...ptaszka... dostaniesz? Siwkowi samemu zdarzało się na poczekaniu wymyślać własne powiedzenia, których nie rozumiał nikt poza nim samym - czy to przez słabą pamięć czy zwykłe przejęzyczanie - ale tego to jeszcze chyba nigdy nie słyszał.
- Ptaszka? Jakiego ptaszka? - spytał zdziwiony - Z Ciemnym Lasem? Nah. Chyba jeszcze nie zrobiłem niczego tak złego, żeby tam trafić... Chyba. - bo wstyd się przyznać, ale... Siwek w sumie jeszcze nie bardzo znał kodeks. Matki nie słuchał, kiedy im o nim opowiadała, bo uważał to za nudne. Wolał skupić się na poznawaniu obozu i kotów!
- Czekaj, pomogę ci! Bo mi się tu udusisz. - wąsy drgnęły mu w rozbawieniu, a on sam wsadził łapy w gałęzie, żeby umożliwić koteczce wyjście - O, proszę!
Czarne futro, żółte oczy... Czyżby chodziło jej o Słonecznika?
- Mmm... Chyba wiem, o kogo ci chodzi - zaśmiał się znów. Może lepiej nie będzie się przyznawał, że to jego brat, bo jeszcze kociak i jego uzna za pomiot Ciemnego Lasu. Co już w sumie robiła - On tylko wygląda strasznie, ale wcale taki nie jest!

-Tego kocurowego, a jaki inny. - Kwiczoł burczy.
Trzepie uszami jak motyl, próbując cofnąć łeb, lecz dalej nie dawało jej to żadnej opcji poruszenia się.
Zaczyna to irytować Kwiczoł.

Tylne nogi zahaczają o ścianę. Chce się wydostać, a przynajmniej próbuje.
Im więcej się wierci, tym bardziej przednimi pazurkami grzebie w gałązkach, niszcząc ściane legowiska terminatorów.

Gdy kot o kolorze kupy podchodzi, Kwiczoł warczy i pokazuje ząbki.
-WON! GÓWNO! -

NIE POTRZEBUJE POMOCY. To Kwiczoł wie, lecz Siwa Łapa nie słucha.
Kwiczoł wypada z dziury w ścianie na zad, a kręci łbem i puszy grube futro.
Jak pchła, skacze na grubych kończynach.

-TY CHRONIĆ CIEMNY LAS? - warczy po raz kolejny. Czym innym były słowa Siwej Łapy, jak nie obroną tego ciemnego bytu?

...kocurowego? Chyba dalej nie ogarniał. Może to ze względu na to, że nigdy takiego określenia nie słyszał. Dlatego też postanowił tylko kiwnąć łebkiem i udawać, że rozumie.
Na krzyki i warki (wcale nie) uwięzionej kotki zareagował skuleniem uszek... I cichym parskiem. Wyglądało na to, że miał tutaj do czynienia z trudnym przypadkiem. Bardzo trudnym.
- No i kto cię nauczył takiego słownictwa, co? - spytał rozbawiony i podniósł łapkę, żeby poczochrać trochę koteczkę po łebku. Mała niewyparzona gęba. Jej rodzice raczej nie byliby zadowoleni, ale nie był skarżypytą!
- Nie chronić... E, chronię. - poprawił się. Kotka mówiła zabawnie, ale kocurek wolał raczej... Nie adaptować sposobu jej wypowiadania się - To po prostu czarny kot i tyle! Twoje rodzeństwo z tego co wiem też jest czarne... I ma rude czy białe łatki. I ty tak samo! - położył łapkę na jej kryzie - A on po prostu jest calutki czarny. Gdyby był z Ciemnego Lasu, pewnie nawet nie mogłabyś go dotknąć! Bo w Ciemnym Lesie żyją tylko złe duchy! - z tym dotykaniem co prawda nie był do końca pewien... Ale może chociaż to ją utwierdzi w przekonaniu, że Słonecznikowa Łapa wcale nie był taki zły i niedobry?

Kwiczoł mruczy i burczy pod podzielonym kolorem nosem.

Brewki znoszą sie na dół i dziecko Gęsiej Lotki trzepie ogonem na boki.
Na parsknięcie kocura, Kwiczoł warczy.
-Co cie śmiesyć? Kwiczoł chętnie posłucha! -

A kreatywności to ma akurat wiele, to dziecko z niewyparzoną gębą i brakiem wyobraźni.
Mogłoby zatopić w kocie o gównianym futrze pazury lub kły i żadna z matek nie zrobiłaby nic!  Już raz prawie pokonało ciemny las, gdyby nie było takie...Cholernie niskie! Może dosięgło by ich mordy, a tu nic...
Musiało się nacieszyć gorzkim smakiem przegranej.
-Ciekawski? Uwasaj, bo kociej mordy dostanies. - Ah. Nie miało zamiaru się rozgadywać z kimś, kto był po stronie WROGA.
Fuj!

