Trening Nocy Niezliczonych Gwiazd

A więc udaliśmy się od razu na trening, tak jak Noc chciała. Poprowadziłem ją w stronę wyjścia z obozu, aby tam podjąć temat.
— W porządku. Zaczniemy od tego, co ci się najbardziej przyda, czyli od polowania. Co o tym myślisz? — mruknąłem spokojnym tonem głosu, uśmiechając się delikatnie do Nocy. Pytanie niby mogło podpowiadać, że miała jakiś wybór, jeśli chodzi o to, jak będzie przebiegał trening, ale tak nie było. Po prostu przedstawiłem jej plan.
Skierowaliśmy swoje łapy w stronę Ślimaczych Drzew.

_________________

Keep me up 'till 4AM, I'll stay up for you
Say, say I'll stay awake
And watch these restless nights turn into days

- Brzmi jak coś fajnego!- powiedziałam szczęśliwa, idąc za nim poza obóz. Łapy mnie świerzbiły już, nie mogłam się doczekać wreszcie zrobienia czegos porządnego dla plemienia niedźwiedzich kłów, a właśnie dzięki polowaniu będziemy mogli wykarmić wszystkich pobratymców. Łowcy mieli niezwykle ważną i istotną w życiu plemienia rolę, a ja właśnie zostałam jednym z nich.
- Jak się poluje?- spytałam będąc ciekawa przebiegu swego szkolenia na łowczynię.

— W polowaniu najważniejsze są, oczywiście, spokój oraz cierpliwości. Również są do tego zasady, dotyczące twojej pozycji podczas polowania, tego jak się skradać oraz do jakich zwierzyn jak się podchodzi — zacząłem mówić, patrząc się przed siebie. Na spokojnie, nigdzie się nie śpieszyliśmy.
— Musisz ugiąć delikatnie nogi, ale uważać, aby twoje futro z brzucha nie szurało po ziemi, czy dzisiaj, śniegu. Musisz też zniżyć swój ogon do wysokości swojego grzbietu. Dodatkowo idziesz pod wiatr oraz musisz patrzeć gdzie stawiać swoje łapy, aby nie nadepnąć na coś, co może spłoszyć zwierzynę — kontynuowałem, patrząc na Noc. — Czy na razie wszystko rozumiesz? Pozycję wypróbujesz w momencie, gdy dotrzemy na tereny treningowe.

_________________

Keep me up 'till 4AM, I'll stay up for you
Say, say I'll stay awake
And watch these restless nights turn into days

Próbowałam nadążać, i zrozumiałam na tyle, by stwierdzić, że chodzi tu o cierpliwośc i opanowanie. Powinnam miec jej bardzo dużo, i pewnie mam, jeszcze nie sprawdzałam. Na obecną chwilę jednak wiedziałam, że zrobię co w mojej mocy by chodź trochę jej posiadać.
- Absolutnie rozumiem- pokiwałam głową na tak, chociaż nie było w tym tyle prawdy co można byłoby sądzić. Średnio rozumiałam co mówił, wszystko wydawało się nowe i na początku trochę wymagające. Może podczas treningu będzie prościej? Jak już będę się uczyć, a nie słuchac teorii

_____________

Gdy dowiedziała się, że przejmuje trening jednego z podopiecznych Szczyta po tym, jak ten nagle zniknął z jaskini, a jego zapach urwał się na jednej z plemiennych granic, była zaniepokojona. Liczba łowców topniała szybciej niż niedawny śnieg, a Tafla odczuwała z tego powodu coraz większą frustrację. Obawiała się, że w pewnym momencie może ich nawet zabraknąć czego wolałaby jednak uniknąć. Poczucie dyskomfortu potęgował też fakt, że starsza łowczyni zaczęła zauważać... niepokojące symptomy czegoś, co mogłaby podciągnąć pod "chorobę", ale nie do końca znała jej przyczynę. Jej prawe oko coraz częściej zachodziło mgłą, która mimo znikania po paru mrugnięciach, dalej pozostawiała kocicę z nieprzyjemnie gorzkim posmakiem strachu na języku. Zrzucała to na ostatni stres i możliwe przepracowanie; w końcu nie była już tak młoda jakby chciała! Świadomość, że starość mogłaby ją dopaść szybciej niżby się twego spodziewała jakoś do niej nie dochodziła.
W każdym razie, łagodnym krokiem ruszyła przez obóz kierując się prosto do legowiska nowicjuszy w dość jasnym celu. Nie wiedziała na jakim etapie trening Nocy się zakończył ani ten miał do niego podejście, dlatego poprzedniego dnia poprosiła go o spotkanie w okolicy Omszałych Stopni w czasie górowania słońca. Była to dość neutralna pora, a kocica chciała od razu przejść do konkretów. Jak tylko podeszła i wyłapała charakterystyczne futro córki Pajęczyny, posłała w jej kierunku lekki uśmiech i łbem wskazała na wyjście z jaskini. — Mam nadzieje, że jesteś wyspana i najedzona, Noc. Nim zajmiemy się czymś konkretnym, chciałabym, abyś powiedziała mi co dotychczas przerobiłaś ze Szczytem. Tak na wszelki wypadek bo w końcu nie chce dublować już raz przekazanych informacji. Byłoby to niepotrzebne przedłużenie treningu, a raczej nam obu na tym nie zależy, hm?

