- Niech wszyscy członkowie Klanu zdolni do samodzielnego polowania zbiorą się pod Omszoną Skałą! - po Rzecznym obozie rozległo się donośne wołanie Sowiej Gwiazdy, który ledwie uderzenie serca wcześniej wskoczył na swoje miejsce nad Kosmatym Kamieniem.
Zajęło mu to więcej czasu niż zamierzał. Najpierw omawiał sytuację zatruć z Suchym Nosem, potem Jałowcowym Kolcem, a potem jeszcze musiał przemyśleć co wyciągnąć z obu tych rozmów i jak przekazać to reszcie klanu. Potem na dodatek doszła sprawa Szarówki i jej rodzeństwa. Odkąd żartownisie zaczęli nachodzić ich tereny, jego zaufanie do większości samotników diametralnie zmalało, ale nie mógł przecież zostawić na lodzie niewinnych kociąt, a odcinanie ich od siostry również było nieetyczne. Mimo to nadal miał partnerkę Szemrzącej Łapy na oku.
Tego dnia był już gotowy każdą częścią swojego ciała. Nie mógł dłużej zwlekać z czymś tak ważnym. Zatruć ciągle przybywało i nie wiadomo było, czy któreś nie okaże się śmiertelne. Trzeba było rozwiązać ten problem raz na zawsze.

Męczyło ją to, jak wolno szły treningi z jej terminatorami, jeden z jej głupiego zatrucia, drugi z powodu choroby terminatora... Ugh. Chciałaby już kogoś wytrenować, by stał się wojownikiem. Z taką prędkością to Przejrzysta Woda zrobi to pierwsza, a Pnąca chciała być pierwsza. Niesprawiedliwe to wszystko było (wcale nie). Nie miała zbyt dobrego humoru, wylegiwała się w swoim legowisku i mruczała pod nosem wymyśloną przez siebie melodyjkę, dopóki nie usłyszała wezwania wuja.
Jakby automatycznie podniosła się i ruszyła w wyznaczonym kierunku. Skinęła do przywódcy, kiedy była niedaleko i usiadła blisko. Była ciekawa co powie Sowia Gwiazda.

Schorowana Przejrzysta Woda podeszła na zebranie zwołane przez wuja. Zmrużyła ślepia gdy dostrzegła kociaka wśród zgromadzonych. Zmarszczyła pysk, jeszcze tego brakowało, by kocięta wypowiadały się na zebraniach. Młody rudasek chce zarazić się chorobą? Podeszła do niego i stanęła tuż za kocurkiem.
-Mały, nie powinno cię tu być, zmykaj do kociarni.- Jej głos był pełen troski lecz też stanowczości. Wojowniczka nie miała w zwyczaju być jakkolwiek niemiła dla kociąt, ba! uwielbiała je. Poważna sytuacja w jakiej znalazł się klan rzeki nie mogła czekać dłużej. Niebieska pręguska obawiała się o możliwe rozchorowanie się biał-rudego, i choć nie znała jego imienia wolała by został w kociarni.

Po swych słowach do rudego odeszła od niego. Przysiadła się obok siostry i westchnęła ciężko. Posłała swemu wujowi delikatny, zmęczony uśmiech,

Uszy Świetlistej Łapy drgnęły ciekawsko, gdy po obozie rozległ się krzyk Sowiej Gwiazdy. Zmarszczyła brewki w zastanowieniu i powolnym krokiem wyszła z legowiska. O co mogło tym razem chodzić? Po wyłonieniu się na Łuskę nie zawędrowała do gromadzących się pod Omszoną Skałą pobratymców. Zamiast tego przycupnęła na uboczu trzymając dystans od innych kotów, lecz na tyle blisko, aby być w stanie posłuchać tego co miał do powiedzenia przywódca. Mimo żywej chęci dołączenia się do kogoś i poprowadzenia choćby króciutkiej pogawędki powstrzymała się i została na swoim miejscu, jako że nie czuła się w pełni zdrowa.

Zmiana pogody nie dawała mi odpocząć. A może to klan? Na jedno wychodziło, bo coraz częstszy ból głowy dawał mi w znaki.

