Trening Nocy Niezliczonych Gwiazd

Kolejny dzień był dla mnie świetny. Miałam wybitnie dobry humor, szczególniepo tym jak dostałam informacje, że dziś mam trening. Nareszcie zaczęłam treningi na poważnie. Cudnie się czułam łowiąc zwierzynę dla plemienia, dlatego szkolenia mnie tak satysfakcjonowały. Siedziałam podekscytowana w legowisku oczekując brata.

Wcześniejsze treningi Dąb poświęcał na dogłębnym powtarzaniu wszystkiego, co Noc już poznała, z czasem uzupełniając jej wiedzę o brakujące elementy, jak na przykład występowanie drapieżników. Chociaż nadal miał pewne wątpliwości co do jej umiejętności łowieckich, tego dnia kocur jednak uznał, że już czas na przejście do czegoś nowego.
– Witaj, siostro. Gotowa na dzisiejszy trening? – zagadnął do niej wstępnie i gdy otrzymał twierdzącą odpowiedź, nie zwlekał, tylko od razu dał ruchem łba do zrozumienia, by za nim podążyła. – Dzisiaj obejdziemy pozostałą część terenów oraz omówimy po drodze tradycje i znaki. – przedstawił dzisiejszy plan treningu. A więc w większości będą po prostu spacerować i rozmawiać. Nic skomplikowanego. Kocur jeszcze się zastanawiał nad tym, by pod koniec przećwiczyć z nią polowanie, ale zobaczy, czy Noc będzie miała na to siły. Przemęczenie też nie było dobre.
Kiedy opuścili jaskinię, Dąb skręcił w kierunku widniejącego w oddali lasu. Szedł wzdłuż granicy biegnącej pomiędzy kawałkiem pasma Sokolich Gór a licznymi pagórkami, na które rozciągał się piękny widok. Pogoda była dzisiaj przyjemna. Ciepło, słonecznie i praktycznie bezchmurnie, więc na razie nie zapowiadało się na deszcz.
– Co wiesz o naszych świętach? – spytał, spoglądając na swoją nowicjuszkę. Nie miał pojęcia, ile pamiętała z lekcji ich matki, a do tego zbytnio nie brała udziału w żadnych świętach, może poza Długą Nocą, kiedy obaj byli jeszcze kociętami, ale powinna przynajmniej kojarzyć nazwy. W końcu świąt nie było jakoś wiele.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Po jakimś czasie mój mentor zjawił się w celu zabrania mnie na trening. Przywitał się ze mną i spytał czy chcę wreszcie pójść na szkolenie. Odpowiedź była da mnie wyjątkowo prosta.
- Dzień dobry. Oczywiście, że chce- po mojej odpowiedzi dostałam znak żebym za nim szła. Od razu wstałam i zaczęłam za nim iść.
Znaki i tradycje? To wydawała się być jedna z łatwiejszych lekcji. Tradycji uczymy się od kociaka, więc musiałam je znać przynajmniej w małym stopniu.
Skręciliśmy w kierunku lasu, co mnie uradowało. Kochałam las i byłam zadowolona, że idę z nim w tamto miejsce na lekcje.
- Pomijając mianowania na daną rangę, mamy święto długiej nocy oraz taniec kwiatów. Pierwsze z tych świąt odbywa się gdzieś na początku pierwszego księżyca Pory Białych Zasp, drugie zaś w pierwszym księżycu Pory Ciepłych Wichrów. Jak dobrze pamiętam na tym pierwszym razem byliśmy- kojarzyłam to święto gdzieś z czasów gdy byłam kocięciem. Dawno to było