Od śmierci mojego mentora zaczęłam miewać lekkie problemy ze snem. Nim zaczęłiśmy porządnie trening on umarł, zostawiając mnie z zerową wiedza na temat czegokolwiek. Tak byłam podekscytowana zostaniem łowcą mimo informacji o tym z kąd pochodzę, a tu nagle wszystko znowu sie kończy.
Siedziałam nie wiadomo ile zastanawiając się tak, kiedy usłyszałam głos nowej mentorki, która miała mnie uczyć po śmierci Szczytu
- Nie zdążyłam nawet poznać swojej postawy łowieckiej zbyt dobrze, przerwaliśmy trening dosyć szybko, tak właściwie nie mam omówionych podstaw- wyznałam smutno i spojrzałam na swoją mentorkę. Czułam, że bardzo dużo pracy będzie przed nami.

Uniosła zaskoczona brew, nie mogąc zrozumieć jak doszło do tego, że jej wychowanek tak zaniedbał trening swojej nowicjuszki. Wiedziała, że miot Pajęczyny był mianowany dość niedawno, ale nie było to żadnym usprawiedliwieniem. Westchnęła cicho, ale ostatecznie posłała srebrzystej kotce.
— To nic, spokojnie nadrobimy twoje zaległości — zapewniła, a jak tylko opuściły obóz, puściła się żwawym truchtem prosto w stronę Ślimaczych Drzew. — Najpierw przejdziemy się do Ślimaczych Drzew gdzie omówimy teorię i przećwiczymy praktykę polowania, a następnie zajmiemy się wspinaczką — rzuciła przez ramię, zerkając kontrolnie w stronę Nocy, chcąc się upewnić, że ta za nią nadąża. Jak tylko dostały się do wspomnianego miejsca, Tafla zatrzymała się i trzepnęła puchatym ogonem.
— Dobrze, powiedz mi czego zdołałaś się dowiedzieć odnośnie polowania.

Mentorka wydawała się przyjąć do wiadomości ile pracy mnie czeka w łagodny sposób, albo przynajmniej starała się wyglądać na taką, która odebrała to w łagodny sposób.
- Jasne, rozumiem! Jestem gotowa- powiedziałam pewna siebie, dumnie krocząc za swoją nową mentorką. Po jakimś czasie dotarlismy na miejsce, a Tafla zapytała mnie, co umiem. Mogła oczekiwać po mnie czegoś, a ja jeszcze na dobre nie zaczęłam swojego treningu na Łowce. Obym nie miała za dużo zaległości. Skoncentrowałam się i powiedziałam to, co zapamiętałam z treningu
- Przyjmując pozycje łowiecką trzeba ugiąć nogi uważając aby moje futro z brzucha nie szurało po ziemi. Mam też zniżyć ogon, na wysokość mojego grzbietu. Dodatkowo miałam iść pod wiatr oraz powinnam patrzeć gdzie dokładnie stawiam moje łapy, aby nie nadepnąć na coś, co może spłoszyć zwierzynę i zniszczyć polowanie- te słowa zostały mi w głowie, chciałam bowiem wtedy jak najwięcej wyciągnąć z treningu.

