Po pierwszym dniu Treningu Trującej Łapy, przyszedł czas na pierwszy dzień Treningu Złocistej Łapy.
Pora górowania słońca wydała mu się najlepszą porą na Trening. Było dość cieplutko, a jak już wrócą słońce będzie już zapewnę zachodzić, więc idealny czas, aby odpocząć. A na pewno będą obaj zmęczeni dzisiejszą wędrówką. A zwłaszcza młodziutki Złocista Łapa.
- No cześć, gotowy? Wyspany? Mam nadzieję, bo idziemy od razu obejść calutkie Granice! - Miauknął na przywitanie, gdy w końcu nadeszła pora i odszukał Terminatora. Szybkim krokiem ruszył w stronę wyjścia z Obozu. Z Żywokostem ruszył od razu na początek na Rysi Gąszcz. Z Miłkiem natomiast chciał zrobić na odwrót, zakończą dzień Treningu właśnie tam! Tak więc skierowali swoje kroki od razu w stronę Barłogu. Właściwie, to musieli obejść nie tylko Granice, a Tereny. Ale minie to szybciutko.
- Więc od razu lecę z pierwszym pytaniem, śmiało, nie bój się odpowiadać! Czy coś wiesz? Coś o walce, polowaniu, Kodeksie, granicach? Ale nawet jeśli nic, to spokojnie, na wszystko przyjdzie pora! - Chociaż pierwszego dnia można wszystko po trochu, tak jak było na pierwszym dniu Treningu Kiełka, ale to się jeszcze zobaczy!

Nie musiał długo czekać, znaczy no jeden dzień laby po nie jakim mianowaniu dłużył mu się niesłychanie ale teraz kiedy znajdował się już przy burym mentorze czuł jak jego łapy same prosili się o wysiłek. Ten już na początku, kiedy tylko się zobaczyli powiedział coś na temat obejścia całych granic. Uczniowi aż mrowiły łapy z niejakiego wrażenia. Musiał się uspokoić, aby tak nie szczerzyć zębów na lewo i prawo. Skinął jedynie głową, dzieląc się w myślach na temat swojego zachowania. Jednak na razie pozostawał w milczeniu, i ciszy. Bez żadnego ale ruszył szybko, na czarnych i wysokich łapach za masywnym wojownikiem.
Idąc w stronę nieznanego mu jeszcze terenu, z ust kocura nadeszło kolejne pytanie. Czy coś umiał? No tak, chciałby jednak jego wiedza nie była naprawdę imponująca. Nie taka jaką chciał zaprezentować. Pokiwał smętnie głową dodając pod nosem ewidentne zawiedzionym głosem.
— Nie mam się czym pochwalić, ale zamieniam się w słuch. Podobno droga mija szybciej kiedy jest się zajętym rozmową — Pocieszał się cichymi mruknięciami w swoją stronę.

Nie miał żadnej wiedzy. No cóż, zdarza się. Kiełek również ogromną biblioteką informacji na początku się nie mógł pochwalić. Ot, pare malutkich faktów odnośnie polowania. A raczej samej pozycji łowieckiej. I to było tyle. Czyli no niewiele.
- No dobrze, w takim razie najpierw powiem Ci coś o walce. Naszymi najsłabszymi punktami, naszymi, czyli kotów są następujące miejsca - szyja, brzuch oraz pysk, a zwłaszcza oczy i nos. Mogę Ci od razu wspomnieć, że możesz się postarać oślepić przeciwnika, masz może jakiś pomysł jak? Podpowiem Ci, otoczenie ma znaczenie. - Nawet nie czuję, kiedy rymuję. Spoglądał z zaciekawieniem na Złocistą Łapę. Ciekawe, czy uda mu się wykombinować. Bo jeśli się nie wie, ani nie ma się żadnych podpowiedzi, to odpowiedź na to pytanie może wcale nie być taka prosta.
- To jest Barłóg. Jakbyśmy skierowali się bardziej w prawo - doszlibyśmy do Zimnej Toni. Łatwo rozpoznać, to takie całkiem duże jezioro. Chociaż nie tak duże jak to przy Oku Gór, ale wciąż jest całkiem duże. - Mówiąc to skierował pysk w swoją prawą, poruszając w tamtą stronę delikatnie wibrysami. - A tam przed nami są Łyse Drzewa. - Dodał, jednak zamierzał odrobinę skręcić, aby nie przechodzić dokładnie przez owe Łyse Drzewa. Miejsce to nie wyglądało za dobrze po pożarze, chociaż od jego czasu już jakiś czas minął.

