Aż dziwnie patrzyło się na różnice między tegoroczną Porą Nagich Drzew, a tą poprzednią. Sowia Gwiazda pamiętał, jak martwił się, że Klan Rzeki nie dotrze do Gadzich Łusek. Tym razem miał reszcie klanów wiele do ogłoszenia. Głównie w związku z "żartownisiami". Swoją drogą, ciekawe co ostatecznie stało się z Ognistą Łapą. Najpewniej właśnie dziś się dowie.
Gdy dotarli na miejsce zgromadzenia, okazało się, że byli tam pierwsi. Chociaż raz. Było to nawet miłe uczucie. Życzył dobrego zgromadzenia reszcie rzeczniaków i wraz z Suchym Nosem zajął przeznaczone dla nich miejsca na skałkach. Oby tylko nie musieli długo czekać na Klan Gromu i Wichru.

Zgromadzenie jak każde inne. Jałowcowa Łapa się już przyzwyczaiła. A przynajmniej podróż na nie taka była, bo jakie ono będzie dopiero się dowie. Jej misją na dziś było zapytanie Owczego Runa o medykamenty na zatrucie, ponieważ Czarnostopy nadal nie czuł się najlepiej.
Jak zwykle, gdy tylko dotarli na miejsce, powędrowała do miejsca przeznaczone dla medyków, by tam poczekać na resztę znajomych po fachu.

Wojowniczka była zachwycona, że wuj wybrał ją na zgromadzenie, jaki zaszczyt! Gdy przybyli jako pierwsi uśmiechnęła się szeroko, z zafascynowaniem przyglądała się wszystkiemu. Spadający, delikatny śnieg nie przeszkadzał jej w niczym, w sumie nawet nie zwracała na niego uwagi. Sowia Gwiazda wraz z Suchym nosem poszli na skały, niebieska pręguska natomiast usiadła przed nimi w "wyznaczonym" miejscu dla Klanu Rzeki. Posłała ciepły uśmiech wujkowi, wątpiła jednak, że ten go dostrzeże.

I kolejne zgromadzenie nadeszło szybciej, niż się spodziewal. Poprowadził wybraną grupę kotów idących na zgromadzenie, chcąc tym razem pokazać kawałek świata terminatorom z każdej grupy wiekowej. Polecił kotom, by dumnie reprezentowały klan, po czym zajął miejsce na skale niedaleko Sowiej Gwiazdy.
- Dobry wieczór, Sowia Gwiazdo! Ale ostatnio nas Pora Nagich Drzew rozpieszcza, co? Mam nadzieję, że kocięta Śliwkowej Pestki zdrowo się rozwijają - zagadał do dymnego przywódcy z wesołym uśmiechem, tym razem nie bojąc się, że mu ogon z mrozu odpadnie. Porównując do zgromadzenia sprzed obiegu pór to było niebo a ziemia.

Została w końcu wybrana na zgromadzenie! Dawno na żadnym nie była, a to doskonała okazja do posłuchania najnowszych wieści, a także do poznania nowych kotów! Ale wygląda na to, że byli tu pierwsi, dopiero po chwili wszedł również Klan Gromu. Dlatego rozejrzała się po okolicy, a końcowo usiadła gdzieś w centrum, mając nadzieję, że ktoś się do niej dosiądzie.

Na miejscu zjawił się również Konwaliowy Sen niezadowolony z faktu, że na zgromadzeniu na którym mowa będzie o jego córkach nie zabrana została żadna z nich. Osobiście zadbałby o to, by zjawiły się na nim Jeżynowa i Jadowita Łapa, wybór, niestety, nie należał jednak do niego. 
Zajął swe zwyczajowe miejsce i powitał Sowią Gwiazdę i Jałowcową Łapę. Na ewentualne przywitania odpowiadał stosownie. Uwadze kocura nie umykała nieobecność przedstawicieli Klanu Wichru. Żywił nadzieję, że Wierzbowy Puch już wkrótce dołączy na miejsce obok niego.

Noc pokoju była dla mnie dość...Niepokojąca. Przeczucie mówiło mi, że czekają nas niezbyt miłe wieści.
A do tego Sowia Gwiazda zabrał z nami dzieci Powracającego Zimna. Uh. Oby z gromiakami nie było tego całego Oliwki, bo jeszcze sobie pomyśli, że może dzieciakom mieszać w głowie.
Klan rzeki nie potrzebował kotów żyjących łapami w dwóch klanach.

