Zerknął na małe zwierzątko z cieniem wyższości na pyszczku, po czym spokojnie ukrył ją pod warstwą poszycia. Ruszył dalej, ponownie zaczynając węszyć przy ziemi i rozglądać się dookoła za kolejną zdobyczą.

Kocur zaczynał już się niecierpliwić ale chyba przodkowie się do niego uśmiechnęli bo wpadł na zająca. Zawahał się jednak nieco. To już jednak nie było to, co sroka czy mysz, a te łapska szaraka wyglądały na dość silne. No ale dobra, jak oberwie to będzie odpowiedzialność Dębu, racja?
Ugiął więc łapy, zrównał ogon i głowę z linią grzbietu, ustawił się pod wiatr i oddychając najciszej jak potrafił ruszył w stronę długouchego. Ciągle zerkał pod łapy, próbując unikać hałasowania, a gdy był wystarczająco blisko, tak jak za poprzednimi dwoma razami, rzucił się na zająca chcąc ugodzić go w szyję własnymi zębami. Miał jednak nadzieję, że ich nie straci jeśli oberwie tym łapskiem szarego.

Łabędź walczył przez chwilę z zajęczakiem, trochę niezdarnie dociskając go do ziemi i próbując unikać jego kopniaków. W końcu jednak jego starania się powiodły i udało mu się na zawsze uciszyć szare zwierzątko. Tak nawiasem mówiąc, to był ciekaw czy wszystkim nowicjuszom tak dobrze idzie na pierwszym polowaniu czy może rzeczywiście miał do tego jakiś talent.
Na razie jednak odstawił te myśli na bok, przykrył zająca mchem i trawą, i ruszył na poszukiwanie ostatniej zwierzyny.

Gdy do jego nosa dotarł zapach wiewiórki, który dobrze znał z obozowego stosu, nie zwlekał długo i cichym krokiem ruszył za tropem w stronę drzew.

Nowicjusz spłaszczył uszy w lekkim niezadowoleniu, gdy trop wiewióra nagle się urwał. No, nikt nie powiedział, że tropienie jest takie łatwe, nie? Starał się więc nie zniechęcać i ruszył dalej, węsząc przy ziemi.

Serio? Jaszczurka? Trochę biednie. Gady chyba nie były zbyt często łapane. Osobiście chyba tylko dwa razy w życiu widział jednego na stosie zwierzyny, no ale Dąb chciał trzy sztuki no to będą trzy sztuki.
Tak więc point ponownie ugiął łapy, zrównał ogon z grzbietem, przeniósł ciężar ciała na tylne łapy i starając się iść pod wiatr i uważać pod łapy, ruszył ostrożnie w stronę jaszczurki. Tak jak za poprzednimi podejściami, gdy był wystarczająco blisko wyskoczył w stronę małego gada, chcąc zakończyć jego żywot.

W sumie Łabędź musiał przyznać, że trening z Dębem nie był na razie taki zły. Polowało się nawet fajnie, choć jak tak każdego dnia dłużej polował to szybko mu się nudziło. Ale w zasadzie to miał tak z większością aktywności. Miał jednak nadzieję, że niedługo zaczną na treningu coś nowego. Może i szkolił się na łowcę ale ile dni pod rząd można klepać polowanie?
Gdy tylko nadszedł czas na trening, podreptał w stronę wyjścia, gdzie jak zawsze czekał na niego mistrz. Tym razem nawet, wyjątkowo, wysilił się na powitanie.
- Dobry - zamruczał neutralnie. - Dziś dalej polowanie? - zapytał a w jego monotonnym głosie łowca mógł usłyszeć nutę nadziei na to, że w końcu ruszą z czymś nowym.

No. W końcu coś nowego. Choć wspinaczka nie wydawała się jakaś fascynująca, tak samo jak "część teoretyczna", ale zawsze to lepsze niż ciągle tłuc polowanie.
Ruszył więc za mistrzem, tak jak podczas każdego innego treningu, czekając aż zacznie temat. Zerknął w stronę góry, na którą wskazał łowca. Słyszał już tę nazwę, ale szczerze to nie do końca pamiętał o co z nią chodziło. Zgadywał, że coś związanego z Wiecznymi Łowcami, jak wskazywała nazwa.
- Zgaduję, że jakąś ważną - odparł na pytanie.

- Hmm - zamruczał cicho, słysząc wyjaśnienie mistrza odnośnie wspomnianej góry. - Ale dlaczego nie można odbywać czuwania w obozie? Po co iść aż na jakąś górę? - zapytał po krótkiej chwili. Nigdy nie uważał tego czuwania za coś bardzo ważnego i niezbędnego, jednak rozumiał, dlaczego wprowadzono taką tradycję. Pozostawało jednak dla niego niezrozumiałe, po co ustanawiać miejsce czuwania tak daleko of plemienia. W końcu, czy nowomianowani nie powinni czuwać nad śpiącymi kotami zamiast nad głazami?
Jego kolejnych słów o terenach i zwierzynie słuchał w całkowitej ciszy, jedynie wodząc wzrokiem po miejscach o których mówił Dąb. Tak naprawdę nie bardzo przywiązywał uwagę do jego słów o zwierzynie, jedynie przy temacie ryb i drapieżników skupił się nieco bardziej, z naciskiem na drapieżniki. Fajnie byłoby móc polować na ptaki drapieżne. Nawet ciekawiło go, czy jest jakaś konkretna taktyka na nie. Szkoda jedynie, że miał się tego nauczyć jak będzie "wiele wiele starszy". Brzmiało to, jakby bury chciał go o tym uczyć już po zakończeniu treningu, jednak zdecydował się tego nie komentować. Postanowił jednak zadać inne pytanie.
- Wszyscy łowcy potrafią polować na ryby i ptaki drapieżne?

- No dobra, ale co jeśli w noc czuwania będzie dużo śniegu i wejście na górę będzie niebezpieczne albo będzie śnieżyca? - dopytywał, nadal trochę nie przekonany co do miejsca czuwania.
A więc wyglądało na to, że Dąb jako jedyny łowca w plemieniu potrafił łowić ryby. Łabędzia jakoś bardzo do polowania na nie nie ciągnęło, jedzenie ich nie brzmiało jakoś zachęcająco, ale z drugiej strony fajnie byłoby potrafić coś, czego nie potrafiliby inni.
Zmierzył spokojnym wzrokiem drzewo do którego podeszli, zanim przeniósł błękitne oczy na pysk mistrza.
- Trzeba trzymać się mocno pazurami, odpychać się tylnymi łapami i nie patrzeć w dół? - odparł, po części zgadując. Nikt nigdy nie tłumaczył mu nic odnośnie wspinaczki, więc musiał się zdać na swoje domysły.