Pogoda na Zgromadzenie zdawała się być wręcz idealna, ciepło i delikatny powiew wiatru zapowiadało przyjemnie spędzony czas przy Gadzich Łuskach. Nawet jeżeli na niebie można było dostrzec powoli sunące ciemne obłoki zapowiadające możliwy opad deszczu; te nie mogły popsuć humoru Słodkiemu Nektarowi, na której licu wymalowany był uśmiech. Z lekkim opóźnieniem zajęła swoje miejsce, pomimo że na samo zgromadzenie przybyli jako pierwsi. Na skałce przeznaczonej dla zastępców siedział już Sowi Zmierzch z kolei Zaćmionego Słońca nigdzie nie mogła dostrzec. Zamiast niej na skale przywódców dojrzała przy boku swojego partnera i Mknącej Gwiazdy, kruczoczarnego kocura, którego wątpiła, żeby jakkolwiek kojarzyła. Przywitała się cicho z rzeczniakiem, po czym umilkła, gdyż rozpoczęła się ta najbardziej wyczekiwana część zgromadzenia, czyli ogłoszenia klanowe.
Jako pierwszy przemówił nieznajomy, który swoje przemówienie rozpoczął od przedstawienia się. Nowy zastępca Gromu, ciekawe co w takim razie stało się z Zaćmionym Słońcem? Kocur nie napomknął o niej ani słowa, nie wyjawił tej tajemnicy związanej ze zmianą na stołku zastępcy. Oprócz tego nadmienił o narodzinach dwóch miotów w tym samego ich przywódcy. Drugi z kolei przemówił Orzech, lecz przy jego wypowiedzi nie musiała aż tak wielkiej przykładać uwagi. Żyła w klanie więc...wiedziała jak było. Mogła jedynie nieświadomie delikatnie przytaknąć głową, co też zresztą uczyniła. Kiedy i złocisto-orzechowy umilkł, wzrok przeniosła na Mknącą Gwiazdę, będąc ciekawym czy i w  w rzece również się tak układało.

Ciepłe powietrze i bryzka która towarzyszyła naszej drodze do Gadzich Łusek.
Było spokojnie, a do tego przyjemnie. Jedyne, co mogło niepokoić - to ciągnące się smugi chmur na niebie, lecz i te były znikome, jakby gwiezdni nie mogli zdecydować się na jednym, czy drugim.

Przez całą drogę szłam blisko rudego ojca, jak i zerkałam okiem na Sowiego Zmierzcha i Mknącą Gwiazdę. Niebieski był czymś...Zaniepokojony? Nie mogłam być jednak pewna, więc pysk trzymałam zamknięty.

Wszyscy rozsiedli się na swoich miejscach, a ja sama wypatrywałam poniekąd wzrokiem jakiegokolwiek medyka, bądź ucznia. Nawet, jeśli z nikim nie porozmawiam dzisiejszego wieczora, to tak dobrze będzie zapamiętać wygląd owych jednostek.
Usiadłam obok ojca, wylizałam na czysto futro i spojrzałam w stronę przywódców, notując, że gromowy lider nie wstawi się na zgromadzenie.
Wysnułam szybką prośbę do sił wyższych o szybki powrót do zdrowia gromowego przywódcy, lecz mój wzrok spadł na przybysza, mówiącego o sobie jako zastępcy.
Hm.....

Słowa liderów połowicznie przebiegły mi przez uszy - dopóki nie został wspomniany Motyli Blask. Zdziwił mnie owy obrót sytuacji, lecz mój pysk dalej zwrócony był w kierunku zastępcy Klanu Gromu. Jakbym gdzieś widziała już ten wzrok i buźkę....
Chociaż, cofnij, wiele kotów było o podobnej aparycji, nie?

Moja kitka zadrżała w zamyśle, a ja tylko oparłam się o ojcowski bark.

- Lisia Łapa, bo ruda sierść, w sumie pasuje. - odparłem nie zwracając uwagi na niewyraźne mówienie kotki. Jakoś wyłapałem za pierwszym razem a to się liczyło. - W sumie Skwar ma takie futro jakby był za długo na słońcu... a ja no jestem Wysoki, więc wszystko pasuje heh. - imiona chyba nie zawsze musiały pasować. No bo skąd matka nadając imię swojemu kocięciu ma wiedzieć jakie będzie z charakteru? Nazwiesz kocię na przykład Cierń a będzie to najmilszy kot na świecie... bezsensu.

Słuchał przemowy zastępcy Klanu Gromu i musiał przyznać, że Konwaliowy Sen wybrnął z tego tak jak to on. Czyli krótko, zwięźle i na temat. Oczywiście... Czego innego się spodziewał po dawnym mistrzu? Ten to nie nawykł do pompatycznych przemówień. A mógłby pozachwycać się nad tym, że oto miał w łapach władze. No dobra... może ten nie miał humoru, wszak zmarła mu partnerka... Nie potrafił jednak powstrzymać się przed chęcią ujrzenia go jako typowego wojownika z opowieści. A gdyby jeszcze kogoś tak wyzwał na wojnę... Ohoho, ale by się działo.
Pogrążył się w marzeniach, słuchając co ma do powiedzenia reszta przywódców. A nuż jakoś sprowokują Konwaliowy Sen? Ah... Te jego myśli. Nie potrafił nad nimi zapanować.

