Naprawdę nie spodziewała się, że kocur wyjdzie z taką propozycją, może dlatego jej reakcja była tak ekspresywna? Nie mogła jednak ukryć faktu, że cieszyła się z możliwości sparingu z bratem. Wydawał jej się nieco zdystansowany i bardziej małomówny od niej, przez co sama zdawała się być wylewniejsza niż była w rzeczywistości. Ciekawe uczucie.
Gdy Łabędź wymownie na nią spojrzał, nie potrzebowała dodatkowej zachęty do odejścia. Skinęła jedynie łbem, podniosła się i elegancko zeskoczyła parę półek niżej, finalnie lądując na twardym podłożu jaskini. — To do zobaczenia w Ślimaczych Drzewach! — pożegnała się i lekkim krokiem odeszła do własnych obowiązków. Może Jeż wybierała się akurat na samotny patrol i chciałaby ją ze sobą zabrać?

/zt

Wraz z nadejściem Pory Kwitnących Drzew początkowo przyszło upragnione ocieplenie, lecz po paru wschodach słońca powrócił chłód, jak gdyby pogoda zmieniła zdanie. Na szczęście, nie było już tak źle, jak podczas Pory Białych Zasp, ale wciąż mało przyjemnie. Teraz może i było jedynie lekko chłodno, ale za to często padał deszcz, wiał mroźny wiatr, a czasami nawet padał śnieg. Wydawało się, że poprzednia pora jeszcze wcale nie chciała odpuszczać.
Dąb po powrocie z polowania postanowił się zrelaksować i odbudować swoje siły, zaczynając od lekkiego posiłku w postaci świeżego sokoła, którego miał szczęście dzisiaj znaleźć w stosie. Rozsiadł się wygodnie na jednej ze skalnych półek i począł oskubywać drapieżnego ptaka z piór, co jakiś czas zerkając na resztę obozu.

//Meduza

Meduza nie przeoczyłaby Dęba ciągnącego ze sobą sokoła. Miała to nieszczęście, że sama nie znalazła wcześniej tej zdobyczy na stosie, więc przyszły Wieszcz jej go zgarnął sprzed nosa. Przeklina wszystkie robaki, którym się przyglądała w jaskini na przestrzeni paru ostatnich godzin! Podreptała prędko w stronę burego kocura i wyprężyła się wyciągając łeb do przodu.
- Chcesz się może podzielić zwierzyną? Nigdy nie jadłam takiego ptaka.
No aż ślinka leciała, gdy się patrzyło na to cielsko. Musiała spróbować tego ptaka drapieżnego!

Jej oczy zamigotały, gdy Dąb posunął w jej stronę wielkiego ptaka. Była zachwycona tą ogromną zwierzyną. Drapieżny ptak był czymś niesamowitym. Widywała już takie, chociażby podczas jednego ze świąt, ale mieć możliwość spożyć taki posiłek... wow! Otwarła pyszczek by napawać się zapachem dzikiego ptaka złożonego u jej łap. Przyjemne mrowienie roznosiło się po jej ciele, gdy przykładała się do tego, by uczynić honory wzięcia pierwszego kęsa tej dostojnej ptaszyny. W końcu wzięła się za odwagę i wgryzła się w masywne ciało sokoła. Przyjemnie, choć nie prosto, oderwała kawałek mięsa i mogła się nim delektować. Przeżuwała i smakowała zwierzyny przez długi czas. W końcu przełknęła i oblizała się smakowicie.
Sokół smakował... zwyczajnie. Ale cała ta ekscytacja, że to był ptak drapieżny napawała ją wystarczającym entuzjazmem, by stwierdzić, że było to najwspanialsze co kiedykolwiek mała Meduza jadła w swoim życiu!
- Ale dobre! Teraz ty, smacznego - przesunęła sokoła w stronę Dęba i czekała aż on się poczęstuje ciekawa czy mu będzie smakowało. Chociaż on był już dorosły i pewnie nie raz takie zwierzę jadł.

No propozycja, żeby Dąb oddał jej całego sokoła była... zajebista! Ale ona przecież nie zje go całego sama! To jest kawał cielska. Nie było nawet opcji, żeby wyszła z takiego posiłku bez przejedzenia się do stopnia wymiotów. Tak przynajmniej obstawiała.
- Nie no co ty, sama go całego nie zjem! - odpowiedziała i kiwnęła głową w stronę zwierzyny, żeby kocur teraz wziął sobie gryza, tak jak to mu powiedziała wcześniej.
Ekscytacja tym kąskiem była wielka, ale nie będą zabierać go przyszłemu Wieszczowi, po to żeby sokół się zmarnował. Nawet jeśli nie była przyzwyczajona do dzielenia się posiłkami to nie chciała być niegrzeczna. I działała z rozsądkiem.

Przyglądała się Dębowi, gdy ten spożywał posiłek, ale bez żadnej nachalności. Fajnie było tak spędzać czas z jakimś starszym gościem. Nie miała zbytnio rówieśników, więc tylko na tym mogła polegać. A Dąb wyglądał na fajnego, no bo był taki ogromny, męski, potężny, w dodatku przyszły Wieszcz! Meduza też chciałaby być taka w przyszłości. Pragnęła emanować siłą i męskością.
Pytanie Dębu nieco ją zawstydziło. Waaah wyszła na jakiegoś dziwoląga. W sumie to nim była, ale trochę głupio. Próbować posiłki innych... w każdej innej sytuacji niż ta konkretna teraz, brzmiało to śmiesznie.
- Nie, nie! Nigdy tego nie robiłam, ale dzisiaj po prostu zobaczyłam, że niesiesz drapieżnego ptaka i nigdy go nie jadłam... no wiesz, nie chciałam przegapić takiej okazji - zaśmiała się nerwowo uśmiechając się przy tym.