Słysząc głos Sowy westchnęłam, podnosząc się z miejsca.
Pod Omszoną Skałą znalazłam się....Chyba nie za późno?
Chciałam, chciałam wcześniej, lecz najwyraźniej łeb był gdzie indziej, jak na karku.
Ugh.

Przysiadłam się do Świetlistej Łapy, choć moja brew uniosła się, widząc...Kocięta?
To było zebranie.
Poczułam na karku dreszcz. Czy...Czy nie powinnam czegoś zrobić? Spojrzałam ukradkiem na Sowe, to on tu był przywódcą, ale mogłam mu pomóc.


-Nie pamiętam, bym uczyła cie polować. - Uniosłam kącik mordki, odwracając pysk do swojej terminatorki. -Coś podsłuchałaś?-

Co prawda Mistrz wiedział, że jeszcze nie przerobili polowania, ale skoro Dynia już wychodził poza obóz na "światło dzienne" i miał do czynienia z całym leśnym ekosystemem, to chyba też powinien mieć swój udział w zebraniu? Poza tym co byłby z niego za terminator, gdyby nie stawił się na zebranie własnego Mistrza i Przywódcy? Zajął zatem miejsce blisko Omszałej Skały, patrząc wysoko na ich lidera i czekał, aż zbiorą się inne koty, a głowa klanu zabierze znów głos.

Taniec nie do końca wiedział dlaczego Sowia Gwiazda zwołuje Klan. Nie mógł się powstrzymać by wychylić swój ciekawski pyszczek poza lecznicę. Usiadł dosłownie w wyjściu z Zielonych Krzewów i obserwował. Leczenie Jałowiec działało, więc czuł się lepiej, ale jeszcze się kurował. No i nie chciał nikogo zarazić. Na dobrą sprawę nie umiał polować, więc zebranie go nie dotyczyło... ale musiał wiedzieć co się dzieje!!

Również i Trzcinowy Brzeg wychylił się powoli z legowiska wojowników, ułożył parę kłaczków, które odstawały w dziwne strony i sprawiały wrażenie, jakby właśnie przegonił jakiegoś drapieżnika przez połowę terenów, po czym przysiadł na uboczu. Skinął głową do przywódcy i paru znajomych kotów, po czym zaczął się rozglądać, zastanawiając się o co chodzi, bo nie brzmiało to, jak normalne zwołanie ceremonii. Musiało chodzić o coś ważniejszego.

Gdy Sowia Gwiazda zwołał zebranie, Jałowcowy Kolec akurat liczyła zioła w składziku. Planowała niedługo wybrać się na zbieranie ich, więc musiała sprawdzić jakich najwięcej brakowało. Jeszcze nawet nie zdążyła się podnieść, a Tańcząca Łapa już czmychnął z legowiska chorych i przycupnął w wejściu do lecznicy.
- Dalej nie wychodź. Żebyś mi tu nikogo nie pozarażał - przypomniała mu, nieco figlarnie kładąc ogon na jego braku, nim minęła go i wyszła. Pewnie powinna usiąść bliżej Omszonej Skałki jako medyczka i w zasadzie już miała to zrobić, gdy zobaczyła siedzące wśród zebranych kocięta. Ehh gdzie był Szemrząca Łapa i ta Szarówka, gdy byli potrzebni? Nie zdążyła zobaczyć, że Przejrzysta Woda już do nich podeszła, więc sama wzięła sprawę w swoje łapy.
- Dzieciaki, musicie wrócić do kociarni. To zebranie tylko dla terminatorów i dorosłych kotów. Przykro mi, musicie jeszcze poczekać kilka księżyców - powiedziała, jednak w jej głosie niezbyt było słychać, by było jej przykro. Domyślała się, że te kociaki po prostu nie znają wszystkich zasad klanu, ale to jednak nie zwalniało ich z ich przestrzegania.

Pojawił się i on. Poniekąd, bo tak właściwie to nawet nie opuścił kociarni. Mgła, słysząc wołanie szybko podszedł do wyjścia i usiadł w nim, wychylając jedynie nosek poza nią. Ciekawski, czemu to wszyscy byli zwoływani. Być może wyszedłby dalej, ale... kociaki miały być w kociarni. Usiadł więc idealnie na granicy wyjścia i owinął łapki ogonem, a później czekał - co się miało dziś dziać.