Oczy Kwiczoł mrugają, a pysk syczy na dotyk Siwej Łapy. Kocię o długim futrze miota się, pazurkami chcąc poranić łapę terminatora.

Logika Siwej Łapy sprawia, że Kwiczoł pluje na podłogę.
-GÓWNO PRAWDA. - Garbi się linia nosa.
-A ty się dawać oszukać! Ciemny las tego chcieć! -

Kto by pomyślał, że takie małe ciałko może pomieścić tyle agresji! Siwa Łapa był ciekawy, czy mała z tego wyrośnie... Czy wręcz przeciwnie. Aż go dreszczyk przeszedł po grzbiecie na samą myśl. Póki była młoda, to to było jeszcze nawet urocze i zabawne... Ale gdy będzie większa, może jej to przysporzyć kłopotów.
- Twój język. - zaśmiał się cicho... Po czym jeszcze cicho parsknął na kolejne słowa koteczki - Masz na imię Kwiczoł? - spytał rozbawiony. Głównie dlatego, że brzmiało całkiem... Zabawnie. Ale chyba się nie dziwił, że mała chciała je ukryć.
Strzepnął uchem na pytanie Kwiczoł. Kociej mordy? Ale...
- ...ale już ją mam. Przecież jestem kotem! - mruknął zdziwiony, może nawet trochę zaskoczony. Co koteczka miała przez to na myśli...? Znając życie się nie dowie, bo chyba nie była zbyt chętna do interakcji z nim.
Widząc pazurki wystawione w stronę jego łapy, od razu ją cofnął. Nie chciał się nabawić niepotrzebnych zadrapań! Nawet jeśli pewnie zaraz by się zaleczyły.
- Te, bez pazurków. - zwrócił jej uwagę i zamachał ogonem - Bo zawołam twoją mamę.
Oho, wyglądało na to, że Kwiczoł serio się zafiksowała na punkcie tego całego Ciemnego Lasu. Ciekawe czemu... Ale wtedy Siwek wpadł na mały podstęp. Zrobił najbardziej przekonującą zaniepokojoną minkę, jaką tylko był w stanie.
- Ale widziałaś swoje futerko? - spytał "przejęty" - Też czernieje! Czarny Las chyba cię zjada!

-Normalnym być. - Warczy. -chluj cie to obchodzić.
Nie da sobie wmówić, że jest inaczej. Że może być inaczej.
Szczególnie, gdy rozmówca Kwiczoł ma futro jak z kupy i jest byle chłystkiem.
Nic nie znaczy dla Kwiczoł. Nie jest ani rodziną, a przyjaciele? Od tego było rodzeństwo. A jeśli oni mieli przyjaciół, Kwiczoł ich już nie potrzebowało.
Znajdzie sobie inne zajęcie. Takie jak terroryzowanie.

Nie odpowiada na zadane pytanie, tylko pokazuje kły.
-Czyli na ciebie być zapóźno, kociomordzie. - Ohydne to, takie wścibskie, a niby starsze od samego Kwiczoła.

-MAMĘ SRAMĘ. Nie zesraj się! - warczy po raz kolejny. Nie będzie Kwiczoł straszyć ktoś tak mało ważny.

Kwiczoł unosi brew.
-Ty być ślepy. - Bez innego komentarza, czy dodatku, Kwiczoł zaczyna gryźć kocura po łapach.

- Ależ oczywiście. Po prostu brzmi zabawnie. - przyznał wciąż chichocząc. Imię jak imię, ale był ciekaw, co Słodka Gwiazda z nim wymyśli. Kwicząca Łapa? To brzmiałoby nawet zabawniej! Nie żeby Siwek się tutaj z kotki wyśmiewał, o nie. Nie miał tutaj żadnych złych intencji, po prostu... No rozśmieszyło go to!
Kocio... kociomordzie...??? Co to w ogóle było za słowo? Brązowy kocurek uniósł tylko brew w zdziwieniu nie komentując tego, ale nie był teraz pewien, czy nie powinien się czasem poczuć urażony.
- Twoja mama raczej nie byłaby zadowolona, że ją tak nazywasz. - pac pac ogonem o ziemię. On sam za swoją matką nie przepadał, ale to nie znaczyło, że zacząłby ją zaraz wyzywać! Szczególnie że Kwiczoł miała szczęście. Jej mamy nie były takie, jak jego własna...
...i z zamyślenia nagle wyrwały go małe igiełki w jego łapie.
- Te. - powiedział trochę zirytowany tym, co mała robiła... Po czym spróbował unieść jedną z łap, położyć ją na głowie kotki i delikatnie przycisnąć ją do ziemi - Sorry młoda, jestem silniejszy. I nie gryź.

