Niezmiernie cieszył go fakt, że zgromadzenia odbywały się również w Porze Zielonych Liści, bo zdecydowanie nie miał ochoty na prowadzenie klanu w mrozie i mocnej, nieprzyjemnej ulewie jak poprzednio. Chociaż to drugie nie było też wcale mało prawdopodobne – ciemne chmury sunące po niebie nie zwiastowały bynajmniej nic dobrego.  
Odsunął jednak nieprzyjemne myśli na bok i prowadząc klan na miejsce zgromadzeń korzystał z przyjemnego wiatru. Kiedy znaleźli się na miejscu, odnotował, że nie byli ostatni. To dobrze, bo tak naprawdę nie spieszył się zbytnio. Życzył Rzeczniakom spokojnego i miłego zgromadzenia, a następnie skierował się w kierunku skałek. Zajął swoje miejsce.
– Dobry wieczór, Orzechowa Gwiazdo – przywitał się uprzejmie ze złocistym przywódcą. – Mam nadzieję, że nie złapie nas w środku zgromadzenia deszcz... – dodał jeszcze, zerkając ukradkiem na chmury.

Starania, jeżeli oczywiście miały jakiś wpływ, nie poszły na marne. Srebrzysty Dym została wybrana na nadchodzące zgromadzenie. Znowu. Tym razem jednak była z tego powodu zadowolona o wiele bardziej niż ostatnio. Po pierwsze, pojawi się na nim już nie jako terminatorka, a pełnoprawna wojowniczka. Poza tym, będzie mogła ponownie spotkać się z Ognistą Łapą, oczywiście zakładając, że Gromiak się pojawi. Rozżarzona Gwiazda mógł równie dobrze wybrać tym razem kogoś innego... I to byłoby całkowicie normalne.
Noc była przyjemna. Ciepła, nieprzesadnie wietrzysta... Wręcz idealna na zgromadzenie. Co prawda zbierające się chmury nie były zwiastunem niczego dobrego, jednak... Póki co pstrokata starała się nie przejmować. W końcu deszcz może wcale nie nadejść. Dopóki go nie ma, trzeba cieszyć się sprzyjającą pogodą i... Ogólnie dzisiejszym wydarzeniem. Z tą myślą rozejrzała się po okolicy. Klan Wichru pojawił się jako pierwszy, ale to nic, ponieważ Rzeka pojawiła się chwilę później. Jeszcze tylko Grom. Koteczka obrzuciła zaciekawionym wzrokiem zebrane koty. Nie spodziewała się, że zostanie przez kogoś z nich zaczepiona, toteż postanowiła zająć miejsce gdzieś z boku i cierpliwie czekać na przybycie trzeciego klanu... Wraz z Ignisem, zakładając że został wyznaczony. W przeciwnym razie będzie musiała... Chyba znaleźć sobie innego rozmówcę albo spędzić zgromadzenie samotnie. To chyba też w porządku.

Właśnie dotarł na zgromadzenie wraz ze swoim klanem. Czuł dumę, że oto został wybrany. Pierwszy raz widział w końcu osobników z innych społeczności, więc nic dziwnego, że z zaciekawieniem rozglądał się na boki. Ah... Te obce, chociaż znajome zapachy, które poznał podczas treningu, uderzyły go po nosie. Nie widział jednak, aby wszyscy byli obecni. Najwyraźniej Klan Rzeki dotarł tu jako drugi. Przysiadł sobie na ziemi, kierując swój wzrok w kierunku nadchodzących chmur. Miał nadzieję, że zaraz nie lunie! Nie po to ślęczał cały dzień na pielęgnacji swego futerka, by deszcz zniszczył ten trud!
Ciekawiło go też w sumie o czym będą rozmawiać liderzy, dlatego też skupił się na tej dwójce, która na ten moment była obecna.

