęłam cichym śmiechem, gdy Skowronek zadeklarował, że będzie cicho, praktycznie krzycząc na całą lecznicę. Jednak zamiast bury posłałam mu ciepłe spojrzenie, a zdrową łapą delikatnie trąciłam pyszczek.
— Od teraz cicho — powtórzyłam słowa terminatora, wygodniej układając się na legowisku z mchu. Dalej słuchałam tego, jak odpowiada mój terminator, a ja delikatnie skinęłam w końcu głową.
— Wspaniale. Jeśli będziesz tak ładnie pamiętać wszystko co mówię, to uwiniemy się z tym w trymiga. Zaczniemy więc omawiać Kodeks, ja będę mówiła zasady, a ty możesz zadawać pytania jeśli takie się napatoczą, albo poprosić, aby powtórzyć. Niczego się nie wstydź — najpierw rzuciłam ciepłym tonem głosu, uśmiechając się do kocurka. Odchrząknęłam, delikatnie przymykając oczy. No dobra.
— Więc, pierwszą zasadą jest "Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem." Jest ona raczej zrozumiała. Sama mam znajomego z innego Klanu, jednak jeśli bym musiała stanąć z nim w walce, musiałabym wybrać dobro Klanu, niżeli naszej przyjaźni. Kolejne trzy zasady dotyczą polowania. Brzmią one tak. "Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu." "Zwierzyna jest zabijana tylko po to, by się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie." oraz "Starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę." Jak myślisz, dlaczego tak jest? Chodzi mi o ostatnią przytoczoną zasadę.

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Niczego się nie wstydź? Pff, a czego niby by miał! Na jego pyszczku pojawił się wyraz częściowo wyrażający rozbawienie, a częściowo niedowierzanie. Halo, może to jednak Szałwiowe Życzenie była tutaj chora? No, w zasadzie to trochę była. Znaczy, bardziej ranna, ale... aj, wiadomo przecież, o co mu chodziło! Siedziała w lecznicy, więc jeden pies.
– Ja? Wstydzić? – spytał tonem sugerującym obrazę majestatu, a w dodatku uniósł jedną łapę i machnął nią lekceważąco. W jego oczach pobłyskiwały jednak iskierki rozbawienia. – Proszę cię! Nigdy się nie wstydzę – zadeklarował odważnie i z pewnością siebie. Nie było jednak sensu dalej się wykłócać, bo w końcu był tam, żeby trenować, a więc powinien słuchać Szałwii i w ogóle. Zamienił się więc w słuch, kiedy mówiła zasady i były zrozumiałe, tylko w tej pierwszej coś mu nie do końca grało. Chciał już zresztą zadać pytanie (naprawdę nigdy się nie wstydził!), gdy Szałwiowe Życzenie go wyprzedziła i zadała pytanie jemu. Aha, tak się bawimy, no dobra! Odpowie na nie najlepiej, jak tylko można, ha!
– E, bo starsi, kocięta i chorzy nie mogą sobie sami polować i są słabsi, więc potrzebują jedzenia, żeby mieć, no, siłę? Mama mi mówiła, że jak będę dużo jadł, to na pewno dobrze wyrosnę, hehe! – Prościzna! Na pewno miał rację, skoro mówiła tak mama! Przekrzywił jednak głowę w bok, bo nagle przyszło mu na myśl inne pytanie. – Ale czemu w sumie najpierw jest, że i terminatorzy, i wojownicy jedzą później, ale jeść bez pozwolenia nie mogą tylko terminatorzy? I, eee, to nie dotyczy wszystkich terminatorów, co? Bo ten, nie umiem polować, a przez ostatnie kilka dni jadłem i... O! Jeszcze jedno! Ta pierwsza zasada! Po co w ogóle... stawać w walce? Skoro koty między klanami się przyjaźnią i w ogóle, to czemu klany miałyby ze sobą walczyć? – spytał. Dużo zastanawiał się nad tym, po co im w ogóle były konflikty międzyklanowe i nie inaczej było tym razem.

