Kocur nastawił uszy i uniósł głowę do góry by spojrzeć się na Wieszcza. Skinął głową twierdząco i znów złapał się łapami pnia drzewa. Mocno wbił pazury w stabilną korę i zaczął się wspinać podciągając się do góry. Szedł aż do momentu, gdy mógł wejść na tą samą gałąź co wcześniej i usiadł na niej na chwilę. Odsapnął sobie, po czym znów objął łapami korę i wbił w nią pazury. Z głową uniesioną ku górze, zaczął się zsuwać z drzewa, tym razem bardziej pewnie co za pierwszym razem, choć dalej z lekkim zawahaniem. Zeskoczył, gdy końcówka jego ogona dotykała trawy.

Róg ze zmartwieniem dostrzegł jak Wieszczowi omsknęła się noga i prawie i by uderzył mocno kuprem o ziemię, gdyby w porę nie złapał się pnia z powrotem. Dymny kocur nie chciał krępować bardziej szylkreta bo widać było, że czuje się niezręcznie z tą sytuacją, ale pozostawał niespokojny.
- Jasne - przytaknął na informację, że będą walczyć - wszystko w porządku?
Może sparing dzisiejszego dnia nie był najlepszym pomysłem dla Wieszcza? Skoro miał trochę problemu z utrzymaniem się na drzewie to nie czuł się najlepiej?
Co do pytania o teorię walki to Róg był raczej... zagubiony. Pamiętał że rozmawiał o tym z córką Wieszcza, gdy był malutki, ale szczerze mówiąc to niewiele pozostało w jego głowie. Minęło wiele księżycy. Uczyła go na pewno też matka zagadnień dotyczących walki... ale to też było z dobre 10 księżycy jak nie więcej temu.
- Na pewno należy celować w delikatne miejsca na ciele. Brzuch, gardło, pachwiny, też oczy bo można oślepić tymczasowo lub trwale przeciwnika. Czego warto się wystrzegać... na pewno odsłaniania swoich słabych punktów i zastygania w bezruchu oraz atakowania bez przemyślenia. Trzeba działać szybko, ale z głową.

Z uwagą słuchał informacji udzielanych mu przez Wieszcza. Z początku zastanawiał się jakie ma możliwości swojej budowy i umiejętności, jak powinien walczyć. Doszedł do wniosku, że nie jest najszybszy, a samą zwinnością nie nadrobi, więc powinien celować na czyste używanie siły. Miał jej trochę w sobie.
Bez słowa zamachnął się łapą by zgarnąć trochę ziemi z zamiarem sypnięcia nią w oczy Wieszcza. Nie dał znaku kocurowi, że jest gotowy by mieć ten element zaskoczenia. Po tym użyciu otoczenia, czy mu się udało trafić czy nie, skoczył w stronę piersi szylkretowego kocura, z zamiarem przewrócenia go.

Atak się udał! Od razu, gdy udało mu się przygnieść Wieszcza do ziemi, to obniżył jeszcze bardziej nogi, by nie wystawiać swojego brzucha na możliwe ataki. Podniósł za to swoją prawą przednią łapę by wycelować nią silny atak w policzek szylkreta.

Kocur uderzył mistrza w policzek, ale ten zdążył w międzyczasie uciec z potrzasku. Wyrwał mu się spod łap, na co dymny Nowicjusz jak najszybciej zareagował uniesieniem się do góry, nieco zginając łapy, w bitewnej postawie. Widząc najmniejszy ruch u Wieszcza, zrozumiał że ten szykuje się do ataku. Nie liczył na to by był tak szybki by uniknąć ataku kocura, więc zamiast tego też nieco wybił się w stronę Wieszcza, z nadzieją że uderzy go łapami w pierś.

Widząc postawę Wieszcza, jakby ten na coś czekał, Róg widział że musi teraz coś pokombinować. Zgarnął więc szybko ziemię w łapę i rzucił nią w stronę oczu Wieszcza, mając w zamierze oślepić na jakiś czas kocura. Później przeszedł ponownego ataku, chciał skoczyć w nogi mistrza, by wytrącić go z równowagi.