— Dokładnie — zamruczała łowczyni, posyłając srebrnej kotce lekki uśmieszek. Okazuje się, że pomimo ledwo liźniętego treningu, Szczyt zdążył przekazać swojej nowicjuszce chociaż podstawy materiału treningowego; teorię polowania! — Myślę, że nie ma co przedłużać i pewnie chciałabyś już spróbować tego w praktyce, co? Więc tak, oddal się kawałek i zacznij szukać zwierzyny. Chciałabym, abyś na dobry początek upolowała trzy różne piszczki. W razie co będę cię obserwować gdybyś miała jakiś problem, wołaj! Po upolowaniu piszczki ukrywasz ją i oznaczasz tak, byś wiedziała gdzie ją szukać. Samą zwierzynę zabijasz jak najszybciej i to... w sumie tyle. Od razu mówię, że jak natrafisz na jakiegokolwiek drapieżnika, masz się natychmiast wycofać i to najciszej jak potrafisz, dobrze? A tak to powodzenia! — miauknęła, pozwalając sobie na nieco dłuższą wypowiedź by Noc nie miała żadnych wątpliwości co do swojego zadania, a gdy kotka nie miała większych zastrzeżeń i pytań, Tafla delikatnie pacnęła ją ogonem w grzbiet i czmychnęła na bok, samej rozpoczynając polowanie.

Już teraz mam zacząć polowanie? Jak cudownie! Tyle czekania na zrobienie tego wreszcie się opłaciło! Będę mogła spróbować zapolować na jakąś zwierzynę! Ale świetnie! Nareszcie po takim szmacie czasu zrobię coś przyjemnego!
- Dobrze taflo!- krzyknęłam tylko, i odeszłam trochę, pozwalając sobie na węszenie w poszukiwaniu zwierzyny. Nigdy wcześniej tego nie robiłam, toteż nie zdziwiłabym się, gdyby tym razem nic mi nie wyszło. Jednak jak wyjdzie będe przeszczęsliwa !

Poszukiwania pierwszej zwierzyny trwały dłuższą chwilę, ale w końcu nic natrafiła na coś, co powinno ją zainteresować! Drobna mysz akurat kręciła się pomiędzy świeżą trawą. Zdawała się nieświadoma obecności Nocy, dlatego... kotka nie powinna tracić cennego czasu!

Trochę trwało szukanie zwierzyny, co mnie zfrustrowało. Wrócę do obozu z pustymi łapami? Wstyd! Każdy inny kot pewnie lepiej sobie radził w tym ode mnie! Może tafla nie będzie zła, jak nic nie złapie?
Jednak, po jakimś czasie udało mi się wyczuć mysz. Udało się! Może nie wrócę z pierwszego treningu z pustymi łapami.
Przyjęłam łowiecką postawę zupełnie jak mój poprzedni mentor mnie uczył, i starając się nie szurać futrem po ziemi zaczęłam się skradać do myszy. Gdy już byłam na tyle blisko niej by wykonać sensowny ruch w stronę złapania zwierzątka, skoczyłam licząc na to, że ją złapie.

Niestety! Mimo znalezienia zwierzyny, młodej nocy nie udało się złapać myszy i ta czmychnęła prosto do swojej norki. Kotka nie mogła jednak długo cieszyć się niepowodzeniem, bo jak tylko mysz zniknęła, tuż za nią wyrosła jasna sylwetka jej mistrzyni.

— Wybacz, mój błąd. Zapomniałam ci o czymś powiedzieć, eh. Chyba... jestem dzisiaj rozkojarzona — zamruczała z mieszanką rozbawienia i lekkiego zakłopotania zaraz po tym jak odłożyła świeżo upolowanego wróbla przed swoje łapy. Jak mogła zapomnieć przekazać kotce tak ważny szczegół, jak dodatkowe zasady? Trochę ją zmylił fakt, że Noc znała pozycję i chyba zgubiło ją to, że z góry założyła wiedzę nowicjuszki co do pozostałych zasad. — Powinnam ci wspomnieć jeszcze o bardzo ważnej zasadzie, bez której nie uda ci się nic upolować, co zresztą zauważyłaś w bardzo irytujący sposób — mruknęła, zerkając na kotkę przepraszająco, po czym odchrząknęła, a jej ton zmienił się na bardziej profesjonalny. Chyba za bardzo się zapomniała.
— Mysz wyczuje, ptak zobaczy, królik usłyszy. Jest to dość prosta zależność. Myszy, krety, gady i płazy to zwierzęta, które z łatwością wyczuwają drżenie ziemi, dlatego podchodząc do nich należy przenieść ciężar na tylne łapy. Ptaki mają doskonały wzrok, dlatego podchodząc do nich należy zastygać w bezruchu lub chować się za czymś, co może cię zasłonić. Krzewy, pnie, trawa czy kamienie, wszystko działa na twoją korzyść. Można również podchodzić po łuku, jednak najłatwiej nauczyć się dwóch pierwszych metod. Co do królików... — tu na moment przerwała, dając Nocy moment na przyswojenie informacji, a gdy wyczuła, że kotka poukładała sobie co miała, kontynuowała. — Króliki mają świetny słuch, więc podchodząc do nich należy ściszać oddech. To wszystko, powtórzyć coś?