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

Słuchałam odpowiedzi mojego terminatora z zaciekawieniem, co też malec wymyśli. Końcowo delikatnie skinęłam łbem zadowolona. Mimo tego, że Skowronkowa Łapa był roztrzepany pojmował dużo rzeczy, podłapywał je z otoczenia, w którym się znajduje, aby później je wykorzystać. Wspaniale. Praca z takim terminatorem będzie przyjemnością.
— Bardzo dobra odpowiedź — skwitowałam, uśmiechając się do kocurka. Później jednak zalał mnie kolejnymi słowami i pytaniami. Na pierwszą zagwostkę terminatora delikatnie drgnęłam z rozbawieniem wibrysami.
— Nie. Nie chodzi tutaj o to, aby terminatorzy głodowali. Zasada ta ma na celu... nauczyć terminatorów szacunku wobec starszych oraz matek w klanie. Jeśli terminator nie potrafi polować, musisz po prostu zanieść zwierzynę czy starszyźnie, czy matkom. Jest to też jeden z obowiązków tej rangi. Jeśli chodzi o drugie pytanie... pamiętasz, jak ci opowiadałam o Klanie Nieba, prawda? Przyjaźń pojedynczych kotów niewiele się liczy w kwestii całego klanu i decyzji przywódcy. Czasami głowy klanów, kiedy rozmowa nie działa, decydują się na to, aby rozwiązać konflikt siłowo. Może być też tak, że będziesz musiał stanąć do walki z powiedzmy, przyjacielem z drugiego klanu — na ostatnie słowa delikatne ciarki przeszły przez mój kręgosłup. Oby nigdy mi się to nie zdarzyło... Odchrząknęłam finalnie, aby wrócić myślami do tego, co było teraz.
— Chociaż patrząc na naszą obecną przywódczynię, nie musisz się martwić o to, że będą jakieś konflikty — zakończyłam raźniejszym głosem, nie będąc pewna, czy chcę pocieszyć siebie, czy też terminatora. — Idąc dalej, jeśli chodzi o zasady. Kolejna zasada brzmi "kocię musi mieć co najmniej sześć księżyców, by mogło zostać terminatorem." Już mogłeś jej doświadczyć, chociażby podczas swojej ceremonii. "Nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika." Jest to długa, i czasami nudna, ale tradycja, którą trzeba szanować. Podczas takiego czuwania można przemyśleć jakieś życiowe sprawy, zaplanować kolejne dni, czy po prostu uspokoić się po swojej ceremonii na wojownika. "Wojownik nie może zostać zastępcą, dopóki nie wytrenował choć jednego terminatora." i analogicznie, "zastępca zostaje przywódcą Klanu, gdy ten umiera lub rezygnuje z rangi." Kolejną zasadą jest "po śmierci lub rezygnacji zastępcy, nowy zastępca musi zostać wybrany przed górowaniem księżyca." Jak sądzisz, dlaczego tak jest, Skowronkowa Łapo?

