Na razie go może nie znaleźli... Ale to nie znaczy, że nigdy go nie znajdą. Na pewno uda im się dogadać, prędzej czy później, nie?
- Oczywiście. To tak, słabymi punktami są: Pysk, szyja, a dokładniej tutaj, gardło. - Mówiąc to wskazał łapą na puchatą część szyi, znajdującą się kawałek pod jego żuchwą. - Kark, oraz brzuch. - Wytłumaczył. - Oczywiście to nie znaczy, że w inne części ciała nie możesz również celować. Możesz na przykład w łapy, aby drugi kot lubi inny czworonóg stracił równowagę i runął na ziemię. Lub w przypadku... Ptaków, o, ptaków, możesz je zaatakować w skrzydła, wtedy będzie im trudniej Cię zaatakować od góry. - Wyjaśnił Terminatorowi, machając lekko łapą w powietrzu. - Oczywiście miej na uwadze, że te słabe punkty, które podałem wcześniej, obowiązują głównie nas. To nasze słabe punkty. Każdy przeciwnik poza kotem może gdzie indziej mieć swoje słabe części.

A więc było ich całkiem sporo. To z jednej strony dobrze, ponieważ miał spore pole do popisu przy takowej walce. Ale z drugiej strony, on również je posiadał. To było nie zbyt optymistyczne. Musiał mieć to na uwadze.
— Czyli atakować na przykład oczy na pysku tak? Albo gardło, dostanie w te miejsca musi być nieprzyjemne. — Zauważył wzdrygając się. Coraz bardziej zrażał się do walki. Nie chciał obrywać a atakować. Jednak takiej możliwości widocznie nie było. A szkoda.
— Przejdźmy do praktyki, mogę cię zaatakować? — Spytał ochoczo mentora. Pewnie przy starciu z innym osobnikiem nie pytałby o takie rzeczy, ale teraz tylko ćwiczyli. Na szczęście!

- Tak! Właściwie to poza atakowaniem, oczy mogą zostać zranione w walce w inny sposób, nie trwały, ale dający nam przewagę. Oślepienie przeciwnika. - Zaczął kolejną rzecz, którą musieli omówić.
- Kiedy staniesz pod odpowiednim kątem, słońce może oślepić przeciwnika. Jednak nie tylko słońcem można się w tym przypadku posługiwać. Jak już wcześniej wspomniałem, a może nie, w walce ważną rolę odgrywa otoczenie. Piasek, błoto... Rzucenie tymi rzeczami w oczy przeciwnika również daje nam przewagę, o ile oczywiście trafimy. Tak więc pamiętaj, że wykorzystywanie otoczenia to dobra rzecz w walce.
- Hm, chwila, myślę, czy to już wszystko. - Mruknął, po czym na moment się zamyślił. Słabe punkty omówili, zasady z kodeksu omówili, otoczenie również... - O, wiem, możesz również zmylić przeciwnika podczas walki. Na przykład... Możesz spoglądać na jego pysk, przez co ten pomyśli, że chcesz zaatakować tą część. W rzeczywistości za to możesz atakować łapy! Jednak przy tej technice trzeba szybko myśleć.
Przez moment jeszcze rozmyślał, czy wszystko omówili. Kiedy już był tego pewien, przytaknął lekko łbem i przemówił. - I myślę, że to wszystko. Atakuj pierwszy. Tylko pamiętaj, walka Treningowa ze schowanymi pazurami i bez kłów!

Miłek milczał, uznał że dobrym pomysłem będzie skupienie się na nauce i uspokojeniu myśli na temat zaczęcia praktyki z tego całego bicia się. Więc musiał kogoś oślepić piaskiem. Ale to było chytre! Tylko musi przećwiczyć celowanie.
Jeszcze przesłuchał to gadanie Kiełka i usłyszał jego ostatnie słowa. Ogon stanął mu dęba co próbował kryć, tam samo jak cieszący się pysk z ekscytacji. Próbował przybrać coś na formę pozycji łowieckiej jaką podpatrzył u innych, tylko podniósł wyżej zad aby móc wybić się z tylnich nóg.
Kiedy już to zrobił wyskoczył w stronę kocura celując w wcześniej wspomnianą szyję. Oczywiście nie wysuwał pazurów ani nie kąsił burasa. Ten był od niego o wiele za silny. Pewnie dostałby mocną bure potem. Wolał tego uniknąć.