Już miałam ją w łapach! Już wyobrażałam sobie jak dumna przychodzę ze swoją pierwszą zwierzyną do obozu, a tu co? Uciekła mi! Prychnęłam zirytowana, jak w mogłam dopuścić do tak oczywistego błędu jakim jest uciekająca mysz! I to jeszcze na początku mojego treningu!
Gdy tylko zobaczyłam mentokę, opuściłam głowę smutna
- Nie udało mi się - powiedziałam cicho do mentorki, ale ta nie wydawała się zła. Pocieszyło mnie to trochę, gdyż sądziłam, że będzie wściekła.
Tafla podeszła do mojego błędu wyjątkowo miło. Nie wiedziałam, że na każdą zwierzynę trzeba inaczej polować! Słuchając jej zaleceń starałam się zapamiętać jak najwięcej mogę. Wykorzystam to przy kolejnym polowaniu! Teraz powinno mi się udać, skoro wiem już jak zrobić to dobrze!
- Nie trzeba! Powinnam sobie poradzić- powiedziałam czując nową energię i chęci wstępujące we mnie.

— To ruszaj — uśmiechnęła się łagodnie i skinęła koteczce łbem na znak, że może wrócić do polowania. Sama również zaczęła się oddalać aż w końcu zniknęła kotce z oczu i dała pole do popisu, obserwując ją z ukrycia. W końcu musiała pilnować, czy nie stanie jej się krzywda!

* * *

A jednak okazało się, że będzie miał dwóch nowicjuszów. Dąb nie ukrył swojego lekkiego zaskoczenia, kiedy Wieszcz przydzielił mu jego siostrę. No tak, byłby zapomniał, że Tafla przeszła do starszyzny. Nie mniej bez wahania zaakceptował nową rzeczywistość. W końcu lubił przynosić pożytek plemieniu, chociaż jednocześnie miał pewne obawy przed tak dużą ilością obowiązków. No ale dobra, w końcu to tylko dwa, a nie pięć nowicjuszów. Najwyżej będzie się utożsamiać z tym samym ciężarem, jaki w tej chwili przeżywała jego partnerka. Do tego w końcu będzie miał okazję, by częściej spędzać czas z jedyną pozostałą mu siostrą, co również nie mogło nie cieszyć.
Tego samego dnia wieczorem zaczął się rozglądać za Nocą, a gdy ją wypatrzył, od razu podszedł do niej, kiwając łbem na powitanie. Nie chciał znowu odkładać treningu na kolejny dzień, żeby później przerodziło się to w kilka, tak jak to było z Łabędziem. Póki miał teraz czas i możliwość, nie zamierzał niczego odkładać na jutro.
– Cześć, Noc. Jesteś gotowa na rozpoczęcie dzisiejszego treningu? – zagadnął do niej spokojnie. Być może wyglądało to trochę pośpiesznie z jego strony, ale nie chciał za bardzo marnować czasu, mając na głowie jeszcze Łabędzia i pozostałe obowiązki. Gdyby jednak Noc nie wykazywała gotowości lub po prostu chciała zacząć następnego dnia, to nie zamierzał odmawiać. – Co zdążyłaś przerobić z poprzednimi mistrzami? – dodał, bo jeśli dobrze pamiętał, to jeszcze wcześniej zajmował się nią Szczyt. Nie chciał się powtarzać, dlatego wolał poznać, na czym kotka skończyła.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

