- Ha, to prawda! Sam kodeks wojownika został zesłany przez Gwiezdnych w dniu powstania pierwszych klanów. Pewno któryś z rodziców opowiadał ci już tę historię, co? - zadał pytanie, jednocześnie nawiązując do tematu historii, którą kotka na pewno słyszała. Ale pytanie, czy ją pamiętała. Na pewno Mroźny Poranek czy Burzowa Noc by opowiedzieli dość ciekawą opowieść przekazywaną z pokolenia na pokolenie, tego był pewien! Ale nie było problemu, by kotce przypomniał.
- No i musisz pamiętać też, że zwierzyna jest zsyłana przez Gwiezdny Klan. Jeśli będziesz łapać je tylko po to, żeby zabić, to mogą się pogniewać. No i... To też jest okrutne kończyć życie drugiego stworzenia bez większego celu. Co do terenów, to każdy klan ma swoje granice i swoje tereny łowieckie i należy się ich trzymać. Inaczej mogłoby dojść do wojny czy do pogorszenia się relacji, a warto żyć z innymi w zgodzie. No i na pewno drugi klan by w jakiś sposób próbował pomóc, nie zostawiłby nas na pastwę losu, gdyby na naszych ziemiach skończyła się zwierzyna. Każda granica musi być również codziennie oznaczana, a każdy z intruzów przegoniony - powiedział, uzupełniając część wiedzy kotki, która była prawidłowa, ale dziwnie uzasadniana. Widocznie coś dzwoniło, ale nie wiadomo, w którym kościele, ale po to jest trening, by szylkretka mogła się nauczyć, jak działa kodeks tak w pełni, nie tylko zasłyszała jakieś losowe punkty. Jak się zna całość i zna się znaczenie danych punktów, kodeks brzmi zupełnie inaczej!
- Kociąt to nie można w ogóle krzywdzić. Ba, kodeks mówi nawet, że trzeba pomóc każdemu z nich, nawet jakby to było kocię z innego klanu czy samotników. No i samo przebywanie kociąt na zewnątrz samych jest dla nich niebezpieczne, dlatego jak znajdziesz jakiegoś kociaka, to lepiej poszukać jego rodziców lub przynieść go do obozu, a wtedy Krucza Gwiazda zdecyduje o jego losie. A, no i honorowy wojownik nie musi zabijać innych, jest to dozwolone w samoobronie oczywiście no i przy kotach wyjętych spod ochrony kodeksu. Wiesz, jakie są to koty? - zadał pytanie, by nie było tak, że on sam mówi, a terminatorka tylko słucha. Wiadomo, przy takich teoretycznych sprawach będzie głównie rudy kocur głosował, ale warto by było, żeby szylkretka również się trochę skupiła, bo zaangażowania jej na pewno nie brakło!
- Ach, tych punktów o mianowaniach jest całkiem sporo! Wojownik po mianowaniu musi odbyć milczące czuwanie przy obozie, to jest taki rodzaj tradycji, w której nowo mianowany wojownik może sobie przemyśleć różne sprawy i poczuć, jaka odpowiedzialność na nim spoczywa. Oczywiście tak jest w teorii i każdy doświadcza tego inaczej, dla części kotów jest to przykry obowiązek, ale tak jest przynajmniej w teorii! Za to przy zastępcach sprawa jest bardziej skomplikowana. Zastępcą nie może być kot, który nie wytrenował ani jednego kota, bo to mija się w ogóle z obowiązkami zastępcy, który jest odpowiedzialny za przebieg treningów. Zastępca zostaje przywódcą, gdy poprzedni umiera, posiada on doświadczenie w pomaganiu przy przewodzeniu klanem, przywódca często konsultuje ze swoim zastępcą różne decyzje, więc wie, z jakimi problemami boryka się klan i w jaki sposób można je rozwiązać! No i następny zastępca po jego śmierci, rezygnacji lub awansie na przywódcę musi zostać wybrany, nim księżyc dojdzie do szczytu nieba - zakończył, odchrząkując i w myślach analizując, ile punktów im jeszcze zostało. Byli mniej więcej w połowie, kotka też była zmęczona walką treningową, dlatego mogli na dzisiaj skończyć. Albo jeszcze poleżeć, wszystko zależy od możliwości skupienia się szylkretki!
- No i tym sposobem mamy już praktycznie połowę kodeksu za sobą! Chcesz go dokończyć czy zostawiamy sobie na kolejne spotkanie?