-A niech se pierdzieli. W pupie to mam. - No bo co jej zrobią? Zatrzymają w kamiennej grocie? Ha.
Dla Kwiczoł, to dobry żart.
-Kwiczoł być zadowolone. To najważniejsze. -
Kwiczoł jednak nie odpuszcza.
Gryzie łapy kocura. Pazurkami celuje w jego ramię.
Tylne łapy dymnego stworzenia podnoszą się za pomocą siły mięśni brzucha - a Kwiczoł celuje w nos kocura.
Kopie i nie puszcza.
-Srutututu! - odpowiada. -Typowa gatka słabiaka!

Przewrócił oczami. Cierpliwość chyba powoli mu się wyczerpywała, choć miał jej dużo. Lubił kociaki, fakt, ale ten tutaj chyba serio urwał się z Ciemnego Lasu. Chyba będzie musiał pogadać z jej rodzicami na ten temat.
Już nawet nic nie odpowiedział na słowa kotki, a gdy ta próbowała celować w jego nos... Siwek po prostu się podniósł. Teraz tak łatwo go nie dostanie, bo jednak był już całkiem wysoki. Spróbował znów sprowadzić ją łapą do parteru... A jeśli mu się to udało, złapać też za kark i podnieść.
- Isiemy fo kosialni. - powiedział przez zaciśnięte lekko na karczku kotki zęby. Może była taka gburowata, bo była śpiąca. Albo jej się nudziło. Cholera w sumie wie.

-DO GÓWNIARNI STARY CEPIE- - Wydaje z siebie ryk, nie poddaje się.
Nie ma prawa ten pryk im rozkazywać.

Wierci się, unika pyska kocura.
Nie miało zamiaru tak łatwo się dać, byle komu w szczęki.
Pazurkami celuje po raz kolejny w nos ucznia. Widzi chwilę nieuwagi, wierci się na ziemi jak gąsienica, chce wycofać się w bezpieczny dystans, by już szczęki nie dosięgły.

Widok dla obserwatora naprawdę ciekawy.

Napusza się.

...no dobra, wąsy tym razem drgnęły mu w rozbawieniu. Tym razem.
- Te, jeszcze nie jestem taki stary! - zawołał... I wtedy oberwał tymi małymi pazurkami w nos. Skrzywił się i go oblizał, ale nie poczuł krwi... Więc raczej nic mu nie było. A taką miał przynajmniej nadzieję.
Tym razem nie bawił się w bycie ostrożnym. Chciała agresywnie to miała. Spróbował do niej doskoczyć i capnąć ją szybko i pewnie za kark tak, żeby młoda nie miała jak się wyrwać. Oj zdecydowanie szykuje się skarga do rodziców.

-STARY! GNOJEK! CHRONI CIEMNY LAS!!! -

RYCZY. Jest wredne, niezadowolone z tego, że ktoś taki w KLANIE KWICZOŁA do tego, chroni byty spod ciemnej gwiazdy.
Wbija kiełki głębiej.
Gdy Siwa Łapa paca, Kwiczoł ryczy i rzuca mu się pod brzuch, między łapy.

-GDZIE ON BYĆ! - Warczy. -TY POWIEDZIEĆ. TY WIEDZIEĆ!

- Zedrzesz sobie gardło, jak będziesz tak dalej krzyczeć - stwierdził i spróbował złapać młodą za ogon, gdy ta chciała przemknąć pod jego brzuch. Cholera wie, co to małe próbowało zrobić, a Siwek nie chciał tego sprawdzać. Jeszcze wbije mu pazury, a zdążył się już dowiedzieć, że oberwanie w brzuch boli. I nie chciał wiedzieć jak bardzo, nawet jeśli Kwiczoł wciąż była dość mała.
- Nie powiem ci. A teraz lepiej tu chodź, ty mały zbóju! - zawołał. Oby capnięcie za ogon się udało - jeśli tak było, to wywlókłby kocię spod siebie i jeśli będzie trzeba, to za ogon ją zaniesie do kociarni. Ciekawe, czy swojemu rodzeństwu też urządzała taką sieczkę...

