Nie, żeby Łabędź jakoś bardzo smucił się tym lekkim opóźnieniem. Przynajmniej nie musiał zbyt wiele robić. No ale w końcu laby się skończyły i musiał pojawił się na treningu. Nie śpieszył się zbytnio. W końcu skoro on czekał kilka dni to Dębowi nie zaszkodzi poczekać kilka chwil.
Zjadł i dokładnie wyczyścił swoje futro i dopiero wtedy ruszył w stronę wyjścia z jaskini, gdzie czekał na niego mistrz.
- Jestem - miauknął na przywitanie luźno.

Łabędziowi nie umknęło, to jak jego mistrz wymówił słowo "dzień dobry". Njawyraźniej oczekiwał od niego nieco dostojniejszego powitania. Sam nie bardzo przywiązywał wagę do takich rzeczy. Nie, że był źle wychowany (był źle wychowany), po prostu nie uważał takich powitań za bardzo niezbędne. W końcu obóz nie był wielki i co jakiś czas z każdym się mijał czy zamienił kilka słów. Nie uważał za konieczne witanie się za każdym razem. Nie zamierzał więc zmieniać tego następnym razem. No chyba, że Dąb otwarcie zwróci mu uwagę. Ale wtedy też nie mógł nic obiecać, heh.
Na jego przeprosiny skinął tylko głową. Te kilka dni opóźnienia nie robiły mu w sumie jakiejś różnicy, ale miło było słyszeć przeprosiny. Ruszył następnie za kocurem bez słowa.
Gdy tylko wyszli z obozu w jego nos natychmiast uderzyły nowe zapachy i widoki. Wcześniej zdarzało mu się wychylać łeb z wejścia do jaskini, ale nigdy nie postawił poza nią łapy, jakkolwiek bardzo by tego nie chciał. Trzeba było przyznać, że widoki były imponujące.
- Jeszcze? Czyli łowcy też uczą się walczyć w czasie treningu? - zapytał z delikatnym zainteresowaniem. W sumie, było to logiczne. Dobrze było, by każdy w plemieniu znał jakieś podstawy walki, ale nigdy wcześniej jakoś nie interesował się tym tematem.
- Chyba niewiele - przyznał, wzruszając delikatnie ramionami, gdy szli dalej. - Zgaduję, że trzeba być cicho w trakcie polowania. Skradać się przy ziemi i tak, by zwierzyna cię nie usłyszała - dodał po dwóch uderzeniach serca namysłu. Ciężko ukryć, że niewiele wiedział o polowaniu. Nigdy jakoś specjalnie się tym nie interesował. Nawet w czasie zabaw jako mały kociak, wolał bawić się w walkę, ale ciężko powiedzieć, czy chciałby być strażnikiem. Ostatecznie było mu po prostu obojętne na kogo miał się szkolić.

Czyli nie wszyscy musieli, ale on będzie się tego uczył? Zwykle nie lubił robić nic "ponadprogramowego" ale na to nie narzekał. Może przynajmniej dzięki temu nie będzie musiał wszędzie ciągać za sobą jakiegoś strażnika, jak będzie chciał gdzieś wyjść? Poza tym jakkolwiek dziwnie to nie zabrzmi, lubił się bić.
Poruszył delikatnie wąsiskami na tę subtelną pochwałę od mistrza, choć był w stanie wyczuć, że kocur chyba oczekiwał od niego większej wiedzy. Nie bardzo się jednak przejął.
Słuchał jego długiego wywodu w całkowitej ciszy, jedną częścią mózgu skupiając się na tym, co mówi a drugą na widokach i zapachach. Pełnię skupienia odzyskał dopiero słysząc pytanie Dębu skierowane w jego stronę.
- Że do każdego z tych rodzajów trzeba dostosować inną technikę? - odparł, spoglądając w pysk burego.

Kocur poczuł delikatną dumę, słysząc, że dobrze odczytał ów powiedzenie. Ale w sumie nie było to zbyt trudne. Gdyby Dąb zapytał to pewnie sam by mu wyjaśnił na podstawie tego przysłowia jak podejść do każdej zwierzyny, ale skoro sam mu to powiedział, to nie narzekał. Skinął jedynie głową.
Gdy weszli do Ślimaczych Drzew rozejrzał się po okolicy. Słyszał o tym miejscu już wcześniej, ale nie sądził, że nazwa była tak trafna. Rzeczywiście było tu w ciul ślimaków.
Gdy Dąb poruszył temat praktyki, przeniósł wzrok z mokrego mchu w który wdepnął na jego pysk.
- Okej - przytaknął neutralnym tonem, odsuwając się o kilka kroków.
Z początku trochę niezręcznie, ale schylił się do ziemi, starając się nie dotykać jej brzuchem, a głowę i ogon w miarę możliwości zrównał z grzbietem. - Jakoś tak?