- No tak, tak. Coś opowiadali. - szczególnie Burzowa Noc która przed snem opowiadała różne historie. A to związane z jakimiś ciekawymi historiami z życia, albo te mówiące właśnie o powstaniu klanów. Kotce szczególnie przypadła do gustu opowieść o Klanie Nieba, była to tragiczna historia ale za to jaka interesująca! Zawsze się zastanawiała czy za kilka pokoleń jej imię będzie wspominane w jednej z takich ważnych historycznych opowieściach.
- Połowę? Ja będę musiała to tak dokładnie znać? Słowo w słowo? - bo jeśli tak to nigdy nie dostanie swojego wojowniczego imienia! Wykuwanie regułek jest bez sensu, a taki kodeks jak znasz jako tako że rozumiesz sens to wiesz jak postępować.
- Zostawmy sobie resztę na kolejny dzień... bo jak myślę ile jeszcze rzeczy do nauki to zaczyna mnie boleć głową! - zasmiala się i dopiero gdy wstała poczuła dochodzące do niej zmęczenie.

/pisane na telefonie bul

- Niee. Powiem ci oczywiście, jak brzmi słowo w słowo, ale nie musisz go znać dokładnie. Wystarczy, że znasz punkty i wiesz, po co one są - odpowiedział z uśmiechem na mordce, po czym powoli zaczął się podnosić z ziemi, przeciągając zastane mięśnie. No, po takim rozgrzaniu ich ponowne użycie nie było zbyt przyjemne, ale trzeba jakoś się ruszyć.
- No i świetnie! To wracamy powoli, co? Następnym razem zwiedzimy dużą część terenów, przynajmniej mam taką nadzieję! Jak coś, to nie ma problemu, żebyś też wyszła z innymi lub ze swoim rodzeństwem, tylko uważajcie na granice - powiedział z uśmiechem, po czym trącił lekko kotkę końcówką ogona, by ruszyła za nim, a sam skierował się do obozu. Dziś był obfity w naukę dzień. Mial nadzieję, że nastepne również takie będą!

Żar skierował swoje kroki ku Ciemnej Głuszy, gdzie tego dnia miał się spotkać z szylkretową kotką. Była jedną z nielicznych terminatorek, która w ogóle uczęszczała na jego treningi, co go bardzo ekscytowało. Raczej część z nich nie dotrwała nawet do drugiego dnia, pewno ich zanudził na śmierć! Tym razem miał w planach się przejść po terenach, pogadać o reszcie kodeksu, może jakieś polowanie również zaczną, kto wie. Zależy od tego, ile kotka będzie mieć energii!

Gdy księżyce mijały kotkę coraz to rzadziej prześladowały zakwasy. Ba! Nawet się wolniej męczyła i czuła że jest coraz to silniejsza. Ten stan rzeczy bardzo satysfakcjonował kotkę, było widać progress!
Do Ciemnej Głuszy juz znała drogę na pamięć, a nawet jeśli zapomniałaby jakimś cudem to ślady innych terminatorów i ich mentorów na śniegu zdradzały jej położenie. Kotka bardzo lubiła te poranne spacery o tej porze roku. Tyle śniegu i taka magiczna cisza z trzeszczacym śniegiem pod łapami... no cos niesamowitego! Dotarcie do miejsca treningów minęło jej szybko, nawet zdążyła dogonić Rozrzazonego Kroka tak ze dotarli w tym samym momencie.
- Dzieeeeń dobryyy - przywitała się doskakujac do rudzielca. - To co dzisiaj? Odskocznia od walki w śniegu? - uśmiechnęła się podnosząc wzrok na ośnieżone wyżej gałęzie drzew.

Cieszył się, że walki treningowe z Brzozą stają się coraz dłuższe, co prawda stopniowo, ale jednak! Teraz miała jeszcze więcej energii do wykonywania swoich zadań, a co za tym idzie - mogli się przejść po terenach bez żadnego problemu.
- Dobry! - przywitał się równie entuzjastycznie, szeroko uśmiechając się do terminatorki i podnosząc swój tyłek ze śniegu. Było chłodno, dość mocno odczuwał brak długiego futerka, które by go ocieplało, ale jakoś musi to przeżyć.
- Tak! Dzisiaj trochę pogadamy, trochę się przejdziemy i w ogóle. Dokończymy kodeks, który ci kiedyś obiecałem - odpowiedział, chichocząc cicho, po czym ruszając z Ciemnej Głuszy w kierunku Świetlikowego Zagajnika, na razie przechodząc przez ośnieżony las oraz niedaleko Skalnego Zęba.
- Co pamiętasz z tej części kodeksu, o której mówiliśmy? - zadał pytanie sprawdzające wiedzę, by móc ją w razie czego uzupełnić. Pomimo że cały czas praktycznie powtarzali te parę punktów, ale zawsze warto jest zrobić powtórkę przed rozpoczęciem czegoś nowego!