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Wyraźnie odetchnął z ulgą, kiedy Szałwiowe Życzenie potwierdziła, że nie musiał jeszcze polować. Z tej ulgi aż trochę zapomniał o swoim dociekaniu, czemu wojownicy nie musieli się aż tak bawić, bo nie chciał zacząć swojego bycia terminatorem od takiej wtopy! Chociaż z drugiej strony, hm, to chyba nie byłoby jego wina, nawet jakby jednak miał polować, skoro nikt mu do tej pory nic nie mówił? Oj tak, to z pewnością nie byłaby jego wina!
– Nooo, pamiętam to o klanie Nieba, ale to było tak dawno i mamy tę nowszą zasadę w Kodeksie i w ogóle... to myślałem, że już raczej nie ma takich, no, konfliktów. Ale w sumie Cebulowy Nos mówiła mi kiedyś o jakimś, ee, konflikcie z Gromem... Ech! Dorośli to sobie lubią komplikować życie – stwierdził. W jaki sposób niby rozwiązywanie czegoś siłą było łatwiejsze niż rozmawianie? Halo! Gdyby Skowronek mógł brać udział w takiej rozmowie, to na pewno tak daleko by nie zaszło! Na szczęście według Szałwii Golcowa Gwiazda działała podobnie, więc koniec końców pokiwał jej głową z zadowoleniem. – No to dobra! Byłoby fajnie. Nie chciałbym walczyć z kotami z innych klanów, wolałbym je raczej poznać! Są w ogóle jakieś różnice poza klanami tak poza, no, nazwami? Jakieś w wyglądzie albo, e, nie wiem, tych, umiejętnościach? Uu, jakieś specjalne umiejętności byłyby fajne! – stwierdził po chwili, przekrzywiając lekko głowę w bok. Nigdy się nad tym nie zastanawiał, coś tam o innych klanach wiedział, ale nie za dużo... więc był ciekawy, jak to tam dokładnie było.
– Czekaj, czekaj, ale że trzeba milczeć całą noc? – wtrącił się trochę w środek zdania Szałwii, rozdziawiając pyszczek ze zdziwienia. Ale... ale tak się nie da! Miał szczerą nadzieję, że nikt nie będzie mianowany w tym samym czasie, bo tak to na pewno zawali to całe czuwanie, a podobnie jak nie chciał zaczynać swojego bycia terminatorem od złej reputacji, tak nie chciał zaczynać bycia wojownikiem od łamania Kodeksu!
– Eee... Nie wiem, strasznie to szybko! Chyba chodzi właśnie o to, żeby było, no, szybko? I żeby w wyborze zastępcy nie było żadnego poślizgu, bo z tym by pewnie były problemy i w ogóle, ale po co aż tak szybko? Nie mogłoby być chociaż do następnego dnia czy coś? – spytał, marszcząc lekko brwi. To wybieranie zastępcy to było chyba duże halo, ale na co aż tak się z tym spieszyć?

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

Drgnęłam wibrysami na słowa Skowronka, delikatnie przy tym przymykając ślepka. No czasami tak było. Jednak szczęście było takie, że obecnie przywódcy nie skakali sobie do gardeł i woleli pokojowe rozwiązania niżeli te z użyciem siły.
Na pytanie Skowronka delikatnie zmrużyłam oczy, po czym skinęłam łbem.
— Owszem. Klan Rzeki potrafi pływać i łowić ryby. Uczą się tego od kociaka i w ogóle lubią wodę! Klan Gromu odznacza się siłą, a nasz Klan szybkością. Oczywiście są wyjątki, ale ogółem takie jest przeświadczenie. Łowienia czy pływania oczywiście możesz się nauczyć, chociaż nie wiem, czy chciałabym maczać łapy w wodzie — zaśmiałam się, drgając delikatnie wibrysami. Oczywiście, mogło to być ciekawe, na ciepłe pory popłwać w Zimnej Toni. Ale chyba z moim grubym futrem to bym zatonęła jak kamień!
Skinęłam delikatnie łbem na zdziwione słowa Skowronka. W sumie to nawet się tego po żywiołowym terminatorze spodziewałam. Posłałam mu współczujący uśmiech, ale już nic więcej nie powiedziałam.
— Owszem, jest to dość szybki wybór. Jednak chodzi o to, aby Klan nie pozostał bez zastępcy na długi okres. Inne Klany mogłyby postrzegać taki Klan za... hm... słaby, a też Klanowicze czuliby się może zagrożeni. Dodatkowo zastępca jest bardzo ważnym kotem. Wyznacza patrole, pomaga przywódcy, obserwuje treningi. Dlatego szybki wybór drugiej głowy Klanu jest tak ważny — wytłumaczyłam kocurkowi spokojnym tonem głosu, mrużąc delikatnie zielone oczy. Po chwili odchrząknęłam, aby podjąć się dalszego Kodeksu.
— Dalej przejdziemy do Kodeksu. "Zgromadzenie wszystkich Klanów odbywa się w czasie pełni księżyca co 6 księżyców i w jego noc trwa rozejm. W tym czasie klany nie mogą ze sobą walczyć." Pewnie w swojej terminatorskiej karierze, jak będziesz trochę starszy, wybierzesz się na takie zgromadzenie. Wtedy też będziesz mógł poznać koty z innych Klanów. "Granice klanu muszą być sprawdzane i oznaczane każdego dnia. Przegoń każdego przekraczającego je kota." " Słowo przywódcy jest prawem." "Honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika." "Wojownik odrzuca wygodne życie pieszczoszka." "Wojownik nie może opuścić kocięcia w bólu lub niebezpieczeństwie, nawet jeśli jest to kocię z innego Klanu." Teraz mam nadzieję, że uważnie słuchałeś, bo mam do ciebie dwa pytania. Czy wiesz kim są koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika oraz pieszczoszki? Oraz drugie, co byś zrobił, gdybyś spotkałby kocię na naszych terenach?