Ciemne Chmury nie stanowiły dobrego omenu, podobnie, jak nie stanowiła go nagła choroba Rozżarzonej Gwiazdy. Rudofutry był ponoć dręczony przez bóle uniemożliwiające mu przeprowadzenie zgromadzenia.
Na pierwsze jego zgromadzenie w roli zastępcy musiał zatem poprowadzić klan sam. O swym stanie i woli rudofutry poinformował ich w ostatniej chwili - gdy przybyli zatem na miejsce zielonooki przyjął fakt zjawienia się na zgromadzeniu w ostatniej kolejności bez zaskoczenia, pomimo, że nie był z tego faktu zadowolony.
- Pamiętajcie, jesteśmy tu w celu godnego reprezentowania naszego klanu - rzekł. Zwyczajowy, kamienny wyraz gościł na pysku kocura i tego wieczoru, w jego oczach widać było jednakże żałobę. - Wierzę, że tak właśnie uczynicie. Owocnego zgromadzenia.
Po tych słowach skierowanych ku swemu klanowi wyruszył w kierunku zgromadzonych kotów, by następnie wkroczyć na miejsce obok dwóch klanowych przywódców.
- Orzechowa Gwiazdo, Mknąca Gwiazdo - powitał obu przywódców skinięciem głowy. - Jestem Konwaliowy Sen, zastępca Klanu Gromu w miejsce Zaćmionego Słońca. Niestety, stan zdrowia Rozżarzonej Gwiazdy uniemożliwił mu osobiste przybycie na zgromadzenie.
Zajął swe miejsce, oczekując na rozpoczęcie zgromadzenia.

Tym razem Sowi Zmierzch nie był już tak zestresowany zgromadzeniem, jak podczas poprzedniego. Nie miał żadnych zmartwień, poza sytuacją z uciekinierką z Klanu Gromu z którą spotkał się jakiś czas temu. Był ciekaw, czy Mknąca Gwiazda poruszy w ogóle ten temat przy Orzechowej Gwieździe i Rozżarzonej Gwieździe. Ostatecznie nie była to sprawa aż tak ważna, bo w końcu po ich spotkaniu po Lilii ślad zaginął, ale osobiście poruszyłby tę kwestię.
Gdy Klan Rzeki przybył na zgromadzenie, życzył Gładkiej Łapie i Skaczącej Łapie miłego zgromadzenia i dał im kilka instrukcji jak mają się zachowywać po czym ruszył w stronę tradycyjnego miejsca przeznaczonego dla zastępców na którym żadnego z pozostałych nie zobaczył. Znalazł się tam jednak w czas by usłyszeć słowa czarnego kocura stojącego na skale wraz z dwójką przywódców.
A więc to był ten Konwaliowy Sen o którym opowiadała mu Wierzbowy Puch. Dymny przez chwilę już myślał, że kocur powie, że Rozżarzona Gwiazda dołączył do Gwiezdnego Klanu i że to on został przywódcą ale tak się nie stało. Trochę szkoda, że gromowy przywódca nie pojawił się tym razem na zgromadzeniu, bo skoro czarnofutry go zastępował, to nie będzie najpewniej mógł z nim zamienić słowa. Ale mówi się trudno. Może jeszcze zdarzy się okazja. Póki co rzeczny zastępca skupił się na zbierających wokoło kotach, dyskretnie słuchając jednym uchem rozmowy przywódców obok niego.

W porównaniu do niektórych Jałowcowa Łapa była cholernie zestresowana. Nie dość, że szła na zgromadzenie pierwszy raz to jeszcze pierwszy raz jako przyszła medyczka. Nie byłoby to takie straszne, gdyby Ryczący Niedźwiedź tu był. Kompletnie nie wiedziała co robić, w którą stronę iść ani jak się zachować. A podczas ostatniego spotkania z Owczym Runem nie zdążyła jej o to zapytać, a tak właściwie to zapomniała.
Gdy Klan Rzeki dotarł na miejsce od razu zobaczyła, że Klan Gromu jeszcze nie dotarł, czyli Owczego Runa też nie było. No dobra, spokojnie, jakoś trzeba sobie poradzić. Widziała, że zarówno przywódcy jak i zastępcy zbierali się w konkretnych miejscach na skałkach, więc domyśliła się, że medycy powinni zrobić podobnie. Usiadła więc gdzieś niedaleko Gadzich Łusek, wcześniej życząc Gładkiej Łapie miłego zgromadzenia, i gdy pojawił się Klan Gromu, zaczęła wypatrywać znajomej medyczki.