No nie, znowu kodeks! Niby ciągle to samo i niby ciągle kotka na to narzeka a jednak nadal nie umie go jakoś świetnie... chyba.
- Szanujemy zwierzynę i nie polujemy na nią dla zabawy. - szczegolnie w takich mrozach! Kotka obawiała się że niedługo zaczną naukę polowania w tych zaspach! A skoro jej i Jaśminowej Łapie nie wyszło polowanie w czasie przyjemniejszej pory niż ta to strach się bać jak to teraz wyjdzie. - No i jest sporo punktów dotyczących rang, kociętom należy pomagać nieważne co, po otrzymaniu wojowniczego imienia jest ta cicha noc.... no i zastępca moze zostać kot który ukończył trening. - zatrzymała się tu na chwile aby zorientować się jaką pomyłkę popełniła - Ugh! W sensie że nie swój tylko swojego terminatora oczywiście! - kotka uderzyła się łapą w czoło. Na szczęście nie ma się co przejmować pomyłkami, najgorsze co może się stać to śmiech Żara. - No i oczywiście pomagamy nie tylko kociętom, a innym klanom tez w trudnym sytuacjach. Jednak gdy widzimy kogoś przekraczającego nasza granice to należy go przegonić na swoje miejsce. - powiedziała rozglądając się po okolicach, nigdy wcześniej tutaj nie była ale kojarzyła widok na skalny ząb - ktory bądź co bądź był dość charakterystyczny.
- A ten lasek ma jakąś swoją nazwę czy raczej nie? - północną część terytoriów kotka bardziej kojarzyła niż południową, jednak tylko z jakiejś tam orientacji w terenie. A nazwy miejsc pomagają w określeniu celu podróży lub miejsc spotkania. Opisywanie drugiemu kotu gdzie chcesz się z nim spotkać wyglądało by komicznie, plus nie miałoby się pewności czy obydwoje zrozumieliście swoje intencje.

- No i trzeba pamiętać, żeby chociaż w duchu podziękować Gwiezdnym. I nocne czuwanie, ciche noce można mieć ze swoim partnerem po kłótni - zachichotał cicho, zwracając uwagę Brzozy na odpowiedniejsze słownictwo. Owszem, będą jeszcze to powtarzać i może kiedyś się to szylkretce utrwali w pamięci, ale musi chyba stworzyć zupełnie inne skojarzenie ze zwrotem, którego aktualnie używa. Na gafę koteczki jedynie lekko się zaśmiał, ale kiwnął głową, nie mając do tego żadnych obiekcji.
- I każdą granicę trzeba oznaczyć codziennie. A co jeszcze z innymi punktami o zastępcach? I były też punkty, typu słowo przywódcy jest prawem i honorowy wojownik nie musi zabijać innych, chyba że w obronie własnej czy w przypadku kota wyjętego spod ochrony kodeksu - powiedział, dodając już resztę punktów, by koteczka mogła sobie wszystko utrwalić w głowie. Nie wymagał szczególnej znajomości w tym przypadku, bo to dopiero powtórki, ale warto by było, gdyby Brzoza z każdym dniem pamiętała coraz więcej!
- Nadal jesteśmy na terenach Ciemnej Głuszy. Duża, nie? - zadał pytanie, śmiejąc się cicho pod nosem. Tereny treningowe były dość spore, ale odpowiednie do ilości terminatorów w Klanie Gromu, których grono się raczej nie zmniejszało. Chociaż, kto wie, może ulegnie to w pewnym momencie zmianie?
- Ogólnie to po lewej mamy Skalny Ząb, a po prawej Omszałych Strażników. Zaraz wejdziemy sobie na Sasankowe Kępy i na Świetlikową Polanę, która jest blisko Oka Gór. Przejdziemy się po górnej granicy i wzdłuż gór, co ty na to? - zaproponował, chcąc dzisiaj trochę się przejść. Na razie chciał zostawić sobie połowę granic na kiedy indziej, nie potrzebowali teraz obchodzić całych w końcu.
- To co, gotowa na kolejne punkty kodeksu?