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Poderwał się entuzjastycznie na cztery łapy, słysząc, że sam mógł się nauczyć pływania albo łowienia. No, takich właśnie specjalnych umiejętności potrzebował! Szybkość niby też była fajna, ale pływanie i łowienie wydawały się jakieś takie bardziej wyjątkowe, a Skowronek, skoro był taki super, to musiał też być wyjątkowy i jedyny w swoim rodzaju, koniecznie!!
– U, u, ja bym chciał! Jak będzie, ta, pora Zielonych Liści i będzie bardzo ciepło, to będę się mógł moczyć i nie będzie mi tak gorąco! A poza tym Cebulowy Nos opowiadała mi o tym, że kiedyś spotkała na naszych terenach samotnika, który sobie po prostu pływał... to brzmiało jak fajna forma relaksu, co nie? A znasz kogoś, kto umie łowić albo pływać? – spytał z zainteresowaniem, bo oczywiście, że bardzo chciał się tego nauczyć, ale pytanie było: od kogo? Nie znał żadnego kota, który miałby takie umiejętności, niestety!
– Hmm, no dobra, chyba rozumiem... ale co gdyby taki przywódca wybrał źle, bo właśnie, no, za szybko? – mruknął, mrużąc lekko oczy. Jego własne decyzje oczywiście zawsze były dobre, hmpf, nie potrzebował się jakoś długo nad nimi namyślać, ale jak robił coś szczególnie szybko, to jednak zdarzały mu się drobne wpadki... chociaż gdyby miał wybierać zastępcę, to zrobiłby to idealnie, rzecz jasna!... ale to nie zmieniało faktu, że wciąż nie do końca mu to grało, no.
– Zawsze słucham uważnie! – zadeklarował. A to, że czasem mu się zapominało, to już nie jego wina! On się idealnie starał, po prostu jego mózg nie zawsze chciał dobrze zapamiętywać rzeczy, o! – Koty wyjęte spod Kodeksu brzmią... skomplikowanie. Ale, e, skoro Kodeks to coś, czego przestrzegają wojownicy i terminatorzy, i tak dalej, tooo... koty, które go nie znają? Takie spoza klanów? Nie wiem. A pieszczoszki to, hm, byli ci tacy, no, jak im tam!! Dwunogowie? Ci tacy duzi i bez włosów, mama mówiła, że mają gdzieś tam jakieś swoje siedliska i trzeba uważać, jakby przyszli na nasze tereny. No i pieszczoszki... ee, w sumie to nie wiem. Ale było coś z tymi dwunogowymi, bo mama mi o nich mówiła przy tej samej okazji, na pewno – stwierdził. To było zbyt dawno i nieprawda, żeby dobrze o tym pamiętał, pff! – A kocię, e, to zależy, jakie kocię? No bo to mogłoby być takie kocię, które ma gdzieś blisko rodziców, ale mogłoby być też takie samotne, mogłoby być takie już gadające, a mogłoby być takie zupełnie małe, a to chyba zmienia postać rzeczy i... nie wiem, to chyba od wielu rzeczy w ogóle zależy. Ale na pewno nie zostawiłbym go samego, bo, no, nawet gdyby nie było w bólu albo niebezpieczeństwie, to poza takim obozem chyba łatwo dla takiego kociaka na ból i niebezpieczeństwo wpaść, nie? – spytał.