No i Sowia Gwiazda zabrał mnie. Miał już wojowników, miał już koty, a zabierał mnie.
Nie, żebym narzekała - ot, wiadomości, informacje z pierwszej łapy zawsze były ukojeniem dla ducha, lecz...Ah. Chyba stałam się kimś ważnym. Przynajmniej w oczach przywódcy. Oops.

Skinęłam Sowie na zrozumienie - życzyłam mu powodzenia. Zawsze się przyda, szczególnie teraz.

I....Co teraz? Szumiło mi w uszach od nadmiaru głosów, a niezbyt było do kogo się usiąść - frajerzy Śliwki byli ze sobą, nie było co się wtrącać, a Biała Łapa uciekła mi gdzieś z pola widzenia.

Zauważyłam Konwaliowy Sen, a następnie Rozżarzoną Gwiazdę. Oh, czyli kocur był na oku swego przywódcy.

Ruszyłam, usiadłam się z boku. Widziałam Kozi Klif, lecz po ostatniej rzecznej ceremonii...Jakoś na języku miałam gorycz. Nie mogłam przełknąć faktu, że wraz z Wróbelkiem zabiły samotnika.
Może miałam miękkie serce, albo kotki były silniejsze ode mnie - co by nie było, wolałam chyba towarzystwo zimnego wiatru na moim futrze tej nocy.

I znów zgromadzenie - kolejne jako terminator medyka który nie czuje jakiegokolwiek progressu. Umiałem to samo co na początku, nudziłem się... ale nie mogłem sobie zmienić od tak mentora.
Szedłem na miejsce zgromadzenia raczej w ciszy, a gdy dotarliśmy usiadłem obok Owczego Runa i Dzięciolej Łapy. Skinąłem głową w stronę Jałowcowej Łapy i uświadomiłem sobie że Skwarnej Łapy ponownie z nami nie ma.

Zgromadzenie! Dla Dzięcioł nie było już ono niczym aż tak wyjątkowym i ekscytującym jak za czasów kociaka i ogólnie dzieciństwa, jednak lubiła na nie chodzić. Co prawda nie rozmawiała z wieloma kotami a jedynie siedziała i obserwowała z boku, ale czyż nie robiła tak ze wszystkim całe swoje życie?
Ruszyła wraz z resztą wybranych kotów i kiedy w końcu dotarli na miejsce rozejrzała się dookoła po kotach, które już tutaj były. Dostrzegła Klan Rzeki, a zaraz potem Klan Wichru. Uhh, miała nadzieję, że dziś nie będzie żadnego konfliktu! Chociaż nie była pewna, czy spięta atmosfera z tego ostatniego dalej się utrzymuje...
Zajęła miejsce wśród innych medyków, trochę nieśmiało kiwając im wszystkim głowami, a następnie owinęła ogon wokół łap aby trochę się zagrzać i czekała.

Ostatnie wydarzenia sprawiły, że Wierzbowy Puch czuła się starsza niż była. Dopiero niedawno zrzuciła z barków większość zmartwień i niepokojów, a na zgromadzenie zła z - o dziwo! - lekką głową. Nie obchodziły jej możliwe krzywe spojrzenia ze strony Klanu Gromu czy Rzeki, stan obozu, zachowanie terminatorów, ba! Nawet chłód i śnieg jej nie irytowały. Być może była to zasługa ziół na uspokojenie, które raz na jakiś czas dostawała od Wieczornej Rosy, ale kotka tego nie roztrząsała. Gdy wraz ze Słodką Gwiazda przyprowadziła Klan Wichru na miejsce Zgromadzenia, pozostałe klany już tam były. Rzuciła krótkie "zachowujcie się" do wybranych reprezentantów i oddaliła się pod skały, zajmując miejsce obok Suchego Nosa i Konwaliowego Snu.
- Suchy Nosie, Konwaliowy Śnie - przywitała się delikatnym skinieniem łba, owijając łapy grubym ogonem i delikatnie strosząc kryzę, gdy powiał chłodniejszy wiatr. - Mam nadzieję, że tym razem będzie spokojniej - mruknęła, zerkając w stronę Konwaliowego Snu, niezauważalnie poruszając wąsiskami. Dostrzegła kątem oka, że Słodka Gwiazda z dystansem usiadła dalej od Rozżarzonej Gwiazdy, co ją nawet... rozbawiło. Ciekawiło ją czy staruszek wyłapie, że kocica jest na niego "zła".