Szyja, brzuch oraz pysk. Interesujące! Nie spodziewał się, że brzuch może być łatwo dostępnym celem. Najpierw chyba trzeba by się pod kimś położyć. No szyje to jeszcze rozumiał, była długa i trzymała głowę przy ciele. Oczy.... oślepić przeciwnika. Może dmuchnąć? Nie lubił jak ktos dmuchał mu w oczy, na przykład wiatr. Ale otoczenie. Kiełkujące ziarno chyba lubił zgadki. A miłek no, nie koniecznie. I chociaż jeśli lubił dostawać informacje prosto na tacy, ten sposób bardziej wymagała myślenia! A on dużo myślał.
— Może mógłbym nabrać ziemi w łapy i komuś sypnąć do oczu? I nosa! Ależ to musi być okropne uczucie — Wzdrygnął się na samą myśl. No nie był pewien swojej odpowiedzi, ale ma nic innego wpaść nie mógł. Z resztą, to nawet nie było od niego wymagane. Nie jego wina ze był taki błyskotliwy.
— Barłóg. — powtórzył zamyślając się nad ciekawym brzmieniem tego słowa. Bardziej zainteresowała go kwestia jeziora. Może zamoczą w nim łapy? Chciałby nauczyć się pływać. Może klan wiatru to oferuje w swoich treningach? Chociaż nigdy o tym od nikogo nie słyszał. Bez otwierania pyska kiwnął głowom zapamiętując poprzednie słowa mentora. Kto wie, może będzie go z tego jeszcze pytać!

- Oj, okropne, okropne, ale dobrze, właśnie można sypnąć piachem. Dobre jest również na przykład stawanie tak, aby słońce padało na przeciwnika, wiadomo, słońce też może trochę oślepić. - Dodał, przytakując lekko głową. Złotkiemu całkiem szybko udało się wymyślić odpowiednie rozwiązanie oślepienia, świetnie! Uśmiechnął się z zadowoleniem. - W Kodeksie są również punkty odnośnie właśnie walki. Na przykład Wojownik nie potrzebuje zabijać, aby wygrać. Raczej rozumiesz, o co w nim chodzi, nie? Masz może pomysł, jaki jeszcze może być punkt związany z walką? - Spytał.
- Barłóg. - Również powtórzył z lekkim śmiechem, przytakując łbem. Ominęli Łyse Drzewa, jednak szli w takiej odległości, że można było łatwo zaobserwować efekt pożaru w tamtym miejscu. - Tam są właśnie Łyse Drzewa... Całkiem niedawno był tam pożar, trochę przerażająco to wygląda. - Miauknął, po czym szybko skierował się w stronę kolejnego miejsca, przy tym zachęcając Terminatora do dalszej wędrówki ruchem ogona.

— Nie innych rzeczy nie kojarzę, Miauknął widocznie próbując ukryć swoje zadowolenie z samego siebie. Pewnie zapunktował podwójnie u Kiełkującego Ziarna! Uśmiechnął się ukazując białe ząbki. Zaciekawiło go jednak, sprawa tych całych łysych drzew. Nie kojarzył tego całego pożaru, a kocur widocznie widział co nieco na ten temat. Poruszył z zainteresowania kitą i w milczeniu szedł za mentorem. Końcowo zadając wcześniej obmyślane pytanie.
— O co chodzi w tym pożarze? Widział nie które ruchy burasa, i z energią ruszał się w rytm wojownika. Już lekko bolały go łapy, jednak nie dawał tego po sobie poznać. Co byłby za wstyd!