Od zawsze nie przepadałam zbytnio za wielkimi zbiorowiskami kotów, a zbliżające się zgromadzenie klanów, do którego zostałam wyznaczona, właśnie czymś takim było. W dniu, w którym mieliśmy się na nie udać, już od rana chodziłam jakaś taka podenerwowana. Tyle tam będzie obcych kotów, dźwięków i zapachów! To będzie dla mnie zdecydowanie zbyt dużo nowych wrażeń i bodźców jak na jeden dzień, Orzechowa Gwiazda powinien był o tym pamiętać, gdy wybierał delegację Klanu Wichru. Z drugiej jednak strony, może to będzie dobra okazja, aby zapoznać się z medykami i ich uczniami z pozostałych dwóch klanów? Z tak sprzecznymi myślami szłam w zwartej grupie pobratymców, trzymając się blisko znanych mi już kotów, czyli mej siostry, Krokusowej Łapy oraz mej młodej mentorki Srebrzystej Dym. Chyba całe to spotkanie spędzę jedynie w ich towarzystwie, będąc zbyt nieśmiałą, żeby zagadać do kogokolwiek. Chyba, że to ktoś inny pierwszy się do mnie odezwie...Ucieszyłam się, gdy nasz klan jako pierwszy dotarł na miejsce, bo oznaczało to, że na razie nie muszę oglądać żadnych nieznajomych pysków, lecz ma radość nie trwała długo, bo zaraz po nas zjawił się Klan Rzeki, a po chwili również Klan Gromu. Wpatrywałam się przerażonym wzrokiem w gromadzący się tłum wojowników i terminatorów, stojąc jak słup soli i pragnąc schować się przed nimi w jakiejś głębokiej norze. Czułam, jak moje serce bije znacznie szybciej z powodu ogarniającego mnie stresu, próbując wyrwać się na wolność jak mysz złapana w szpony krwiożerczego ptaka.

Kolejny już raz miała okazję przejść się na Zgromadzenie. Który konkretnie? Pf, kto by to liczył, pewnie drugi, albo może trzeci przy dobrych wiatrach, kto wie. W każdym razie, za każdym razem opcja ta ją cieszyła, bo oto mogła poznać nowe koty, z którymi nie rozmawiała na co dzień, wypytać co tam w innym klanie i w ogóle. Miała nadzieję że i tym razem nie trafi na nikogo, kto będzie jej tylko odburkiwał i nie odpowiadał.
Gdy tylko zjawili się na miejscu zaczęła się rozglądać ciekawsko na boki, bo przybyli jako ostatni, więc właściwie mogła sobie wybrać kota, do którego chce zagadać, tylko jednym uchem słuchając, co na koniec mówi do nich Konwaliowy Sen. A kto by się tam tym przejmował, pf. I nie byłaby sobą, gdyby zamiast w tłum podskoczyła do kota, który siedział z boku.
- Hejho! Jestem Rwący Strumień! Miło poznać! - przywitała się z pstrokatą kotką z klanu Wichru, sądząc po zapachu. W sumie wybierała na ślepo, po prostu uwielbiała siadać koło kogoś, kto siedzi na uboczu, bo łatwiej było wtedy pogadać - miała nadzieję, że kotka nie siedzi na uboczu, bo nie życzy sobie rozmowy z nikim, bo wtedy smuteczek!

Ostatnie dni nie były lekkie dla Skwarnej Łapy ale żałoba powoli przechodziła. Dodatkowo wiadomość, że idzie na zgromadzenie 4 klanów sprawiła wielką ekscytację w kocurze. Nigdy na niej nie był. Pierwszy raz zobaczy wszystkie ważne koty ale tez i innych z pozostałych klanów. No i jeszcze po raz pierwszy wybierał się do Doliny Oka Gór. Tak wiele nowości! Bardzo go to cieszyło i gdy tak zmierzali, Skwar ciągle trzymał się przodu. Chciał jak najszybciej tam się znaleźć i może pogadać z kimś? Może kogoś pozna? A może spotka kogoś kogo już znal?! O! To by było jeszcze lepsze. Chociaż jego lista znajomych była póki co krótkawa.
Wreszcie dotarli do upragnionego miejsca. Skwar pochłaniał wszystko i wszystkich oczami. Klan Wichru był tutaj przed nimi. Jak na razie nie zauważył nikogo mu znajomego. Więc postanowił podejść do kogoś. Przez chwilę oglądał całe towarzystwo.
Los chciał, że Skwarna Łapa wybrał sobie za cel Lisią Łapę. Głównym powodem było to, że wiekowo wydawała mu się podobna do niego. Bardzo mu zależało na znajomościach wiekowo podobnych kotów.
– Hej, hej! – powiedział przyjaźnie w stronę kocicy. – Jestem Skwarna Łapa. Miło mi Cię poznać! – chyba lisica mogła najmniej się obawiać tego osobnika. Skwar był uosobieniem czystej dobroci i ciepła. Dodatkowo był strasznie gadatliwy, więc nie musiała nawet dużo się wysilać w rozmowie. – A ty jak masz na imię? Mogę usiąść obok Ciebie? – zadał dwa pytania terminatorce.