Dziwnie się czuł jak tak Dąb oglądał go z każdej strony. Z trudem powstrzymał się od jakiegoś komentarza albo przynajmniej przewrócenia oczami. Na szczęście okazało się, że łowca nie miał żadnego problemu co do jego postawy.
Miał na myśli kilka pytań co do zabijania zwierzyny, ale się powstrzymał. Nie chciał zadawać ich za dużo, żeby mistrz przypadkiem nie wziął go za debila czy coś. Z resztą nie były to pytania od których zależało by jego życie. Nic, czego nie mógłby się sam dowiedzieć.
Skinął głową na jego polecenie. W sumie póki co trening z nim nie był taki najgorszy, a na pewno lepszy niż wcześniej sobie wyobrażał. Łabędź nie sądził, że tak szybko przejdą do praktyki. To prawda, że był leniwy, ale nie zamierzał pogardzić okazją upolowania pierwszej zwierzyny. Niebardzo podobał mu się fakt, że Dąb będzie go przez ten czas obserwować ale to raczej logiczne, że nie puści go samego w las.
Ruszył więc przed siebie, oddalając się nieco od Ślimaczych Drzew, domyślając się, że zwierzyna raczej nie podejdzie tak blisko miejsca tak często uczęszczanego przez koty. Węszył dookoła i rozglądał się, starając się iść pod wiatr nisko ziemi i ignorować fakt, że najpewniej ciągle miał mistrza na ogonie.

Kocur wzdrygnął się delikatnie, widząc srokę nagle przelatującą niedaleko. Widziała go? Nie był pewien, aczkolwiek postanowił obrać ją sobie na pierwszy cel. Zgiął łapy i odczekał chwilę, upewniając się że ptak nie odleci za moment. Gdy był pewien, że w najbliższym czasie sroka nigdzie się nie wybiera, zrównał głowę i ogon z grzbietem, tak jak wcześniej, i starając się nie dotykać brzuchem ziemi oraz idąc pod wiatr, ruszył po łuku w stronę ptaka. Co kilka chwil spoglądał pod łapy kątem oka, starając się na nic nie ustać, a jeśli sroka spoglądała w jego stronę starał się zastygać w bezruchu między bujniejszymi częściami poszycia. Ciężko było mu się skupić z myślą, że najpewniej Dąb ciągle na niego patrzył, ale starał się to zignorować. W końcu, gdy poczuł, że jest wystarczająco blisko sroki, skoczył w jej stronę z zamiarem zaciśnięcia zębów na jej szyi.

O kurwancka.
Udało mu się. W sumie to szczerze wątpił, że uda mu się coś upolować już za pierwszym podejściem. Widzicie tam w górze? Był w tym dobry. Wieszcz chyba się nie pomylił, dając go na łowcę.
Jeszcze przez kilka szybkich uderzeń serca trzymał szyję sroki w mocnym uścisku, zanim ją puścił, będąc pewnym, że już mu nie odleci. Spojrzał za siebie, jakby ciekawy, czy Dąb rzeczywiście ciągle za nim podążał i widział jego sukces. Nie mógł przy tym powstrzymać się od uśmiechu pełnego samozadowolenia.

Point zmrużył delikatnie ślepia, widząc, że jego mistrza nie ma chyba nigdzie wokoło. Szybko jednak okazało się, że był, po prostu się schował, co w sumie miało sens. Wcześniej Łabędź trochę denerwował się jego obecnością w czasie pierwszego polowania, ale w tej chwili w sumie był zadowolony, że Dąb to widział.
Słowa o wykarmianiu plemienia wydały się mu trochę przesadzone, w końcu był to jego pierwszy trening i chyba nie powinno się od niego oczekiwać, że od razu przyniesie jedzenie dla kilku kotów, co nie? Miał ochotę powiedzieć coś w tym temacie, jednak ostatecznie się powstrzymał. Nie było sensu pyskować już na pierwszym treningu a poza tym nadal czuł adrenalinę spowodowaną pierwszą złapaną zwierzyną.
- Nie trzeba - odparł z pozoru obojętnie na propozycję odpoczynku. - Mogę iść już - dodał, wycierając łapą ptasią krew, która pozostała mu na pysku. To jedno polowanie jakoś bardzo go nie zmęczyło, a poza tym siedzenie w miejscu z Dębem wydawało mu się jakieś... nie wiem, niezręczne. Wolał spędzić te chwilę na praktyce.
Jeśli więc łowca go nie zatrzymywał, ruszył dalej na poszukiwanie kolejnej potencjalnej zwierzyny. Tak jak poprzednio starał się iść pod wiatr i węszyć wokoło, chcąc wyłapać jakąkolwiek woń zwierzyny.

Źrenice nowicjusza rozszerzyły się, gdy tylko do jego nosa dotarł zapach myszy. Nie zastanawiał się długo, zanim ponownie pochylił się do ziemi, równając głowę i ogon z grzbietem, ze skupieniem przeniósł ciężar ciała na tylne łapy. Trochę dziwne uczucie. Nie był pewny, czy zrobił to dobrze aczkolwiek starał się. Ruszył więc pod wiatr w stronę gryzonia, zerkając pod łapy i starając się nie hałasować. Tak jak poprzednio, gdy był wystarczająco blisko, skoczył w stronę piszczka, chcąc go szybko uśmiercić.

Oczywiście, że zamierzał się pośpieszyć. Może to była zwykła mysz ale nie zamierzał jej odpuścić. Nawet się nie zastanawiał, zanim ruszył za nią z pełną siłą swoich łap, chcąc ją pochwycić i dobić.