Sytuacja Grzmiącego za zgromadzeniu była podobna do tej, gdzie kociak nie chce czegoś zrobić i robi o to awanturę przy całym klanie. Matka próbuje go cichać, kociak jeszcze bardziej się denerwuje, a klan zastanawia się, czy aby na pewno powinna być matką. Żar też uważnie przyglądał się złotej zastępczyni, ale nie zamierzał wydawać pochopnego osądu. Na słowa Pszczoły o przyszłych składach na zgromadzenie, podniósł brwi w zdziwieniu. Od kiedy to sama Zaćmienie decydowała o tym, kto idzie? Halo, on też tu jeszcze był, żył i miał się dobrze.
- Czyli... Powiedziała, że sama was nie zabierze na zgromadzenia, czy że będzie się starać, żebyście nie zostali na nie wybrani? - spytał, chcąc doprecyzować. Niby głupota, ale dla rudego był to dość ważny szczegół. Kto by się spodziewał, że przy wyjaśnianiu jednej sytuacji, wyjdzie kolejny problem do obgadania z Zaćmieniem. Rozumiał jej zmęczenie, bo musiała sobie jakoś poradzić z całym klanem, gdy był chory, ale to nie znaczyło, że jak coś się wydarzyło w przeszłości, to Żar ma nic nie wiedzieć o tym.
- Mogę ci powiedzieć, że nawet, jak ty i Grzmiący nie zostaniecie wybrani na następne zgromadzenie, to nie będzie to związane ze słowami Zaćmienia. Tylko dlatego, że może być kot, który dawno nie był na zgromadzeniu, dlatego mógłby się poczuć sfrustrowany i gorszy od innych - dodał, wyjaśniając sytuację. Może nie uda mu się wziąć ani terminatora, ani wojowniczki na przyszłe zgromadzenie, ale na pewno nie chciał, by pomyśleli, że to wina tej dziwnej kary, o której wiedzieli tylko oni i Zaćmienie. Często się zdarzało, że jak wojownik był raz, to potem nie szedł, ale to głównie ze względu na ograniczoną ilość kotów, które mógł wziąć.
- Czy... Masz na myśli tylko tą sytuację na zgromadzeniu, czy jakąś jeszcze? - zapytał się wojowniczki, wyraźnie zaniepokojony stanem Zaćmienia. Zdecydowanie musiał szybko zadziałać i porozmawiać. Bo być może to był ostatni dzwonek przed popełnieniem przez zastępczyni błędu, którego... Nie da się cofnąć czy naprawić.

Kiwnął głową na zdanie, że kocica dokładnie nie zapamiętała frazy, ale była w stanie przytoczyć, jak to mniej więcej brzmiało. To było ważne. Bo jedno zdanie oznaczało, że Zaćmienie zaczęła rządzić się jak przywódcą zanim jeszcze nim została. A druga - że się skontaktuje z nim i porozmawia o tym. Ale nic do jego uszu nie doszło. Trochę mu było... Przykro z tego powodu. Wiedział, że Zaćmienie jest zmęczona... Ale to być może jakiś sygnał dla złotofutrej zastępczyni?
- Dobrze, więcej pytań nie mam. Dziękuję ci za tą rozmowę i... Nie przejmuj się tym. Porozmawiam z Zaćmieniem - powiedział, kiwając głową na pożegnanie. Musiał parę spraw przemyśleć. Teraz pojawiły się nowe doniesienia o Zaćmieniu i... Były równie niepokojące, co te stare.



//Zt??

– Proszę. – odparła, a następnie również pożegnała się skinięciem łba i oddaliła się, skoro jej mistrz nie miał z nią niczego więcej do omówienia. Miło było z nim rozmawiać. Zdawał się być bardzo przejęty sytuacją Zaćmienia, co cieszyło ją, bo to oznaczało, że w przeciwieństwie do niej faktycznie interesował się rozwiązywaniem klanowych problemów, a nie byle tylko się od niego odwalili.