- Dobra. W każdym razie, punkt który przed chwilą z Tobą zapoznałem, dokładnie brzmi ,,Honorowy wojownik nie musi zabijać innych, by wygrać swoje bitwy, chyba że jest to konieczne dla obrony własnej lub jeśli są to koty wyjęte spod Kodeksu Wojownika." - Wyjaśnił, po czym zrobił chwilową pauzę. - Jest również ,,Broń swojego Klanu, nawet kosztem swojego życia. Możesz zawierać przyjaźnie z kotami spoza Klanu, ale musisz pozostać lojalny wobec swojego Klanu, gdy spotkasz się w bitwie z przyjacielem." Na pewno rozumiesz przesłanie tego punktu, więc chyba nie muszę Ci go tłumaczyć, co nie? - Spytał z lekkim uśmiechem.
O co chodzi w pożarze... No tak, Złocista Łapa został mianowany ledwo dzień wcześniej, miał prawo nie wiedzieć.
- Pożar... Jest wtedy, kiedy ogień obejmie sporą część lasu lub innego miejsca. Wtedy tylko deszcz może go ugasić. - Wyjaśnił, po czym westchnął cicho. - Wiedziałeś, że kiedyś nasz Klan i Klan Gromu zamieszkiwały inne Tereny? Nie było Cię wtedy nawet na świecie, o nie, nie. Ja sam byłem ledwo malutkim kociakiem, kiedy tu dotarliśmy. Musieliśmy się przenieść właśnie z powodu pożaru.

— Oczywiście że nie. Wszystko rozumiem. Odparł z ukrytym uśmiechem na swoim pyszczku. Lubił kiedy mu się nic nie tłumaczyło. Sam dochodził do wyjaśnienia później czy wcześniej. Poruszał do rytmu ich kroku ogonem na boki przysłuchując się wzmiance o pożarze. To musiało być przeżycie! Chociaż chyba Miłek nie bardzo chciałby coś takiego przeżywać. O ile wtedy się nie ginie. Jednak dużo ognia wydaje się być śmiertelne. Przynajmniej z tego co słyszał.
— Na pewno nie ma więcej klanów? Dwa to taka mała liczba. Co gdyby było ich.... Osiem? Zastanowił się głośno spoglądając ukradkiem z ciekawością na mentora.

Przytaknął łbem, posyłając kocurowi radosny uśmiech.
- No dobrze. W takim razie przejdźmy do kolejnych punktów Kodeksu. ,,Nie poluj i nie wkraczaj na tereny innego Klanu." Wiadomo, każdy Klan ma swoje ziemie oraz granice, których nie wolno innym przekraczać, a tym bardziej polować. Takie koty muszą być przepędzone z granic. Od razu wspomnę, niektóre wyjdą po dobroci, do niektórych trzeba użyć siły, ale radzę najpierw ich o opuszczenie naszych Terenów upomnieć. - Wytłumaczył, po czym skierował się dalej, tym razem w stronę Wietrznego Gaju i Żmijowiska. - Nie rzucaj się od razu w walkę, której nie masz pewności, że wygrasz. Co do walki, powiedz znasz swoje mocne i słabe strony? - Pytanie mogło być uznane za względnie podchwytliwe, ale Kiełek był ciekawy odpowiedzi Miłka. Może od razu zrozumie, o co chodzi Wojownikowi? Albo i nie zrozumie, ale powie coś, czego nawet jego Mistrz nie wiedział? Zobaczy się.
- Aż osiem to nie. Klan Wichru i Klan Gromu ostały się z pożaru, jak już wspominałem. Ale były też dwa pozostałe, które pochłonął pożar. Klan Cienia i Klan Rzeki. Chociaż słyszałem, że z Klanu Rzeki ostało się parę kotów i zamierzają go odbudować! Fajnie, nie? Zawsze mi było żal, że te dwa Klany przestały istnieć... A tu proszę! Jeden wraca! - Opowiedział, lekko przytakując łbem. Cieszyło go to, że Klan Rzeki "zmartwychwstaje". Szkoda, że jeszcze Klan Cienia nie wraca. Albo i Klan Nieba! Właśnie... Klan Nieba... - Jeszcze, JESZCZE dawno, dawno przed pożarem na dawnych Terenach, był jeszcze piąty Klan. Klan Nieba. Oni... Zostali zaatakowani i pokonani przez Klan Rzeki i Klan Cienia. Zapewne dlatego powstał dodatkowy punkt, który co prawda nie jest w Kodeksie, ale jest również bardzo ważny. ,,Klany nie mogą się jednoczyć celem wygnania innego klanu."