Kiedy podchodzi do niego jakaś kotka, żeby rzucić mu, że jest mały i powinien zmykać do kociarni, Blask marszczy brwi w niezrozumieniu. Fakt, słyszał o "kotach zdolnych do samodzielnego polowania" czy coś tam, ale przecież nikomu nie przeszkadza, nie wtrąca się w żadne sprawy i jedynie siedzi z boku, więc co to komu robi? Ma ochotę spytać kocicę o to, czemu powinien zmykać, ale zanim w ogóle jest w stanie otworzyć pyszczek, ta zwyczajnie sobie idzie. Aha, okej, to fajnie. To co, najwyraźniej po prostu nie jest mile widziany, tak?
Przez chwilę faktycznie się zastanawia, czy sobie nie pójść, choć nie ma to żadnego związku z tym, że kocica mu kazała, a raczej z tym, że już mu się odechciało, skoro tak go traktują i troszeczkę się obawia, że jeszcze te Obce Koty później nagadają coś Szarówce i będą mieć do niej problem, ale wtedy przychodzi Wschód i chwilowo o tym zapomina. Jego frustracja na moment przemija i mruczy cicho, gdy siostra ociera się o niego bokiem.
No i jakiś czas wydaje mu się, że wszystko ujdzie im jednak na sucho, bo więcej kotów się zbiera, ale nikt inny się już ich nie czepia... dopóki nie podchodzi do nich złocista kotka pachnąca ziołami. O, czy to ta cała medyczka klanu...?
Blask staje tu przed małym dylematem moralnym: z jednej strony wciąż uważa, że nikomu przecież nie przeszkadza i nie podoba mu się, że jakieś obce koty go stamtąd niesprawiedliwie poganiają; ma takie samo prawo, żeby tam być, co cała reszta. Z drugiej chce, żeby medyczka go lubiła (może powiedziałaby mu coś, co pomogłoby mu wyleczyć tatę...?), no i skoro już drugi kot zwraca im uwagę, to są coraz bliżej przypału przed Szarówką. Ostatecznie wzdycha lekko.
– No dobla – odpowiada kocicy, wstając, a potem mówi szeptem do Wschód, tak, żeby nikt inny go nie usłyszał:
– Cho, oni i tak nas tu nie chcą. – Po czym niezależnie od tego, czy siostra zamierza wracać razem z nim, czy nie, kieruje swoje kroki do kociarni. Stara się tego po sobie nie pokazywać, nie przed innymi, ale jest troszeczkę rozżalony. Przez jego głowę nie przechodzi nawet myśl o tym, że te koty chcą go chronić: odbiera to raczej jako celowe wykluczenie jego i jego rodziny (w końcu są jedynymi kociakami, przypadek? nie sądzę!), i ani trochę mu się to nie podoba, hmpf. Gdy, wchodząc do kociarni, mija się z Mgłą, rzuca do niego cicho i z przekąsem:
– Tylko się nie wychylaj, bo zalaz cię ktoś wygoni. – Sam mógłby do niego dołączyć, ale teraz to już stracił zainteresowanie. Zamiast tego idzie się położyć w jakimś kącie w kociarni. Głupi klan Rzeki. I po co on się nim w ogóle interesuje, jak i tak mają go gdzieś?

zt XDDDDDDDDDDDDDDDDDDD

Na wezwanie Sowiej Gwiazdy zjawiłem się i ja, choć może odrobinkę spóźniony. Zastanawiałem się, co mogło być przyczyną tego tak nagle ogłoszonego zebrania Klanu Rzeki. Bo chyba przywódcy nie chodziło o kolejną ceremonię, czyż nie? Z tego, co wiedziałem, żaden kociak nie był jeszcze na tyle duży, żeby mianować go na terminatora, z kolei większość uczniów, w tym także ja, wciąż jeszcze prowadziła swe treningi pod okiem wojowniczych mistrzów. Dlatego, nieco zdekoncentrowany, rozglądałem się po zebranych pobratymcach, wśród których nielegalnie znalazły się i kociaki, oczekując na to, aż nasz lider przejdzie wreszcie do rzeczy i wyjaśni nam, czemu postanowił wezwać nas wszystkich do siebie. Usiadłem też w miejscu, gdzie miałem dobry widok na cały nasz obóz, a zwłaszcza na Omszoną Skałę i stojącą na niej sylwetkę mego czarno-białego mentora.