Jak się okazało, on i jego towarzysze nie musieli długo czekać na zjawienie się pozostałych dwóch klanów. Już wkrótce na polanę dotarli Gromiacy z Rozżarzoną Gwiazdą na czele. A wczoraj w czasie kolacji nawet zastanawiał się, czy zamiast niego nie pojawi się Konwaliowa Gwiazda. W końcu rudzielec był już dość stary. Ale cieszył się widząc go. Można powiedzieć, że lubił tego staruszka, pomimo zawirowań jakie wystąpiły na ostatnim zgromadzeniu. A może po prostu wydawał się mu bezpieczniejszy, niż jego zastępca?...
- Dobry wieczór - odparł na powitanie starszego kocura, kiwając mu lekko głową na powitanie. - Yhm, wszyscy zostali już terminatorami, a jedna z nich jest dzisiaj z nami. Mam nadzieję, że młodsi członkowie Gromu również mają się dobrze? - odparł z grzecznym uśmiechem, właściwie zadowolony, że z całego tego zamieszania na ostatnim zgromadzeniu Rozżarzona Gwiazda zapamiętał informację o kociętach Śliwkowej Pestki. Najwyraźniej pamięć mu jeszcze nie szwankowała. Była to dość sztywna rozmowa, tak, ale takie grzeczności też były potrzebne.
Pojawił się i Klan Wichru, i tu również bez zmian, z Słodką Gwiazdą na czele. Kocica szybko dołączyła do jego i Rozżarzonej Gwiazdy, a on nie był w stanie nie zauważyć, jak blisko niego usiadła rudo-biała w porównaniu do dystansu, jaki zachowała od przywódcy Klanu Gromu. Nie do końca czuł się z tym komfortowo. Wolałby nie być wmieszany w konflikt Gromu i Wichru. Lepiej, by Rzeka została neutralna. Mimo to pozostał w miejscu, nie chcąc zwracać na siebie zbyt wielkiej uwagi. Udawał, że tego nie zauważył.
- Spokojnie, nie czekaliśmy - odparł grzecznościowo na pytanie przywódczyni. - Liczę, że przez ostatnie sześć księżyców w Klanie Gromu i Wichru nie działo się tak wiele jak poprzednio? - zapytał z pewną ostrożnością, mając oczywiście na myśli całą tą sytuację z Ognistą Łapą. Nie chciałby, by dzisiejsze zgromadzenie zamieniło się w kolejną kłótnię. - Chyba, że mówimy o dobrych wydarzenia - dodał, by nieco rozluźnić atmosferę.

Jego pierwsze zgromadzenie. Gdy Słodka Gwiazda ogłosiła skład na to wydarzenie, myślał, że zwymiotuje. I to uczucie nie zniknęło. Owszem, czasem lubił porozmawiać z kotami z innych klanów na granicy, czasem nawet z samotnikami, ale wtedy... wtedy był tylko jeden kot i on. A tu miało być ich o wiele większa ilość. Całą drogę do Gadzich Łusek ciągnął się na końcu grupy. Nie miał ochoty z nikim rozmawiać. Czuł się bardzo niespokojnie z wizją spotkania tylu obcych kotów. Kilka dni wcześniej miał nawet w głowie, by poprosić Słodką Gwiazdę o zabranie kogoś innego w jego miejsce, ale ostatecznie zrezygnował. Jakkolwiek bardzo tego nie chciał, wiedział, że jakoś musi to przeżyć. Ale tak bardzo wolałby teraz być w ciepłym legowisku...
Dotarli jako ostatni. O dziwo było tu mniej kotów, niż przewidział. Nawet mniej, niż liczył sobie cały Klan Wichru. Nie zmieniało to jednak faktu, że te koty były obce i widział je pierwszy raz na oczy. Najpierw zaczął szukać wzrokiem Wapiennej Łapy, bo ta wydawała mu się najlepszym ratunkiem w tej niewygodnej sytuacji, ale jak na złość zniknęła mu z oczu. Nie widział też w tłumie ani Tańczącej Łapy, ani Dziczej Łapy, którzy byli jedynymi kotami z poza Wichru, jakie mógł tutaj znać. Ostatecznie więc postanowił po prostu wycofać się pod jeden z pokrytych sopelkami krzewów, znajdujących się na obrzeżu polany. Zwinął się tam w kulkę z nadzieją, że po prostu jego czarne futro wtopi się w tło i nikt go nie zauważy. Sam natomiast skupił swój wzrok na trójce przywódców na skale.