Miłek nie miał już nic do dodania. Dobrze, czyli mogą się skupić na walce.
Kiełek również się uszykował. Wysunął pazury na wierzch, wbijając je w miękką ziemię, obserwując przy tym bacznie ruchy Terminatora. Gdy ten się szykował do ataku, bury Wojownik spiął lekko mięśnie, gotowy do uniku skokiem na bok.

Najwyraźniej Miłka spotkało tak zwane szczęście początkującego, gdyż od jego pierwszy atak poszedł wręcz perfekcyjnie!
Bury Wojownik nie zdążył w porę odskoczyć, przez co Terminator zdołał uderzyć go w jasne futro na szyi, przez co ten został popchnięty odrobinę w tył i delikatnie się zachwiał. Dobry początek.

Widząc rezultat jego pierwszego ataku uśmiechnął się dziarsko. Ten chwiejąc się na łapach był świetną okazją aby spróbować go podciąć i zwalić na ziemię. Sam mu o tym wspomniał i teraz dokładnie w taki sam sposób da się pokonać. Nie tracąc czasu ruszył w jego stronę próbując przewrócić tego z całych sił. Szło mu wyśmienicie, widocznie był do tego stworzony. Nie chciał się przechwalać oczywiście, po prostu był świetny.

Kiełek również, mimo, że trafiony, uśmiechnął się na udany atak swojego ucznia.
- Brawo! - Rzucił, po czym przygotował się do ataku. Tym razem również postanowił zaatakować, a dokładniej skoczyć w jego stronę i uderzyć go w pierś łapami.

Pomimo tego, że tym razem atak Złocistej Łapy nie dosięgnął swego Mistrza, Terminator mógł odetchnąć z ulgą, że nie trafił go również atak Kiełkującego Ziarna. Oba kocury dały tym razem ciała. Kiełek - Podczas ataku w pewnym momencie się poślizgnął, przez mocno się przechylił w bok, próbując utrzymać równowagę. Natomiast wtedy Miłek skończył stojąc obok Mistrza, przez co mógł teraz wymyślić szybko kolejny atak, stali blisko siebie, może wykorzystać tą okazję.

Walka była całkiem ekscytującym etapem treningu. Dyszał ciężko, już całkiem zmęczony - mimo tego szczęśliwy. Po kilku dobrych ruchach przyszły te gorsze, jedynie pocieszał go fakt, że i Kiełkowi się nie udało. Cieszyć się z czyjegoś nieszczęścia! Ot co.
Kątem oka spojrzał na burasa, ten stał w bardzo chwiejnej pozycji. Obrócił się szybko, napierając ciałem na sylwetkę wojownika. Próbował go powalić. Mimo swojej lekkiej postury nabrał już trochę mięśni. Liczył, że kolejna próba zwali go z nóg. Dosłownie.

Kątem oka zerknął na Terminatora ze zdziwieniem. Już się zmęczył? Paroma ruchami? Oj, będą musieli solidnie popracować nad jego kondycją, skoro już traci siły. Co by to było, gdyby wpadł w jakąś walkę z drapieżnikiem? Oj nie, Kiełek nie mógłby dopuścić, aby Złocista Łapa opadł wtedy z sił po paru ruchach!
Gdy uczeń znowu przymierzył się do ataku, Kiełek już przygotował się na unik.

Bury Wojownik nie musiał jednak nawet unikać. Mimo, że plan Termonatora był dobry, nie oznaczało to, że musiał się koniecznie udać. Czy to przez źle przemyślany ruch łapą, czy to przez zmęczenie - Miłek przeciął tylko powietrze, omijając o długość kociego kroku nogi swego Mistrza.