Ogon Kwiczoł poczuł ucisk, kocie zaczęło się jeszcze bardziej drzeć. Jakby tego było mało.
-BOLI. BOLI - - Łzy nie poleciały, lecz grymas na mordzie kwaśny i srogi, gdy łapki wielokolorowe uderzają napastnika w brązowy nos.
Nogami wali za sobą, uderza w dolną szczękę Siwej Łapy - ale ile siły może być w kocięcym kopniaku?

Jak pchła odskakuje  dalej, dalej drąc się pod cielskiem grubego terminatora.
-ŻRYJ GRUZ! - Wydaje z siebie ryk i kopie piach za siebie.

No jakie to małe było zwinne! Siwek nie ukrywał, że już trochę zmęczył się całą tą... "Walką"? Ciężko określić, co to tak naprawdę było. Ale nie chciało mu się już dłużej męczyć i szamotać z tym urwisem, więc... Po prostu się położył. Kto by pomyślał, że to była siostra Rumianek i Wapienka, które w końcu były znacznie milsze! Ale zawsze trafi się ta czarna owca... Nawet jeśli ta tutaj była czarno-ruda.
- Chcesz to se idź - mruknął i wzruszył ramionami - Ja tam się zmęczyłem, nie wiem jak ty. - poza tym miał dziś wolne! To był czas na odpoczynek, a nie ganianie za niesfornymi kociakami! Od tego byli jej rodzice. A z nimi mógł pogadać w każdej chwili.

Zaczyna krzyczeć, gdy Siwa Łapa się kładzie, brzuchem ich przygniatając.
-GRUBAS-

Po chwili, Kwiczoł trzepie uszkami. Gdyby nie fakt, że ten grubas był ciepły, a futro na brzuchu miał mokre, Kwiczoł....może nawet nie miałoby na co narzekać. Nawet przyjemnie było w takim zgniecionej, ciemnej bańce. Komfortowo pomiędzy brązowymi strużkami przecinanych bielą.

Tylko, że po dłuższych przemyśleniach szylkreta, kończył się w plątaninie grubego futra tlen.

...Zdziwiło go to, że rzucanie się ustało. Miał nadzieję, że to znaczyło, że małe się uspokoiło, a nie że przygniótł ją za mocno, czy coś. Zerknął ostrożnie pod siebie, ale tak, żeby jeszcze nie mogła uciec.
- ...jak będziesz grzeczna, to cię puszczę. No chyba że nie chcesz. - wąsiki nawet mu drgnęły z rozbawienia na samą myśl, że Kwiczoł mogło być tak przyjemnie. Może właśnie tego teraz potrzebowała? Trochę dziwne, ale oceniać nie zamierzał. Szczególnie jeśli miało pomóc z tym niesfornym kociakiem!

Kwiczoł nie odpowiada.
Czy z wredoty, czy z braku oddechu, to już Siwa Łapa musiał sobie sam powiedzieć.
Ogonek Kwiczoł macha na obydwie strony, a samo kocie zaczęło podgryzać kocura w futro na brzuchu.
Nie, żeby skrzywdzić. Jak już tak tu siedzi pod tym grubasem, to chociaż ukradnie troche futra do legowiska, o.

...no dobra, to było nawet całkiem zabawne. I w dodatku łaskotało! Em... Chyba można to uznać za darmową pielęgnację czy coś. Podniósł trochę brzuszek, żeby kotki przypadkiem na serio nie udusić, ale na tyle, żeby dalej sobie na niej "leżeć".
Nie sądził, że rozwiązanie problemu będzie aż tak proste... Ale nie narzekał. Miał trochę spokoju, Kwiczoł zapewne też.
- Łaskoczesz - powiedział tylko z lekkim uśmiechem, ale wcale się nie ruszał. To akurat były całkiem miłe łaskotki.

-Morda. - Odpowiada, bardziej skupione na wyrywaniu futra i kłębków, niżeli na ich właścicielu.
Siwa Łapa nie sądzić, że ja zapomne. - warczy, układa w międzyczasie futrzane strzępki w kupkę, by mieć jak je unieść następnie do legowiska w pyszczku.
-Ja nie zapomnieć, że ty chronić Ciemny Las. - kopie tylnymi kończynami na znak, że jest dalej niezadowolone z takiego obrotu spraw.