To była dla niego wielka niespodzianka, że po tym co odwalił na zgromadzeniu za ucznia, został wybrany do reprezentacji Klanu Gromu. Sądził, że miał zakaz na zawsze, a tu proszę. Okazało się, że dostał drugą szansę. Tym razem jednak nie było z nimi Rozżarzonej Gwiazdy, a przewodził im Konwaliowy Sen. Musiał więc się pilnować. Nie mógł zawieść mistrza, zwłaszcza że ten przypomniał każdemu o tym, aby się zachowywać. Dlatego też, usiadł sobie w tłumie, zerkając ciekawsko w stronę miejsca, gdzie zasiadali liderzy. Ciekawiło go to jak sobie Konwaliowy Sen poradzi, zwłaszcza po niedawnej tragedii jaka go spotkała.

Pierwsze zgromadzenie! Z wszystkich terminatorów zostałem wybrany ja! No i Liliowa Łapa... ale my dwoje ze wszystkich! Niezłe wyróżnienie chyba.
Gdy dotarliśmy do miejsca spotkania wszystkich trzech klanów nieco mnie zamurowało, no bo wiedziałem że będzie nas dużo... ale że aż tyle? A to tylko małe grupki z Klanu Rzeki i Wichru, można by było w sumie utworzyć z tego zbiorowiska czwarty klan! Rozejrzałem się po zgromadzonych i gdy dojrzałem znajome futerko mojego PRZYJACIELA od razu dotarłem do jego boku w kilku susach. Siedział przy jakiejś rudej niskiej kotce, ale to w sumie dobrze, poznam kogoś nowego! Ciekawe czy też jest z Klanu Rzeki?
- Hej Skwar! - przywitałem się posyłając mu ciepły uśmiech i od razu spojrzałem na kotkę. - Jestem Wysoka Łapa. - przedstawiłem się i dopiero teraz dotarło do mnie że jest ona z trzeciego klanu. Te wszystkie zapachy się tak mieszały! Usiadłem obok kremowego kocurka oczekując na gadanie przywódców.

Po chwili zjawił się sam klan Gromu. Skwar od razu przeszukał cała groniastą  grupę wzrokiem.  O mały włos się nie zapowietrzył widząc swojego PRZYJACIELA na ZGROMADZENIU! Wręcz jego widok sprawił, że Skwar wstał na równe 4 łapy. Normalnie by do niego podbiegł i zacząłby skakać z radości. Jednak Wysoki go wyprzedził i szybko znalazł się przy nim. Skwar uśmiechnął się do niego szeroko. Bardzo się cieszył z jego obecności tutaj. Szczerze to już dawno chciał się z nim ponownie spotkać.
– Hej, Wysoki! – miauknął radośnie, przy czym szturchnął go łapa w bok. Taki przyjacielski gest. Potem ponownie się dosiadł do wichrowej kocicy a za nim podążył Wysoka Łapa. Siedzieli teraz w trójkę. Skwar cierpliwie czekał na odpowiedź od rudej kocicy.  Wydawała się być trochę zdenerwowana… Skwar miał nadzieje, że razem z Wysokim ją nie przestraszyli.

Przybył i on ale w porównaniu do innych, Kozioł nie miał po co tu przychodzić. Robił to tylko z obowiązku i nic poza tym. Słowa Konwalii jedynie przepłynęły przez jego uszy. To było chyba logiczne, że mają się zachowywać dobrze. Nie było sensu tego powtarzania. Nawet młody terminator o tym wiedział od swoich rodziców.
Westchnął ociężale po czym usiadł gdzieś na uboczu. Myślał, że Rwący Strumień do niego dołączy. Skoro ostatnio zrobiła się z niej taka przylepa. Jednak się mylił. Szylkretka potruchtała do jakiegoś wichrzaka. Aż się Kozioł zdziwił na ten widok. Jednak nic więcej z tym faktem nie zrobił.
A więc, siedział na ten moment sam i czekał aż się to wszystko skończy i wróci z powrotem do swojej pracy.