Blask wrócił z ostrzeżeniem.
- Oh? - Mgła zamrugał dwa razy, posłał mu wdzięczny uśmiech, po czym znów spojrzał na tłum. Nie miał zamiaru go tu trzymać, skoro wgonienie do kociarni go najwidoczniej nie pocieszyło. Tak samo nie miał zamiaru mówić za dużo, żeby go tu nie zmuszać do siedzenia przy sobie. Mruknął jedynie mu na odchodne, że potem mogę coś razem porobić, ale to czy braciszek to usłyszał i przyjął do wiadomości czy nie, to już sprawa na inny czas.
Natomiast, Wschód chyba bardzo się podobało wganianie do kociarni, bo zaczęła brykać po okolicy. Nieco dziwne zachowanie puścił mimo oczu, nie chcąc w tej chwili złapać faktycznie czyjejś uwagi i mieć równy problem co reszta rodzeństwa. Przynajmniej wiedział, że póki nie będzie starszy, lepiej nie wychodzić serio nigdzie daleko, bo za to są kłopoty...

Pojawiła się dużo później niż inni, ale jej wytłumaczeniem była nieobecność w obozie. Stanęła w wejściu do obozu i zamrugała, zaskoczona harmidrem wprowadzonym przez małe kociaki. W końcu jednak otrzasnela się z pierwszego zaskoczenia i przebodźcowania, by chyłkiem podejść do stosu i rzucić na niego dwie małe ryby, które złowiła. Nie chcąc za bardzo rzucać się w oczy usiadła tam, gdzie się zatrzymała.

Jałowcowy Kolec nawet nie zdążyła zareagować na pytanie szylkretowej koteczki o jej pysk, a jej brat już zdążył się obrazić. No jeszcze tego brakowało, żeby zaczęli myśleć, że ktoś ich tu nie chce, bo nie mogą zostać na zebraniu. Poczuła budującą się w niej irytację, ale szybko ją stłumiła. W końcu były to dopiero kocięta i w dodatku były tu od niedawna.
Złota była szybka, to też szylkretowa nie zdążyła od niej daleko uciec nim ta ją złapała. Łapiąc ją delikatnie za skórę na karku, zaczęła ją nieść do kociarni, nie zaważając na jej ewentualne narzekania i wzrok reszty zebranych.
- Nawet nie mówcie, że was nie chcemy - powiedziała, gdy posadziła szylkretową obok brata przy wejściu do kociarni. Głos miała poważny, ale słychać było również, że mówi to, by dać kociakom znać, że naprawdę są tu mile widziani. - Jasne, że was chcemy. Klan Rzeki potrzebuje takich wojowników, jak wy. Po prostu na razie macie łapać dzieciństwo i się bawić, a nie martwić zebraniami dorosłych. Przyjdzie na to jeszcze czas - wyjaśniła, nieco miększym głosem.
Dała następnie znać Szarówce, by przypilnowała rodzeństwa, by nie wychodzili z kociarni, po czym wróciła na swoje miejsce wśród zebranych. Miała nadzieję, że trochę do nich dotarła, a jak nie to że ich starszej siostrze się to uda.

Trochę spóźniona, ale również pojawiła się Koza! Przez jej ostatnie problemy zdrowotne nie była w stanie tak mocno uczestniczyć w życiu klanu, jak wcześniej, ale już stopniowo było lepiej. Usiadła sobie gdzieś na boczku, posyłając uśmiechy i wesołe kiwnięcia głową do wszystkich, których znała. I czekała na rozwój sytuacji! Była ciekawa, czemu przywódca zwołał zebranie tylko dla tych, co są w stanie polować. Ciekawe, ciekawe.