— Aha, posądzając dalej za mentorem przysłuchiwał się jego wytłumaczeniom. Skąd on to wszystko pamiętał? Pewnie Miłkowi przestało sie chcieć odpowiadać jakoś po dwóch pierwszych słowach. Kiełkujące Ziarno wydawał się być na przekór pracowity. Uczeń mimo że palił się do biegania za zwierzyną i walczenia z każdym możliwym przeciwnikiem nie marzył o wkuwaniu kodeksu, cicho westchnął pod nosem a usłyszawszy pytanie z strony burego musiał się porządnie zastanowić.
— No chyba mam długie łapy, i szybko biegam. Jeszcze się z nikim nie biłem Ale to też pewnie dobrze mi wyjdzie. Miauknął bez przekonania. Nie mógł określić w czym był dobry, kiedy nie spróbował jeszcze wszystkiego. Łowiectwo, tropienie, walka, wspinaczka i pływanie! Było tyle umiejętności których mógłbyć mistrzem że nie wiedział czego chciał spróbować pierw.
— A co jak zabiorą nam terytoria? Albo będą chcieli walczyć o nie? Albo i ten klan cienia jeszcze wróci. Lepiej jak byliśmy tylko my i ten drugi klan. odparł jakby wiedział doskonale o tych innych klanach. Chociaż w temacie był zielony, nie lubił zmian a kolejny klan nie brzmiał zachęcająco. Dalej w milczeniu słuchał następnych punktów kodeksu idąc zwartym krokiem za kocurem.

Heh, no Kodeks Wojownika potrafił być na pierwszy rzut oka długi i trudny do zapamiętania, ale to nie znaczy, że nauczenie się go jest całkowicie niemożliwe, nie? Kiełek też miał z początku problemy z zapamiętaniem wszystkiego, co przekazał mu Tonące Słońce, ale ostatecznie mu się udało. I wierzył, że Złocista Łapa również da radę.
- Hm, czyli zapewne jesteś całkiem zwinny. Kiedy znasz swoje mocne i słabe strony, możesz je wykorzystywać, aby wygrać walki z różnymi przeciwnikami. Tylko nie bądź zbyt pewny siebie. - Ostrzegł go, po czym skrzywił się odrobinę na ostatnie zdanie Terminatora. On by nigdy nie pomyślał od razu, że coś mu może dobrze wychodzić, zanim tego nie spróbował. Ale w sumie trochę rozumiał Miłka. Walka z jego punktu widzenia musiała być łatwa niczym wyrwanie z ziemi źdźbła trawy.
- Wtedy decyzja co robić będzie należała do Golcowej Gwiazdy. Ale i tak są bardzo małe szanse, wręcz to niemożliwe, aby postanowili nam odebrać Terytoria lub chceli walczyć. Skoro starają się odbudować Klan, nie mogą ryzykować utratą kotów podczas walki z o wiele większym od nich Klanem. - Wyjaśnił. - Poza tym, kiedyś były wszystkie cztery Klany i żyły one w zgodzie. - Niezbyt podobało mu się gadanie czarno-białego kocura o ilości Klanów, ale na razie przymknie na to oko. W końcu jest młody, nie rozumie paru rzeczy.

— Chyba tak. Kiedy będę mógł wejść na jakieś drzewo? Słyszałem o tym w żłobku, umiesz to robić? — Spytał zaciekawiony, podobno można było skakać po drzewach za wiewiórkami i nurkować przy dnie jeziora łowiąc ryby. W tym wszystkim kocurek wyobrażał sobie siebie. Coś niesamowitego!
— Słusznie, może kiedyś spotkam jakiegoś kota z tego klanu. Ale wtedy nie zaatakuje. Chyba że będzie na moim terytorium. — Zamyślił się na głos, odpływając powoli myślami gdzie mógł przeanalizować wszystkie myśli latające mu po głowie. — Teraz przecież również żyjemy w zgodzie.— Zauważył podnosząc lekko jedną brew. Im więcej klanów tym więcej zwierzyny do łowienia. Przecież to znakomicie!