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

— Cóż, brzmi jak ciekawe zajęcie, to na pewno! Jednak jakoś tego nie widzę. A może to po prostu przez długie futro — odparłam spokojnym tonem głosu, przymrużając oczy. Może i prawdą było, że pływanie mogło jakoś pomóc w gorętsze dni, ale i bez tego miałam się dobrze.
— Jednak jak się nauczysz łowić ryby czy pływać musisz mnie nauczyć! I niestety nie... ale możesz popytać po klanowiczach — mruknęłam następnie, spoglądając na ciekawskiego terminatora. Nie kojarzyłam, aby ktoś nabył tę umiejętność, ale zawsze mogłam się mylić.
Na pytanie Skowronka delikatnie skinęłam łbem. Pytanie miało sens, a ja delikatnie strzepnęłam uchem, aby po momencie otworzyć pyszczek.
— Zawsze można zastępcę odsunąć od stanowiska, w sytuacji kiedy poprzedni się nie sprawdza. Są od tego rozmowy. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji — odpowiedziałam, patrząc na białe łapki swojego terminatora. Zachichotałam na deklarację młodego co do tego, że słuchał, po czym skinęłam łebkiem z uśmiechem. Dalej słuchałam odpowiedzi Skowronka, raz po raz kiwając głową.
— Cieszę się, że słuchałeś. I masz rację! Koty wyjęte spod kodeksu to również samotnicy. I jeśli chodzi o tego zagubionego kociaka, również masz rację. Wszystko zależy od okoliczności. Możesz najpierw sprawdzić, czy gdzieś jest jeden z rodziców, a jeśli tego nie widzisz, możesz się zapytać starszych wojowników lub Golcowej Gwiazdy co zrobić. Być może taki kociak zostanie przyjęty do Klanu, jako wichrzak — mówiłam spokojnym głosem, posyłając delikatny uśmiech w stronę burego kocurka. Jestem pewna, że Skowronek byłby przeszczęśliwy, jeśli taka jego znajda zostałaby przyjęta do Klanu.
— Wspaniale ci dzisiaj poszło, Skowronkowa Łapo. Masz jakieś pytania? Jeśli nie, to możesz zmykać i coś zjeść. Spotkamy się, kiedy już wyzdrowieję — dodałam jeszcze, delikatnie dotykając nosem czoła burego terminatora.

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

– Dobra, to popytam! A jak już będę wiedział, to obiecuję, że cię nauczę – stwierdził, szczerząc lekko ząbki do Szałwiowego Życzenia. Nie zamierzał trzymać takiej wiedzy tylko dla siebie, pfft! W końcu to było coś super, a więc należało się tym dzielić! A przy okazji mógłby takiej Szałwii zaimponować, więc czemu by nie? Hehe!
Na kwestię zastępcy odpowiedział już tylko krótkim kiwnięciem głową, bo nie chciał za bardzo się rozwodzić nad sprawami klanowej władzy. Bardziej interesowało go to, co tam w sumie powiedziała o kociakach. Przyjęty do klanu jako Wichrzak? Oooch.
– Ale super! – skomentował krótko. Szałwiowe Życzenie miała rację – zdecydowanie byłby przeszczęśliwy! A poza tym, gdyby taki kociak został przyjęty do klanu, a on by go znalazł, to czy nie byłby w jakimś sensie dla niego... opiekunem? Ale to była dziwna perspektywa!
– Mm, nie, chyba już nie mam pytań. Zdrowiej szybko, bo jeszcze się bez treningu zanudzę! – stwierdził, dramatycznie wznosząc jedną z łap do czoła, niczym jakaś dramatyczna bohaterka opery mydlanej, a potem zaśmiał się lekko, pożegnał się szybko z Szałwią i poszedł wziąć sobie coś do jedzenia ze stosu.