//zt

Zaprosił Pszczołę na rozmowę ze względu na ostatnie... Wydarzenia z jej udziałem i Tygrysiej Łapy. Oskarżenia, jakie przekazała Zaćmienie, były bardzo obciążające byłego mistrza koteczki. Ale Żar, jak to Żar - musiał wysłuchać również drugiej strony. Po wizycie w kociarni i przyniesieniu Tęczy jedzenia, wrócił do legowiska i czekał na wojowniczkę. I się zjawiła.
- Dzień dobry, Pszczeli Pyle, wejdź proszę - powiedział z delikatnym uśmiechem na pysku podnosząc się z legowiska i otrzepując się z mchu. Usiadł gdzieś w głębi, końcówką ogona zapraszając kocicę do siebie, by usiadła naprzeciwko.
- Pewno wiesz, dlaczego tutaj cię zaprosiłem. Chciałbym znać twoją stronę w sporze z Tygrysią Łapą, mogłabyś mi o tym opowiedzieć? - zadał pytanie z lekkim, ciepłym uśmiechem. Sytuacje z terminatorami są różne, a ten przydział zdecydowanie nie był udany. Dla niego też to była nauka, ale... Doniesienia, jakie słyszał o ich treningu, nie były tylko związane z różnicami charakteru.

Wysłuchał całej historii Pszczoły o tym, jak to wszystko wyglądało. W teorii zachowanie Tygrysicy było zasadne. Bo w końcu mistrz ma prawo spóźniać się tyle czasu, to ona nie? Tak naprawdę to są wyrośnięte kociaki i czasem nie wyrastają z kocięcych nawyków w tak krótkim czasie. I czy to było coś złego? Trochę było, ale mistrz ma za zadanie poradzić sobie z taką sytuacją.
- Skąd wynikło takie opóźnienie w treningu? Z tego, co kojarzę, nie byłaś chora w tamtym momencie - zadał pytanie, które było kluczowe do rozwiązania sytuacji. Ta przerwa pomiędzy ceremonią a pierwszym dniem treningu była... Dziwna. Szczególnie że wojowniczka wtedy wykonywała wszystkie obowiązki. To co się w takim razie stało?

Wysłuchał wypowiedzi Pszczoły, kiwając przy tym czasami głową. Dodatkowo obserwował kotkę współczującym spojrzeniem. No, lekko z terminatorami nie miała. Muszelkowa Łapa okazało się, że nie słyszała zbyt dobrze, a teraz sytuacja z Tygrysicą... Pewno złotą kotkę to przerosło.
- Czemu nie przyszłaś z tym wcześniej do mnie? Postarałbym się wtedy przydzielić ci kogoś, kto jest spokojniejszy. Wiesz, niekoniecznie na ceremonii, ale tuż po czy za parę dni - powiedział, rozumiejąc problemy kotki, ale też równocześnie nie za bardzo ogarniając, czemu tak późno to wszystko wyszło. Gdyby to wyszło wcześniej lub Pszczoła by zgłosiła już na samym początku, że chciałaby kogoś spokojniejszego, przemyślałby rozdzielenie terminatorów pomiędzy mistrzami.
- Wiesz... Ty, Konwalia i Koźlorogi jesteście kotami, którym najbardziej ufam, jeśli chodzi o szkolenie terminatorów. Jesteście jednymi z kotów, które cenie za spokój i odpowiednie podejście, stąd taka decyzja o przydzieleniu Tygrysicy właśnie tobie. Nie znałem za bardzo waszych relacji i sądziłem, że jej przyda się mistrz, który może ją uspokoi trochę i pomoże poprowadzić przez okres dorastania - odpowiedział na pytanie wojowniczki ze spokojem, ale no... Zdawał sobie sprawę z własnego błędu. Może wrzucił Pszczołę na zbyt głęboką wodę, bo rzeczywiście nie miała takiego terminatora, który by z nią chciał współpracować.
- Następnym razem przydzielę ci spokojniejszego terminatora, ale też nie mogę z pewnością powiedzieć, że takie pojawią się w następnych miotach. Ale na pewno postaram się unikać takich, co mogą robić problemy - powiedział o swojej decyzji, naprawdę nie chciał kotce zaszkodzić. Ale no, po prostu czasami ciężko było o ambitnego, ciężko pracującego terminatora. Każdy mial jakieś swoje problemy i wady. Ale zobaczy, co się da zrobić.