Gdy kocur powiedział o cichych nocach pomiędzy partnerem trochę się zawiesiła. Po co niby? Przecież z drugą połówką jest się najbliżej niż z kimkolwiek innym... a poza tym nie widziała chyba tego u swoich rodziców więc albo Żar ją wkręca, albo ma problemy ze samym sobą!
Pokiwała głową rozglądając się wkoło. Im większe tereny tym chyba lepiej dla klanu, jednak większa ilość krzaczków i gęstwin to więcej skrytek dla zwierzyny dzięki którym klan daje radę przeżyć.
- Ojej! Te wszystkie nazwy brzmią bardzo fajnie. Kto je wymyślił? - jednak kojarzyła fakt że Mroźny i Burzowa wspominali coś o dawnych terytoriach, jednak szylkretka nie była pewna czy jej mentor jest starszy czy młodszy od jej mamy... bo od taty to na pewno.
- Ughh! No dobraaa... - wraz z dojściem nowych punktów kodeksu, kotka uświadomiła sobie że chyba powinna powtarzać co nie co poza treningiem. Może jakiś inny terminator pomoże jej przez to przebrnąć? Ślimak? Jaśmin? A może Owieczka? Tylko czy ona przypadkiem nie ma swojego własnego kodeksu?

- Wszystkie koty, które tutaj przyszły. Częściowo są też zasłyszane od kiedyś mieszkających tu samotników. Czasem mają naprawdę bujną wyobraźnię! Na przykład jedna rzeka na terenach wolnych nazywa się Sucha Woda. Ale płynie nią normalna woda. Jest jeszcze o nazwie Gęsia Szyja - powiedział, cicho chichocząc pod nosem i lekko poruszając końcówką uniesionego ogona. Praktycznie podczas ich spaceru zdołali dość do Świetlikowego Zagajnika, gdzie ruszył w kierunku górnych granic terenów.
- A w ogóle wiesz, jak się oznacza granice? - zagadnął jeszcze w kontekście terenów, zmieniając na moment temat przed przejściem do następnego, którym był kodeks. Na reakcję kotki cicho się zaśmiał, szturchając lekko swoim barkiem w ten należący do kotki, posyłając jej promienny uśmiech.
- Spoko, mi też nie szedł! Ale ćwiczyłem i ćwiczyłem, aż w końcu się go wykułem - powiedział, nie chcąc uświadamiać kotki, że jego mistrz dawał mu kary za każde źle wypowiedziane słowo czy zapomnianą frazę. Nie miał wyjścia i musiał się go szybko nauczyć, jak nie chciał być obijany lub doprowadzany do skraju wyczerpania.
- Należy bronić klanu nawet kosztem własnego życia. Kodeks mówi też, że można zawierać przyjaźnie w innych klanach, ale powinnaś pozostawać lojalną Klanowi Gromu. Bo kto by chciał przechodzić do jakiegoś Wichru na przykład? - powiedział z cichym chichotem na koniec, starając się wzbudzić jakiekolwiek skojarzenie w głowie kotki. Im mocniej nawiąże do jej emocji i jej charakteru i będą o tym swobodnie mówić, tym łatwiej będzie jej to wszystko zapamiętać. Przynajmniej tak sądził rudy wojownik.
- Starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed wojownikami i terminatorami, a terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia lub przed polowaniem. Szczególnie jest to ważne w chwilach, gdy jest krucho ze zwierzyną i należy wspierać tych, którzy najbardziej potrzebują jedzenia, a nie mogą sami go sobie złapać. Wojownik odrzuca wygodne życie pieszczocha dwunogów, nie jest łasy na łatwe do złapania jedzenie i ciepły kąt w ich gniazdach, bo to... Jest niegodne wojownika. Co to za życie bez żadnych atrakcji? - opowiedział o paru punktach kodeksu, zerkając na szylkretkę, czy przypadkiem nie usnęła idąc przy jego boku, a sami przechodzili przez północną granicę, kierując się w kierunku Małego Oka.
- No i teraz prawie z góry! Zgromadzenie odbywa się w pełnię księzyca co sześć księżyców, a w jego noc trwa rozejm i nie są prowadzone żadne walki i wojny. Kocię musi mieć sześć księżyców, by zostać mianowane na wojownika ii już ostatni. Każdy klan ma prawo być dumnym i niezależnym, ale w ciężkich czasach klany powinny zapomnieć o granicach i walczyć, by ochronić siebie nawzajem. Klany powinny pomagać sobie nawzajem, by żaden z nich nie upadł. Z tym jest związana historia o upadku klanu nieba, chcesz posłuchać? - zadał pytanie, gdy już skończył ten nudny kodeks i mogli przejść do opowieści i ciekawostek. Oczywiście nie będzie to ostatni raz, gdy kotka spotkała się z kodeksem, ale na dzisiaj mogli sobie trochę odpuścić.
- Ogólnie to przechodziliśmy przez Rząd Drzew i teraz kierujemy się do Małego Oka, które jest chyba najmniejszym jeziorkiem, jakie widziałem!