– Mhm... Pamiętasz, w jaki sposób obchodzimy te święta? – spytał, dalej ciągnąc temat. Na razie wszystko, co Noc mówiła, się zgadzało - znała nazwy obu świąt i kiedy one się odbywają. Jednak tego było zdecydowanie za mało, aby z pewnością stwierdzić, że wiedza nowicjuszki na temat ich świąt była na wystarczającym poziomie. Postanowił więc zadać kolejne pytanie, licząc na to, że jego siostra nieco rozwinie swoją wypowiedź.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Dąb spytał mnie o święta. Musiałam się nad nimi chwilke zastanowić, bo sama nie brałam w nich udziału. Aczkolwiek przeciez słuchałam pobratymców. Byłoby to głupie gdybym nie znała świąt własnego plemienia.
- Tak, oczywiście. Obchody długiej nocy rozpoczyna ułożenie trzech stosów przed wcześniej wybraną trójkę kotów z naszego plemienia. Pierwszy z nich ma stworzyć stos z upolowanej przez niego zwierzyny, im trudniejszej w złapaniu tym lepiej. W taki sposób mielibyśmy się obronić przed głodem po nadejściu mrozu. Drugi kot musi w kręgu ułożyć jedno z ziół wybranych przez wieszcza, co symbolizuje ochronę przed chorobami. Trzeci kot zaś oprócz ułozenia kręgu musi znależć roślinę symbolizującą pogodę, i musi być kreatywny. Gdy stosy zostaną skończone reszta kotów dorzuca do stosów swoje kamyki. Stosy zostana zlikwidowane dopiero gdy Wieszcz powie. W dniu likwidacji stosów wszyscy się zbieramy i słuchamy jak wieszcz zwraca się do bogów. - wyjaśniałam własnemu bratu pierwsze ze świąt. Chyba powiedziałam wszystko co miałam. Zostało jeszcze drugie święto do opisania. Wzięłam głęboki wdech i zabrałam się do opowiadania o drugim święcie.
- Drugie ze świąt jest prostsze w opisie. Jest to święto płodności i szczęścia, kiedy dorosłe koty idą zbierać kwiaty, którymi z kociakami ozdabiają obóz. Wieczorem mamy Wielką Ucztę, na której jemy znacznie więcej niż zwykle. Następnego dnia pełne energii koty idą na Sarnią gonitwę. Nie mogą w tym uczestniczyć tylko starsi i kociaki. Gonimy na niej sarnę tak długo aż zwierzę przekroczy Orlą Przełęcz- zakończyłam swój długi wywód.

Łowca, jak zwykle, słuchał uważnie tego, co mówiła Noc, a następnie skinął twierdząco łbem. Poruszył lekko wibrysami na ostatnie słowo z jej wypowiedzi na temat Długiej Nocy. "Bogów"... Pierwszy raz słyszał, żeby ktoś tak nazywał przodków. Nie uważał jednak, by to określenie było złe, bo Plemię Wiecznych Łowów było w pewnym stopniu nadprzyrodzone, a także wiele kotów wierzy, że to ono przyczyniło się do powstania Plemienia Niedźwiedzich Kłów.
– Zgadza się. Aczkolwiek Wieszcz Szepczących Kamieni nie musi być jedynym, kto kieruje swoje prośby do naszych przodków. Może to zrobić każdy z nas. – dopowiedział, bo uznał to za wystarczająco ważny szczegół. Im więcej kotów plemienia złoży swe modlitwy, tym większa szansa, że Plemię Wiecznych Łowów przychyli się ich prośbom. – Mhm. Na czas świętowania koty porzucają swoje obowiązki. My, łowcy, mamy nieco więcej roboty, bo dzień wcześniej musimy upolować więcej zwierzyny, niż zwykle, aby wszyscy mogli się nasycić. A Sarnia Gonitwa ma symbolować przegnanie Pory Kwitnących Drzew. Samej sarny nie wolno przy tym krzywdzić. – zrobił to samo z jej opisem obchodów Tańca Kwiatów. Ogólnie rzecz mówiąc, jego siostra powiedziała prawie wszystkie kluczowe rzeczy w obu świętach, dlatego nie miał wiele do dodania. Cieszył się, że Noc pamiętała tyle, mimo że sama rzadko była obecna przy ich obchodach.
– A co do Orlej Przełęczy, to właśnie przechodzimy obok niej. – zwrócił uwagę, ruchem łba wskazując na te same mijane przez nich pagórki. – Po drugiej stronie znajdują się tereny Klanu Rzeki. Z klanami staramy się nie wchodzić sobie w drogę i zachowywać wzajemny szacunek. Możesz się zaprzyjaźnić z klanowiczem, ale bez udzielania czy wyciągania poufnych informacji. Na naszych terenach klanowe koty traktujemy podobnie, jak samotników. Odprowadzamy ich na granicę, w razie czego wołamy strażnika i jeśli mają do nas jakąś sprawę, należy przekazać o tym Wieszczowi. Także nie zostawiaj obcego samego, dopóki nie oddali się od naszych granic. – wyjaśnił, w skrócie przedstawiając podstawowe zasady co do tego, jak powinni kontaktować z klanami i ogólnie obcymi. Wierzył, że jego siostra dostosuje się do nich i nie przyjdzie jej do głowy żaden głupi pomysł. Odczekał chwilę, dając nowicjuszce czas na przetworzenie informacji i ewentualne zadawanie pytań.
– Wracając do tematu świąt - jak myślisz, co się stanie, jeśli któryś element nie zostanie dopełniony? Na przykład stosy zostaną przygotowane niechlujnie albo ktoś podczas gonitwy zrani sarnę? – spytał, bo to również była dość ważna kwestia.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Dobrze zdawałam sobie sprawę z tego, że normalne koty mogły też kierować się do przodków. Chociaż czy przodkowie chcieliby odpowiadać na modły każdego? Byłam pewna, że jednak wieszcz miał pierwszeństwo w tej kwestii.
- Czy ty masz jakichś klanowych przyjaciół?- spytałam słuchając jego wypowiedzi o kotach z klanów. Ciekawiło mnie, czy dogadywał się z kimś z takiego klanu rzeki.
Kocur też wspomniał o postępowaniu z takimi kotami. Postarałam się zapamiętać tą informację na przyszłość. Dobro plemienia było przecież ważne.
- Plemie wiecznych łowów razem z wieszczem może być niezadowolone?- według mnie przodkowie zwracali na takie rzeczy uwagę. Chociaż ostateczna i zarazem poprawna odpowiedź należała do mojego brata.