Początkowo Słonecznikowa Łapa przyglądał się tylko trójce przywódców. Nic jednak nie słyszał z odległości, w której siedział. Nie zaczęli jeszcze oficjalnej części zgromadzenia, więc zgadywał, że tylko wymieniali się niepotrzebnymi grzecznościami. Z tego więc powodu przeniósł wzrok na koty tłoczące się wokoło. Niektórzy znajdowali już swoich znajomych, inni siedzieli sami jak on, albo kogoś słuchali. Spoglądał właśnie w bok, a tupot czyiś łap zmieszał się z dreptaniem reszty kotów, więc o tym, że ktoś zmierza w jego kierunku, dowiedział się dopiero, gdy poczuł uderzenie w swój bok. Od razu się spiął i wstał odruchowo, spoglądając w jej stronę. Była śmiesznie niska w jego oczach i mówiła... dużo. Spłaszczył uszy, zaskoczony ilością słów jakie w tak krótkim tempie wypadły z jej pyszczka.
- Czemu miałbym cię nienawidzić? - zapytał, nie bardzo rozumiejąc, czemu kotka była tak dramatyczna w tak nieistotnej sytuacji. - Słonecznikowa Łapa, z Klanu Wichru. To też moje pierwsze zgromadzenie - dodał, postanawiając podać kotce te same informacje co ona jemu, bo tak pewnie wypadało.

I oto nadszedł ten moment - kolejne zgromadzenie. Kasztan wciąż nie przepadała za zgromadzeniami, za tym ile kotów się na nich zbiera i ogólnie za atmosferą jaka się na nich utrzymuje. W końcu na jej pierwszym zgromadzeniu przylepiał się do niej jakiś gromiak, za to na następnym rozpoczął się spod pomiędzy Wichrem a Gromem. Zdawało się, że kotka już zdecydowała którego klanu nie lubi najbardziej...
Z Rzeki w sumie nie znała nikogo. Nikogo prócz tej jednej kotki którą spotkała kiedyś na granicy i wspólnie obgadywaly Szerszenia. Kotka była ciekawa, czy spotka ją tej nocy.
Tak czy owak, nie ekscytowała się zbyt bardzo. Było zimno i nieprzyjemnie, a ona była śpiąca i markotna. Na dodatek do tego wszystkiego między jej łapami ciągle kręciła się Miododajna Łapa, przylepiając się do niej niczym rzep. Gdyby nie fakt, że była to terminatorka Siwka, Kasztan już dawno zignorowalaby ją lub pogoniła. Szła jednak w ciszy i znosiła towarzystwo.
Kiedy dotarli na miejsce nie rozejrzała się nawet zbytnio dookoła, a w zamian wbiła wzrok w miejsce gdzie zaczynali gromadzić się przywódcy, nastawiając uszy czy i dziś wydarzy się coś ciekawego. Będąc szczera... Kotka nie pogardziłaby kapką rozrywki w formie kolejnej sprzeczki między klanami.

Niebieska kotka uśmiechnęła się na towarzystwo nieznanej jej - białej członkini klanu gromu. Nazywa się Rozgwieżdżony Płomień, niezwykle urocze imie.
- Przejrzysta Woda z Klanu Rzeki, miło poznać! - przedstawiła się i posłała koteczce uśmiech po czym przesunęła się trochę, dając możliwość by Gwiazdka się dosiadła.
- To moje pierwsze zgromadzenie, a twoje? - zapytała chcąc rozpocząć rozmowę.

Zupełnie nie spodziewała się, że zostanie wybrana na Zgromadzenie. A może jednak się trochę spodziewała i miło to połechtało jej ego? W końcu zdecydowanie na to zasługiwała, ciężko pracowała na to, by być zauważoną. Uważała, że była kimś istotnym dla Klanu Wichru - dlaczego wobec tego miałoby jej zabraknąć?
Droga do Gadzich Łusek zeszła jej na rozmawianiu o pierdołach z Senną Łapą. Gdy jednak dotarli na miejsce, nie zamierzała spędzać czasu z Wichrzakami, niezależnie od tego, jak wielką sympatią darzyła Senną Łapę. Dotknęła więc nosem jego policzka, rzucając ciche „baw się dobrze!” i ruszyła pomiędzy koty, próbując znaleźć dla siebie jakieś ciekawe towarzystwo.
- Cześć! - zamruczała pogodnie, gdy znalazła się obok rudej kotki z, jak sądziła, Klanu Rzeki. - Jestem Wapienna Łapa, to moje pierwsze Zgromadzenie! - przedstawiła się wesoło, unosząc przyjaźnie ogon. - Mogę się dosiąść? - spytała zaraz, kiwając mordką w stronę miejsca obok Truskawkowego Świtu.