- Zapach jest takim ogrodzeniem naszych granic, no nie? - trochę głupio się czuła że zadaje takie pytanie bo niby to oczywiste, ale z drugiej strony może są poukładane jakieś kamienie graniczne które się jakoś wyróżniają na ziemi? Nie no... to nie ma sensu. Na pewno chodzi o zapach! Ale pytanie już zadała, czasu nie cofnie. A poza tym Rozżarzony Krok podkreślał że jest to trening i jesteśmy tu żeby się uczyć.
- No tak muszę się trochę bardziej przyłożyć - tu mnie masz. - zaśmiała się i nastawiła uszy na dalszą część kodeksu. - No w sumie racja! Nasze tereny wydają mi się lepsze od ich terenów, no i poza tym takiego pioruna możesz się przestraszyć! A taki wiaterek? Tylko może cię przewiać co najwyżej! - kotka chyba nigdy nie widziała potęgi wiatru, ale za to wiedziała że ten często się wzmagał przed burzą. Ciemniejące niebo i ciężkie powietrze dodają takiego nastroju przed burzą! Pamięta jak była mała że pewnego dnia trochę pogrzmiało... ale gromu nie widziała bo mama kazała się schować głęboko do kociarni. - Można by powiedzieć że się żyje dla atrakcji i przygód. - nawet czasem tych niebezpiecznych, spotkanie z Jaśmin wilka było na przykład bardzo emocjonujące! A jakby miała tak leżeć i mieć wszystko pod nosem to nudy straszne...
- Jasne, kiedyś też to opowiem o tym swojemu terminatorowi! - zaśmiała się - A o tym że klany pomagają sobie w danym momencie decydują przywódcy?

- Aha. Obce koty jak go czują to raczej jej nie przekraczają. Czasami zdarzają się wyjątki, które trzeba wyprosić - powiedział z lekkim uśmiechem, po czym wziął głębszy oddech, kontrolując stan granicy. W tym miejscu było akurat nieźle, ale może gdzieś dalej będzie kawałek, w którym należałoby poprawić.
- Na spokojnie, mamy dużo czasu. Nie spieszy nam się. Jeśli chcesz, mogę do ciebie przychodzić wieczorem żebyśmy mogli powtórzyć sobie na spokojnie kodeks jeszcze raz - zaproponował kotce. Gdyby miało to pomóc szylkretce, nie wahałby się ani chwili i codziennie odprawiał pielgrzymkę do jej legowiska, by chwilę ją pomęczyć, może troszkę pogadać i iść spać do siebie. Wtedy by się widzieli jeszcze częściej!
- No dokładnie. Taki wicher nawet trzciny nie jest w stanie połamać - powiedział z chichotem, gdy kotka podchwyciła jego żart. Oczywiście nie naśmiewał się z ich Klanu, miał tam swojego czasu sporo znajomych, ale część z nich odeszła lub zginęła. Zdarzało się. Na stwierdzenie kotki mruknął potwierdzająco, kiwając przy tym głową. Oj tak, uwielbiał atrakcje i przygody! Zdecydowanie bardziej, niż ciągłe pogrzeby i smutki.
- Klan Nieba był ogólnie piątym z czterech klanów, powstał trochę później, niż Klan Gromu, Wichru, Rzeki i Cienia. Prześladował ich jednak pech, bo ich tereny były mało obfite w zwierzynę, mieli jej najmniej ze wszystkim klanów. Kocięta rodziły się słabe i często nie dożywały do wieku terminatorskiego, dodatkowo ciężko było je wykarmić. A te, które przeżywały, były nawet już w dorosłym życiu słabe, przez co Klan Nieba nie miał silnych wojowników i nie byli w stanie bronić terenów. Klan Rzeki oraz Klan Cienia chętnie korzystali z niemocy Klanu Nieba, polując na ich terenach i doprowadzając do walk granicznych, a przez to, że Klan Nieba był słaby, odbierali im stopniowo ich ziemie. A po drugiej stronie byli zamknięci dwunogami, którzy rozszerzali teren swoich gniazd. Przywódca Klanu Nieba, Pochmurna Gwiazda, na zgromadzeniu poprosił o pomoc w postaci części terenów. Chcieli odzyskać odebrane sobie tereny lub przenieść się na drugą stronę, gdzie tereny miał Wicher i Grom, ale żaden z przywódców się nie zgodził. Klan Nieba został wygnany z ziem, nie było już dla nich miejsca. Koty z Klanu Nieba szykowały się do odejścia, porzuciły wiarę w Gwiezdny Klan i chciały zamieszkać daleko od czterech klanów, ale również i w tym nie mieli szczęścia. Pod osłoną nocy napadli ich wojownicy Klanu Rzeki i Cienia. Przeżyły jedynie kocięta, które uciekły lub zostały przygarnięte do klanów. Kilka księżyców po masakrze, przywódcy klanów otrzymali sny od Gwiezdnego Klanu, w którym przodkowie zesłali nową zasadę kodeksu. Głosiła ona, że każdy klan ma prawo być dumnym i niezależnym, a w ciężkich czasach należy zapomnieć o granicach i walczyć ramię w ramię, by chronić siebie nawzajem. Każdy klan musi pomagać innym, aby żaden z nich nie upadł - powiedział większą część historii, wzdychając cicho na koniec. Opowieść nie zaliczała się do wesołych, nie miała również szczęśliwego zakończenia. Jak można było takiego się spodziewać takiego końca, jak podczas historii życie stracili praktycznie wszyscy członkowie Klanu Nieba?
- Gwiezdni nie byli zadowoleni z tego, co się stało. Nawet oni nie byli w stanie przewidzieć, że coś tak okropnego mogło się stać. To jest... Czarna plama w historii klanów i raczej nieczęsto o niej usłyszysz. Ale warto, byś ją znała i żeby inni terminatorzy też ją znali - powiedział, siląc się na delikatny uśmiech na koniec. Młode pokolenie było tym, co tworzy przyszłość. Jeśli w przyszłości taki Klan Cienia zechce powrócić, to klany mogą postąpić z nimi tak samo, jak z Klanem Nieba. Z tego, co słyszał, to Klanowi Rzeki również niechętnie się udzieliło pomocy!
- Tak, to przywódcy o wszystkim decydują - odpowiedział na pytanie koteczki, przechadzając się po granicy i idąc brzegiem Małego Oka, zakręcając w stronę gór.
- Zmieniając temat, granice zapachowe oznacza się przez otarcie się o gałazki lub nasikanie na krzak lub w trawy. Oczywiście ta druga opcja jest dużo silniejsza i dłużej wytrzymuje.