- Nie dzisiaj. Lepiej nie dzisiaj, bo zobaczysz, jak obejdziemy Tereny będziesz padał z nóg! Ale na pewno już niedługo. - Miauknął w stronę czarno-białego Termka, odpowiadając tym samym na jego pytanie. Oj, ale może zapomnieć o nurkowaniu i łapaniu przy tym ryb, bo ani Kiełek, ani Slomce nie umieją żadnej z tych czynności. A co dopiero dwóch na raz!
- Nie możesz mieć pewności, że to będzie akurat ktoś z tego konkretnego Klanu. Może być też z Klanu Gromu albo i Samotnik. Wtedy owszem, masz prawo zaatakować ich, ale ja bym Ci polecił, abyś najpierw spróbował przepędzić tylko słowami, a dopiero później czynami. Nie narażaj się na walkę, której nie masz pewności, że wygrasz. - Ostrzegł go. I nie tylko chodziło mu o koty, ale i o innych drapieżników, ale tego raczej powinien się Miłek domyślić. Gorzej będzie, jeśli pomyśli, iż inne zwierzęta postanowią pokojowo odejść po kilku jego słowach... Przytaknął jedynie na jego słowa o zgodzie, uśmiechając się przy tym szeroko. O tak, wolał pokój od walk.
- Wietrzny Gaj. - Miauknął, gdy już ominęli Łyse Drzewa i doszli w pobliże Wietrznego Gaju i Żmijowiska. - A tam - Żmijowisko. - Dodał, po czym skręcił, aby ruszyć w stronę Króliczych Brzuchów oraz Zimnej Tafli.

— Nie mogę się doczekać. — Miauknął widocznie zadowolony. To było to coś na co tylko czekał! Wreszcie chwilę czekania na jakąkolwiek większą rozrywkę w jego życiu się opłaciły, i teraz może normalnie poznawać tajniki zostania wojownikiem! Czy mogło być coś lepszego? Czarny oriental Nie sądził.
Przytaknął na słowa kocura, najpierw rozmowa. Powie kilka ostrych słów w stronę intruzów a ci uciekną jak poparzeni! Już widział to przed swymi złotymi ślepiami. Nawet kolejny uśmieszek wkradł się na jego pysk.
— Co mieszka w tym zimowisku? — zaintrygował się skręcając za mentorem. Ile mieli terenów do bronienia!

Uśmiechnął się cicho na słowa Złocistej Łapy, kierując wzrok na Tereny przed nimi. Ah, pamiętał, jak On jako Terminator również nie mógł się doczekać poszczególnych nauk podczas Treningu. Najbardziej niecierpliwy był na polowanie! Do dziś było to jego ulubionym obowiązkiem Wojownika.
- Żmijowisku? - Powtórzył. Zapewne Miłkowi po prostu się przejęzyczyło, ale wolał się upewnić. - Węże. Uważaj, jeśli będziesz tam chodził, bo niektóre są jadowite. Czyli ich ugryzienie może zatruć kota. - Ostrzegł go na zaś, rzucając mu chłodne i poważne spojrzenie. Po chwili jednak się rozweselił, bo nie był typem kota, który taką minę może utrzymać przez długi czas.
- Idziemy dalej. Tam są, jak możesz już zauważyć po norach, Królicze Brzuchy. Są to najbliższe nam ziemie niczyje do Terenów Klanu Gromu. - Zakomunikował czarno-białemu kocurowi, wskazując pyskiem na piaskowe nory, które były kilka długości drzewa od nich. - A jak odwrócisz łeb w drugi bok, możesz dojrzeć Zimną Toń.
A wracając do Kodeksu...
- "Starszyzna, kocięta, chorzy i ranni muszą zostać nakarmieni przed terminatorami i wojownikami. Terminatorzy nie mogą jeść bez pozwolenia, dopóki nie zapolują, by nakarmić starszyznę." Tak więc jako Terminator, ZWŁASZCZA kiedy już nauczysz się polować, nie możesz wziąć dla siebie niczego do jedzenia póki nie upewnisz się, że wcześniej wymienieni zostaną nakarmieni, rozumiesz?

— Tak tak, żmijowisko. Uśmiechnął się zawstydzony. Zapamięta tą nazwę, w szczególności! A więc węże. Szczegolnie te jadowite! Futro mu się lekko zjerzyło. Wolał chyba tam nie chodzić, na razie.
Dreptając dalej żwawym krokiem dostrzegł Królicze Brzuchy, a po odwróceniu łebka zobaczył Zimną toń. Wrócił łebkiem w stronę Kiełkującego Ziarna, słuchając dalej o kodeksie. Polowanie! Na szczęście jeszcze nic nie jadł, znaczy wsunął małą mysz na śniadanie. Ale nie wiedział że nie wolno!
— To kiedy zaczniemy polować abym mógł złapać coś na obiad? — Miauknął szczerząc zęby. Najchętniej zrobiłby to od razu! A kodeks dokończył z mentorem jak już się najedzą. Ot co.