Lekko zawiedziony sobą kocur napiął mięśnie i skupił się na mentorze. Ostatni atak skierował wprost na niego jednak zaatakował tylko powietrze. Cóż za porażka,,, Musi być zdecydowanie szybszy.
Odskoczył więc dając trochę przestrzeni pomiędzy nim i wojownikiem. Uznał za słuszne kolejne podejście do ataku. Uspokoił oddech i ponownie wyskoczył w jego stronę. Pierwszy raz zdecydowanie poskutkował więc dlaczego i nie próbować tych samych ruchów?

Kiełek rzucił Terminatorowi wyzywające spojrzenie, tak, żeby go w pewnym sensie trochę jeszcze zmotywować do walki. Jeszcze chwilę będą ćwiczyć, da radę, da radę.
I Wojownik postanowił teraz zaatakować. Gdy Termonator skoczył w jego stronę, Kiełek postanowił również wykonać w jego stronę skok i zrobić to samo, zaatakować w pierś.

Widać, że taktyka zadziałała u obu stron. Miłek i Kiełek skoczyli w swoją stronę w tym samym czasie, ale najpierw oberwał właśnie bury Wojownik, uderzony mocno łapami Terminatora w pierś. Wojownik jednak nie pozostawał mu dłużny, bo gdy tylko oberwał, machnął łapą i również uderzył nią w pierś młodszego kocura, po czym lekko się cofnął pod wpływem nacisku z poprzedniego ataku.

Czując lekkie pchnięcie w klatce piersiowej upadł ciężko na cztery łapy i odetchnął głęboko aby lekko promieniujący ból ustał. To wyglądało całkiem imponująco, przynajmniej takie miał wrażenie Miłek.
Jeszcze lekko odczuwając skutki ataki mentora ugiął się na łapach kiwając do burego aby go zaatakował. Może podpatrzy jakieś techniki tego i przy okazji spróbuje się obronić. Miał taką nadzieję bo siła w długich łapach przestawała roznosić go na lewo i prawo.

Wojownik szybko wypuścił powietrze z płuc po poprzednim ataku, po czym już się spiął, aby przygotować się do ataku. Miłek nawet nie musiał go do tego zachęcać, bo już wcześniej sobie zaplanował, aby w tej turze zaatakować Terminatora.
Postanowił więc spróbować go zmylić. Podczas gdy czarno-biały kocur widział, iż ten świdruje wzrokiem jego klatkę piersiową, tak naprawdę rzucił się w przód, aby zaatakować go w łapy.

Plan był dobry. Wykonanie nie do końca. Ale to przez Złocistą Łapę, nie Kiełkujące Ziarno.
Gdy tylko Mistrz skoczył przed siebie z zamiarem uderzenia w kończyny młodzika, ten w odpowiednim momencie zdążył odskoczyć w tył, skutecznie unikając ataku Wojownika.

Chwilowo spodziewał się ataku z resztą ponownego na jego popiersie. Odruchowo odskoczył nie dając się trafić, o dziwo kiełkujące ziarno próbował trafić w jego łapy! Świetnie, że jemu udało się uniknąć ataku. Przystanął na chwilę patrząc z ciekawością na mentora.
— Ile jeszcze mamy się tak naparzać żebyś uznał mi trening walki jako zaliczony co? — Spytał lekko oskarżycielskim tonem głosu mimo wszystko pokazując białe kiełki w zadowolonym uśmiechu.

Zamruczał zadowolony, gdy Złocista Łapa uniknął jego następnego ataku.
Już chciał się szykować na kolejny... Jednak w tym momencie Terminator przystanął i zadał mu pytanie.
- Heheh, no dobrze, możemy już na dzisiaj kończyć walkę. - Odetchnął cicho, przytakując łbem. - Dobrze Ci poszło, jak na pierwszy raz. Jeszcze przez kilka dni będziemy walkę ćwiczyć, ale wtedy już tak łatwo Ci nie dam jej zakończyć, skończymy, kiedy powiem. - Dodał po chwili, puszczając kocurowi oczko i uśmiechając się szeroko. Niech nie myśli, że za każdym razem będzie miał tak łatwo.
- No dobra, wracajmy do Obozu. Widzimy się za dwa wschody słońca o poranku w Rysim Gąszczu. - Zakomunikował, po czym ruszył w stronę Obozu.