Kotka trochę posmutniała wysłuchując historii.
- Czyli Gwiezdni nie mają wpływu na wszystko i wszystkich... trochę to bezsensu, że umieją dawać jakieś przepowiednie a nikogo nie ostrzegli przed masakrą... - z jednej strony szacunek dla zmarłych wojowników jest wymagany, ale z drugiej jak można wymagać czegokolwiek po takiej sytuacji?
Kotka pokiwała głową na zmianę tematu. - Okej, a tak poza tym wszystkim co teraz robimy to co nam zostało do nauki? - chcąc nie chcąc kotka chciała pokazać wszystkim wkoło co potrafi! Gdyby została wojowniczką prędzej niż niektórzy już długo uczący się terminatorzy to mogłaby przejąć ich treningi. Wyglądałoby to zabawnie gdy taka młoda koteczka tłumaczy starszemu kodeks! No ale to już nie ważne, ważne by mieć coraz to więcej wojowników! Więcej wojowników to silniejszy klan, i lepiej oznaczone granice, i wszystko lepsze!

- Wiesz, Gwiezdni niektóre rzeczy mogą przewidzieć, a niektórych nie. Nie są też wszechwiedzący, kiedyś byli takimi kotami, jak my! Tylko że teraz mieszkają na Srebrnej Skórce zamiast w obozie - odpowiedział na jej słowa, a przynajmniej tak, jak on to rozumiał. Każdy kot popełnia błędy, nawet martwy. Oczywiście są bogatsi o dużą część wiedzy, jaką można zdobyć patrząc z chmurek, ale to nadal były zwykłe koty. Nikt się nie spodziewał takiego czegoś po klanach.
- Jak coś, to jak przejdziesz przez Rząd Drzew, to trafisz na tereny wolne. Jak cały czas będziesz iść prosto, to natkniesz się na wyjście z doliny. Kiedyś możemy się przejść nad Suchą Wodę albo Międzyrzecze jakbyś chciała! - zaproponował z uśmiechem koteczce, spoglądając na nią kątem oka i dodając najważniejszy aspekt ich terenów. Jakby chciała uciekać, to miała do wyboru wyjście górne lub dolne. Ale przy dolnym jeszcze nie byli.
- Hmm, jak obejdziemy tę stronę gór, to jeszcze zostanie nam druga część terenów, polowanie i wspinaczka! Ale dzisiaj chcę cię jeszcze pomęczyć teorią - powiedział, gdy sam sobie uświadomił, jak niewiele im zostało do zrobienia. Już byli praktycznie na końcu! Oczywiście nauka polowania była dłuższą zabawą i Cienista Łapa do tej pory jej za bardzo nie opanował... Ale w sumie wojownik cieszył się, że zaczęli od tego, bo teraz, jak zaginął, przynajmniej może sobie coś złapać na obiad!
- Pogadajmy może ooo... Rangach w klanach. Jakie znasz?