Nie minęła nawet chwila, a u mego boku zjawił się pierwszy natręt, przedstawiając mi się jako Skwarna Łapa. Pachniał...rybami, domyśliłam się więc, że musi pochodzić z Klanu Rzeki. Stałam jak sparaliżowana, wgapiając się ze strachem w sylwetkę kocurka, który wydawał z siebie strasznie głośne i nieprzyjemne dźwięki. Były one słyszalne nawet dla moich małych, czasem kiepsko działających uszów. Ledwo przypomniałam sobie słowa Wierzbowego Puchu, mówiącej mi, żebym starała się być dzielna i przezwyciężała swoje lęki z podniesionym czołem, gdy podszedł do nas kolejny młody kot, znów będący przedstawicielem samczej strony naszego gatunku. Przywitał się z Rzeczniakiem, jakby dobrze go znał. Czyżby więc pochodził z tego samego klanu? Nie, brązowowłosy roztaczał wokół siebie całkiem inną woń, musiał więc być Gromiakiem. Byłam więc otoczona kocurami z dwóch obcych klanów i to jeszcze będących swoimi szczerymi przyjaciółmi. To było dla mnie zdecydowanie za dużo jak na jeden dzień. Czułam się jak piąta noga u królika - zupełnie nie na swoim miejscu. Starałam się jednak zrobić pewien użytek z rady starszej siostry i choć trochę pokonać trawiący mnie od środka strach.
- Ja...jestem...Lisia Łapa. - wymamrotałam cicho, próbując ukryć pyszczek w kryzie na swej szyi. Na drugie z pytań kremowego raczej nie było już sensu odpowiadać, skoro i tak w międzyczasie zdążył się do mnie dosiąść wraz ze swoim kumple. Może obaj sobie pójdą, jak uznają, że nie warto dłużej ze mną przebywać, bo nie należałam do zbyt rozmownych kotów?

Wkrótce dołączył do nich klan Gromu, jednak Mknąca Gwiazda nie mógł odszukać wzrokiem ani Rozżarzonej Gwiazdy, ani Zaćmionego Słońca. Dołączenie na skałki przez czarnego kocura świadczyło o tym, że nastąpiły jakieś zmiany, zaś jego kolejne słowa wszystko wyjaśniły.
– Dobry wieczór, Konwaliowy Śnie – powiedzial i skinął długowłosemu głową. Żałował, że nie mógł się dzisiaj widzieć z przywódcą Gromu, bo miał sprawę, którą nie wiedział jeszcze, czy poruszać publicznie na zgromadzeniu, czy było to konieczne. No i wyglądało na to, że nie tylko u nich nastąpiły zmiany w trójce klanowej. Ciekawe, co stało się z Zaćmionym Słońcem. Sam był ciekawy odpowiedzi na pytanie zadane przez Orzechową Gwiazdę i gdzieś w głębi duszy miał nadzieję, że nie będzie twierdząca. Gwiezdny Klan nie powinien zabierać tsk młodych kotów.
– Może zechciałbyś zacząć? – zaproponował gronowemu zastępcy, gdy już poznali odpowiedź.

- Zaćmione Słońce zaginęła - odparł zgodnie z prawdą, pomijając kwestię rażącej niekompetencji kotki która z pewnością doprowadziłaby ją do utraty stanowiska nawet, gdy pozostałaby w klanie.
- Mógłbym - odparł, by następnie, jeśli Orzechowa Gwiazda nie wyraził ku temu sprzeciwu, spojrzeć na zgromadzone poniżej koty.
- Jestem Konwaliowy Sen, nowy zastępca Klanu Gromu - rzekł zgodnie z prawdą. Uczynił trzy uderzenia serca przerwy, by zgromadzeni mogli przyswoić tę informację. - W Klanie Gromu panuje spokój i dobrobyt. Zwierzyna jest obfita, w klanie zaś narodziły się dwa nowe mioty: Sokolego Skrzydła i Płomienistego Ucha oraz Rozżarzonej Gwiazdy i Tęczowej Chmury. Powitaliśmy również nową terminatorkę - Liliową Łapę.
Nie zamierzając nadmiernie przedłużać swej wypowiedzi usiadł sygnalizując tym samym jej koniec i skierował spojrzenie zielonych oczu na pozostałe z trzech wyróżnionych kotów. O śmierci Jeżynowego Ciernia wspominać nie zamierzał - wszyscy obecni pokazać starali się wszak swoje klany jako silne i pozbawione problemów.