Przytaknął lekko na zrozumienie łbem. No tak, pomyłki w nazwach się zdarzają, zwłaszcza tak młodym kotom jak Miłek.
- Eh, jak już wcześniej wspominałem, na pewno nie dzisiaj. Mamy jeszcze przed sobą długą drogę, a przysięgam na Gwiezdnych, że jak już ją przejdziemy, to nie będziesz chciał nic innego poza odpoczynkiem w Zielonych Zaroślach. - Odparł z przepraszającym śmiechem, po czym jak gdyby nigdy nic wskoczył na jedną większą skałę, która była w pobliżu i odwrócił się w stronę Złocistej Łapy. - Wszystkiego powoli się nauczysz w swoim czasie. Niektórych rzeczy do nauki jest wiele i potrzeba Księżyców Treningu, aby wszystkie zapamiętać. Bądź cierpliwy. - Wyjaśnił, po czym zeskoczył z kamienia i podreptał pośpiesznym krokiem dalej.
- Następny punkt brzmi "Zwierzyna jest zabijana po to, aby się nią pożywić. Podziękuj Gwiezdnemu Klanowi za jej życie. - Miauknął gdy ominęli Zimną Toń jak i również Królicze Brzuchy. Teraz zmierzali do kolejnego miejsca. - Dalej jest jeszcze "Kocię musi osiągnąć wiek sześciu księżyców, aby zostać Terminatorem". Chyba rozumiesz, przed sześcioma księżycami kociak jest zbyt słaby na długie wędrówki i naukę najważniejszych rzeczy, jego zmysły nie rozwinęły się odpowiednio, więc jest to duże ryzyko, aby zaczynał tak młodo Trening. - Wytłumaczył.

— Naprawdę się staram. — Jęknął kładąc uszy, naprawdę chciałby już teraz zacząć, w końcu kodeks nie ucieknie! Mimo wszystko był cicho, już się nie odzywał. I tylko słuchał.
Kolejny punkt o zabijaniu zwierzyny, i o tym głupim klanie gwiazdy. Już zaczynał się nudzić. — Jasne że rozumiem — Mruknął pod nosem. Chociaż on dałby radę, jeszcze jak! Pięć księżycy to mała różnica od sześciu. Poruszał ogonem w rytm kroków i przyglądał się podłożu które nie miało nic ciekawego do zaprezentowania. Jakieś kamyki trochę trawy,,,
— Ile ten kodeks ma zasad? —

Skinął łbem, nic już nie dodając.
- Trochę ich ma. Na początku wydaje się, że jest ich nieskończoność, ale jak już się nauczysz jest dobrze. A następny punkt - "Nowo mianowany wojownik musi odbyć milczące czuwanie przez jedną noc po otrzymaniu swojego imienia wojownika.". Jak myślisz, czemu tak jest? - Spytał, chcąc teraz dać pole do popisu synowi Łasicy. Był bowiem ciekaw, co może takiego wymyślić.
Ominęli Rysi Gąszcz, na którym zatrzymają się później, na koniec dzisiejszego dnia, po czym skierowali się w stronę Szarotkowej Łąki, na której nie było już tyle kwiatów co zazwyczaj.
- To jest Szarotkowa Łąka. Stąd możemy już dojrzeć zarys jeziora Oka Gór. To największe jezioro na całych Terenach i o ile dobrze wiem, to przy nim odbywają się Zgromadzenia.

— Może żeby ,,, no nie mam pojęcia! — Miauknął ciągle zastanawiając się nad pytaniem. Jego głowa dziś jakoś słabo chodziła, może to przez emocje związane z mianowaniem? Albo to już zmęczenie. Przecież ma dużo energii. Pfff.
— Brzmisz jakbyś nigdy na nim nie był — Zauważył podejrzliwie. Może nikt go jeszcze nie wybrał na zgromadzenie? To trochę śmieszne, że taki dojrzały wojownik z dwójką uczniów nigdy nie był na zebraniu wszystkich klanów! Miłek też nie był, ale to kwestia czasu. Niebawem Golcowa Gwiazda na bank go weźmie, jeśli jakieś będzie. Niedługo.