***

Trochę tak... średnio mu wyszły te treningi. Najpierw Szałwia była chora, potem rozmawiali dalej o tym Kodeksie, ale trochę trwało, zanim wbił sobie te wszystkie zasady do głowy, a potem, na domiar złego, ZACHOROWAŁ. On! Zachorował! Znowu! No nie, to chyba było jakieś nieporozumienie, ile tak można?! Raz zupełnie mu starczył! Nie dość więc, że musiał spędzić kolejny księżyc w lecznicy, to nawet nie bardzo mógł mieć gości, bo jeszcze by ich pozarażał. Ech! Na szczęście wkrótce wyzdrowiał i tym razem przysiągł sobie, że już nigdy znowu tam nie trafi! Hmpf.
Z powrotem do zdrowia wiązał się również powrót do treningów, co przyjął z radością, bo aż go świerzbiło, żeby coś robić. Przyszedł więc na umówione miejsce spotkania z Szałwią nawet chwilę przed czasem, o, tak aby pokazać, że był świetnym, przykładnym terminatorem!

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

W końcu mogłam wrócić do treningów ze Skowronkową Łapą. Młody, jak się okazało, zachorował. Dlatego czekałam cierpliwie na powrót terminatora do zdrowia, i szybko to nastąpiło! Umówiłam się ze Skowronkiem na umówiony moment w trakcie dnia, po czym przyszłam w to miejsce. Zauważyłam swojego terminatora, który już czekał na mnie!
— Wspaniale ciebie widzieć, Skowronku! — zamruczałam od razu ciepło na widok burego kocięcia Nakrapianego Nosa z szerokim uśmiechem. Delikatnie łapą trąciłam bark zielonookiego, z wesołym pomrukiem.
— Dzisiaj zaczniemy polowanie. Przy okazji, jak nie będziesz zmęczony, to może jeszcze cię nauczę, jak się wspinać na drzewa, co? — zaproponowałam, spoglądając na terminatora. Chciałam znać opinię swojego podopiecznego, a bo kto mi zabroni, prawda?

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Na widok Szałwiowego Życzenia rozprostował łapy i wstał, rozpromieniając się przy tym wesoło. Jego mistrzyni nie była jedynym kotem, który cieszył się na to spotkanie, hehe! Brakowało mu zarówno treningów, jak i jej towarzystwa przez ten ostatni księżyc, a skoro w końcu udało im się na ten trening spotkać, to ten dzień już zapowiadał się dobrze!
– Ciebie też, Szałwia! Nawet nie wiesz, jak nudno było w tej lecznicy, ughh! Ty przynajmniej mogłaś mieć gości – jęknął dramatycznie, przy ostatnim zdaniu wywracając oczami. Zaraz jednak zaśmiał się wesoło, kiedy trąciła go łapą w bark.
– Ja? Zmęczony? Pfft, prooszę cię, ja nigdy nie jestem zmęczony! Potrzebuję snu tylko dla urody – stwierdził zuchwale. Od dawna już chciał się nauczyć takich rzeczy jak polowanie i wspinaczka, żeby móc jakoś spożytkować energię, a co dopiero teraz, po chorobie! Nawet gdyby był zmęczony (a nie zamierzał być!!), to potrzebowałby znacznie więcej do zrezygnowania z takich rzeczy, ha!

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

Zamruczałam rozbawiona na słowa burego kocurka, który najwyraźniej bardzo cierpiał przez swoje chorowanie. Dlatego posłałam mu tylko łagodny uśmiech, a natomiast na kolejne, jakże odważne i zuchwałe słowa Skowronkowej Łapy roześmiałam się wesoło.
— No dobrze! Zobaczymy, czy tak faktycznie będzie. Chodź, pokażę ci Rysi Gąszcz i trochę granic, rzeczno-wichrowych — dotknęłam końcówką ogona barku terminatora, po czym poprowadziłam go w stronę terenów treningowych.
— Póki idziemy, powiedz mi, czy znasz może jakieś zasady polowania?