- A samotnicy nam nic nie zrobią? Bo jednak nie będziemy już u siebie... - podróż w  tak odległe rejony wydawała się podróżą życia! - I ile czasu zajmuje dojście do Suchej Wody? - spytała. Jeśli więcej niż pół dnia to by musieli gdzieś przenocować chyba no nie? I pomyśleć że przed jej narodzinami koty musiały całymi klanami iść w nieznane nie wiedząc kiedy dotrą do celu. W sumie musiało być to niesamowitym przeżyciem! No chyba że było się kocięciem lub starszyzną.
- Rozumiem że najlepsze na koniec. - uśmiechnęła się na myśl najbliższych treningów. Adrenalina związana z wysokościami! I polowanie! Terminatorka znów poczuła się jak w czasie ich pierwszego spotkania. - No to mamy przywódcę który ma te dziewięć żyć, pod nim jest zastępca i medyk, potem są wojownicy i ich terminatorzy, no i potem malutkie kocięta i najstarsi z klanu czyli starszyzna. - to akurat było proste, jednak żyła w klanie od tylu księżycy że zdążyła się już zorientować jak to wszystko funkcjonuje.

- Mogą zrobić. Samotnicy też mają tereny, co prawda mniejsze, niż klany, ale jednak! Jak przekroczysz ich granice, to nawet mogą cię nie ostrzec, tylko zaatakować. Dlatego zawsze trzeba być czujnym i pamiętać, że inne koty nie muszą się kierować wyznaczonymi zasadami tak jak my - odpowiedział na pytanie kotki, po czym chwilę zamyślił się, obliczając odległość do Suchej Wody.
- Raczej zdążymy się wyrobić w jeden dzień, jak wyruszymy o świcie. Ale przygodę sobie zostawmy na po treningu - powiedział, jednocześnie proponując, by poszli tam, gdy Brzoza będzie wolna od terminatorskich obowiązków. Wtedy oboje będą mieli więcej czasu i fajnie będzie się spotkać znowu na przygodę!
- Oczywiście! - powiedział z chichotem, mając nadzieję, że koteczka cieszy się na myśl o treningu polowania. To było zawsze ekscytujące! Ciekaw był, jak sobie poradzi z ogarnięciem tych wszystkich zasad i w ogóle!
- Pamiętaj też o terminatorze medyka, który po skończeniu treningu zostaje medykiem. No i są matki, które opiekują się kociętami! To dawaj teraz wszystko, co wiesz o kotach na danych rangach, ich zakres obowiązków, jakie im przysługują prawa czy jakie mają ograniczenia - powiedział, dając Brzozie kolejne zadanie bojowe, opuszczając tereny Małego Oka i poruszając się po granicach wzdłuż Sokolich Gór, których nazwę powiedział swojej terminatorskie. Przechodzili niedaleko obozu, ale nie będą jeszcze skręcać. Dojdą do Pomornikowej Grani i się zawrócą i skończą dzień, o! To był najlepszy plan.

- Okej. To przywódca tak jak mówiłam ma dziewięć żyć i drugi człon imienia Gwiazda. Ogólnie decydują o wszystkich ważnych sprawach i reprezentują klan na zgromadzeniach. Zastępca jak sama nazwa wskazuje zastępuje przywódcę gdy ten jest na przykład chory. No i pewnie układa skład na codzienny patrol wzdłuż granic. - gdy była mała zamęczała wręcz pytaniami tatę o jego poważne zastępowe życie, zawsze gdy Mroźny Poranek przychodził w odwiedziny musiał opowiedzieć od A do Z jak wyglądał jego dzień, inaczej Brzoza nie dawała mu spokoju! - Wojownicy dbają o to żeby nikt nie chodził głodny, bronią ogólnie klanu no i znaczą granice. Terminatorzy no to tacy wojownicy junior tylko raczej nie chodzą sami na polowania czy na jakieś dalekie podróże, no... aha no i medyk no tak! Leczy i uczy swojego terminatora ziółkowych spraw. Matki są chyba chwilowo matkami ale w czasie gdy mają malutkie bobaski to muszą się nimi zająć. Kocięta i starszyzna za to nie mają żadnych obowiązków bo wszystko już za nimi lub przed. - ograniczenia obowiązywały chyba tylko koty dzielące rangę z nią. O kodeksie nie wspominała bo to chyba oczywiste że trzeba go przestrzegać.