– Nie. – odpowiedział krótko na pytanie Nocy. Nie miał żadnych znajomości spoza plemienia i na razie mało mu to przeszkadzało, bo relacje w plemieniu jak najbardziej mu wystarczały. Poza tym jakoś nigdy nie miał okazji, by spotkać jakiegoś klanowicza. Nie chodził na patrole i nie miał czasu ani chęci na zapuszczanie się gdzieś poza granicami plemienia. Z drugiej strony, może dla odmiany dobrze byłoby poznać kogoś z klanu.
– Można tak powiedzieć. Co do Wieszcza to nie jestem pewien, ale na pewno nasi Przodkowie się nie ucieszą, jeśli zobaczą, jak ich potomkowie lekceważą kształcone przez tyle pokoleń tradycje. Jeśli Długa Noc nie zostanie starannie przygotowana, można się spodziewać ciężkiej Pory Białych Zasp, a jeśli podczas Sarniej Gonitwy ktoś wyrządzi krzywdę sarnie, następna Pora Kwitnących Drzew jest rokowana jako niefortunna i nieurodzajna. – rzekł. Nie wiedział, ile było w tym prawdy i wątpił, by Plemię Wiecznych Łowów miałoby doprowadzić plemię do zagłady, bo raz święto nie zostało należycie świętowane. Wolałby jednak tego nie próbować na praktyce.
– Zbliżamy się do Szumiącego Gąszczu. Jego nazwa wzięła się od donośnego szumu, który jego gęste zarośla wydają w wietrzne dni. – poinformował siostrę, kiedy już prawie wkroczyli do rosnącego przed nimi lasu. Od razu zrobiło się nieco ciemniej ze względu na zakrywające niebo korony drzew. Poza nimi było tu też pełno przeróżnych krzewów, krzewinek i chaszczy, być może najwięcej w całej dolinie. Jednak poza tym ten las niczym się nie wyróżniał od pozostałych. Stanowił on równie dobre miejsce do łowów, co i Głucha Knieja, a przynajmniej jego zdaniem. – No to porozmawiamy o naszych zwyczajach. Myślę, że ptasie trele i tak dobrze znasz. Polegają na dzieleniu się zwierzyną lub wymienianiu się nią podczas wspólnego posiłku. Powiedz mi, co wiesz o Lśniących Śladach i Głosie Serca.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Trochę szkoda, że mój brat nie miał znajomych poza plemieniem. Chociaż zapewne miał ich mnóstwo w plemieniu. Ja zbyt rozmowna nie byłam, i raczej nie gadałam z kotami. Może powinnam zacząć?
Czyli jednak plemię wiecznych łowów może nie być zbyt zadowolone ze zranienia sarny. Rozumiałam to dobrze. Złamanie tradycji nie było najlepszym zachowaniem. Ciekawiło mnie ile razy zraniono tą biedną sarnę podczas gonitwy.
Zaczęliśmy się zbliżać do szumiącego gąszczu. Szczerze mowiąc spodobało mi się to miejsce. Więcej tu krzewów niż w innych miejscach na terenach. Przyjdę tu kiedyś by się zrelaksować.
- Lśniące ślady dostaje każdy nowicjusz przed swoją ceremonią. To malunki które często rysuje któryś z rodziców. Z reguły są to odciski poduszek łap, ale miło widziane są różne rysunki wykonywane przez koty. Jeśli zostaną narysowane niechlujnie, przyniesie to pecha nowicjuszowi- wyjaśniłam to na tyle ile pamiętałam. Sama pamiętam swoje lśniące ślady. Byłam z nich taka dumna!