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Kiedy Szałwiowe Życzenie powiedziała, że pokaże mu część terenów i granic, wręcz podskoczył w miejscu z ekscytacji. Kiedy Szałwia była w lecznicy, zdarzało mu się zwiedzać trochę na własną łapę, czasem podłączając się pod inne koty, jak na przykład Puszystą Chmurę, ale takie zwiedzanie na treningu to było zupełnie co innego! Kiedy wychodził sam, to nikt nie mógł mu podać nazw i poopowiadać jakichś ciekawych rzeczy, no i w sumie to ciekawie się tak eksplorowało, ale to nie było to samo!
– UU, Rysi Gąszcz? A są tam jakieś rysie? – spytał z mieszaniną ekscytacji i czegoś na rodzaj przestrachu, ale nie takiego szczerego, a raczej żartobliwego. Podejrzewał, że nie, bo gdyby były, to byłoby niebezpiecznie i nie byłyby to tereny treningowe (bo jeśli dobrze kojarzył, to tak właśnie było), ale i tak warto było spytać!
– E, nie. Nie bardzo. Ale! Na pewno coś wymyślę, słuchaj tylko! Pewnieee... – zamyślił się na chwilę, przybierając wyraz pyska godny Poważnego Myśliciela

, który po chwili zmienił się w wyraz z rodzaju Bingo!

– Trzeba się skradać, nie? No i być raczej cicho, bo zwierzyna mogłaby cię usłyszeć... i, o, ukrywać się przed jej wzrokiem, żeby cię nie zauważyła, co nie? I może, hmm, może też robić coś, żeby cię nie wyczuła, ale w sumie to nie wiem jak – stwierdził, marszcząc lekko nos i wzruszając barkami. Poleciał po zmysłach, bo to wydawało mu się dość logiczne: żeby pozostać ukrytym, trzeba było unikać sposobów wykrycia, a oni przecież tropili nosem, zauważali oczami i w ogóle! Pytanie tylko, co na to wszystko Szałwia?

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

— Nie, ale dużo drapieżników! I mówię na serio, będziemy musieli być ostrożni. Dlatego trzymaj się obok mnie, dobrze? — mruknęłam poważnym głosem, spoglądając kątem oka na Skowronkową Łapę. Miałam nadzieję, że mimo wszystko do młodego dojdzie, że to żarty już nie są, a mówię samą prawdę. Później między mną, a Skowronkiem zapadła cisza, więc domyślałam się, że młody myśli nad odpowiedzą.
— Mhm, dobrze. Przy polowaniu trzeba być cicho, dlatego trzeba sprawdzać co ma się pod łapami, aby czasami nie wydać czymś dźwięku i nie przestraszyć zwierzyny. Musisz również pamiętać, aby iść pod wiatr i żeby nie spuszczać wzroku z ofiary. Musisz kontrolować oddech. Oraz tak, istnieje pozycja łowiecka. Masz lekko ugiąć łapy, ale tak, aby nie dotykać brzuchem ziemi. Musisz również mieć głowę i ogon na linii grzbietu. Nie będzie to wygodne! Ale praktyka czyni Mistrza, prawda? — odparłam spoglądając na Skowronka. Po tych słowach zatrzymałam się w miejscu, gdyż dotarliśmy do Rysiego Gąszczu.
— Jesteśmy obecnie na terenach treningowych. Chcesz się rozglądnąć, czy może ruszać dalej? — zapytałam młodego, spoglądając na niego z ciekawością. Kto wie, co energiczny kocurek będzie chciał robić.