//Zacznij nowy dzień, w aktualnym czaso.

Skinął kocurowi lekko zadowolony z rezultatu swoich czynów. Dzień jeszcze był młodym jednak z Milka odeszły wszystkie siły witalne a jego łapy drżały od pozrywanych mięśni. Dobrze że jutro będzie mógł się zregenerować.
— Niech tak będzie—

Punktualnie za dwa wschody słońca o poranku w rysim gąszczu zjawił się czarno biały oriental o złocistym spojrzeniu. Za każdym razem był bardziej punktualny co cieszyło jego osobę. Nawet i tym razem zjawił się przed burym! Wyśmienicie, może poprawić jeszcze futro które się zmechaciło od spania obok Rozkwitki. Strasznie się kręci w nocy a jej łapy zawsze lądują na pysku kocura.

Kiełek wynurzył się smętnie z Obozu, ruszając w stronę Rysiego Gąszczu z sunącym się po ziemi ogonem. Nie wyglądał najlepiej, nawet kot o naprawdę słabym wzroku mógł to stwierdzić. Nie było to jednak przez jakąkolwiek chorobę, a... Jak zapewne da się domyślić, psychikę.
- Miłku... - Mruknął na przywitanie, gdy już dotarł do miejsca, w którym zaczynają Treningi.
- Dzisiaj nauczę Cię wspinaczki. Pójdziemy do Cienistych Koron. W międzyczasie... Powiedz, wiesz coś o wspinaczce...? - Spytał, odwracając się i z lekkim ruchem ogona komunikując Terminatorowi, aby poszedł za nim. W międzyczasie porozmawiają o teorii, a gdy już dotrą do owego miejsca - praktyka.

Klan ostatnio pożegnał się z zastępcą który był przy okazji mentorem Kiełkującego Ziarna. Od razu widząc go ten postanowił być dziś dla niego wyjątkowo łagodny i mało wymagający. Nie wiedział jak ma przebywać taka stratą bo sam nigdy nikogo nie stracił, ale uznał za stosowne pozwolić mu przejść to po swojemu.
Skinął łbem na przywitanie i przyglądając się postaci wojownika ruszył za nim.
— Myślę, że wspinaczka polega na wspinaniu na drzewa. Jednak nigdy nie widziałem takiej czynności. Nie jesteśmy wiewiórkami. — Zauważył spokojnym tonem, trochę się przy tym uśmiechając. Ta głupi miałeś zachować powagę dzisiejszego treningu.

Przytaknął lekko łbem.
- Wiewiórkami może i nie jesteśmy, ale wspinaczka jest bardzo pomocna. - Wyjaśnił kocurowi, gdy ruszyli już w stronę Cienistych Koron.
- No dobrze... Ale zacznijmy od teorii. Wspinaczka jest dość łatwa. Zacznijmy od początku. Można rozpocząć na dwa sposoby. Pierwszy, gdy coś Cię ściga, możesz się odbić od ziemi w pewnej odległości od drzewa, po czym wbić się pazurami w jego korę. Możesz również na spokojnie, stanąć pod drzewem, wbić w nie pazury i zacząć się przesuwać w górę, wbijając pazury coraz wyżej i wyżej. - Wytłumaczył to podobnie, jak wytłumaczył mu to niegdyś Tonące Słońce.
- I... Z grubsza to tyle. Co do schodzenia - pamiętaj, aby podczas schodzenia z drzewa mieć łeb do góry. Nie schodź z głową do ziemi. Może to skutkować spadnięciem z drzewa i... No cóż, chyba rozumiesz.

— Chyba tak, nie byłoby to ... Przyjemne. — Mruknął po tym jak kocur wyjaśnił mu to i owo na temat wspinaczki. W międzyczasie doszli do wybranej przez starszego lokalizacji. Miłek w międzyczasie tylko obmyślał jak nie spanikować tam na górze. Trochę to wszystko go przerażało, jednak nie zamierzał niczego pokazywać mentorowi. Jeszcze uzna że nie jest gotowy czy coś. Nie pozwoliłby się tak upokorzyć.