Na zgromadzenie przybyli jako ostatni, a mimo tego na skałce medyków, Owcze Runo nie zauważyła żadnego znajomego pyszczka. Ryczącego Niedźwiedzia cóż...nie spodziewała się zastać, ale Wieczorną Rosę lub Motyli Blask już prędzej, jednakże żaden z wichrowych medyków nie pojawił się przynajmniej do tej pory. Rozejrzała się szybko po kotach i wtem dostrzegła w nich sylwetkę Jałowcowej Łapy, która wydawała się lekko zagubiona. Nic dziwnego skoro było to jej pierwsze zgromadzenie, w dodatku żaden medyk nie zasiadł w miejscu dla nich przeznaczonych, więc skąd rzeczniaczka miała wiedzieć gdzie skierować swoje kroki? Podeszła do niej, jeszcze zanim Konwaliowy Sen zaczął swoją przemowę. Przywitała się z nią, by następnie koniuszkiem ogona wskazać, by kotka poszła w jej ślad i zajęła miejsce na konkretnej skałce.
Kiedy zaczęły się przemówienia, Owcze Runo skupiła się na przywódcach, w szczególności Mknącej Gwieździe i Orzechowej Gwieździe. Ten pierwszy nie zdążył jednak podzielić się ze zgromadzonymi wieściami z rzeki, natomiast przywódca wichru już tak i...przygryzła lekko wnętrze policzka widocznie posępiając na pysku, gdyż informacja o tym, że Motyli Blask nie żyje...naprawdę ją zasmuciła. Może i go nie znała zbyt dobrze, prawdę mówiąc widywali się jedynie na zgromadzeniach, ale był tu przez praktycznie całą jej karierę na tym stołku od momentu, kiedy została terminatorką Lodowego Potoku. Westchnęła cicho w duchu życząc mu udanych łowów, a następnie postarała się skupić po tej informacji na słowach rzeczniaka.

Skulił po sobie uszy, słysząc odpowiedź zastępcy klanu gromu. Czyli Zaćmione Słońce zaginęła… był to częsty przypadek wśród klanowych kotów, i z pewnością lepszy niż śmierć, niemniej nieco zszokował go taki obrót sprawy.
Wysłuchał wypowiedzi obu kocurów, zwracając szczególnie uwagę na krótką i konkretną Konwaliowego Snu. Wiedział jednak, że on również nie będzie miał wiele do powiedzenia. Na wspomnienie o śmierci Motylego Blasku również lekko posmutniał, mimo wiedzy o jego śmierci. To był pewnie duży cios dla klanu wichru. Tak jak dla rzeki śmierć ich medyka.
– W klanie Rzeki niestety pożegnaliśmy ostatnio Ryczący Niedźwiedź, która zginęła w walce. Krótko przed tym wybrała swoją następczynię, Jałowcową Łapę, która jest dzisiaj z nami, i którą zaopiekować zgodziła się Owcze Runo. Oprócz tego w klanie jest spokojnie. Terminatorzy powoli kończą swoje treningi, a tereny są obfite w zwierzynę – zakończył jako ostatni i wrócił na swoje miejsce.
Kiwnął głową obu kocurom.
– Chyba faktycznie zdążyliśmy uwinąć się przed deszczem. – Uśmiechnął się lekko. – Miło było znów się spotkać.
Kiedy mieli już się zbierać do zbierania swoich klanów w drogę powrotną, podszedł jeszcze do gromowego zastępcy.
–Konwaliowy Śnie, czy mógłbym ci zająć chwilę na osobności?

- Moje kondolencje - rzekł cicho do obojga kotów po zakończeniu przemówień. Informacje o śmierci klanowych medyków nigdy nie były informacjami pozytywnymi, on sam jednakże w tej konkretnej chwili koncentrował się na śmierci Jeżynowego Ciernia, swej partnerki. Trening Jałowcowej Łapy dodatkowo nakładał presję na Gromową medyczkę...
- Oby nie spotkał nas w drodze powrotnej - dodał jedynie, powstrzymując się jednakże od posępnego tonu. Żałował jedynie, że nie mógł w pełni radować się sukcesem, jaki stanowiło dla niego prowadzenie zgromadzenia.
- Mógłbyś - odparł, ciekaw, o jakiej sprawie poinformować zamierza go Mknąca Gwiazda.

Z umiarkowanym, ale jednak zainteresowaniem kocur wysłuchuje wypowiedzi Mknącej Gwiazdy, którego klan również boryka się z utratą Medyka. Chociaż tyle, że Wichrowi pozostała wytrenowana Medyczka – Klan Rzeki nie ma niestety tego luksusu, ale życzy im dobrze i wierzy, że Jałowcowa Łapa da radę, nawet w zbliżające się zimne księżyce. Po pożegnaniu z przywódcami pozostałych klanów Orzechowa Gwiazda zbiera Klan Wichru i ruszają w drogę do domu.

zt

Przed dalszym obcowaniem z tymi dwoma kocurkami na szczęście uratował mnie koniec tego całego zgromadzenia klanów. Wymruczałam jakieś ciche i pośpieszne pożegnanie do nowych znajomych, po czym, na znak dany przez Orzechową Gwiazdę, ruszyłam za resztą delegacji z Klanu Wichru, mając nadzieję, że już nigdy więcej nie będę musiała brać w czymś takim udziału. No i nie udało mi się porozmawiać z medykami... A to wszystko przez tych dwóch obcych terminatorów!

[zt]