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

– Aha, aha, rozumiem! – zameldował poważnie. No, zawsze przecież uważał na drapieżniki, nie? Był w tym tak dobry, że nigdy jeszcze na żadnego nie trafił! A poza tym miał przy sobie Szałwię, więc czuł się bezpiecznie. Zamierzał być ostrożny, skoro zwróciła mu na to uwagę, ale nie było co się jakoś nadmiernie przejmować, nie?
– Prawda! Myślisz, że "niewygodne" starczy, żeby mnie zniechęcić? Ogarnę to zanim... ogarnę to przed górowaniem księżyca albo nawet wcześniej, o! – oświadczył, szczerząc ząbki w uśmiechu. Wybrał górowanie księżyca dlatego, że pamiętał, że na pierwszym treningu miał wątpliwości co do tego, czy to nie był za krótki czas na wybranie zastępcy, więc skoro chciał sobie wybrać jakiś mega krótki czas na ogarnięcie polowania, to mógł do tego nawiązać, hehe. Ciekawe, czy Szałwia jeszcze to pamiętała!
– Hmmm... możemy iść dalej! Na rozglądanie się jeszcze będę miał czas, chcę zobaczyć inne miejsca! – powiedział wesoło, ale rozejrzał się szybko dookoła, żeby wiedzieć cokolwiek o tym, jak te tereny treningowe wyglądały. W końcu były, no, treningowe, a więc chyba dla niego ważne, skoro był terminatorem!

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

— I tak trzymaj, Skowronkowa Łapo! — zamruczałam ciepłym tonem głosu, popierając i zachęcając terminatora, aby tak też było. W końcu zachęcenie dla młodzika było najważniejsze i mogło pomóc w uczeniu się. Na decyzje burego kocurka skinęłam szybko łbem, po czym udałam się w stronę granicy z Klanem Rzeki i Zimnej Toni. Przejdziemy dzisiaj trochę granic, dzięki czemu, miejmy nadzieję, Skowronkowa Łapa nie zagubi się na własnych terenach.
Spojrzałam na dreptającego obok mnie terminatora, przygotowując pytanie w głowie.
— A czy znasz jeszcze jakieś zasady, jeśli chodzi o polowanie? Bo prócz tego, co już wiesz, jest jeszcze jedna, bardzo ważna zasada. Kojarzysz ją z legowiska terminatorów czy nie za bardzo? — zapytałam się zielonookiego, z ciepłym uśmiechem na pyszczku. Jeśli nie będzie wiedział, to nie będzie problemu. W końcu każdemu może się zdarzyć.

_________________

ビターチョコデコレーション
皆が望む理想に憧れて
ビターチョコデコレーション
個性や情は全部焼き払い
ビターチョコデコレーション
欲やエゴは殺して土に埋め
ビターチョコデコレーション
僕は大人にやっとなったよママ

Nie odpowiedział, tylko uśmiechnął się lekko i dumnie uniósł podbródek w górę, co miało przesłać Szałwii jasny sygnał, że tak właśnie zamierzał! O ile Skowronkowej Łapie nie zależało jakoś bardzo na tym, żeby szybko zostać wojownikiem, to lubił się popisywać, jeśli miał okazję, a polowanie brzmiało jak coś, w czym mógłby być dobry: w końcu wymagało ruszania się i nie było tylko klepaniem zasad Kodeksu, a to już dużo!! Zamierzał się więc szczególnie przyłożyć i pokazać, że w polowaniu też był super, ha!
– Oj, no weź, w legowisku to jest za dużo ciekawych tematów i rzeczy do robienia, żeby się skupiać na zasadach czegoś tam! Eee... Nie wiem, o co chodzi, więc nie wiem, czy koja... zaraz, ale chyba z polowaniem to było coś o tym, że na różne zwierzyny się inaczej poluje?? – Nie był pewny, ale wydawało mu się, że gdzieś kiedyś słyszał co do tego jakąś formułkę, no i to w sumie miałoby dużo sensu, bo taka mysz różniła się od, powiedzmy, nietoperza... ale w sumie to nie był pewny co i jak.

_________________

flirting with her is like butterflies screaming
taking off into the night
flirting with her is like cool night beaming
stars glued to my thighs

I'll lend you this, I'll lend you that
how is it that you two always seem to match?

Starlight