A więc tak, już drugi raz w swoim życiu mój mentor został zmieniony. Nie była to dla mnie najprzyjemniejsza informacja, gdyż nawet nie zdążyłam go dobrze poznać, ale cóż, miałam jakieś wyjście?
Kolejnym mentorem okazał się być mój brat- Dąb. Byłam z tego bardzo zadowolona, gdyż dzięki temu może wreszcie będziemy mieli jakieś znacznie ciekawsze relacje. Czas nadrobić trochę czas, i nauka łowiectwa pod okiem mojego brata mogłaby być idealną okazją do tego.
Siedziałam koło legowiska, kiedy mój nowy mentor przyszedł mnie spytać o moje chęci na trening tego dnia. Ucieszyłam się z tego powodu.
- Oczywiście- odpowiedziałam bratu.
Na pytanie o to ile przerobiłam odpowiedziałam zgodnie z prawdą, bez zbytniego rozgadywania się.
- Postawę łowiedzką oraz sposoby polowania na różną zwierzynę. Również miałam moje pierwsze polowanie- szkoda tylko, że moje pierwsze polowanie nie poszło mi najlepiej

Na odpowiedź Noc uniósł nieznacznie jedno z brwi, lecz zaraz powróciło ono do pozycji początkowej, a sam wydał z siebie lekki pomruk. Był nieco zaskoczony tym, jak mało jego siostra przeszła w ciągu prawie całego obiegu pór, jednak nie pokazywał tego po sobie. W końcu ona wiele chorowała, więc nie powinien zbyt krytycznie oceniać jej postępu. Do tego wcześniej nie miał z taką sytuacją do czynienia, gdyż ani on, ani jego nowicjusz nie mieli podobnych problemów ze zdrowiem.
– Dobrze. Tak czysto z ciekawości, kogo złapałaś na pierwszym polowaniu? – spytał. W końcu trening to nie tylko miejsce do suchego dzielenia się swoją wiedzą. Chciał nieco poznać swoją siostrę i nowicjuszkę, tym bardziej, że tak rzadko ze sobą rozmawiali. Ruchem łba dał sygnał, że wychodzą z obozu, samemu kierując swe kroki w stronę wyjścia z jaskini. Tam kawałek przeszli, po czym przystanął na chwilkę, spoglądając na otwierający się stąd widok na niemal całe tereny.
– Przejdziemy się po części terenów i po drodze poćwiczymy polowanie. Jezioro, które teraz widzisz nazywa się Łuską. Została tak nazwana ze względu na kształt i połysk tafli wody przypominający rybie łuski. Również pływa tam wiele ryb. Jezioro obok to Żabi Staw, a cała ta równina zwie się Żabią Doliną. W okolicach Żabiego Stawu znajduje się pełno płazów, więc jest to miejsce idealne do polowania na taką zwierzynę. Właśnie wokół niego będziemy dzisiaj spacerować. – powiedział. Dał Nocy chwilę na lubowanie się widokiem na oba jeziora, po czym ruszył wzdłuż górskiej granicy w stronę Ślimaczych Drzew, dając znać, aby kotka za nim podążała. – Powiedz mi, jak wygląda pozycja łowiecka oraz jak podchodzi się do każdej zwierzyny. – polecił, żeby upewnić się, że ona wszystko pamiętała.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Kogo złapałam na swoim treningu? Tutaj trzeba było skłamać, gdyż nie powinnam mówić kocurowi o tym, że nie udało mi się złapać kompletnie niczego przez cały mój trening. Ta informacja była dla mnie bardzo wstydliwa, bo byłam pewna, że każdemu innemu kotu się to udawało.
-Mysz- powiedziałam pierwsze co mi przyszło do głowy. Mysz była moim celem na pierwszym treningu, i nie udało mi się jej złapać. Było to paskudne uczucie które chciałam jak najbardziej zapomnieć, bo czułam się źle.
- Brzmi świetnie- mruknęłam, słuchając wypowiedzi brata. Nie była jeszcze w tamtym miejscu, więc zadowoliło mnie to, że tam się kierujemy.
Nareszcie kocur spytał o wiedzę, którą faktycznie posiadałam.
- Przyjmując pozycje łowiecką trzeba ugiąć nogi uważając aby moje futro z brzucha nie szurało po ziemi. Mam też zniżyć ogon, na wysokość mojego grzbietu. Idziesz pod wiatr i uważasz na to, żeby na nic nie nadepnąć co spłoszy zwierzynę- powtórzyłam już drugiemu mentorowi to co dowiedziałam się od szczytu. Zapamiętałam to bardzo dobrze, bo powtarzałam sobie to do snu.
- Co do polowania mysz wyczuje, ptak wypatrzy, a królik usłyszy- to pierwsze mnie porążyło, bo zapomnialam o tym fakcie łapiąc mysz. Teraz byłam pewna, że już tego nie zrobię