- Tak, zastępca też kontroluje przebieg treningów i prowadzi nad nimi nadzór. Dlatego tak ważne jest, by wytrenował chociaż jednego terminatora! I terminatorzy chodzą też na trening, to ich najważniejszy obowiązek. Medyk jest również od kontaktu z Gwiezdnymi, a matki mogą być matkami przez cały czas. Nie muszą się zajmować swoimi... Nie muszą mieć nawet swoich kociąt, wystarczy, że opiekują się innymi kociakami i matkami czy ciężarnymi kotkami. No i kociaki nie mogą wychodzić z obozu, to ich różni od wszystkich innych członków klanu - powiedział, uzupełniając wiedzę kotki. Tak naprawdę ranga matki była ciekawostką, bo... Wcale nie trzeba było rodzić kociąt. Można było na spokojnie skończyć trening i zamiast wojowniczką zostać matką. Można być kocurem i zostać matką! Przynajmniej tak słyszał, żadnego takiego przypadku nie znał osobiście. A przynajmniej tak mu się wydawało.
- Wiesz w ogóle, co to jest Miejsce, Gdzie Brak Gwiazd? - zadał kolejne pytanie, bo skoro Gwiezdnych już obgadali, to trzeba też tę drugą stronę. Nie był to najprzyjemniejszy temat, ale już pogadali o upadku Klanu Nieba, to o tym też mogą.

No tak kocięta poza obozem to nie najlepsza sytuacja. Przecież na początku to one potykają się same o własne łapki! A co dopiero iść przez te wszystkie mchy, liście i gałązki.
- A jak miał na imię twój mentor? I czy chciałbyś zostać zastępcą w jakiejś tam przyszłości? - bo z tego co wie Żar ma wiele terminatorów pod swoją opieką ale czy kiedykolwiek jakiegoś skończył trening? Jeśli nie, to będzie ona pierwsza! W sumie jest to jakieś wyróżnienie.
- Po nazwie stwierdzam że jest to jakoś powiązane z Gwiezdnymi, ale poza tym to nie wiem.

- Mój mistrz był moim ojcem. Miał na imię Trzaskający Mróz i... Um. Był bardzo wymagający. A na zastępcę jest sporo lepszych kandydatów, Mroźny Poranek jest znacznie lepszy na tej randze, niż ja kiedykolwiek będę - powiedział, chichocząc cicho pod nosem, starając się ukryć częściowy dyskomfort. Trening nie był dla niego przyjemnym doświadczeniem, a ostatnie słowa ojca, który stwierdził, że rudy ma zostać zastępcą... Zdecydowanie nie były najprzyjemniejsze. Nie cieszyłby się z awansu, bo koszmary z przeszłości by powróciły. I to w chwili, gdy udało mu się ich pozbyć!
- Miejsce, Gdzie Brak Gwiazd to inaczej Ciemny Las. Są tam zsyłane po śmierci koty, które nagminnie łamały kodeks i działały na niekorzyść klanów. Takie koty trafiają do lasu, w którym błąkają się przez wieczność bez dostępu do nieba, bo gałęzie drzew są tak gęste. Dlatego tam nie ma gwiazd - opowiedział trochę o drugim miejscu, praktycznie dochodząc do Powojnikowej Grani. Wcześniej, przed odpowiedzią, odchrząknął, próbując odsunąć swoje myśli od nieprzyjemnego tematu ojca i jego... Przepowiedni. W głębi serca miał nadzieję, że nigdy nie będzie musiał stać przed tym wyborem, ale z drugiej... Sam by nie wiedział, jak by zareagował.

- No ja wiem że mój tata sobie dobrze radzi, ale według mnie nie masz co się zniechęcać! - nie żeby jej bardzo zależało na tym żeby Żar został zastępcą, jednak nie rozumiała tego że wszyscy się tak boją tej rangi. Jakby wiadomo masz więcej obowiązków ale poza tym to jesteś takim wojownikiem który potem dostaje lepsze imię i dodatkowe życia! A to chyba mega sprawa bo możesz bez obawy się ryzykować i wszystko przeżyjesz! A taki medyk już chyba cięższa ranga, musisz znać wszystkie ziółka, a gdy ciebie nie ma to cały klan może podupaść na zdrowiu... więc jesteś taką matką klanową, lub ojcem jak w przypadku Lodowego Potoku.
- A co jeśli ktoś łamał kodeks tylko czasami? I nie był jakimś złym kotem? - no bo na pewno zdarzały się takie wypadki. Na przykład ktoś może został zastępcą bez wytrenowania terminatora... a to chyba nie jest okropne przewinienie?