Nawet cicho parsknął na to odgrażanie się koteczki. Jak nie musiał się z nią użerać, to nie było aż tak źle!
- Oczywiście, oczywiście - pokiwał tylko łebkiem na znak, że "rozumie". Ależ oczywiście, że bronił Ciemny Las. Jak najbardziej.
No ale ścierpły mu w końcu łapki. Dał jej jeszcze chwilkę powyrywać sobie futerko - przynajmniej będzie miał teraz chłodniej, gdy nadejdą cieplejsze dni! No ale w końcu wstał.
- No dobrze, Kwiczoł... - przeciągnął się, aż mu w kościach strzeliło. Aż taki stary już był? Nawet nie został jeszcze wojownikiem! - Lecę coś zjeść. A ty lepiej wracaj do kociarni, bo inaczej rodzice będą się o ciebie martwić - wyszczerzył tylko ząbki i ruszył w stronę wyjścia z Zielonych Zarośli.

Z.t.

Tylko mruczy niezrozumiale.
Delikatniej, niż zazwyczaj, to fakt.
Albo to futro terminatora blokuje codzienny warkot Kwiczoła w pysku?
Co by to nie było, Kwiczoł w ciszy oddala się od miejsca zdarzenia, a gdy widzi swoje legowisko(to znaczy, te rodzinne), kładzie w nim resztki swej ofiary o brązowo-białym futrze.
W miare udane były te łowy. Kwiczoł musi tylko znaleźć sposób, na złapanie Ciemnego Lasu na gorącym uczynku.

/Zt

Dziwnie było przekonać się na własnej skórze jak to jest, gdy przechodzi się takie wielkie zmiany. Została w końcu przecież terminatorką, co wiązało się z rozpoczęciem treningu, zmianą imienia(a w jej przypadku, to nawet i całkiem sporą..!) oraz przeniesieniem się do Zielonych Zarośli.

Nie było dla niej to miejsce kompletnie obce - nadal było przecież częścią obozu. Nie była jednak przyzwyczajona by teraz to tutaj spędzać noce, zapadając w sen. Ale przyzwyczai się. Nie będzie narzekać. Nie ma w końcu na co... Przeniesienie się tutaj przecież świadczyło o jej teraz już trochę wyższym stanowisku w klanie! Zaczęciu swojej drogi do stania się wojowniczką, z której Klan Wichru będzie dumny. Gdzie tutaj miałby niby być powód do narzekania?

I chciała trochę przyspieszyć ten proces przyzwyczajania się sporą część wolnego czasu(bo teraz jest terminatorką, z prawdziwymi obowiązkami! nawet, jeśli nie miała ich jeszcze jakoś za dużo) na przesiadywaniu w Zielonych Zaroślach.

I tak też spędzała swój czas również i teraz. A tak dokładniej, to sobie siedziała przy Kwitnącym Krzewie. Trudno było jej się nie zachwycać chociaż trochę jego kwiatami. I być może nawet właśnie w tym momencie zanurzyła delikatnie pyszczek w morzu żółtych kwiatków, by móc lepiej poczuć ich delikatny zapach...

[malina!!]

Malinę ominęła ceremonia. Czuła się z tym okropnie. Czemu nie potrafiła na nią po prostu wyjść z legowiska? Czemu ją to przerosło? Czemu fakt, że nowe kocięta zostają terminatorami, a ona ledwo co liznęła trening, ją tak przerażało? Chciała być najlepsza, a nawet nie potrafiła dobrze rozpocząć treningu. Była żałosna. Ale widok Drobnej Łapy wąchającej kwiatki nieco poprawił jej humor. Co za dzieciak, siedzi i wącha kwiatki, gdy powinna już dojrzeć do tego by się tym już nie zajmować. Nie była małym kociakiem, powinna trenować, uczyć się i zajmować się bardziej dojrzałymi rzeczami. Parsknęła szyderczo przechodząc obok Drobnej Łapy i usiadła kawałek dalej.

Jej uszy poruszyły się delikatnie, podobnie jak i śmiesznie czarna końcówka głównie rudego ogonka. Wynurzyła pyszczek z kwiatów, swój wzrok kierując na starszą od niej terminatorkę, która była źródłem parsknięcia sprzed momentu. Co było tutaj zabawnego? Pomyślała o czymś, co ją rozbawiło. Nie wiedziała, co wzbudzało w niej pewną frustrację.

Uśmiechnęła się jednak do niej łagodnie, zadzierając delikatnie głowę do góry by spojrzeć na jej twarz. Wysoka jest... I wygląda też na silną, chociaż tego, czy taka faktycznie jest nie mogła na ten moment stwierdzić, czy jest prawdą.

— Dzień dobry — miauknęła przyjaźnie. I to tyle. Na razie jeszcze nic więcej.

No nie, ta dziecinna idiotka do niej podeszła. Nie miała pojęcia czemu Drobna Łapa po tym jak na nią parsknęła chciała do niej podchodzić. Najwidoczniej była fatalnym przypadkiem jakich wiele. W dodatku fatalnym przypadkiem, który się słodko uśmiechał i miał piękną mordkę i futerko. Ale... ale ona była pewnie ładniejsza! Więc to nie ważne!
- Dzień dobry Drobna Łapo - powiedziała fałszywym, przyjaznym tonem i posłała kotce równie fałszywy uśmiech.
//wygasła