– Mm, fajnie. A ja wróbla. – odparł. Właściwie to złapał wtedy kilka sztuk zwierzyny, jeśli liczyć całe polowanie, ale jemu bardziej chodziło o pierwszą upolowaną zwierzynę. Poza tym, nie chciał, żeby jego siostra czuła się gorsza, bo złapała znacznie mniej. Zresztą, przechwalanie się też nie było najlepszą rzeczą.
Dąb podczas słuchania odpowiedzi Noc skinął łbem raz, kiedy mówiła o pozycji łowieckiej i raz, gdy powiedziała słynne powiedzenie na temat podchodzenia do różnych rodzajów zwierzyny. Co prawda, liczył, że nazwie też konkretne sposoby skradania się do gryzoni, ptaków i zajęcy, ale obecny stan jej wiedzy również nie był zły, jak na osobę, która dużo czasu spędziła w lecznicy.
– ...ptak zobaczy... – poprawił, gdy wymawiała tąż formułkę. Nie była to jakaś istotna różnica, ale na wszelki wypadek lepiej, żeby Noc dobrze pamiętała, jak brzmi oryginalna fraza. – Dobrze. Chodzi o to, abyś podchodząc do ptaków ukrywała się za elementami otoczenia lub przystawała w miejscu, podchodząc do królików i zajęcy ściszała swój oddech, a do reszty przenosiła swój ciężar ciała na tylne łapy. – objaśnił skrótowo, na czym to polega. Chodził przy tym wzdłuż górskiej granicy, co jakiś czas upewniając się, że nie ma w pobliżu żadnych zagrożeń. Milczał przez najbliższe chwile, dopóki nie dotarli do miejsca, które jego zdaniem było warto uwagi.
– Przechodzimy obok Ostoi Wiecznych Łowców. Tam nowi łowcy i strażnicy po swoim mianowaniu odbywają nocne czuwanie, aby udowodnić swoją lojalność wobec plemienia i Plemienia Wiecznych Łowów. – powiedział, ruchem łba wskazując na niewielką górę z uszkodzoną sosną na szczycie. – Samo pasmo górskie zwie się Sokolimi Górami i jego część stanowi naszą naturalną granicę. Po drugiej stronie znajduje się jeden z trzech klanów, Klan Wichru. W górach jest znacznie zimniej i ciężej o ukrycie, dlatego polując tam, pamiętaj o zabezpieczeniu swojego futra błotem. Z żywności górskiej występują głównie ptaki i gryzonie, czasem zające. Z ptaków widywanych wyłącznie w górach są jerzyki, pomurniki i pardwy, a z gryzoni można wyróżnić świstaka. Oczywiście, nie brakuje tam orłów, sokołów, jastrzębi i innych drapieżnych ptaków, dlatego dobrze mieć ze sobą strażników. Są też tam niedźwiedzie, z którymi, rzecz jasna, kot nie ma najmniejszych szans oraz żbiki. Żbik jest podobny do zwykłego burego kota, ale jest od niego większy i ma tępo zakończony ogon. Z reguły płochliwe, więc nie musisz się martwić, że cię nagle zaatakują. – opisał wszystkie najważniejsze rzeczy dotyczące Sokolich Gór i zwierząt mieszkających tam, tak jak to zrobił na treningu Łabędzia. W końcu Noc też powinna co nieco wiedzieć. Był przy tym otwarte na wszelkie jej pytania.
Już teraz można było dostrzec w oddali lekko podmokły teren pełen iglastych i liściastych drzew, jednak Dąb zdawał się nie iść prosto na niego, lecz nieco na bok, jakby chciał ominąć tereny treningowe. Taki też miał zamiar, bowiem polowanie w terenie, gdzie często były widywane koty, raczej nie będzie łatwe.
– Przed nami Ślimacze Drzewa, ale ty dzisiaj będziesz polować gdzie indziej. Konkretnie w Głuchej Kniei, która też jest lasem, tylko znacznie większym. Trochę to nam zajmie, zanim tam dotrzemy, więc na razie możemy coś omówić z teoretycznego materiału. Na przykład naszą wiarę. Chociaż jeśli chcesz, to może to być coś innego. – poinformował, tym samym dając do zrozumienia, aby Noc opowiedziała co nieco z teoretycznej wiedzy dla zabicia czasu. Nie chciał jednak za dużo się na tym skupiać, bo wolał, żeby kotka zwracała uwagę przede wszystkim na tereny i występujące tam zwierzęta.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Starlight