Kocur słuchał uważnie słów swojej siostry póki przemierzali gęsto zarośnięte progi Szumiącego Gąszczu. Nie powiedziała nic o Głosie Serca, za to opisała mu, czym są Lśniące Ślady. Co prawda, dość krótko, więc będzie miał wiele szczegółów do powiedzenia, ale ważne, że ogólnie je rozumiała. Wciąż, tego było trochę za mało, by móc ją dopuścić do mianowania.
– Mówisz o kociętach. I racja, ich futra są zdobione Lśniącymi Śladami przed ceremoniami na nowicjuszów. Zwykle zajmują się tym rodzice, ale jeśli nie ma takiej możliwości lub kocię ma z nimi złe relacje, może to zrobić ktoś inny z najbliższych lub Wieszcz Szepczących Kamieni. – mówił. W tym momencie przypomniało mu się, jak na własnej ceremonii część jego rodzeństwa przyszła w malunkach wykonanych przez Wieszcza ze względu na naruszoną relację z Pajęczyną. – Dane malunki stanowią symbol dorastania i bliskości z Plemieniem Wiecznych Łowów, to rytualny gest przekazania kocięcia pod opiekę jego mistrza oraz całego Plemienia. Rytualne malunki są również wykonywane nowicjuszom przez ich mistrzów, kiedy mają zostać łowcami lub strażnikami. Ich też dotyczy pech, jeśli zjawią się bez malunków. Ewentualnie swoje malunki mogą także dodać rodzice i partner dla wyrażenia wsparcia. Na Lśniące Ślady może też zdecydować się para na swój Głos Serca, choć nie jest to obowiązkowe. Niektórzy nawet wykonują malunek za pomocą pazurów, jako wyraz największego zaufania. Zazwyczaj koty pozostawiają swoje malunki tak długo, jak to możliwe, jeśli jednak ktoś zechce się ich pozbyć, to powinien to zrobić samodzielnie. – dopowiedział parę szczegółów. Wydawało mu się, że nie było ich tak wiele, a mimo to jego wypowiedź wyszła na dość długą. Miał nadzieję, że nie zanudził tym Nocy. Po prostu chciał, żeby wiedziała wszystko.
– Dobrze, a czym jest Głos Serca? I Znaki Przodków?

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Uważnie słuchałam wszystkiego co mówił mój mentor. Miałam jeszcze dużo do zapamiętania, bo moja wiedza była niewystarczająca. Cóż, na kolejny trening przygotuje się znacznie lepiej. Może wtedy Dąb wreszcie mnie doceni.
- Głos serca to bardzo istotny dzień w życiu kota, kiedy to dwójka z nich oficjalnie zgadza się na partnerstwo. To jak przebiega zależy całkowicie od zakochanych. Można tego nie ogłaszać, można zrobić uroczystość dla całego plemienia. Zwykle koty malują sobie Lśniące ślady przed spokaniem z rodziną, ale nic nie jest wymagane tu. - nie wiedziałam co jeszcze dodać, tą ceremonię dosyć prosto wyjaśnić.
- Więcej mogę powiedzieć na temat znaków przodków. Występują one na niebie, i traktujemy je jako przepowiednię. To pod jakim się urodzisz mówi jakim będziesz kotem. Niektórzy klanowicze mogą mocno w nie wierzyć, inne trochę mniej. Są znaki: sarny, niedźwiedzia, lisa, myszy. Powinnam ci wszystkie opisać?- Spytałam, czekając czy mentor nie poprawi mnie w czymś.

Dąb wysłuchał wszystkie opisy Noc i oba brzmiały w porządku. Dość krótkie, jednak nie mijały się one z prawdą, a wszelkie szczegóły zdążą jeszcze dociągnąć na następnych treningach. Głos Serca był nieobowiązkową, bardzo różnorodną uroczystością, na której para ogłaszała swoje partnerstwo, a Znaki Przodków - konstelacjami, a na ich podstawie plemię określało losy urodzonych spod nich kotów, w mniej lub bardziej trafny sposób. Szkoda, że obecnie bardziej używa się ich do oceniania i wartościowania innych, niż jako życiowe wskazówki. Na pytanie Noc skinął łbem, czekając, aż opowie o każdym Znaku.

_________________

You'll remember me, when the west wind moves
Upon the fields of barley
You'll forget the sun in his jealous sky
As we walk in fields of gold...
✦
Many years have passed since those summer days
Among the f i e l d s of barley
You can tell the s u n in his jealous sky
When we walked in fields of gold...

Starlight